[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 181

 มดแดงสองตัวที่เหลือวิ่งไล่ชั้นอยู่

 พวกมันรู้อยู่แก่ใจว่าชนะไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้

 สังคมมดนี่โหดกว่าของมนุษย์เยอะเลยแฮะ

 สำหรับพวกมันแล้ว การที่ไปสู้จนตัวตายคงไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไรสินะ

 

 ก็นะ ถ้ามันเปลี่ยนไปหนีเมื่อไหร่ ชั้นก็จะกลายเป็นฝ่ายไล่พวกมันแทน

 ที่ชั้นถอยก็เพราะอยากจะทิ้งระยะสักหน่อย ไม่ได้อยากจะหนีจริง ๆ

 ถ้าอีกฝั่งหนีก็จะ [คาไมทาจิ] ของชั้นเล่นงานได้โดยง่าย

 คงเพราะมันรู้ว่าเป็นแบบนั้นก็เลยเลือกที่จะไล่ชั้นล่ะมั้ง

 

 ชั้นค่อย ๆ ลดความเร็วลงเรื่อยๆเพื่อล่อให้พวกมันติดกับ

 ตอนนี้มันแทบจะไม่ยิง [เคลย์กัน] มาแล้ว มันคงอยากจะสู้ในระยะประชิดมากกว่า

 เพราะงั้นชั้นถึงลดความเร็วลงไงล่ะ

 จากมุมมองของพวกมันแล้ว ตอนนี้คงเป็นโอกาสเดียวแล้ว

 

 พวกมดแดงงับเหยื่อแล้วเร่งความเร็วขึ้น

 คงคิดจะกระโจนเข้ามาตอนชั้นลดความเร็วลงล่ะสิ

 

 ชั้นลดความเร็วลงไปอีก ระยะห่างระหว่างชั้นกับพวกมันก็กระชั้นชิดขึ้นเรื่อยๆ

 จากตรงนี้มันหลบไม่ทันแน่

 จะใช้ [คาไมทาจิ] นัดเดียวจัดการให้ดู

 

 ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไปใส่มดแดงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด

 

 「คุฉ่า!」

 

 ใบมีดลมพุ่งไปเฉือดเฉือนมดแดงที่กำลังวิ่งเข้ามาจัง ๆ

 ขาของมันถูกตัดกระเด็นไป ร่างไถลไปข้างหน้า

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 400 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 400 จากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 60 เป็น 61]

 

 ทีนี้ก็เป็นศึกตัวต่อตัวแล้ว

 ชั้นไม่มีทางแพ้กับอีแค่มดตัวเดียวหรอก

 

 ชั้นบิดร่างหลบมดแดงที่พุ่งเข้ามากัด

 หัวที่ไร้การป้องกันโผล่มาถึงหน้าเชียว

 เสร็จล่ะ

 

 ชั้นยื่นมือออกจนสุดแขน แล้วกวาดแขนฟันลง

 กรงเล็บของชั้นฟัดเข้าตรงคอมันเต็ม ๆ ส่งคอมันกระเด็นออกไป

 

[ได้รับค่าประสบการณ์ 416 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 416 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 61 เป็น 62]

 

 หัวของมดแดงตัวครู่ตกกระทบลงพื้นดังตุบ

 แล้วร่างของมันก็ล้มลงไปกองบนพื้นตามไป

 

[เลเวลของสกิลทั่วไป [สะบั้นคอ] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

 

 เยี่ยม เลเวลสกิลก็เพิ่มด้วย

 

 ทีนี้ก็ตายหมดสี่ตัวแล้ว

 แล้วก็เลเวล 62 งั้นเหรอ?

 กว่าจะวิวัฒนาการคงใช้มดอีกยี่สิบตัวล่ะมั้ง

 

 …พอวิวัฒนาการแล้ว ขนาดตัวจะใหญ่กว่ารังมันมั้ยนะ?

 ชั้นไม่รู้ว่าขนาดตัวจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่ แต่ถ้าใหญ่ไปชั้นจะไม่ลำบากแย่เอาเหรอ?

 คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง? ไม่สิ จะเป็นยังไงหว่า?

 

 ….เผื่อไว้ดีกว่า ชั้นจะไม่วิวัฒนาการตอนอยู่ในรังมันแล้วกัน

 จะให้ไปติดแหงกอยู่กลางรังมดใต้ดินตลอดชีวิตนี่ไม่เอาด้วยหรอก

 

 ถึงมันจะมีระบบที่แสดงรายชื่อก่อนวิวัฒนาการก็เถอะ แต่ชั้นไม่อยากถูกข้อจำกัดเรื่องขนาดมาทำให้ชั้นต้องเลือกมังกรกระจอก ๆ มา

 ยังไงก็ต้องดูรายชื่อวิวัฒนาการก่อนนั่นแหละนะ

 

 ทีนี้ก็กลับไปดูเจ้าตัวที่โดนกรรไกรยักษ์ทับอยู่

 แล้วจะได้เริ่มแผนเหยื่อพิษจริง ๆ จัง ๆ สักที

 

 ชั้น [กลิ้ง] ย้อนกลับไปทางเดิมที่ชั้นหนีมา

 ถ้าแกยังโดนทับอยู่จะช่วยได้มากเลย

 

 พอเห็นซากของเจ้ากรรไกรยักษ์ ชั้นก็หยุด [กลิ้ง]

 ข้างใต้นั่นมีมดแดงตัวนึงโบกแขนขาไปมาอยู่

 

 「คุฉะ! คุฉ่า!」

 

 ดีล่ะ ยังไม่หลุดสินะ

 

 ชั้นวิ่งอ้อมไปข้างหลังแล้วยกร่างของกรรไกรยักษ์ขึ้น

 

 「คุจิ….」

 

 แล้วมันก็หันกลับมาหาด้วยความโล่งอก

 

 「กรร」

 

 เสียใจด้วยนะ

 ไม่ใช่เพื่อนของแกหรอก ชั้นต่างหาก

 

 「คุฉ่าา!?」

 

 มดแดงเดินถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว

 ชั้นเดินตามไป แล้วโจมตีมันเบา ๆ

 

 「คุจิ!?」

 

 จากนั้นชั้นก็กางปีกออก บินผ่านมันไปแล้วจับมันลากไถลไปกับพื้นทราย

 

 「คุจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!!」

 

 ดูทารุณไปหน่อยแต่มันต้องทำ

 ปกติมดจะปล่อยฟีโรโมนออกมาตามทางเพื่อให้มันสามารถตามรอยกลับไปบ้านได้

 ถ้าจับมันแบกไปเลย ก็เป็นไปได้ว่ามันจะกลับไม่ถูก

 ถ้าทำแบบนี้ อย่างน้อยก็จะยังเหลือกลิ่นอยู่

 

 เพราะชั้นบินไม่สูง แถมยังมีฐานรองอยู่ด้านล่าง ภาระเลยไม่ตกอยู่ที่ปีกมากนัก

 ชั้นลากมันไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดที่ชั้นวางเหยื่อพิษไว้

 จากนั้นก็โยนมันไปตรงเปลือกนอกของตะขาบยักษ์ ก่อนจะรีบ [กลิ้ง] หนีออกมา

 แล้วชั้นก็คอยสังเกตมันอยู่ไกล ๆ

 

 พอมันลุกขึ้นมา มันก็เริ่มจากการขยับขาขยับร่างทันที

 เหมือนว่ามันกำลังตรวจสอบว่าตัวเองครบสามสิบสองอยู่รึเปล่า

 ก็โดนลากมาตั้งไกลนี่นา จริง ๆ ที่ขามันยังไม่ขาดไปสักข้างก็ถือว่าปาฎิหารย์มากแล้ว

 

 มันเดินเข้าไปหาซากตะขาบยักษ์ช้า ๆ เอาจมูกแตะ แล้วก็เอียงคอ

 

 หือ ไม่เอาเรอะ?

 ไม่สิ ยังได้อยู่

 มันคงแปลกใจที่เห็นว่ามันกินได้ล่ะมั้ง

 ช่วยแบบกลับไปที ขอล่ะ

 

 เจ้ามดแดงใช้ปากงับเหยื่อพิษเอาไว้ แล้วยกมันขึ้น

 ชนะแล้ว

 

 จากนั้นมันก็เริ่มเดินกลับไปทางเดิมที่เคยมา

 ฟู่ โล่งอกไปที

 แผนเหยื่อพิษสำเร็จจนได้

 

[เลเวลของสกิลฉายา [ราชาอำมหิต] เพิ่มขึ้นจาก 4 เป็น 5]

 

 ….ได้เพิ่มมาก่อนจะวิวัฒนาการเลย

 เอาเถอะ ยังไงชั้นก็พร้อมอยู่แล้ว

 ไว้คงต้องไปเพิ่มเลเวล [ฟื้นฟู] มาสู้สินะ

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset