[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 172

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　ตะขาบยักษ์เข้าหาชั้นอีกครั้ง

　ในเมื่อพลาดไปก็ทำได้แค่อย่างเดียว

　ชั้นรวมพลังเวทไว้ในลำคอก่อนจะพ่นออกไปเต็มกำลัง

　「กรรรรรรร!」

　ลมหายใจไอร้ายเข้าโจมตีตะขาบยักษ์

　[ลมหายใจแห่งโรคภัย] นั่นเอง

　กว่าจะออกผลคงอีกนาน แต่อย่างน้อยก็ใช้เป็นม่านควันได้

　ถ้าเลเวลสกิลเพิ่มคงแย่ จริง ๆ อยากใช้ [ลมหายใจแผดเผา] มากกว่า แต่แบบนั้นมันมองผ่านมาได้ง่าย

　ชั้นเคยเจอศัตรูที่วิ่งทะลุ [ลมหายใจแผดเผา] เข้ามาด้วยซ้ำ

　ตะขาบยักษ์โดนลมหายใจไปไม่ระคายอยู่แล้ว ใช้ [ลมหายใจแผดเผา] คงไม่อยู่

　เดิมทีก็ไม่ใช่เพื่อทำดาเมจ แต่เพื่อจะชะลอการเคลื่อนไหวของมันไว้ต่างหาก

　แถมมันคงไม่เพิ่มง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง

[เลเวลของสกิลทั่วไป [ลมหายใจแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

　….แต่ถ้าเป็นเสียงพระเจ้าก็คงไม่ปล่อยให้พลาดสินะ

　เปิดช่องให้ไม่ได้เลยจริง ๆ

　ชั้นกระโดดขึ้น ดีดตัวเองออกโดยใช้หัวตะขาบยักษ์เป็นฐานรองเท้าก่อนจะร่อนออกไป

　ล[กลิ้ง] หนีตะขาบยักษ์ที่วิ่งผ่านม่านควันมา

　แผน [นัทแครกเกอร์] วันฮิต KO ล้มเหลวไปแล้ว

　จากนี้ไป อีกฝั่งจะยิ่งคอยระวังมากขึ้นไปอีก

　จริง ๆ ถ้ามันไม่พุ่งเข้ามา แล้วถอยกลับไปรอตอนที่ชั้นบินอยู่กลางอากาศ ป่านนี้ชั้นคงตายไปแล้ว

　เป็นแผนโจมตีสวนที่คิดขึ้นหยาบ ๆ โดยคิดแค่ว่ามันจะพุ่งเข้ามาเท่านั้น

　ขึ้นอยู่กับว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร

　ยังไงชั้นก็ใช้ [นัทแครกเกอร์] อีกไม่ได้แล้ว

　ไม่มีทางอื่นนอกจากต้องหาวิธีใหม่

　ซึ่งชั้นก็มีแผนสำรองอยู่อีกแผนนึง

　แผนนี้ก็ขึ้นอยู่กับอีกฝั่งด้วยเหมือนกัน แต่ถ้าเทียบกับแผน [นัทแครกเกอร์] แล้ว แผนนี้ไม่แน่นอนกว่า แถมยังมีโอกาสพลาดสูงกว่าด้วย

　แต่ตอนนี้ชั้นเหลืออยู่วิธีเดียวเท่านั้น

　ตอนที่ชั้นหนี ความเร็วกับพลังโจมตีของมันเป็นปัญหาหลัก

　ในตอนนั้น ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่าชั้นเร็วพอรึเปล่า?

　แต่ถ้าคิดจะโค่นมันปัญหาหลักจะเปลี่ยนไปอยู่ที่พลังป้องกันแทน

　และประเด็นหลักในครั้งนี้ อยู่ที่ว่าชั้นจะทำลายเปลือกมันไหวหรือเปล่า?

　ถ้าพลาดอีก ก็อาจถึงตาย

　โดนบีมตะขาบทะลุท้องตายแน่

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　ตะขาบยักษ์ส่งเสียงอันน่าไม่พิสมัยออกมา ให้ความรู้สึกเหมือนมันจะบอกว่า ไอ้ขี้ขลาด มาสู้กันซึ่ง ๆ หน้าสิ อย่างไรอย่างนั้น

　สู้กันซึ่งหน้าชั้นก็แพ้ดิ

　ทำไมต้องสู้โดยที่ให้อีกฝั่งได้เปรียบด้วยล่ะ?

　แต่ว่า ไม่รู้ว่าเพราะชั้นกำลังหมดแรง หรือเพราะว่ามันกำลังหัวร้อนอยู่กันแน่ ระยะทางระหว่างชั้นกับมันถึงไม่เพิ่มขึ้นเลย

　กลับกัน กลับค่อย ๆ ลดลงด้วยซ้ำ

　ชั้นเคยคิดว่า ไหน ๆ ก็พ่น [ลมหายใจแห่งโรคภัย] ทิ้งไว้แล้ว วิ่งหนีทั้งวันจนมันติด [ต้องสาป] คงจะดีกว่า แต่ท่าทางคงไม่ไหว

　ถ้าสู้ยืดเยื้อกันนาน ๆ เดี๋ยวชั้นก็จะโดนบีมตะขาบอีก

　ตรงด้านขวาของชั้นมีเนินทรายลูกใหญ่อยู่

　เอาล่ะ ตั้งหลักโต้มันตรงนั้นแหละ

　ชั้นเร่งความเร็ว [กลิ้ง] เพิ่มขึ้นไปอีก

　ไม่จำเป็นต้องออมแรงแล้ว

　แค่ทิ้งห่างให้ได้สักนิดก็พอ

　「กรรรรรรร!」

　ชั้นมาถึงเนินทรายที่ว่าได้อย่างปลอดภัย

　น่าจะใช้ที่นี่ซ่อนตัวได้ ถึงจะแค่แปปเดียวก็ตาม

　ชั้นลดความเร็วลงก่อนจะหันหลังกลับไป

　ถ้ากลิ้งขึ้นไปทั้งอย่างนี้จะต้องเจอหน้ามันตรง ๆ

　และถ้ากะจังหวะถูกต้อง ชั้นก็จะปะทะกับมันที่บนเนินพอดี

　จุดอ่อนของเจ้าตะขาบยักษ์มีอยู่สองข้อ

　อย่างแรก ถ้ามันโจมตี มันจะเปิดช่องว่างขนาดใหญ่

　ตอนที่เห็นครั้งแรกชั้นไม่ทันสังเกต แต่การจะออกท่าแต่ละครั้งของมันด้วยร่างกายแบบนั้น จะต้องมีช่องว่างแน่

　ถึงมันจะเร็ว แต่ถ้าชั้นตั้งใจดูการเคลื่อนไหวของมันคงหลบการโจมตีแรกได้ไม่ยาก

　และจุดอ่อนที่สอง

　ถึงตัวมันจะใหญ่ การโจมตีของมันก็ยังขึ้นอยู่กับปากของมันอยู่ดี

—————————————————————

สกิลทั่วไป:

[พิษร้าย : Lv5] [ขุดดิน : Lv6] [แซนด์เบรธ : Lv4]

[เคลย์วอลล์ : Lv3] [เขี้ยวอัมพาต : Lv2] [น้ำลายกรด : Lv4]

[ลำแสงความร้อน : Lv4]

—————————————————————

　พ่นพิษ พ่นพายุทราย พ่นน้ำลายกรด กัดแล้วทำให้อัมพาต และยิงบีมออกจากปาก

　ใช่แล้วล่ะ สกิลของมันต้องใช้ปากทั้งนั้น

　ที่ไม่เกี่ยวก็มีแค่สกิลขุดดินกับใช้เวทสร้างกำแพงทรายแค่นั้นเอง

　ส่วนร่างมันไม่มีการโจมตีที่นับได้เป็นสกิลเลยสักอย่าง

　อย่างมากก็ได้แค่ใช้ตัวกระแทกอย่างเดียว

　จริงอยู่ที่ว่าแค่นั้นก็น่ากลัวแล้ว แต่ที่อันตรายจริง ๆ คือส่วนปาก

　อย่างตอนที่มันโดนมดแดงรุมตัวมันก็ยังแทบทำอะไรไม่ได้เลย

　ถ้าอย่างนั้นก็อาจจะไหว

　ตอนที่จะปะทะกันตรงเนินก็หลบการโจมตีมันแล้วยั่วยุสักหน่อย

　ถ้าเข้าชนตรง ๆ คงถูกมันงาบเอาง่าย ๆ แต่มันยังไม่รู้ว่าชั้นดักรออยู่

　ถ้าจู่ ๆ ก็เจอชั้นที่มันคิดว่ากำลังหนี อย่างน้อยมันก็ต้องชะงักบ้างสักนิด

　และในศึกแลกชีวิตแบบนี้ คำว่า『สักนิด』ก็อันตรายถึงตายแล้ว

　ถ้าชั้นข้ามเหนือหัวมันไปได้ ก็สามารถไปถึงลำตัวมันได้เหมือนกัน

　และจากตรงนั้นล่ะคือจุดตัดสิน