[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 179

　ชั้นสำรวจรอบ ๆ รังมด เพื่อหามดแดงที่ออกมาเดินข้างนอก

　แล้วก็เหมือนเคย บอลแรบบิทกับอดอล์ฟยืนประจำการอยู่ไกล ๆ

　เรายังเริ่มไม่ได้ เว้นแต่ว่าจะเอาเหยื่อพิษไปวางที่รังมันจนหมดเสียก่อน

　ปัญหาคือชั้นยกไปไม่ได้

　จำนวนมีเยอะเกินจะถือไปหมด แถมเอาไปวางไว้หน้ารังมันแบบนั้นน่าสงสัยเกินไป

　ต้องจับมดแดงแล้วบังคับให้มันเอากลับรังไปเอง

　ได้แต่ภาวนาให้มันหยิบเนื้อตะขาบยักษ์ล่ะนะ

　ว่ากันตรง ๆ โอกาสที่มันจะถุยทิ้งทันทีที่กินเหมือนเอียนเอียนนี่สูงลิบลิ่วเชียว

　เผลอ ๆ จะสูงกว่าซะอีก

　ถ้าชั้นเป็นมดแดงคงไม่กล้ายกไอ้นี่ไปให้มดราชินีแหง ๆ

　มีหวังได้โดนจับไปบั่นหัวแน่นอน

　ทั้งรังมีกลิ่นเหมือนตะขาบยักษ์หมด

　ส่วนตัวชั้นเอง เคยเห็นมดยกตั๊กแตนกลับไปที่รังอยู่บ้างเหมือนกัน

　ชั้นเคยกินหนอนมาแล้วก็จริง แต่ยังไม่อยากกินตั๊กแตกเท่าไหร่

　เพราะงั้น เจ้าลูกชิ้นตะขาบยักษ์นี่ก็คงมีโอกาสอยู่บ้างล่ะ

　ยังไงก็ทิ้งกองพะเนินเนื้อตะขาบยักษ์ไม่ได้อยู่แล้ว

　ถ้าจะถอยก็ควรจะเลิกตั้งแต่แรก ๆ

　สมแล้วที่เป็นตะขาบยักษ์

　ขนาดตายไปแล้วแท้ ๆ ยังทำดาเมจต่อจิตใจชั้นได้อีก

　เอาเถอะ ชั้นเลือกเองนี่นะ

　ระหว่างที่กำลังกวาดสายตาหาก็เจอแมงป่องตัวยาวสามเมตรตัวหนึ่งกำลังถูกมดแดงล้อมไว้

　ชั้นรีบหลบเข้าหลังหินแล้วแอบดูทันที

　ฝั่งแมงป่องก็ปกติ ตัวสีเทา ๆ

　มีก้ามสองก้ามเป็นเอกลักษณ์ของแมงป่องอยู่ด้านหน้า

　ส่วนทางมดแดง มีอยู่ห้าตัว

　ขนาดชั้นสู้กับสองตัวยังลำบาก นี่มีตั้งห้าตัว

　แถมมันจัดรูปขบวนแล้วด้วย เจ้าแมงป่องคงไม่รอดแน่ ๆ

　โดนมดแดงล้อมไว้ทุกทิศแบบที่ยังไงก็หนีไม่ได้

　มดแดงสองตัวด้านหน้าทำหน้าที่ผลัดกันดึงความสนใจไว้

　ระหว่างนั้น มดแดงตัวที่เดินล้อมอยู่ก็เข้าไปจัดหางกับขาจากจุดบอด

　พอมันหันมาหาตัวที่เพิ่งเข้าไป ตัวที่เหลือก็เข้าไปปิดงาน

　เป็นวิธีสู้ที่สกปรกดี แต่ก็สัมฤทธิ์ผลไปได้อย่างงดงาม

　ไม่มีใครบาดเจ็บด้วย

　ทันที่ที่เจ้าแมงป่องร่วง พวกมดแดงก็เข้าไปรุมทึ้งโดยไม่รีรอ

　ดูสเตตัสตัวไหนก่อนดีนะ

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : กรรไกรยักษ์

สถานะ : ตาย

Lv : 28/50

HP : 0/228

MP : 154/162

—————————————————————

　ฆ่ามอนสเตอร์ระดับ C ตายในพริบตาเลย

　น่ากลัวเป็นบ้า

　ชั้นไปงัดกับพวกมันไหวจริง ๆ เรอะ?

　ถ้าทำอะไรพลาดไปนี่คงจบไม่สวยเหมือนมันแน่

　ในบางด้านของพวกมันนี่ก็น่ากลัวกว่าตะขาบยักษ์ซะอีก

　มดแดงทั้งห้าก็ยกร่างของแมงป่องขึ้น

　ห้าตัวรึ….ขืนเข้าไปตรง ๆ แบบไม่มีแผน อาจจะโดนสวนกลับมาได้

　มันฆ่ามอนสเตอร์ระดับ C ได้ก่อนที่มันจะได้โต้กลับซะอีก

　ชั้นไม่เดินตามรอยรุ่นพี่กรรไกรยักษ์หรอก

　ไม่สิ ถ้าแค่ชั้นไม่โดนมันล้อมเอาก็หมดเรื่องแล้วนี่นา?

　ชั้นได้เลเวลอัพแบบก้าวกระโดดมาจากเจ้าตะขาบยักษ์ ทำให้ความเร็วชั้นเหนือกว่าพวกมดแดงมากแล้ว

　ต่อให้โดนล้อมจริง ๆ ชั้นก็ยัง [กลิ้ง] หรือบินหนีได้อยู่ดี

　ชั้นเลี่ยงการโดนล้อมรอบด้านแบบรุ่นพี่กรรไกรยักษ์ได้

　สกิลโจมตีระยะไกลที่มันมีก็มีแค่ [เคลย์กัน] เท่านั้น

　ระหว่างหนี ชั้นเองก็ยิง [คาไมทาจิ] สวนไปได้ด้วยเหมือนกัน

　พวกมันใช้ [รักษาร่าง] ยืดศึกไปได้ แต่ถ้าโค่นได้สักหน่อยก็น่าจะสบาย

　ดีล่ะ เริ่มเลยแล้วกัน

　ชั้นพุ่งตรงเข้าไปหาเหล่ามดแดงที่กำลังแบกซากแมงป่องอยู่ พร้อมกับยิง [คาไมทาจิ] ไปด้วย

　ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะโค่นมันได้สักตัวนึงก่อนจะสู้กันจริง ๆ

　「คุฉะ!」「คุฉะฉะ!」「คุฉัก!」

　「คุฉ่า!」「คุฉะ!」

　แตกตื่นกันใหญ่

　แหงอยู่แล้วล่ะ

　ชั้นก็ไม่อยากจะขัดจังหวะระหว่างขนอาหารกลับรังของแกหรอก แต่ถ้าโอกาสมันมา ชั้นก็ต้องไขว่ขว้าไว้

　โทษทีนะ เจ้าพวกมดแดง

　มดแดงสี่ตัวรีบสละซากแมงป่องทันที ทิ้งให้อีกตัวนึงที่หนีไม่ทันโดนทับไป

　「คุฉะ!」

　มันยังไม่ตาย แต่นับว่าดีที่ขยับไม่ได้ไปหนึ่ง

　ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไปใส่ตัวที่อยู่หน้าสุด

　ชิ เร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีก

　หลบได้สองนัดติดเลย

　เอาเถอะ ยิงต่อไปนี่แหละ

　เดี๋ยวจะเข้าประชิดทีเดียวเลย

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」

　มดแดงสองตัวร้องขึ้น ก่อนจะมีกระสุนทรายสีแดงลอยมาหาชั้น

　สกิล [เคลย์กัน] มาแล้ว

　ชั้นบินย้อนกลับไปด้านหลังและหลบลูกกระสุนไป

　ครั้งนี้ต่างจากตอนอยู่ในรัง ชั้นสามารถหลบได้ทั้งแนวตั้งและแนวนอน

　แต่เรื่องนี้ก็เป็นผลดีกับพวกมันเหมือนกัน…..

　สองตัวด้านหลัง พอเห็นเพื่อนยิง [เคลย์กัน] ออกไป มันก็ยิง [เคลย์กัน] ตาม

　ชั้นถอยให้ไกลยิ่งกว่าเดิม แต่เหมือนว่ามันเดาทางออกเลยยิงดักจุดที่ชั้นจะลงไว้ด้วย

　ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกปีกขึ้นมากัน

　ดวลปืนกันแบบนี้ชั้นเลยเปรียบแฮะ

　แต่ยังดีที่พวกมันมี MP ไม่มาก

　ถ้ามันยังคงยิงมาต่อ อีกเดี๋ยวก็จะหมดทั้งการฟื้นฟูและการโจมตี

　ปล่อยให้มันรัว [เคลย์กัน] มาแบบนี้จะดีกว่าหลบสินะ

　ชั้นตั้งสมาธิกับการหลบกระสุนของมันแล้วลดการยิง [คาไมทาจิ] ลง

　แต่ก็ไม่เป็นไปตามแผนทุกอย่าง

　「คุฉะ!」

　มดแดงตัวหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาหาชั้นอย่างรวดเร็ว

　แย่ล่ะ

　「กรรรรร!」

　ชั้นคำรามออกมาพร้อมยิง [คาไมทาจิ] ออกไปสามนัด

　มันหลบนัดแรกได้ แต่นัดที่สองไปตกลงตรงพื้นใต้เท้า หยุดการเคลื่อนไหวมันเอาไว้

　ทำให้โดนนัดที่สามเข้าไปจัง ๆ จนล้มลงกับที่

　แต่ระหว่างที่ชั้นมัวแต่สนใจตัวนึง อีกสามตัวที่เหลือก็กระจายตัวล้อมชั้นเป็นที่เรียบร้อย

　เจ้าพวกนี้ จะล้อมวงให้ได้จริง ๆ

　กลับเข้าสู่วงจรอุบาทว์

　เกลียดพวกแกจริง ๆ เลยให้ตาย