[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 177

 วันถัดมา ชั้นตื่นขึ้นที่ริมบ่อ

 ความอ่อนล้าก็หายไปจนสิ้น

 

 เหลือเวลาอีกแค่สามวันก่อนที่นีน่าจะโดนประหาร

 ถ้าเป็นไปได้ ชั้นก็อยากจะวิวัฒนาการภายในวันนี้หรือวันพรุ่งนี้

 เป้าหมายคราวนี้คือมดแดง

 แค่มดตัวเดียวก็เป็นมอนสเตอร์ระดับ C แล้ว ภูเขาค่าประสบการณ์ชัด ๆ

 ถ้าเทียบกับตะขาบยักษ์แล้ว เผลอ ๆ จะได้มากกว่าซะอีก

 

 แต่ว่า….ตะขาบยักษ์เองก็ยังเกือบจะตายตอนที่มันเข้าไปติดในรังมดเลย

 ถ้าชั้นเดินดุ่ม ๆ เข้าไปแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง คงโดนรุมทึ้งตายแน่ ๆ

 เมื่อวานชั้นเพิ่มเลเวลแบบก้าวกระโดดได้ แต่สเตตัสชั้นยังแพ้ตะขาบยักษ์อยู่ดี

 

 จำนวนมดสูงสุดที่ชั้นรับมือไหวคือสามตัว

 ชั้นไม่รู้ว่าสี่ตัวไหวรึเปล่า แต่ห้าตัวไม่ได้แน่ ๆ

 ถ้าชั้นโดนมดทั้งฝูงล้อมเหมือนตะขาบยักษ์เมื่อตอนนั้นก็คงโดนฆ่าตาย

 ชั้นนับถือแกที่อุตส่าห์หนีมาได้ สมเป็นเจ้าแห่งทะเลทรายจริง ๆ

 ไม่สิ ชั้นจัดการมันไปแล้วนี่นา

 

 คอยรออยู่นอกรังแล้วดักเก็บมันทีละตัวจะดีกว่ารึเปล่านะ?

 ถ้าชั้นวิวัฒนาการแล้วสเตตัสเพิ่มขึ้นมาก ชั้นอาจจะบุกเข้ารังมันเลยไหวก็ได้

 แต่ปัญหาคือจะทันเวลารึเปล่านี่สิ….

 ไม่ใช่ว่าปกติมันอยู่กันเป็นกลุ่มหรอกเหรอ?

 

 จริงสิ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าชั้นเคยพ่น [ลมหายใจแห่งโรคภัย] ทิ้งไว้ด้วย

 มันจะช่วยทำให้พวกมันอ่อนแอลงมั้ยนะ?

 คงไม่หรอก ตั้งแต่ชั้นพ่นไป ชั้นก็ออกห่างจากที่นั่นมาพอสมควร ป่านนี้คงหมดฤทธิ์ไปแล้ว

 แต่ว่าแนวคิดนี้ก็ไม่แย่เท่าไหร่

 

 ชั้นจำวิธีฆ่าล้างมดโดยการใช้เหยื่อพิษได้จากชาติที่แล้ว

 ปกติมดก็มีนิสัยชอบเอาอาหารกลับรังแล้วแบ่งกันทุกตัวอยู่แล้ว

 

 ถ้าอยากจะใช้แผนนี้ก็ต้องมีเนื้อที่เป็นเหยื่อจำนวนมากเตรียมไว้

 ซึ่งแถวนี้ก็มีตะขาบยักษ์นอนตายอยู่พอดี ใช้เจ้านี่ได้

 ถ้าชั้นดึงเนื้อมันออกมา แล้วทำให้ชุ่มด้วยพิษจาก [คมเขี้ยวพิษ] เหยื่อพิษก็จะเสร็จสมบูรณ์

 ที่เหลือก็แค่พามันไปส่งที่รังมด

 

 [คมเขี้ยวพิษ] ของชั้นยังแค่เลเวลสามอยู่ คงไม่ถึงกับทำให้ตาย แต่แบบนั้นนับว่าดีแล้ว

 

 ถ้าชั้นวางยามันจากระยะไกล เลเวลคงไม่เพิ่ม

 เพราะว่าชั้นไม่ได้ประสบการณ์ในการสู้ ค่าประสบการณ์เลยไม่ได้

 ตอนที่ชั้นช่วยเพิ่มเลเวลให้บอลแรบบิท เลเวลมันก็เพิ่มไม่เยอะอย่างที่หวังไว้ ระบบคงแบ่งค่าประสบการณ์ที่ได้ว่าใครลงมือมากหรือน้อย

 

 ถ้าชั้นใช้พิษทำให้อ่อนแรงลง อาจจะสู้ไหว

 แผนคราวนี้ต้องใช้ความอดทนสูง แถมยังไม่มีอะไรมาการันตีว่าจะสำเร็จ

 เป็นไปได้ว่าพิษอาจไม่กระจายไปทั่วรัง หรือถ้ามันอ่อนแรงลงแล้วชั้นอาจจะได้ค่าประสบการณ์น้อยลงก็ได้

 

 แถมชั้นยังค้องรอดูผล ถ้าล้มเหลวก็คือเสียเวลาไปฟรี ๆ

 เป็นแผนที่มีความเสี่ยงสูง แต่ค่าตอบแทนก็สูงไปด้วยเป็นเงาตามตัว

 แต่เดิมทีมันก็ไม่มีวิธีเพิ่มเลเวลอย่างปลอดภัยอยู่แล้วนี่นะ

 

 ชั้นรีบกลับไปที่ที่ชั้นโค่นตะขาบยักษ์ไว้พร้อมกับอดอล์ฟและบอลแรบบิท

 ตัวของมันส่วนหนึ่งถูกกลบอยู่ใต้ทราย

 

 「กะ แกจัดการเจ้าตะขาบยักษ์นั่นได้จริง ๆ ด้วย! ร่างยักษ์นั่นขาดเป็นสองส่วนเลย!」

 

 อดอล์ฟตะโกนขึ้น

 เปล่าหรอก ฝีมือบีมตะขาบของมันนั่นแหละ มันทำตัวเองล้วน ๆ เลย

 อย่าหวังสูงจากชั้นนักเลย

 

 ข้าง ๆ เจ้าตะขาบยักษ์ มีอสูรที่ดูคล้ายไฮยีน่าที่เคยเห็นมาแล้วอยู่ด้วย

 มีแปดตัวเหมือนครั้งก่อน

 ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะชื่อว่าเอียนเอียนสินะ?

 

 มีตัวใหญ่สองตัว ขนาดกลางสี่ตัว และตัวเล็กอีกสอง

 

 「เอ!」「อเว?」

 

 เหมือนว่าพวกมันกำลังดูซากศพของเจ้าตะขาบยักษ์อยู่

 ก็คงเหมือนอดอล์ฟ ของแบบนี้ไม่ใช่ของที่จะเห็นได้บ่อย ๆ

 ไม่สิ ไม่น่าใช่แบบนั้นแฮะ

 เหมือนเป็นความรู้สึกที่เจอกองอาหารมากกว่า

 

 เอียนเอียน เนื้อพวกนี้น่าจะนุ่มกว่า แถมยังน่าอร่อยอีกต่างหาก

 แต่ว่ารูปลักษณ์ของมันทำให้ความคิดที่ชั้นจะโจมตีหายไปจนหมด

 

 「เอ…」

 

 ลูกเอียนเอียน น่ารักจริง ๆ

 มันมองซากตะขาบยักษ์ด้วยตากลมโตแล้วใช้ขาหน้าเกาที่หัวตะขาบยักษ์

 อยากเอาไปเลี้ยงจริงจังนะ

 

 ย้อนกลับไปตอนที่ชั้นเป็นลูกมังกร แทนที่จะโบกมือให้ ถ้าชั้นนั่งลงแล้วขยี้ตาเบา ๆ แทน โดซอาจจะวิ่งมาลูบหัวชั้นแทนก็ได้

 ไม่มั้ง ไม่สิ ก็อาจจะเป็นไปได้

 ถ้ามีโอกาส คราวหน้าจะลองดูแล้วกัน

 

 ถ้าเข้าใกล้ก็คงจะวิ่งหนีไปหมด เพราะงั้นยืนมองอยู่ห่าง ๆ ดีกว่า

 ยังไงเนื้อมันก็ไม่หมดอยู่ปล้ว อยากจะกินเท่าไหร่ก็เชิญ

 แต่ส่วนตัวชั้นขอบายแล้วกัน

 ชั้นเคยกินหนอนก็จริง….แต่โคตรแย่

 ขายั้วเยี้ยแบบนั้น….หรือว่าเป็นเพราะขากันนะ?

 ทั้งตะขาบทั้งหนอนก็มีขาเยอะทั้งนั้นเลย

 

 「เปฟุ เปฟุ!」

 

 บอลแรบบิทกำลังเรียกร้องอะไรสักอย่างอยู่

 

 『ไม่ ไม่ได้! ไม่รีบไป! อาหารน้อย!』

 

 ….แกจะกินมันจริง ๆ เรอะ?

 หยุดความคิดนั่นประเดี๋ยวนี้เสียดีกว่า

 ดูท่ารสชาติจะเหมือนรองเท้า

 

 ชั้นเมินคำบ่นของบอลแรบบิทแล้วยืนจ้องฝูงเอียนเอียนต่อจากไกล ๆ

 

 「เอ—」

 

 ในที่สุดลูกเอียนเอียนก็ตัดชิ้นเนื้อเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งออกมาได้สำเร็จ

 โอ้โอ้ กินเลยกินเลย

 ชั้นจะดึงตัวเจ้าบอลตะกละนี่ไว้เอง

 

 「ฮะกุจิ!!」

 

 ลูกเอียนเอียนจามออกมา จากนั้นก็ทำหน้าเศร้า เอาชิ้นส่วนตะขาบยักษ์ไปถูกับพื้นทรายด้วยขาหน้า

 เอียนเอียนตัวโตก็ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเดินไปคนละทิศกับที่ชั้นยืนอยู่

 

 เอียนเอียนขนาดกลางสี่ตัวลองเดินเข้าไปหาตรงอีกส่วน แต่สุดท้ายก็จามออกมาเหมือนลูกเอียนเอียน

 สุดท้ายพวกมันก็วิ่งตามพ่อแม่ไป

 อะไรกันฟะ?

 

 ทำไมกันล่ะ?

 กลิ่นมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

 แต่ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็น่าจะรู้ตั้งแต่อยู่ไกล ๆ แล้วนี่…

 

 หรือว่ามันเน่าแล้ว?

 ไม่มั้ง ต่อให้เน่าไปนิดหน่อยมันก็ยังกินอยู่ดี

 แต่ไม่ว่าแบบไหน ผลคือกลิ่นของมันทำให้เหล่าเอียนเอียนพากันตัดใจกันไปจนหมด

 

 มันจะใช้ได้จริง ๆ รึ?

 ชั้นจะใช้ไอ้นี่ล่อมดได้จริง ๆ รึเปล่า?

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset