[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 182

　ชั้นกำลังแอบตามหลังเจ้ามดแดงที่แบกเหยื่อพิษกลับฐานไป

　ตอนนี้ก็แค่ทำให้มั่นใจว่ามันสามารถเอาลูกชิ้นเนื้อตะขาบกลับไปรังได้อย่างปลอดภัย

　ตัวมดแดงมันแข็งแกร่งอยู่แล้ว แต่ตอนนี้อ่อนแรงอยู่

　ขืนโดนมอนสเตอร์ตัวอื่นเล่นงานเข้าระหว่างทาง งานที่ชั้นลำบากลำบนทำมาก็จะสลายไปกับตา

　เป็นการจัดทีมแบบแปลก ๆ แต่ก็แค่คอยอารักขามันไปจนถึงรังก็พอ

　แต่พอได้เห็นเจ้ามดแดงลำบากแบกก้อนเนิ้อตัวเป็นเกลียวแบบนี้ก็ชักรู้สึกผิดขึ้นมา

　เมดแดงกำลังพยายามเต็มที่เพื่อเอาอาหารไปให้รัง เพื่อเพื่อน ๆ ของตัวเอง….

　สำหรับมัน การที่ได้เจอแหล่งอาหารจำนวนมากแบบนี้คงเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่ของตนทีเดียว

　ชั้นส่ายหน้าไปมา ละความคิดนั่นออกจากหัว

　ไม่ ๆ อย่าไปสนสิ

　ถ้าอยากจะเพิ่มเลเวลก็ต้องทำแบบนี้เท่านั้นแหละ

　ถ้าแผนนี้ล้มเหลว ก็ไม่มีทางอื่นที่จะไปสู้กับผู้กล้าแล้ว

　วิธีเดียวที่จะเพิ่มเลเวลไว ๆ ในทะเลทรายแห่งนี้คือเข้าไปลุยรังมด

　ตะขาบยักษ์ก็ไปแล้ว ทากเองก็ไม่คุ้มเสีย

　มดแต่ละตัวก็มีค่าพอ ๆ กับทากตัวใหญ่แล้ว

　หืม….เจ้ามดนั่น เดินแปลก ๆ มาตั้งแต่ตะกี้แล้วรึเปล่านะ?

　ทันทีที่ชั้นคิดเช่นนั้น มดแดงก็ล้มลงกับพื้น ก้อนเนื้อตะขาบหลุดออกจากปาก

　อ๊ะ เป็นอะไรไปน่ะ?

　ขาเรอะ? เดินไม่ไหวงั้นเหรอ?

　เจ้ามดแดงรีบลุกขึ้นแล้วงับก้อนเนื้อขึ้นอีกรอบ

　ถึงนั่นจะทำให้ชั้นโล่งใจมาเปลาะหนึ่ง แต่ก็ยังกังวลอยู่ดี

　สเตตัสเป็นไงบ้างแล้ว?

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : เลือดออก

Lv : 24/55

HP : 33/226

MP : 69/69

—————————————————————

　…..HP อันตรายแล้วแฮะ

　ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ต่อให้ไม่ต้องโดนมอนสเตอร์โจมตีก็คงไปไม่ถึงรังด้วยซ้ำ

　ชั้นรีบเข้าไปหามดแดงทันที

　พอมันสังเกตชั้น มันก็ทิ้งเนื้อตะขาบแล้วหันมาแยกเขี้ยวขู่ชั้นแทน

　「คุฉะ! คุฉะ!」

　ดูท่ามันจะยังแค้นที่ชั้นจับมันลากกับพื้นเมื่อตะกี้อยู่

　「กรร!」

　ชั้นใช้ [ฟื้นฟู] เพื่อเพิ่ม HP ของมันให้

　「….คุฉะ?」

　จากนั้น ก็อีกครั้ง

　แล้วก็อีกครั้ง

　แสงจากเวทของชั้นโอบล้อมร่างของมันไว้

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : ปกติ

Lv : 24/55

HP : 95/226

MP : 69/69

—————————————————————

　เอาล่ะ คงไม่เป็นอะไรแล้วมั้ง

　แต่ผลฟื้นฟูยังคงอ่อนเหมือนทุกที

　พลังเวทชั้นเองก็ไม่ใช่น้อยนี่

　….ไม่สิ เพราะฉายา [วิถีแห่งปีศาจ] ลดผลเวทรักษางั้นเหรอ?

　เผ่าพันธุ์ของชั้นก็มีเกี่ยวด้วยรึเปล่านะ?

　มันเริ่มมองมาทางชั้นด้วยสายตาสงสัย

　ชั้นรีบ [กลิ้ง] ถอยกลับไปทิ้งระยะอีกครั้ง

　ถ้ามันสงสัยมากมันอาจจะทิ้งเนื้อตะขาบก็ได้

　จากมุมมองของมันแล้ว จู่ ๆ ชั้นก็เข้าใกล้เพื่อช่วยรักษา เสร็จแล้วก็หนีไปด้วยความเร็วสูง

　ก่อนหน้านั้นก็ถูกโจมตีระหว่างแบกอาหาร ก่อนจะโดนจับไปโยนใส่กองก้อนเนื้อตะขาบยักษ์

　ดูยังไงก็น่าสงสัยสุด ๆ ถ้ามันฉลาดพออาจจะรู้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็ได้

　แต่สุดท้ายมันก็กลับไปยกเนื้อขึ้นมาเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

　แล้วไป ยังไงมดก็เป็นมดล่ะนะ

　ถ้าเป็นพวกลิงแดงหรือกิ้งก่าดำคงความแตกไปแล้ว

　ขณะที่ชั้นแอบตามไป [สัมผัสตรวจจับ] ของก็สัมผัสอะไรได้บางอย่าง

　มีตัวอะไรบางอย่างหลบอยู่ใต้ดิน ใต้เส้นทางที่เจ้ามดแดงเดินผ่านพอดี

　แถมอีกฝั่งเองก็รู้ตัวแล้วด้วยว่ากำลังจะมีมดเดินผ่าน

　พอมันเดินเข้าใกล้ ชั้นก็รู้สึกได้ถึงพลังเวทที่เล็ดลอดออกมาจากข้างใต้

　เจ้าตัวอะไรก็ไม่รู้ข้างใต้นั่นกำลังจะทำอะไรสักอย่างแน่ ๆ

　แต่มดแดงยังไม่รู้สึกตัว

　ชั้นต้องทำให้มันขนเหยื่อกลับไปให้ได้ด้วยสิ

　ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะอ้อมไปดักหน้าให้มันเลี้ยวไปทางอื่น แต่จากระยะตรงนี้ไปไม่ทันแน่

　ก่อนอื่นก็เข้าใกล้มันก่อนแล้วกัน ไม่งั้นชั้นก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

　「—!?」

　เมื่อมดแดงเห็นชั้นไล่ตาม มันก็เร่งความเร็วขึ้น

　อ๊ะ เฮ้ย!

　อย่าไปทางนั้นสิ!

　ชั้นกำลังพยายามปกป้องแกอยู่นะ! ถึงจะปกป้องเพื่อจะฆ่าก็เถอะ!

　พริบตาที่เจ้ามดแดงยืนอยู่เหนือหัวเจ้าตัวอะไรก็ไม่รู้ ก็เกิดรูขึ้นที่ทรายใต้เท้า

　รูนั่นเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็มีขนาดเท่าตัวชั้นสามคนได้

　ส่วนมดแดงร่วงไปอยู่ตรงริมขอบของหลุม

　ตรงกลางหลุมนั้นมีแมลงขนาดใหญ่อยู่ตัวหนึ่ง

　ขนาดใหญ่กว่ามดแดง แต่ตัวเล็กกว่าชั้น

　ราว ๆ สามเมตรได้มั้ง?

　ร่างกายของมันเป็นสีทราย คล้ายคลึงกับตะขาบยักษ์ ตรงหน้ามีกรามสองข้างยื่นออกมา

　มีขนปกคลุมทั้วตัว พร้อมลูกตาสีดำสนิททั้งสอง

　หลุมแบบนี้ หน้าตาแบบนี้….เจ้านี่มันแมลงช้างนี่!

　มันยื่นกรามออกมาขบกัน รอเหยื่อร่วงลงไปอย่างรื่นรมย์

　มดแดงพยายามจะปีนกลับขึ้นไป แต่พื้นชันเกินจะปีนไหว

　แบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่ามันจะร่วงลงไปเมื่อไหร่

　ชั้นกระโจนเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่ตรงหน้า จับร่างของมดแดงขึ้นแล้วกางปีกออก

　แมลงช้างเลิกมุดหัวอยู่ใต้ทรายแล้วแทงกรามเข้ามาหา

　ชั้นถีบมันสุดแรงเพื่อใช้เป็นแรงส่งตัวเองออกจากหลุม

　อูว เจ็บเท้าจริง ๆ

　แผลแบบนี้ปล่อยให้ [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] รักษาก็คงหาย แต่ใช้ [ฟื้นฟู] เพิ่มเลเวลไว้หน่อยดีกว่า

　บาดแผลปิดตัวในทันที

　ชั้นบินหนีจากแมลงช้างได้ แล้ววางมดแดงลงบนพื้น

　ฟู่ ยังดีที่ยังไปได้สวยอยู่

　พอชั้นเงยหน้ามอง ก็เห็นรังมดอยู่อีกไม่ไกล

　จากตรงนี้คงไม่ต้องคอยอารักขาแล้วสินะ

　ทันทีที่ชั้นปล่อยมือจากมัน มันก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความเร็วสูง

[เลเวลของสกิลฉายา [ผู้กล้าตัวน้อย] เพิ่มขึ้นจาก 5 เป็น 6]

　หือ เพิ่มด้วยเรอะ?

　อะไรหว่า? สะสมมาจากครั้งก่อน ๆ รึยังไง?

　แต่ก็ถือเป็นลางดีก่อนวิวัฒนาการล่ะนะ

　จากนี้ไปชั้นจะตั้งใจช่วยเหลือมอนสเตอร์บ้างแล้วล่ะ

　เจ้ามดแดงที่วิ่งหนีไปหยุดเท้ากลางทาง แล้วหันกลับมามองชั้น

　หืม? มีอะไรล่ะ?

　อย่าบอกนะว่าจะทิ้งเนื้อตะขาบไว้น่ะ…?

　「….คุฉะ」

　มันร้องขึ้นเบา ๆ ก่อนจะก้มหัวให้ชั้น แล้วก็มุ่งหน้ากลับรังของมันไป

　รู้สึกผิดเป็นบ้า….

　โทษนะคุณเสียงพระเจ้า ช่วยลดเลเวลสกิลที่ชั้นเพิ่งได้มาที รู้สึกว่าชั้นไม่คู่ควรไงก็ไม่รู้

[เลเวลของสกิลฉายา [จอมโกหก] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

　เปล่าสักหน่อย