[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 157

 ชั้นหยิบต้นกระบองเพชรขึ้นมา แล้วมุ่งหน้ากลับไปที่ชายหาด

 ชั้นปล่อยให้นีน่านอนพักอยู่ใกล้ ๆ ทะเล โดยให้บอลแรบบิทเฝ้ายามไว้

 

 ทะเลทรายที่นี่ร้อน

 ไม่เหมาะให้คนป่วยนอนอยู่กลางแดด

 

 ชั้นเลยออกไปช่วยหาน้ำให้เธอ

 กลางทะเลทรายแบบนี้ แค่ยืนเฉย ๆ ก็ร้อนแล้ว

 ถ้าร่างกายขาดน้ำไป อาการเธอคงจะแย่ลงไปอีก

 

 บอลแรบบิทรับกระบองเพชรจากชั้นไป แล้วบิดเอาของเหลวข้างในหยดใส่ปากนีน่าอย่างคล่องแคล่ว

 สีหน้าของนีน่าดูแย่ยิ่งกว่าตอนก่อนชั้นไปเอากระบองเพชรอีก

 

 ตอนนี้ไม่มีเวลาให้ลังเลแล้ว แต่ชั้นไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะทำอะไร

 จะภาวนาให้เกิดปาฏิหาริย์ให้บังเอิญไปเจอคนอื่นหรือเจอเมืองอื่นใกล้ ๆ หรือมุ่งหน้ากลับไปที่ฮาเรเน

 แม้จะรู้ดีว่าต้องเลือกสักอย่างตอนนี้เลย แต่ไม่ว่าทางไหนก็เลือกไม่ได้ทั้งนั้น

 หรือว่าจะปล่อยให้นีน่าตายไปตามที่เธอต้องการ?

 ชั้นส่ายหน้าเพื่อสลัดความคิดพรรค์นั้นออกไปจากหัว

 

 ชั้นหันไปจ้องบอลแรบบิท

 ถ้าเราไปที่ฮาเรเนตั้งแต่แรก นีน่าก็คงรอดไปแล้ว

 ถึงชั้นจะรู้ว่ามันทำตามเพราะนีน่าขอ แต่ชั้นก็ยังห้ามความรู้สึกนี้ไม่ได้อยู่ดี

 

 บอลแรบบิทรู้สึกตัวว่าโดนชั้นจ้องอยู่เลยหันหน้าขึ้นมาหาชั้น

 

 「เปฟุ…….」

 

 ก่อนจะส่งเสียงร้องออกมาเบาๆ

 ไม่มีความคิดใด ๆ ส่งผ่านมาจาก [โทรจิต]

 

 บอลแรบบิท คงรู้เรื่องราวของนีน่ามาก่อนแล้ว

 ถึงมันจะเป็นแค่มอนสเตอร์แต่มันก็ฉลาด

 มันคงไม่คิดจะปล่อยให้นีน่าตายไปโดยไม่ได้คิดอะไรหรอก

 

 อดีตของนีน่ามันน่าเศร้าถึงขนาดที่เธอไม่เหลือความหวังในโลกนี้เลยงั้นเหรอ?

 ยังไงในฮาเรเน อย่างน้อยๆก็สักคนนึง มันต้องมีคนที่ใจดีอยู่บ้างสิ

 เรื่องแบบนั้นก็เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ?

 

 นีน่าเปิดตาขึ้นอย่างอ่อนแรง

 เธอยกคอขึ้นแล้วกวาดตามอง

 นีน่าเลื่อนสายตามาเรื่อย ๆ แล้วหยุดที่ตัวชั้น

 ก่อนที่จะอ้าปากขึ้นพูด

 

 「ขอโทษเนี๊ย…..คุณมังกร」

 

 เธอพูดออกมาเบา ๆ

 

 「ตั้งแต่เกิดมา….นีน่ายังไม่เคยเจอคนที่ใจดีเท่าคุณมังกรมาก่อน….ถ้าเป็นไปได้..ก็อยาก…นีน่าอยากจะอยู่กับคุณมังกรให้นานที่สุด….มันเป็นความเห็นแก่ตัวของนีน่าเอง….อย่าโทษทามะจัง…เลยนะ….」

 

 นีน่ารีบปิดปากตัวเอง ก่อนจะไอออกมา

 หลังหยุดไอก็อ้าปากอีกครั้ง

 

 「นีน่า..ขอโทษที่โกหกคุณมังกรนะคะ….แต่ว่า อย่าคิดว่าทุกอย่างที่คุณมังกรทำให้นีน่า มันจะสูญเปล่าไปนะ….」

 

 พอได้ยินคำนั้น ชั้นก็เข้าใจ

 บอลแรบบิทคงรู้ว่าถ้าให้ชั้นปล่อยให้นีน่าตายคงทำให้ชั้นกังวลว่าที่ช่วยมาตอนแรกจะเสียเปล่าไป

 สกิล [โทรจิต] นั้น เป็นสกิลสำหรับรับความคิดตัวเอง และอ่านความคิดของคนอื่นด้วย

 บางที เรื่องที่ชั้นคิดอยู่ก็อาจจะถูกส่งไปหาบอลแรบบิทโดยไม่ตั้งใจด้วยเหมือนกัน

 

 และแน่นอนว่าบอลแรบบิทเองต้องบอกเรื่องนี้กับนีน่าไปแล้ว

 เพราะงั้น ทั้งสองคนเลยตั้งใจจะปิดเรื่องไว้จากชั้น

 

 「เดินทางกับคุณมังกร…ทำให้นีน่าได้เห็นโลกกว้าง…..ถูกสอนให้ตกปลา…นีน่า สนุกมากจริง ๆ เลยเนี๊ย

 ถึงตอนแรก ๆ จะกลัว…แต่คุณมังกรก็คอยดูแลนีน่าอยู่ตลอด ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะเจอกัน…นีน่าไม่รู้ว่าทำไมคุณมังกรต้องสอนเรื่องแบบนี้ให้…แต่แล้วก็เข้าใจว่าทั้งหมดก็เพิ่อตัวนีน่าเอง….ที่ทำแบบนี้ไปนีน่าก็รู้สึกผิด…..แต่ความรู้สึกที่มีมากกว่านั้น คือนีน่ามีความสุข…」

 

 พอรู้สึกตัวอีกที น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของชั้น

 แม้จะเป็นเวลาแบบนี้ก็ตาม แต่ชั้นก็ดีใจ

 ตั้งแต่ชั้นมาที่นี่ นีน่าเป็นคนแรกที่คิดกับชั้นแบบนั้น

 

 「ที่ต้องมาแยกกันแบบนี้…นีน่าขอโทษเนี๊ย…นีน่าอยากจะพูดขอบคุณ ตอนแรกที่เจอกัน เราเจอกันด้วยรอยยิ้ม…ตอนจากลา นีน่าก็อยากให้ลากันด้วยรอยยิ้มนะเนี๊ย」

 

 ……ชั้น ควรจะทำอะไรดี?

 

 พอชั้นตรวจสอบสเตตัสอีกครั้ง สถานะ [ต้องสาป (ต่ำ)] ก็เปลี่ยนไปเป็น [ต้องสาป]

 ชั้นพยายามจะออกห่างด้วยการไปหาต้นกระบองเพชรมาแล้ว แต่ว่ามันยังไม่พอ

 

 บางทีชั้นควรจะอยู่ห่าง ๆ

 ตายจากคำสาปน่าจะทรมานนะ?

 ไม่สิ เป็นไปได้ว่าถูกทิ้งทะเลทรายลำพังแล้วจะถูกอสูรมารุมกิน

 ถ้าอย่างนั้น ก่อนที่จะทรมานก็ให้ชั้น……

 

 「กรร…….」

 

 ชั้นหันไปหาบอลแรบบิท แล้วส่งเสียงเรียกออกมาเบา ๆ

 ช่วยถามนีน่าให้ทีว่าอยากให้ชั้นทำอะไรให้

 

 ทันทีที่บอลแรบบบิทหันไป นีน่าก็เริ่มพูดออกมาทันที

 บอลแรบบิทยังไม่ได้ใช้ [โทรจิต] แต่เหมือนว่านีน่ารู้ว่าชั้นอยากจะพูดอะไร

 

 「ขอโทษทีคิดจะไปตอนที่ยังสบายดีอยู่….แต่ว่าตอนนี้ ช่วยอยู่กับนีน่า…จนถึงที่สุดได้ไหมคะ?」

 

 ชั้นไม่ได้ส่งเสียงตอบไป แค่พยักหน้าให้ช้า ๆ เท่านั้น

 ใช้หางลูบหลังนีน่าอย่างอ่อนโยน

 

 「ขอบคุณนะเนี๊ย….คุณมังกร」

 

 พอนีน่าพูดจบก็หัวเราะแห้ง ๆ ออกมา

 

 ชั้น กับนีน่า กับบอลแรบบิท

 สองตัวกับหนึ่งคน ต่างก็จ้องหน้ากันโดยไม่พูดอะไรออกมา

 แม้นีน่าจะทรมานขนาดไหน เธอก็ไม่ได้หลับตาลงไป

 

 ไม่มีอะไรที่ทำได้ หรือให้คุยเลยรึไงนะ?

 ความคิดแบบนั้นลอยเข้ามาในหัว แต่ก็ไม่มีอะไรที่ทำได้

 

 ทันใดนั้น สกิล [สัมผัสตรวจจับ] ของชั้นก็สัมผัสอะไรบางอย่างได้

 

 หลังจากที่จับสัมผัสได้ ก็มีเสียงฝีเท้าของม้าดังขึ้นให้ได้ยิน

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset