[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 143

 「คุฉะ คุฉะ!」「[คุฉะ!」「คุฉ่า!」

 「คุฉะ!」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 

 มดแดงจำนวนมากกำลังถาโถมเข้ามาหาชั้น

 ไม่ ใจเย็น ๆ ไว้

 ลนลานไปก็ไม่ทำให้รอดขึ้นมา

 

 เป็นไปได้ว่ามีแค่สองตัวนั้นที่เลเวลสูง

 ชั้นควรจะเช็คสเตตัสพวกมันก่อนสินะ

 ถ้ามันอยู่ราว ๆ เลเวลสิบ ชั้นน่าจะ [กลิ้ง] ฝ่าพวกมันไปได้

 

 ตัวที่ดูน่าจะเก่งหยุดเดิน แล้วตัวที่เหลือก็ไปยืนรอบ ๆ มัน

 

 บางทีจริง ๆ มันอยากติดต่อกับเผ่าพันธุ์อื่นแต่หัวหน้าไม่ยอมก็ได้นะเออ

 

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 25/55

HP : 230/230

MP : 71/71

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 24/55

HP : 226/226

MP : 69/69

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 25/55

HP : 230/230

MP : 71/71

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : ปกติ

Lv : 27/55

HP : 239/239

MP : 75/75

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 24/55

HP : 226/226

MP : 69/69

—————————————————————

 

 ฮ่ะฮ่า เดาถูกจริงด้วย!

 ตัวเก่ง ๆ มันตายไปก่อนแล้วนี่เอง!

 แถมเลเวลเฉลี่ยก็ต่ำกว่าสองตัวก่อนหน้าอยู่สองเลเวลอีกตะหาก!

 ชั้นน่าจะฝ่าไปได้…..ก็แย่ละ ต่างกันแค่สองเลเวลมันไม่ต่างกันขนาดนั้นสักหน่อย!

 ต่อให้ต่างกันจริง ๆ จำนวนมันก็มากไปอยู่ดี

 

 ชั้นหันไปมองข้างหลัง เห็นบอลแรบบิทกำลังย่นคิ้ว เหมือนกับว่ากำลัง [โทรจิต] ไปหาพวกมดอยู่

 แต่พวกมันก็ยังคงเดินหน้ามาอยู่ดี

 คงจะโดนเมินสนิท

 

 ชั้นกัดเข้าไปที่กำแพง

 ถ้ากำแพงนี้สร้างจากสกิลของมัน ก็น่าจะทำลายได้ด้วยเหมือนกัน

 ต่อให้เขี้ยวจะบิ่นไป ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญหรอก

 ชั้นกัดไปห้าครั้ง แล้วก็เกิดรอยเล็ก ๆ ขึ้น

 

 ไม่ไหว แข็งเกินไป

 ถ้ามีเวลามากกว่านี้อาจจะทำได้ แต่ไม่ใช่กับตอนนี้

 

 ต่อให้ชั้นเจาะได้จริง ๆ ก็ไม่ได้การันตีว่าเราจะหนีได้ด้วย

 ถ้าถ้ำนี้มันถล่มลงมาก็จะโดนฝังทั้งเป็น

 

 ….ถ้าแค่บอลแรบบิทคนเดียว มันจะหนีรอดรึเปล่า?

 ถ้าเป็นแค่รูเล็ก ๆ ที่ให้บอลแรบบิทผ่านได้ ที่นี่คงไม่ถล่มหรอก

 แถมมันมีสกิลขุดดินอยู่ด้วย แค่เจาะกำแพงไว้ให้มันก็น่าจะขึ้นไปจนถึงพื้นดินได้

 ถ้าบอลแรบบิทรอด นีน่าก็รอดด้วยเหมือนกัน

 

 ชั้นจะตายตรงนี้งั้นเหรอ?

 ก็นะ ชั้นอยู่ในที่ที่มีอันตรายรอบตัว สักวันมันก็คงต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

 อันที่จริงที่ชั้นอยู่รอดมาได้นานขนาดนี้ก็นับว่าดีมากแล้วล่ะ ทั้งที่มุทะลุขนาดนั้นแท้ ๆ

 

 ถึงจะน่าเศร้าที่ชั้นยังกลับเป็นมนุษย์ไม่ได้……แต่เหมือนกับว่าชั้นเป็นมนุษย์ที่ได้โอกาสครั้งที่สองแล้วมากกว่า

 ถ้าอย่างน้อยชั้นช่วยกระต่ายตัวนึงกับคนคนนึงไว้ได้ แค่นั้นมันก็คุ้มค่าแล้วล่ะ

 ชั้นเป็นมนุษย์ไม่ได้ แต่ถ้ามีมนุษย์ที่ไว้ใจชั้นอยู่ก็ดีใจแล้ว ถึงจะกลัวหน่อย ๆ ก็เถอะ

 

 「กรรรรร!」

 

 ชั้นคำรามขึ้น ก่อนจะกัดลงไปตรงจุดเดิมอีกครั้ง

 เจ็บจนรู้สึกเหมือนว่าฟันจะหัก

 ชั้นแทกเล็บเข้าไปตรงช่องระหว่างผนัง พยายามจะแยกกำแพงออกจากกัน

 บอลแรบบิทน่าจะหนีได้แล้วล่ะ

 

 「กรร….」

 

 ขอฝากนีน่าด้วยนะ บอลแรบบิท

 เพราะเธอเป็นมนุษย์คนสุดท้ายที่ไม่เกลียดชั้นแล้ว

 

 「เปฟุ! เปฟุ!」

 

 บอลแรบบิทค่อย ๆ เดินเข้ามาหาชั้น

 

 「กรรรรรร!」

 

 ชั้นคำรามออกไปสุดเสียงเพื่อห้ามไม่ให้บอลแรบบิทเข้ามาใกล้กว่านี้

 ก่อนที่จะหันไปหารูที่กำแพง แล้วสั่งให้มันเข้าไป

 

 「กรรรรรรรรรร!」

 

 ชั้นคำรามขึ้นอีกครั้ง แล้วก็ [กลิ้ง] เข้าไปหาฝูงมด

 นี่คงเป็น [กลิ้ง] ครั้งสุดท้ายของชั้นแล้วสินะ

 ถึงอาจจะฆ่าได้ไม่เยอะ อย่างน้อยแค่ช่วยซื้อเวลาไว้ก็พอแล้ว

 

 「คุฉะ!」「คุฉ่า—!」

 

 ไม่รู้ว่าเพราะพวกมันไม่ระวังเพราะคิดว่าล้อมชั้นไว้ได้แล้วรึเปล่า ชั้นถึงชนพวกมันสองตัวกระเด็นไปได้อย่างง่ายดาย

 แต่แล้วก็โดนมดสี่ตัวหยุดการเคลื่อนไหวไว้

 

 「คุฉะ!」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 「คุฉะ!」「คุฉะ!」

 

 ร่างของชั้นถูกทรายสีแดงตรึงไว้

 ไม่ยอมง่าย ๆ หรอกว้อย!

 

 「กรรรรรรรรร!」

 

 ชั้นตวัดแขนขาไปมา แล้วทรายสีแดงก็แหลกเป็นผงก่อนจะร่วงลงไปบนดิน

 โชคดีที่พวกมันไม่แข็งเหมือนกำแพงทางเดิน

 เหล่ามดแดง เมื่อเห็นชั้นอาละวาดก็ก้าวถอยหลังกลับไป

 

 「กรรรรรรรรรรร!」

 

 คำรามออกไปอีกครั้ง

 

 「คุฉะ! คุฉะ!」

 

 ถึงจะมีหลายตัวถอยกลับไป แต่พวกมันก็ยังล้อมชั้นไว้ไม่ให้หนีอยู่ดี

 อยากจะทำอะไรก็ทำ ชั้นไม่มีความคิดที่จะหนีอยู่แล้ว

 

 ชั้นยกแขนขึ้น แล้วฟาดลงไปเต็มแรง

 ถึงทำแบบนี้จะมีโอกาสโดนโจมตีสวนมาแต่สนซะที่ไหน

 

 「คุ คุฉะ…」

 

 เพราะจู่ ๆ ชั้นก็หันไปโจมตี พวกมันเลยไม่ทันได้โต้ตอบอะไรมา

 มดแดงตัวที่อยู่หน้าสุดโดนเล็บชั้นแทงเข้าไปในทันที

 ตัวที่โจมตีไปตายในครั้งเดียว คงเพราะเลเวลต่ำ

 

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 384 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 384 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 42 เป็น 44]

 

 ความกระวนกระวายเข้ามาแทนที่ความโกรธของมดแดง

 แต่ยังไม่พอให้มันหนี

 ไม่แปลกอยู่แล้ว เพราะตอนนี้พวกมันล้องชั้นไว้ได้

 ถ้ามันหนีได้ง่าย ๆ ตอนสู้กับสองตัวก่อนหน้านี้ชั้นคงไม่ลำบากขนาดนั้นหรอก

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset