[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 171

　ชั้น [กลิ้ง] ฝ่าทะเลทราย โดยมีแรงอาฆาตจ่ออยู่จากข้างหลัง

　เอาล่ะ น่าจะอยู่ห่างจากอดอล์ฟกับบอลแรบบิทพอแล้ว

　มุ่งหน้าไปที่ทะเล แล้วก็ค่อย ๆ ลดความเร็วลงเพื่อล่อมันมา

　「กิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　….ไอ้เจ้านี่มันผิดปกติจริง ๆ

　ชั้นเคยคิดว่าถ้าอยากจะชนะผู้กล้าได้ อย่างน้อยๆก็ต้องชนะตะขาบยักษ์ให้ได้…..ดูท่าจะคิดตื้นไปหน่อย

　เอาเถอะ ชั้นเกือบโดนมันฆ่ากินตั้งสองรอบแล้วนี่นา

　รู้ดีอยู่แล้วล่ะว่ามันผิดปกติขนาดไหน

　ชั้นกับมันเคยเจอกันหลายต่อหลายครั้งแล้ว

　รูปแบบการโจมตีของก็เคยเห็นหมดแล้วเหมือนกัน

　เห็นบ่อยจนพอจะคาดเดาได้ว่ามันจะโจมตีแบบไหนมา

　ตอนที่ชั้นเจอมันครั้งแรก ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเจอกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าบ่อยขนาดนี้ แต่มันจะจบในวันนี้แหละ

　ปัญหาหลัก ๆ ของในการสู้เจ้าตะขาบยักษ์มีอยู่สามข้อ

　หนึ่ง พลังโจมตีที่ไม่รู้จะสูงไปไหน พลังป้องกันที่มาจากทั้งสเตตัสและสกิล [เปลือกแห่งราชาแมลง] และสุดท้าย [ลำแสงความร้อน] ที่มีทั้งพลังสูงและระยะไกล ชั้นเรียกง่าย ๆ ว่าบีมตะขาบ

　ถ้าอยากจะโค่นมันให้ได้ ก็ต้องหาทางรับมือกับอุปสรรคทั้งสามนั่นซะก่อน

　จนกว่าจะได้สู้จริง ไม่รู้หรอกว่าได้ผลหรือเปล่า

　พอมาอยู่ต่อหน้าแบบนี้ ชักเริ่มเสียใจที่คิดว่ามันจะง่ายแล้วสิ

　ภาพที่ชั้นจำลองไว้ในหัวกับของจริงมันต่างกันเยอะเลย

　คงเพราะครั้งก่อนเห็นมันเกือบโดนมดแดงฆ่าเลยกลัวมันน้อยลงล่ะมั้ง

　ชั้นเหลือบไปมองข้างหลัง

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　หน้าของตะขาบยักษ์กำลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง

　อยู่ใกล้กว่าที่ชั้นคิดซะอีก

　แค่มองหน้าก็ทำเอาหมดใจสู้แล้ว แต่ชั้นต้องทนให้ไหว

　หลับตาสู้ไม่มีทางชนะ

　ตราบใดที่มันไม่ยิงบีมตะขาบมาสั่ว ๆ การต่อสู้หลักคือศึกระยะประชิด

　ชั้นต้องคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของมันให้ดี

　ไว้หาที่เหมาะๆแล้วสวนกลับไปด้วยพลังทั้งหมดทีเดียวเลย หรือหนีไปก่อนดี?

　ยื้อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา….

　ตรงไกล ๆ นั่นมีหินก้อนใหญ่อยู่ด้วย

　ดีล่ะ เอาไอ้นั่นแหละ

　น่าจะไหวอยู่

　ถึงจะใหญ่กว่าที่คิดไปนิดแต่แบบนี้ชั้นยังยกขึ้นแล้วบินได้อยู่

　แถมก้อนหินที่เหมาะ ๆ แบบนี้ก็ไม่ใช่จะหากันได้ง่าย ๆ ด้วย

　ถ้าชั้นพลาดโอกาสนี้ไปอาจจะไม่มีโอกาสรอบสองอีกแล้ว

　ชั้นจะยกหินก้อนนั้นแล้วใช้ [นัทแครกเกอร์] ทุ่มลงหัวมัน

　[นัทแครกเกอร์] เป็นสกิลที่ทรงพลังที่สุดที่มีแล้ว

　ถ้าวิธีนี้ไม่ได้ผล อย่างอื่นก็คงทำอะไรมันไม่ได้เหมือนกัน

　อย่าเพิ่งป๊อดไป ตัวชั้น

　ต้องดูการเคลื่อนไหวของมันให้ดี

　ถ้าทำพลาด ตายแน่นอน

　กระโดดขึ้นฟ้าแล้วทุบหินใส่ตะขาบยักษ์

　คำถามคือชั้นจะใช้หินอัดมันก่อนที่มันจะใช้บีมตะขาบได้รึเปล่า

　หินที่เลือกมาก็ค่อนข้างจะใหญ่ไปซะด้วยสิ

　ไม่หรอก ถ้าจะสู้กับมันก็ต้องขนาดนี้แหละ

　ชั้นลดความเร็วลงกระทันหัน กระโจนเข้าไปหาหินก้อนใหญ่ ก่อนจะกระแทกเข้ากับหินเพื่อให้ตัวเองหยุด

　รู้สึกได้ว่าตัวชั้นสะเทือนไปทั้งตัว

　จากนั้นก็กางปีกบินขึ้นฟ้าโดยแบกหินก้อนนั้นมาด้วย

　บินสูง…..ได้แค่นี้สินะ?

　พอแค่นี้แล้วกัน มากกว่านี้จะโดนบีมตะขาบสอยเอา

　ตะขาบยักษ์หยุดก่อนจะอยู่ใต้ชั้นพอดี แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง

　ขอบใจที่เงยหน้าขึ้นมานะ แบบนี้ชั้นจะได้เล็งง่ายๆหน่อย

　ชั้นหยุดกลางอากาศ หันหินลงด้านล่างแทน แล้วทิ้งตัวลงใส่หัวตะขาบยักษ์

　ตะขาบยักษ์ที่เงยหน้ามองชั้นอยู่ก็อ้าปากออกกว้าง

　แล้วแสงสีแดงก็ค่อย ๆ รวมกันที่ปากของมัน

　เป็นท่าเตรียมใช้บีมตะขาบไม่ผิดแน่

　จริง ๆ ชั้นอยากให้แกใช้ [แซนด์เบรธ] หรือ [เขี้ยวอัมพาต] มากกว่า….

　「กรรรรรรรร!」

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　ระหว่างร่วงลง ชั้นก็สะบัดปีกเพื่อเร่งความเร็วยิ่งขึ้นไปอีก

　ทันทีเถอะ ทันทีเถอะ

　วินาทีที่หินจะกระทบกับหน้าตะขาบยักษ์ มันก็อ้าปากออกกว้างขึ้นพร้อมปล่อยแสงสีแดงออกมา

　ช้าเกินไป รู้ได้ในทันที

　「กรร!」

　ชั้นดีดตัวออกมาแล้วบินหลบไปด้านข้าง

　ก้อนหินหยุดก่อนจะถึงตัวตะขาบยักษ์ แล้วก็มีลำแสงสีแดงพุ่งทะลวงออกมา

　ชั้นกระพือปีกเพื่อพลิกตัวให้ถูกด้าน แล้วลงพื้นโดยใช้หางช่วยชะลอความเร็วลง

　เกือบเอาหัวโหม่งพื้นซะแล้วสิ

　「กิเจี่ย!」

　ตะขาบยักษ์สะบัดหัวไปมาเพื่อเอาเศษหินบนหัวออกจากหน้า

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ไจแอนท์・แซนด์เซนติพีด

สถานะ : ปกติ

Lv : 64/80

HP : 459/463

MP : 211/244

—————————————————————

　บ้าจริง ไม่มีดาเมจสักนิด

　เลือดลดไปแค่นั้น อีกเดี๋ยว [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] ก็รักษาให้จนหมดแล้ว

　ถึงจะยังดีที่ชั้นไม่เป็นอะไร แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่สู้ดีเท่าไหร่เลย