[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 158

　อะไรกัน เสียงฝีเท้าม้า?

　มีคนกำลังมางั้นเหรอ?

　ถ้าเป็นคนดี อาจจะยอมพานีน่าไปด้วยก็ได้

　ถึงจะขัดกับที่เจ้าตัวต้องการ แต่ยังไงชั้นก็ไม่อยากให้เธอตายอยู่ดี

　พอชั้นหันไปตามเสียง ก็เจอชายร่างใหญ่นั่งอยู่บนหลังม้าอยู่ไกล ๆ

　เพราะมีหนวดเคราเลยทำให้ดูแก่ แต่อายุคงราว ๆ ช่วงยี่สิบถึงสามสิบ

　ไม่มีผ้าโพกหัวแต่ใส่เกราะเหมือนกับทหารที่ชั้นสู้ด้วยก่อนหน้านี้

　หมอนี่รับรายงานจากคนที่หนีไปครั้งก่อนงั้นรึ?

　ถึงจะมาแค่คนเดียว แต่ชั้นรู้สึกว่าครั้งนี้มันต่างไปจากครั้งก่อน

　หมอนี่ฝีมือใช้ได้เลย

　「ฮี้—ฮี๊!」

　พอม้าเห็นชั้น มันก็ร้องขึ้นมา ก่อนจะเร่งความเร็วเข้ามาหา

　เช็คสเตตัสก่อนดีกว่า

—————————————————————

〖อดอล์ฟ・อาเร็นส์〗

เผ่าพันธุ์ : เอิร์ธ・ฮิวม่า

สถานะ : ตราประทับแห่งนักโทษ

Lv : 48/85

HP : 262/316

MP : 72/98

พลังโจมตี : 243+32

พลังป้องกัน : 262+24

พลังเวท : 121

ความคล่องแคล่ว : 172

เครื่องสวมใส่:

มือ : [ดาบใหญ่แห่งทหารฮาเรเน : C+]

ตัว : [เกราะอกแห่งทหารฮาเรเน : C]

สกิลพิเศษ:

[ภาษากริช่า : Lv6] [ทักษะนักดาบ : Lv7]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานกายภาพ : Lv5] [ต้านทานมนตรา : Lv4] [ต้านทานพิษ : Lv1]

[ต้านทานการฟาด : Lv6] [ต้านทานการตก : Lv1] [ต้านทานอัมพาต : Lv2]

สกิลทั่วไป:

[คลื่นกระแทก : Lv5] [เคลย์ : Lv2] [ดีคอย : Lv5]

[ฟันกวาด : Lv4] [รวมสมาธิ : Lv1] [เจาะเกราะ : Lv2]

สกิลฉายา:

[อดีตหัวหน้าอัศวิน : Lv–] [ราชาดาบ : Lv7] [จอมพลัง : Lv6]

—————————————————————

　นี่มัน…เก่งกว่าทหารชุดก่อนอยู่โขเลยนี่นา

　นึกว่าคงเก่งกว่าแค่นิดเดียวซะอีก

　เป็นมนุษย์จริง ๆ เรอะ?

　ทั้งสเตตัสสูง แถมยังอาวุธเพิ่มสเตตัสเข้าไปอีก ถ้าโดนโจมตีเข้าไปสักทีคงเจ็บแน่

　ชั้นต้องจบศึกนี้โดยทำให้อีกฝั่งบาดเจ็บให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ เพื่อจะได้ขอให้ช่วยเรื่องนีน่า

　ชายร่างใหญ่คนนั้น อดอล์ฟ กำลังขี่ม้าตรงเข้ามาหาชั้น

　ก่อนอื่นก็ลอง [โทรจิต] ก่อนก็แล้วกัน

　ถ้าช่วยหยุดแต่แรกเลยก็ดีสิ…..

　「กรร」

　ชั้นเดินออกห่างจากนีน่า แล้วเรียกบอลแรบบิท

　「เปฟุ」

　『หยุดก่อน อยากคุยด้วย….』

　พอบอลแรบบิทส่ง [โทรจิต] ไป ความเร็วของม้าก็เพิ่มขึ้น

　อดอล์ฟยกดาบที่ขนาดพอ ๆ กับตัวของเขาขึ้นมาด้วยมือเดียว แล้วตวัดดาบสองครั้ง

　เปล่าประโยชน์

　คงจะคุยกันแบบสันติไม่ได้จริง ๆ สินะ

　ถ้าไม่ระวังบอลแรบบิทจะโดนฟันไปด้วย

　ต้องเริ่มจากการทำให้อีกฝั่งเลิกคิดสู้กันก่อน

　「เปฟุ!?」

　ชั้นใช้หางปัดบอลแรบบิทออกไปหานีน่า

　รุนแรงไปหน่อยแต่ช่วยไม่ได้

　ถ้าชั้นไม่รีบลงมือ แกอาจจะเจ็บตัวเองก็ได้

　ชั้นก้าวเข้าไปหาอดลอ์ฟซึ่ง ๆ หน้า

　ปล่อย [คาไมทาจิ] ออกไปสามครั้งโดยเล็งไปที่ขาของม้า

　อันแรกยิงไปทางซ้าย เว้นช่วงเล็กน้อยก่อนจะยิงอันที่สองไปทางด้านขวา ส่วนอันที่สามเล็งไปตรงที่ที่จะหลบนัดที่สองของชั้น

　ด้านความเร็ว ชั้นเหนือกว่าเยอะ

　ถ้าแยกคนกับม้าออกจากกันได้ เรื่องมันก็ง่ายเข้า

　「ฮ่าห์!」

　อดอล์ฟตะโกนขึ้น ก่อนจะดึงบังเหียนคุมม้าให้หลบการโจมตีแรกกับสองของชั้น

　เป็นไปตามที่คาดไว้

　[คาไมทาจิ] นัดที่สามกำลังพุ่งตรงไปที่ขาของม้า

　แต่อดอล์ฟกลับใช้ปลอกดาบชะลอ [คาไมทาจิ] ไว้ได้

　แล้วอดอล์ฟก็หลบไปตรงจุดที่ [คาไมทาจิ] นัดที่สองลงพื้นอย่างง่ายดาย

　ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะทำอะไรได้มาก แต่กลับหาทางตอบโต้กลับมาได้อย่างรวดเร็ว

　ถ้าลังเลแม้สักนิด ม้าที่ขี่อยู่คงโดนชั้นฆ่าไปแล้ว

　ตัดสินใจได้เด็ดขาด อย่างกับว่าเคยผ่านสถานการณ์แบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน

　สู้กับมนุษย์มันต่างกับเวลาสู้กับอสูรจริง ๆ

　อีกฝั่งก็สามารถคิดวิเคราะห์ได้เหมือนกัน

　ถ้าเป็นอสูรธรรมดาคงโดนดาเมจแรกไปแล้ว

　อดอล์ฟ หลังจากหลบ [คาไมทาจิ] ของชั้นได้ ก็เข้าประชิดตัวชั้นอย่างรวดเร็ว

　อย่างแรกที่ควรทำคือแยกคนกับม้าจริง ๆ นั่นล่ะนะ

　ถ้าเข้ามาด้วยความเร็วขนาดนั้น ต่อให้วิ่งเข้ามาตรง ๆ ก็ยังมีปัญหาเรื่องการตั้งรับอยู่ดี

　ชั้นยกแขนซ้ายขึ้นมาป้องกันไว้

　แขนซ้ายนั่นก็แค่ดึงความสนใจไว้เท่านั้น ถ้าเข้าใกล้เมื่อไหร่ชั้นจะใช้แขนขวาแยกม้าออก

　พออดอล์ฟเห็นชั้นตั้งรับ เขาก็ยกดาบขึ้นมาตั้งไว้ด้านข้าง

　คิดจะเข้าปะทะตรงๆเลยงั้นเหรอ?

　ถ้าชั้นใช้แขนรับดาบไว้ การเคลื่อนไหวของอดอล์ฟจะต้องชะงักไป ซึ่งนั่นจะเป็นโอกาสที่ชั้นจะจัดการม้าออกจากอดอล์ฟได้

　คงเจ็บสักหน่อยแต่หวังว่าศึกนี้จะจบลงตรงนั้นเลย

　ถ้าชั้นหยุดโจมตีตอนได้เปรียบ อีกฝั่งอาจจะสังเกตก็ได้

　「โอร่า!」

　อดอล์ฟเหวี่ยงดาบในมือมาเป็นเส้นตรง

　พร้อมกันนั้น ชั้นก็ยกแขนซ้ายขึ้นมากัน แล้วยื่นมือขวาไปหาอดอล์ฟ

　สายตาของอดอล์ฟเลื่อนจากแขนซ้ายไปที่มือขวาแทน

　แต่ว่า สายเกินไปแล้ว

　ไม่ว่าจะเป็นดาบหรือม้าที่กำลังวิ่งเข้ามา ไม่ว่าอย่างไหนก็หยุดไม่ทันทั้งนั้น

　ดาบใหญ่ของอดอล์ฟถูกเหวี่ยงมาตามแนวนอน

　ดาบใหญ่กระทบกับแขนซ้ายชั้น

　ดาเมจน้อยกว่าที่คาด

　อดอล์ฟไม่ได้ใช้ด้านคมฟันลงมา

　ทันทีที่ดาบใหญ่เด้งกลับออกไป อดอล์ฟก็ดึงบังเหียนหยุดม้าไว้

　เล็บของชั้นเฉี่ยวจมูกม้าไปแค่นิดเดียวเท่านั้น

　ทันทีที่ลงถึงพื้น มันก็หันหน้ากลับแล้วเริ่มวิ่งถอยออกไป

　พอทิ้งระยะได้ระดับหนึ่งก็หันกลับมาหาชั้นอีกครั้ง

　อดอล์ฟจงใจเปลี่ยนวิถีดาบจากเส้นตรงเป็นเส้นโค้ง เพื่อสร้างแรงกระแทกให้ขึ้นไปด้านบน แล้วใช้แรงจากตรงนั้นเพื่อถอยกลับไป

　ถ้าไม่เข้าขากับม้าก็ไม่มีทางทำได้

　ไม่มีทางน่า มีมนุษย์ที่ทำแบบนี้ได้ด้วยเรอะ?

　เมื่อความคิดเช่นนั้นลอยมาในหัว ชั้นก็รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นสัตว์อสูรมากขึ้นเล็กน้อย