[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 185

　ชั้นจับบอลแรบบิทมาวางไว้บนหัว แล้วเดินเข้ารังมดไปพร้อมตั้งสมาธิกับ [สัมผัสตรวจจับ] ไปด้วย

　ข้างในนั้นมืดก็จริง แต่เพราะมีบอลไฟเล็ก ๆ จากสกิล [แสง] ของบอลแรบบิท ข้างในนี้เลยสว่างขึ้น

　….ถึงมันจะลอยมาชนหัวชั้นอยู่บ้างก็เถอะ ช่วยไม่ได้ล่ะมั้ง?

　กำแพงรอบข้างเป็นสีแดงสว่าง

　ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งรู้สึกกังวล

　พวกมันใช้ [เคลย์] สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะเลยงั้นเหรอ?

　ชั้นจิ้มเข้าไปที่กำแพงเบา ๆ แต่ไม่มีรอยว่าเจาะเข้าเลย

　ถ้ากำแพงมันเปราะ เราคงซวยแน่

　จะว่าไปแล้วพวกมันหายหัวไปไหนหมด?

　มีสองตัวหน้าทางเข้า นึกว่าข้างในจะวิ่งกันให้พล่านกว่านี้ซะอีก

　เราเดินตามทางไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเจอกับทางแยกสามทาง

　ชักจะซับซ้อนขึ้นแล้วสิ

　บางทีมันอาจจะล่อให้เราไปทางอื่นโดยที่ตัวเองไปอีกทางก็ได้

　เพราะไม่คิดจะสู้อยู่แล้ว ก็เลยไม่โผล่หน้ามาให้เห็น

　การแบ่งเป็นหลายทางแบบนี้จะทำให้มันหนีจากชั้นได้ง่ายขึ้น

　เป็นไปได้ว่าจะมีทางออกหลายทางด้วย

　ให้ชั้น บอลแรบบิท อดอล์ฟแยกกันไปคนละทาง แล้วก็『ไว้เจอกันที่อีกฝั่งนะ อย่าตายล่ะ!』มีความคิดแบบนั้นปรากฏขึ้นมาครู่หนึ่ง แต่ก็แค่ล้อเล่นน่ะ

　จะแบ่งกำลังรบไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

　ชั้นยื่นหัวเข้าไปดูข้างในเส้นทางขวา

　ไม่เห็นอะไรสักอย่าง แถมเงียบยังกะป่าช้า

　ชั้นรวบรวมพลังเวทไว้ในลำคอ

　พ่นลมออกจากช่องปากเล็กๆ เป็นการใช้ [ผิวปาก]

　ปิ๊ว~ปิ๊~~

　เสียงผิวปากสะท้อนไปมาไปตามทาง

　พอตั้งใจเงี่ยหูฟังให้ดี ๆ ก็เหมือนจะได้ยินเสียงฝีเท้าซ่อนอยู่ในเสียงสะท้อนของเสียงผิวปาก

　ไม่รู้ว่าชั้นเพ้อไปเองรึเปล่า

　อืม ก็ไม่คิดว่าจะได้ผลอะไรมากอยู่แล้ว

　กังวลไปก็ทำอะไรไม่ได้ รีบไปต่อดีกว่ามั้ง

[เลเวลของสกิลทั่วไป [ผิวปาก] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

　….ถึงจะเลเวลเพิ่มไปก็คงทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

　คงเป็นส่งเสียงไปได้ไกลขึ้นมั้ง

　เลเวลเพิ่มยังไงก็ดีอยู่แล้ว แต่มันไม่สำคัญอะไรนี่นะ

　ถ้าผิวปากเก่งขึ้น ก็คงใช้ฆ่าเวลาหรือไว้โชว์เล็ก ๆ น้อย ๆ อะไรงี้ได้….แต่อันไหนก็ไม่จำเป็นแฮะ อืม…..

　「จะไปทางนั้นรึ?」

　อดอล์ฟส่งเสียงเรียกชั้นขึ้น

　ชั้นหันกลับไปแล้วส่ายหน้าเพื่อเป็นการปฏิเสธ แล้วกลับไปที่ทางแยก

　จากนั้นชั้นก็ยื่นหัวดูทางตรงกลาง ก่อนจะดูทางซ้ายต่อ

　เหมือนกันเด๊ะ ไม่มีเสียงหรืออะไรสักอย่าง

　งั้นไปซ้ายก็แล้วกัน

　「กรร」

　ชั้นหันไปเรียกอดอล์ฟ แล้วเดินไปทางซ้าย

　พอเห็นชั้นเดินเข้าทางนั้น อดอล์ฟก็เดินตามชั้นมา

　ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษที่เลือกทางซ้าย

　แต่อย่างน้อยมันอาจจะเข้าใจผิด คิดว่าชั้นจะไปทางขวาจากเสียงผิวปากตะกี้ก็ได้ไง

　ถึงจะฟังดูไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยก็เถอะ

　ยังไม่เห็นร่องรอยอะไรของพวกมันสักกะอย่าง

　ขณะที่คิดว่าชั้นทำอะไรพลาดไป หรือว่าควรกลับดีรึเปล่านั้น ก็พบทางแยกอีกสามทาง

　รังมันจะใหญ่ไปไหนเนี่ย?

　ต้องทำซ้ำ ๆ แบบเดิมมันก็น่ารำคาญเหมือนกัน เลยเลือกเดินไปสักทางเลย

　ระหว่างที่เดินไปเรื่อย ๆ พร้อมกับใช้งาน [สัมผัสตรวจจับ] ไปด้วย ชั้นก็เริ่มฉุนขึ้นทีละนิด

　ทำไมที่นี่มันต้องกว้างขนาดนี้ด้วย? ไอ้เจ้ามดตัวแรกที่หนีเข้ามามันหายไปมิติไหนแล้ว?

　ไม่นานนักชั้นก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างจากข้างหลัง

　คิดจะไล่ให้ชั้นไปอยู่ตรงกลางงั้นเหรอ?

　ไปเลยแล้วกัน

　แล้วชั้นก็จับสัมผัสจำนวนมากได้ ตามที่คาดไว้

　ดูท่าพวกมันคิดจะเอาจำนวนเข้าสู้มากกว่าจะหนี

　ทำแบบนี้ก็สะดวกชั้นเหมือนกัน ถ้าโค่นได้หมดก็เลเวลพุ่งรวดเดียวตันเลย

　….แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกมันอ่อนแรงลงขนาดไหนด้วยล่ะนะ

　ทางเดินนี้แคบพอสมควร

　ตัวชั้นขยับได้ไม่สะดวกนัก….แต่ว่าพวกมันก็รุมชั้นได้ทีละไม่มากด้วยเหมือนกัน

　「คุฉะ!」「คุฉะ!!」

　「คุฉ่า!!」「คุฉะ!」「คุฉ่า!!」

　เสียงร้องและเสียงฝีเท้าของพวกมันเข้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

　เยอะเหมือนกันแฮะ

　ชั้นตั้งใจว่าพอเลเวลตันปุ๊ปก็จะถอยทันที….แต่ท่าจะไม่ง่าย

　เลือกพุ่งไปหาสักฝั่งดีกว่าปล่อยให้มันบีบเข้ามาดีกว่าล่ะมั้ง

　…..หือ? ทำไมจับสัมผัสจากที่แปลก ๆ ได้ด้วย?

　[สัมผัสตรวจจับ] รับรู้ถึงตัวตนข้างหลังกำแพง

　ชั้นหันหน้าเข้าหากำแพง แล้วคำรามดัง「กรรรร!」ออกมา

　ทันใดนั้น กำแพงก็ถล่มลง เผยมดแดงจำนวนมากหลังกำแพงให้เห็น

　พวกมันตั้งใจจะเล่นงานทีเผลอชั้นตรงนี้ แถมยังใช้ [เคลย์] ปรับพื้นที่รอบ ๆ เพื่อซ่อนตัวเองด้วย

　ในตอนนั้นเอง ฝูงมดแดงก็วิ่งตรงดิ่งเข้ามาจากทั้งข้างหน้าและข้างหลัง

　โดนหลอกจนได้

　เราโดนล้อมในพริบตา

　「คุฉะ!」「คุฉะ!!」

　แบบนี้มันเกินกว่าจะเรียกว่าสัญชาตญาณสัตว์เฉย ๆ แล้ว

　ต้องมีใครสักคนสั่งการมาแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีตัวมาคุมพวกมัน

　จำนวนขนาดนี้….ถึงจะโดนพิษมาก็เถอะ แต่จะไหวเรอะ?

　ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาใจเสาะแล้ว

　ถ้าจะกลัวก็กลัวได้แค่เฉพาะตอนที่การหนีเป็นทางเลือกเดียวเท่านั้นแหละ

　「กรรรรรรร!」

　ก็ดี เข้ามาทีเดียวให้หมดเลย!

　ชั้นจะเปลี่ยนให้พวกแกเป็นค่าประสบการณ์ให้หมดเลยคอยดูเถอะ!