[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 137

 「กิจิจิจิจิจิ!」

 

 ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากปากของตะขาบยักษ์

 มาแล้ว บีมตะขาบมาแล้ว

 

 ถึงจะไม่ง่าย แต่ชั้นก็อาจจะหลบพ้น

 กลิ้งไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องลดความเร็วลง ต้องหนีพ้นแน่!

 

 ตั้งสมาธิไว้ ถ้าโดนเข้าคือจบกัน

 ชั้นคงไม่ตายทันที แต่ถ้ากลิ้งไม่ได้ต้องโดนมันกินแน่

 ต้องหลบให้พ้นแบบสมบูรณ์เท่านั้น

 

 ชั้นเบี่ยงไปทางซ้ายเต็มที่

 ลำแสงสีแดงจะพุ่งทะลุทรายตรงที่ชั้นพึ่งจะออกมา

 ตรงจุดที่โดนมีควันลอยขึ้นมา

 

 ยังไม่จบ

 บีมสีแดงเลี้ยวซ้ายตามชั้นมาโดยที่ยังคงความเร็วเท่าเดิม

 ก้อนความร้อนค่อย ๆ เข้าใกล้ชั้นเรื่อย ๆ ราวกับเป็นสิ่งมีชีวิต

 ความร้อนลอยมาทางอากาศจนถึงเกล็ดบนหลังชั้น

 

 ชั้นเร่งความเร็วขึ้นสุดแรง ฉีกซ้ายเพื่อหลบ [ลำแสงความร้อน] ออกไปอีก

 แต่ลำแสงก็ยังตามชั้นมาได้อย่างรวดเร็ว

 อีแบบนี้ ไม่ไหวมั้ง

 น่าจะบินจริง ๆ ด้วยสิ

 สกิลนี้มันจะอยู่นานเกินไปแล้ว

 นี่มันสกิลโกงชัด ๆ

 

 โชคยังดีที่ข้างหน้ามีเนินทราย ชั้นเลยใช้มันเพื่อเป็นตัวโดดหลบได้

 [ลำแสงความร้อน] พุ่งผ่านด้านล่างชั้นไปโดนห่างกันแค่ไม่กี่นิ้ว

 

 เฮะ เสียใจด้วยนะ

 สุดท้ายแล้ว สกิลนี้ก็หลบโดยที่อยู่บนพื้นอย่างเดียวไม่ไหวจริง ๆ

 ยังไงก็ต้องใช้การเคลื่อนไหวแบบสามมิติ

 

 [ลำแสงความร้อน] เลี้ยวกลับมาหาชั้นที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ

 โกหกน่า!?

 ยังไม่จบอีกเรอะ!?

 จะใช้ MP จนหมดเลยรึไง!

 ชั้นโคตรจะเกลียดแกจริง ๆ แล้วนะเฮ้ย!

 ถ้าโชคไม่ดีนี่โดนฆ่าไปสามรอบแล้วนะ!

 

 ชั้นยื่นปีกออกไปด้านข้างเพื่อเบี่ยงตัวเองออกจากวิถี

 [ลำแสงความร้อน] พุ่งผ่านจากข้างบนลงไปข้าง ๆ ตัวชั้น

 ถึงจะไม่โดน แต่เกล็ดก็ยังโดนความร้อนเผาอยู่ดี

 

 ความเหนื่อยล้าเริ่มกัดกินร่างกาย แต่ความเหนื่อยล้าด้านจิตใจมันยิ่งกว่านั้นอีก

 บีมปีศาจบ้าอะไรเนี่ย?

 

 ลำแสงยังคงตามมาแม้ชั้นจะลงถึงพื้นแล้ว

 ชั้นเลี้ยวไปทางขวาเรื่อย ๆ โดยที่มีความตายไล่จี้ตามหลังมา

 จู่ ๆ ความเร็วของ [กลิ้ง] ก็เพิ่มขึ้น

 

[เลเวลของสกิลทั่วไป [กลิ้ง] เพิ่มขึ้นจาก 6 เป็น 7]

[เลเวลของสกิลฉายา [จอมวิ่งหนี] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

 

 เยี่ยม!

 ถึงฉายาจะไม่น่าพิศวาส แต่ตอนนี้มันเหมือนเป็นผู้ช่วยชีวิตชั้นเลย

 

 ความเร็วชั้นเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

 ทว่า แม้จะอยู่ห่างจากเจ้าตัวตะขาบยักษ์แล้ว [ลำแสงความร้อน] ของมันกลับไม่จบลง

 สลัดมันไม่พ้นแน่

 

 [ลำแสงความร้อน] กระทบเข้ากับพื้นข้างหลังชั้น

 ได้ยินเสียงทรายไหม้ มีควันลอยขึ้นมา

 

 อีกฝั่งคงไม่ยอมให้ชั้นหนีไปง่าย ๆ

 ถ้าชั้นอดทนได้อีกสักหน่อย เดี๋ยวก็คงหมดระยะสกิลแล้ว

 ถ้าครั้งนี้หนีไปได้นะ สักวันตูเป็นระดับ AAA+++ แล้วกลับมาฆ่าล้างบางพวกแกให้เหี้ยนให้หมดเลยคอยดูเหอะ

 จงกลัวซะเถอะ

 

 ทันใดนั้น [ลำแสงความร้อน] ก็เริ่มส่ายไปมา

 ในที่สุดก็มาถึงขีดจำกัดของสกิลนี้สักที

 แต่ว่าแบบนี้ก็ทำให้อ่านทิศยากขึ้นด้วยเหมือนกัน

 แต่ในเมื่ออุตส่าห์หนีมาขนาดนี้ ชั้นไม่ยอมให้มันโดนหรอกนะ

 ถ้าโดดขึ้นเนินเล็ก ๆ ตรงนั้นแล้วกลิ้งไปเรื่อย ๆ ต้องหนีได้ทันพอดีแน่

 ลุยล่ะนะ

 ชั้นทำได้แน่

 

 วินาทีที่ชั้นเตรียมกระโดด [ลำแสงความร้อน] ที่พุ่งส่ายไปส่ายมาก็พุ่งผ่านเกล็ดของชั้นไปอย่างง่ายดายราวกับเป็นกระดาษ

 ความเจ็บปวดก็พลันพุ่งขึ้นมา

 มันไม่ใช่แค่ร้อน แต่เป็นความเจ็บที่เนื้อโดนทะลวงหายไป

 

 「ก…….!」

 

 ชั้นเกือบจะตะโกนออกมา แต่พอนึกขึ้นได้ว่าบอลแรบบิทกับนีน่ายังอยู่ในปากก็รีบปิดปากทันที

 แต่ชั้นไม่สามารถคงสถาพ [กลิ้ง] ต่อไปได้ เลยกระเด็นไปข้างหน้าในท่าคลานกับพื้น

 เกล็ดตรงช่วงท้องของชั้นครูดกับพื้นทราย

 

 ปวดหัว ตาก็เริ่มมัว

 ในหัวตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด

 

 หลังจากหยุดไถล ชั้นก็พยายามยกคอขึ้นแล้วหันไปมองข้างหลัง

 [ลำแสงความร้อน] หยุดลงตรงนั้นเหมือนกับจะเยาะเย้ยชั้น

 

 「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจี่!!」

 

 ผู้ปกครองแห่งทะเลทรายกำลังเข้าใกล้เข้ามา

 เพราะมั่นใจในชัยชนะของตน จึงค่อย ๆ เข้ามาอย่างช้า ๆ

 แต่ต่อให้มันจะเข้ามาช้าขนาดไหน ชั้นก็ลุกกลับไปกลิ้งต่อไม่ทันอยู่ดี

 

 อา….ตายแหง

 

 อย่างน้อยๆ ชั้นก็อยากให้ทั้งคู่รอด

 ชั้นหันกลับมาข้างหน้าแล้วกำลังจะเปิดปากออก แต่ชั้นก็เห็นหลุมขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า

 ทรายรอบ ๆ ปากหลุมแข็งกว่าปกติ มีสีเป็นสีน้ำตาลอมแดง

 

 ชั้นดิ้นรนคลานเข้าไปหารูปริศนาข้างหน้า

 ยังไงก็ต้องหนีจากมันให้ได้

 

 ชั้นเข้าหาหลุมโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ขนาดรูนั้นใหญ่กว่าตัวชั้นซะอีก

 ตะขาบยักษ์ก็น่าจะเข้าไปได้ แต่คงขยับขาไม่ได้มาก

 

 ชั้นดีดตัวจากพื้นแล้วใช้ปีกดันตัวเองไปด้านหน้า พุ่งลงหลุมโดยเอาหน้าลง

 แล้วก็เปลี่ยนไป [กลิ้ง] ทั้งอย่างนั้น

 ดูเหมือนจะเป็นทางเดินใต้ดินอะไรสักอย่าง ข้างในเองก็เป็นสีแดงน้ำตาลด้วยเหมือนกัน

 

 ผนังนี่ดูดีกว่าถ้ำที่ชั้นเคยอยู่ซะอีก

 เพราะใช้ดินเวทมนตร์เลยมั่นใจในความแข็งแรง แต่ที่นี่กลับแข็งยิ่งกว่า

 แต่ที่นี่คงไม่เหมาะให้คนอยู่เท่าไหร่เพราะมันอยู่กลางทะเลทราย

 บางที…อาจเป็นซากอะไรสักอย่างรึเปล่า?

 

 「กิจิจิจิจิจิจิ!」

 

 ตะขาบยักษ์พุ่งตามชั้นเข้ามาข้างในด้วยเช่นกัน

 มันทะลวงหัวเข้ามา กระแทกหลังชั้นจนชั้นกระเด็น

 

 หัวชั้นกระแทกกับเพดานแล้วร่วงลงมาหลังกระแทกพื้น แต่ก็นับว่าโชคดีแล้วที่เป็นแบบนี้

 เพราะการที่ชั้นกระเด็นมาทำให้ชั้นทิ้งระยะจากมันได้

 ในทางเดินแคบ ๆ แบบนี้มันไม่สามารถขยับขาของมันได้ เลยยังติดแหงกอยู่ข้างหลังชั้น

 

 「กิจิ! กิจิจิจิจิ!」

 

 มันพยายามทุบกำแพงแบบเต็มแรง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะถล่มลงมา

 ดูแล้วคงใช้ขาไม่ได้

 ถ้ามันใช้เขี้ยวกัดเข้าไปก็อาจจะพังได้ แต่จากสภาพแบบนั้นมันหันไปกัดไม่ได้หรอก

 

 จากตรงนี้ [ลำแสงความร้อน] จะโดนชั้นแน่นอนถ้ามันปล่อยมา แต่ MP มันไม่พอยิงอีกครั้งแล้ว

 หนีมันพ้นได้ แต่กลับไปทางเดิมไม่ได้แล้ว

 ทางรอดเดียวคือต้องเดินไปตามทางเดินนี่เท่านั้น

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset