[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 174

　ลำตัวด้านล่างของตะขาบยักษ์ที่ถูกตัดออกมาจากร่างกำลังดิ้นไปมาอย่างไร้การควบคุม

　กระแทกร่างกายเข้ากับพื้นจนพื้นทรายกระเด็น ของเหลวในร่างพุ่งออกมา

　ถ้าเป็นตะขาบก็น่าจะขยับตัวได้โดยที่ไม่ต้องมีหัวสินะ?

　แต่เดี๋ยวก็คงหมดแรงแล้ว

　ถ้าเผลอไปโดนมันทับตายตอนอาละวาดอยู่คงดูงี่เง่าน่าดู

　รีบถอยออกมาก่อนดีกว่าแฮะ

　ที่อันตรายจริง ๆ ไม่ใช่ร่างที่ดิ้นไปมาอยู่แต่เป็นส่วนที่มีหัวอยู่ต่างหาก

　ถึงตะกี้จะทำให้มันเจ็บหนักใช้ได้ แต่มันก็ยังไม่ตายอยู่ดี

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ไจแอนท์・แซนด์เซนติพีด

สถานะ : โกรธ (สูง) , เลือดออก (สูง)

Lv : 64/80

HP : 132/463

MP : 142/244

—————————————————————

　โอ้ ยังเหลือ HP หนึ่งในสามอยู่เลยเรอะ

　เลือดออกงั้นเหรอ เอาเถอะ จะอะไรก็ช่าง

　ตะขาบยักษ์ที่กำลังนอนหงายหลังอยู่ พอมันได้สบตากับชั้นก็รีบพลิกตัวกลับมาทันที

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจี่!!」

　ขาดผึงเลยแฮะ

　ไม่ได้หมายถึงตัวขาดสองท่อน แต่หมายถึงที่มันฉุนขาดต่างหาก

　มีเเสงสีแดงรวมกันที่ปากของตะขาบยักษ์อีกครั้ง

　จะยิงบีมตะขาบอีกแล้วสินะ

　ชั้นกางปีกออกแล้วบินข้ามหัวของมันไป

　ชั้นรู้ดีว่ามันต้องใช้เวลาชาร์จนานขนาดไหน

　ถ้าระวังตัวไว้มันก็ไม่น่ากลัวสักนิด

　หลังผ่านมาได้ก็ลงจอดบนหลังของมัน

　จากตรงนี้มันยิงบีมไม่โดนแน่

　แล้วเจ้าตะขาบยักษ์ก็ส่ายหัวไปมาพร้อมยิงลำแสงสีแดงออกมา สร้างรอยไหม้ไปตามผืนทราย

　เยี่ยมเลย เท MP ทิ้งไปได้อีกหน่อย

　ตะขาบยักษ์ก็เริ่มสะบัดตัวไปมาเพื่อที่จะสลัดชั้นออกจากหลังของมัน

　ชั้นกระโดดออก ร่อนถอยออกมาแล้วเริ่ม [กลิ้ง] เมื่อถึงพื้น

　ตอนนี้น่าจะหนีได้

　ถ้ามันวิ่งไปมาเดี๋ยวก็เลือดออกตายไปเอง

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　ตะขาบยักษ์วื่งไล่ตามชั้นมา

　มันวิ่งฝ่าทรายจนทรายกระเจิงไปทั่ว พร้อมกับสาดของเหลวในร่างไปด้วยพร้อม ๆ กัน

　แต่ถ้าเทียบสปีดของมันก่อนจะโดนตัดร่าง ถือว่าลดต่ำลงมามากโข

　ชั้นหันไปเช็คข้างหลังอีกครั้ง

　เจ้าตะขาบยักษ์กำลังรวมแสงสีแดงไว้ในปาก

　เฮ้ย ๆ ยิงบีมตะขาบบ่อยไปแล้ว เดี๋ยว MP ก็หมดเกลี้ยงเอาหรอก

　ไม่ดูสุขุมเหมือนแต่ก่อนเลยนะ

　ชั้นเร่งความเร็วขึ้นในรวดเดียวแล้วหักซ้ายทันที

　พุ่งเข้าไปหาด้านหลังของตะขาบยักษ์โดยทิ้งรอยวงกลมไว้บนพื้นทราย

　บีมตะขาบของมันไล่ตามชั้นมา แต่ชั้นก็หนีพ้นมุมโจมตีของมันได้ทันก่อน

　ตอนนี้มันต้องหมุนมาทั้งตัว ไม่เร็วเท่าตอนที่แค่หันหัวมาเล็ง

　แล้วชั้นก็ [กลิ้ง] กระแทกตรงส่วนที่ไร้เกราะป้องกันของมันเข้าจัง ๆ

　「กิจี่!」

　ทั้งเลือดทั้งเนื้อของมันก็ยิ่งพุ่งออกมามากกว่าเดิม

　ถึงแม้ครั้งเดียวจะยังโค่นมันไม่ได้ แต่ชั้นโจมตีมันซ้ำ ๆ ครั้งสองครั้งสามได้

　ตะขาบยักษ์พยายามเร่งความเร็วขึ้นเพื่อที่จะหนีไป

　ไม่ปล่อยให้หนีไปหรอกน่า

　ดูเหมือนว่าตำแหน่งผู้ล่าจะสลับกันซะแล้วนะ ตะขาบยักษ์เอ๋ย

　ความเร็วของมันยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไงมันก็เป็นถึงตะขาบยักษ์

　ทั้งที่มีสถานะผิดปกติอยู่แต่ HP กลับไม่หมดง่าย ๆ

　แต่ชั้นเองก็เริ่มหมดแรงแล้วเหมือนกัน

　ถ้าแข่งถึกกับเจ้านี่อาจจะไม่ไหวเอา

　ชั้นกระแทกให้มันเปลี่ยนทิศไปเล็กน้อย ให้มันวิ่งไปที่เนินเดิมที่ชั้นใช้เมื่อครั้งก่อน

　เร่งความเร็วขึ้น ก่อนจะขึ้นเนินแล้วลอยขึ้นฟ้าไปพร้อมมัน

　วันนี้ตะขาบยักษ์เข้าคอร์สลดน้ำหนักแบบพิเศษจนลดเหลือแค่หนึ่งในสาม

　ถ้าระดับนี้พอยกได้นิดหน่อย

　ร่างของตะขาบยักษ์ลอยอยู่กลางอากาศอย่างสมบูรณ์

　แน่นอนว่าเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น

　มันร่วงกลับลงพื้นไปในทันที ตรงส่วนหัวหล่นกระแทกทราย แล้วไถลไปตามพื้น

　ชั้นก็รับน้ำหนักที่เหลือของมันต่อไม่ไหว ก็เลยพลิกตัว พร้อมพลิกร่างของตะขาบยักษ์ไปด้วย

　「จิ จิจิจิ…จี่…」

　เสียงร้องของมันฟังดูอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ

　ขาทั้งหลายก็ขยับช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่เหลือแรงพอจะลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ไจแอนท์・แซนด์เซนติพีด

สถานะ : เลือดออก (สูง)

Lv : 64/80

HP : 7/463

MP : 98/244

—————————————————————

　เหลือ HP ……. 7 … งั้นเหรอ?

　ในที่สุด เจ้าแห่งทะเลทรายตนนี้ก็สิ้นฤทธิ์สักที

　ตั้งแต่ที่ชั้นเจอกับแกที่นี่ ก็ผ่านมาได้สักพักแล้วสินะ

　ที่ผ่านมาชั้นไม่เคยมีความรู้สึกอย่างอื่นนอกจากความแค้น แต่ตอนนี้มันมีอย่างอื่นเข้ามาปะปนด้วย

　เอาเถอะ อย่างน้อยก็ซึ้งอยู่

　สุดท้ายแล้วจะช่วยสงเคราะห์ให้แล้วกัน

　ชั้นขึ้นไปยืนบนท้องของตะขาบยักษ์แล้วกระโดดขึ้นฟ้าไป

　ใช้ปีกดันตัวเองจนถึงจุดสูงสุดที่บินได้

　เมื่อถึงจุดนั้น ชั้นก็ม้วนตัวหาง แขน หัวเข้าหากัน เปลี่ยนเป็นสภาพ [กลิ้ง] หมุนไปอย่างสุดแรง  

　ก่อนจะทิ้งตัวลงไปที่ท้องของตะขาบยักษ์

　อืม เรียกท่านี้ว่า [บอลเหล็กทิ้งดิ่ง] ก็แล้วกัน

　คุณเสียงพระเจ้า เพิ่มสกิลนี้ทีสิ

　ชั้นเร่งความเร็วขึ้นด้วยแรงโน้มถ่วง ก่อนจะกระแทกเข้าไปที่ส่วนท้องของตะขาบยักษ์