[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 155

　มีแร้งอยู่ข้างหน้าชั้นกับนีน่า คนละตัว

　ทั้งสองตัวมีขนาดเกือบหนึ่งเมตรได้ แถมยังมีกรงเล็บที่ดูคมกริบยู่ด้วย

　ตาพวกมันใหญ่กว่านกปกติทั่วไป แล้วเสียงร้องยังฟังดูน่าขนลุกอีกต่างหาก

　แต่ตอนนี้พวกมันทำอะไรไม่ได้เพราะทั้งคู่ต่างก็บาดเจ็บหนัก

　ปีกของมันก็โดนมัดเอาไว้

　ทั้งสองตัวโดนชั้นจับมาด้วย [คาไมทาจิ]

　ตอนแรกชั้นก็แค่มองดูว่าเป็นนกแปลก ๆ แต่มันโฉบลงมาหาบอลแรบบิท ชั้นเลยเล่นมันคืนแทน

　เนื้อบริเวณปีกทั้งสองถูกตัดออกไปเล็กน้อย

[ [ฮาเรเนคอนดอร์ : ระดับ E] ]

[แร้งที่จะพบได้ในทะเลทรายฮาเนเรเท่านั้น]

[อ่อนแอ แต่เฉลียวฉลาด ควรจะระวังพวกมันไว้ไม่ให้โดนชิงสัมภาระไป]

[ปกติจะวางไข่ไว้ทุกที่ มักทิ้งลูกไปออกล่ากันเป็นคู่]

　นกคู่รักที่ทิ้งรังมาออกล่างั้นเหรอ….

　มันจะมีสักกี่ตัวกันที่รอดมาจนโตได้เต็มวัยเนี่ย

　เดี๋ยวสักวันก็สูญพันธุ์หรอก

　ปัญหาการทิ้งลูกเนี่ย ไม่ว่าจะเป็นโลกไหนก็เป็นปัญหาทั้งนั้นสินะ

　แต่ไม่คิดเลยว่านกตัวเล็กพวกนี้จะกล้าเข้ามาหาบอลแรบบิทที่อยู่ข้าง ๆ ชั้น

　ภาพลักษณ์ของแร้งในหัวชั้นเป็นพวกขี้กลัวที่เอาแต่กินซากศพมากกว่า

　ถ้าจำไม่ผิด ที่ตรงหัวของมันไม่มีเส้นขนอยู่ก็เพราะจะได้ไม่มีแบคทีเรียจากเศษอาหารที่ติดตอนกินข้าวสินะ

　ไม่ใช่สิ เรื่องนั้นถูกตีตกไปแล้ว ทฤษฎีการควบคุมอุณหภูมิในร่างเป็นไปได้มากกว่านี่นา?

　ช่างมันเถอะ

　จุดประสงค์ที่ชั้นจับพวกมันมาก็เพิ่มให้ชั้นกับนีน่าฝึกใช้ [ฟื้นฟู] นั่นเอง

　ครั้งก่อนที่ชั้นลองใช้ คือตอนที่ชั้นพยายามจะช่วยมิเรีย

　อิมเมจของการพยายามรักษาแผลใช้ได้ผลดีในตอนนั้น

　แล้วชั้นก็ไม่คิดว่าจะได้สกิลมาแค่จากการนั่งท่อง [ฟื้นฟู] ใส่อากาศไปเรื่อย ๆ หรอกนะ

　แต่จะทำแผลให้ตัวเองก็ไม่ไหว…..เพราะงั้นกรรมเลยไปตกที่พวกแร้งแทน

　ฟังดูโหดร้ายไปหน่อย แต่มันช่วยไม่ได้ โทษทีนะ

　ชั้นตรวจสอบสเตตัสของแร้งตัวที่อยู่หน้าชั้น

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ฮาเรเนคอนดอร์

สถานะ : เลือดออก

Lv : 8/15

HP : 5/24

Mp : 12/16

—————————————————————

　ต่อไปก็ตัวที่อยู่หน้านีน่า

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ฮาเรเนคอนดอร์

สถานะ : เลือดออก

Lv : 7/15

Hp : 5/22

Mp : 8/14

—————————————————————

　เหลือ 5 HP กันทั้งคู่?

　ก็ดี จะได้เข้าใจง่ายขึ้นหน่อย

　「เปฟุ」

　『นึกถึงแสง ความรู้สึกในการรักษาแผล ทำหัวให้โล่ง อย่าคิดอย่างอื่น』

　พอฟังอาจารย์บอลแรบบิทว่าเสร็จ ชั้นก็ตั้งสมาธิไปที่แร้งตัวข้างหน้าชั้น

　ไม่เป็นไรหรอก ชั้นเคยทำได้ครั้งนึงแล้ว ทำอีกครั้งมันจะไปยากอะไร

　ถ้าชั้นจับความรู้สึกเมื่อตอนนั้นได้ ชั้นก็น่าจะทำได้

　ถ้าชั้นเรียนสกิล [ฟื้นฟู] ได้ ตัวเลือกการวิวัฒนาการก็อาจจะเปลี่ยนไปด้วยเหมือนกัน

　มังกรชั่วร้ายไม่เข้ากันกับเวทฟื้นฟูสักหน่อย

　ชั้นต้องเลี่ยงทุกอย่างที่มันพาไปหาเจ้าแจ็บเบอร์ว็อคให้ได้

　จากที่อ่านคำอธิบายมันเมื่อครั้งก่อนนู้น ความฉิบหายเดินได้ตัวจริงเสียงจริงชัด ๆ

　ไม่อยากเป็นตัวแบบนั้นสักนิด

　ตอนนี้ชั้นก็อยู่ระดับ B แล้ว ถ้าจู่ ๆ มันจะโผล่มาชั้นก็ไม่แปลกใจเลย

　ถ้าสมมติว่าปลายทางของการวิวัฒนาการของชั้นมันมีแค่แจ็บเบอร์ว็อคตัวเดียวขึ้นมา คงติดแห่งกแหง

　คงต้องเก็บฉายาดี ๆ ไว้ล่ะนะ

　「กรร」

　ชั้นตั้งสมาธิ แล้วจับสัมผัสความรู้สึกเมื่อตอนใช้ [ฟื้นฟู] ครั้งแรก

　ร่างของแร้งส่องแสงขึ้นเล็กน้อย แต่เลือดมันยังไหลอยู่

　พอตรวจสอบสเตตัสดู HP ของมันก็กลายเป็นหก

　เพิ่มมาหนึ่งเองเรอะ….

　ตอนชั้นเป็นเบบี้ดรากอนมันเพิ่มตั้งสามนี่นา หรือเป็นเพราะเผ่าพันธุ์?

　เอาเถอะ ชั้นยังเหลือ MP อีกตั้งเยอะ

　นึกย้อนกลับไปตอนใช้ [ฟื้นฟู] อีกครั้ง

　ตอนที่ชั้นอยู่กลางป่า ตอนที่ชั้นพยายามอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อที่จะช่วยชีวิตของมิเรียเอาไว้

　ชั้นหลับตาลงแล้วนึกภาพว่าตัวเองยังเป็นเบบี้ดรากอนอยู่

　พอลืมตาขึ้นมา ก็นึกภาพมิเรียซ่อนกับแร้งเอาไว้…..

　「ปิเฮี๊ยยย! ปิฮิฮิฮิฮะเฮี๊ยย!」

　แร้งเกลือกกลิ้งลูกตาไปมา พยายามขยับปีกที่ถูกมัดแล้วส่งเสียงร้องแหลมสูงออกมา

　นึกภาพมิเรียซ้อนไม่ไหวจริง ๆ แฮะ คงจะโดนโกรธเอาแน่เลย

　แต่ตอนที่ชั้นนึกย้อนไปในวันเก่า ๆ มันก็พอจะทำให้ชั้นจำความรู้สึกตอนใช้ได้ขึ้นมา

　「กรร」

　ชั้นใช้ [ฟื้นฟู] อีกครั้ง

　ชั้นพยายามหลอกตัวเองเต็มที่ว่าเบื้องหน้าไม่ใช่แร้งที่แหกปากน่ารำคาญอยู่ แต่เป็นเด็กน้อยใกล้ตาย

　ทันใดนั้นก็มีแสงออกมาจากตัวชั้นแล้วลอยเข้าไปในร่างของแร้ง

　เลือดที่ออกมาจากแผลบนตัวมันก็หยุดไหล

　「….ปิเฮี๊ย?」

　แร้งหยุดดิ้นไป

　โอ๊ะ แบบนี้มัน ได้แล้วงั้นสินะ?

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ฮาเรเนคอนดอร์

สถานะ : ปกติ

Lv : 8/15

HP : 16/24

MP : 12/16

—————————————————————

　ดีล่ะ!

　สถานะหายไปแล้ว แถมเลือดยังเพิ่มมาตั้งสิบด้วย

[ได้รับสกิลทั่วไป [ฟื้นฟู : Lv1] ]

　กลายเป็นสกิลเรียบร้อย

　เป็นสกิลเวทสกิลแรกของชั้นเลย

　ต้องรีบเพิ่มเลเวลมันแล้วสิ

[เลเวลของสกิลฉายา [จิตเกื้อกูล] เพิ่มขึ้นจาก 7 เป็น 8]

　ในที่สุดก็เพิ่มเป็นเลเวลแปด

　[จิตเกื้อกูล] ช่วยให้ได้สกิล [ฟื้นฟู] มาง่ายขึ้น แล้ว [ฟื้นฟู] เองก็ทำให้ฉายา [จิตเกื้อกูล] เลเวลเพิ่มขึ้นมาด้วยเหมือนกัน

　นี่มันลูปดี ๆ เลยนี่นา

　บางทีเส้นทางสู่มังกรศักดิ์สิทธิ์อาจจะโผล่มาก็ได้นะ

　วิวัฒนาการครั้งหน้า ร่างที่ทั้งดีทั้งเก่งต้องออกมาแน่

　พอหันไปข้าง ๆ นีน่าก็มองมาทางชั้นแล้วก็ยิ้มออกมา

　「เหมือนว่าเลือดใกล้จะหยุดไหลแล้วล่ะค่ะ!」

　บอลแรบบิทที่เป็นคนสอน ก็มองมาทางชั้นด้วยสีหน้าภูมิใจด้วยเหมือนกัน

　แกไปเป็นครูสอนเวทมนตร์ได้เลยนะเนี่ย

　ไหน ดูของนีน่าหน่อย

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ฮาเรเน คอนดอร์

สถานะ : เลือดออก

Lv : 7/15

Hp : 2/22

Mp : 8/14

—————————————————————

　จะตายอยู่แล้วนี่หว่า!

　ที่เลือดมันหยุดไหล ก็เพราะเลือดมันไหลจะหมดตัวแล้วต่างหาก

　จริง ๆ แค่ดูสีหน้ามันก็พอจะรู้ว่ามันกำลังจะลาโลกแล้วด้วยซ้ำ

　อ้าปากพะงาบ ๆ แล้วส่งเสียงร้องเบา ๆ ออกมาแบบนั้น

　จะตายอยู่แล้วอย่างแน่นอน

　ส่วนบอลแรบบิท กำลังมองไปหาแร้งของนีน่าอย่างพึงพอใจ

　ทำหน้าอะไรอยู่กันน่ะ?

　ไม่ดีแฮะ คนอื่นดูสเตตัสไม่ได้แบบนี้

　ในเมื่อชั้นได้ [ฟื้นฟู] มาแล้ว งั้นก็ไปช่วยสอนนีน่าต่อเลยดีกว่า

　ระหว่างที่บอลแรบบิทสอนก็ต้องคอยเช็ค HP ของแร้งไปด้วย