[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 44

　ขนเนื้อเกรย์วูล์ฟหมดแล้ว ตอนนี้ชั้นกับกิ้งก่าดำกำลังพักผ่อนอยู่ในถ้ำ

　เมื่อกิ้งก่าดำเข้ามาในถ้ำ มันก็หันมองไปมาทั่ว หลังจากเดินสักพักก็เอาขาหน้าจิ้มพรมแล้วมองชั้น

　「คิชิชิ?」

　คงอยากจะลองนอนบนพรมดูล่ะมั้ง

　เจ้าหล่อนมีทั้ง [เลือดออก (ต่ำ)] แถมยังแบกเนื้อขนาดใหญ่กว่าตัวจนถึงที่นี่เลยนี่นา คงจะเหนื่อยน่าดู

　「ก่าห์」

　ชั้นส่งเสียงทำนอง เชิญเลย ร้องไปสั้น ๆ

　พอชั้นทำท่าทางเอามือตบพรม เจ้ากิ่งก่าดำก็ดูจะเข้าใจในที่สุด

　กิ้งก่าดำค่อยๆย่อขาลงไปอยู่ในท่าหมอบ แล้วหลับตาลง

　พร้อมส่งเสียง「คิชี่」ออกมาเบา ๆ

　ทั้งที่พึ่งจะเฉียดตายมาแท้ ๆ แต่กลับปล่อยการ์ดง่าย ๆ เลยนะ

　มาถึงรังของเผ่าพันธุ์อื่น แถมยังให้เห็นสภาพที่ไร้การป้องกันด้วย

　สกิลฉายา [ร้อยเล่ห์] ร้องไห้แล้ว

　เอาเถอะ ถือเป็นตัวบ่งบอกว่าเชื่อใจชั้นขนาดไหนล่ะนะ

　พวกเราสู้กันแบบเอาถึงตาย สุดท้ายก็ยอมรับกัน

　จะมาลอบกัดกันอีกตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลให้ทำอย่างนั้น

　กิ่งก่าดำก็เข้าใจเช่นเดียวกัน

　ชั้นชำแหละเนื้อเกรย์วูล์ฟต่อ แบ่งออกเป็นส่วนที่จะกินตอนนี้เลยกับส่วนที่จะเก็บไว้ทำเป็นเนื้อตากแห้ง

　เนื้อที่จะเก็บไว้ ก็เอาไปคลุกกับเกลือและพิเปอริสแล้วก็โยนลงไหไว้

　อื้ม ยอดเยี่ยม

　ที่เหลือก็ปล่อยทิ้งไว้ พรุ่งนี้ค่อยเอาเกลือออกแล้วไปติดบนต้นเนื้อละกัน

　ชั้นเเบกหม้อที่ใส่ถ่านเอาไว้ กับเนื้อที่จะอบไปไว้ข้างนอก

　ก็ไม่อยากให้พรมไหม้อ่ะนะ

　ไม่อยากให้มีควันในถ้ำด้วย

　อนาคตไว้ลองทำเตาผิงกับปล่องไฟไว้ข้างในดีกว่า

　ติดอย่างนึงคือกลัวขุดไม่ดีแล้วโดนถ้ำถล่มลงมาทับนี่สิ

　อยากได้โต๊ะกับเก้าอี้ด้วย รูปปั้นก็อยากได้เพิ่มเหมือนกัน

　ดินเหนียวจากเคลย์แบร์ก็ยังมี แต่ชั้นว่าคงมีไม่พอใช้

　ถ้าเอาไปผสมกับดินจะเพิ่มจำนวนมันได้อยู่ก็จริง แต่ของที่ออกมามันจะไม่แข็งแรงมาก

　สัดส่วนตอนนี้น่าจะเหมาะที่สุดแล้ว

　แล้วก็ยังมีอีกเหตุผลที่ไม่อยากเอาไปผสมอยู่

　[ [ดินเวทมนตร์แห่งอัลคิเมีย : คุณค่า B+] ]

　[นับแต่ห้าร้อยปีก่อน ได้มีดินเวทมนตร์ถูกสร้างขึ้นโดยนักแปรธาตุอัลคิเมีย ผู้ได้รับพลังของราชาปีศาจขณะที่เป็นมนุษย์]

　[ว่ากันว่ามอนสเตอร์หลายต้วถือกำเนิดขึ้นโดยการจดจำและเลียนแบบรูปร่างอสูรโดยดินเวทย์มนต์นี้]

　[เมื่ออัลคิเมียตายลง ส่วนใหญ่จะกลับไปเป็นดินดังเดิม แต่ก็ยังมีบางตัวเร่ร่อนไปมาให้เห็นได้เช่นกัน]

　สรุปว่าเจ้าเคลย์แบร์มันเป็นแรร์มอนสเตอร์ล่ะ

　ดินที่มีพลังเวทย์อยู่ ใช้สด ๆ แบบไม่ผสมเลยจะดีกว่า

　อยากได้ดินเหนียวเพิ่มจัง

　แต่จะหามันเจออีกรึเปล่านะ?

　ชั้นต้องล่ามันมาทำเตาผิง ปล่องไฟ ทำโต๊ะกับเก้าอี้

　นอกจากนั้น ชั้นยังมีกิ้งก่าดำที่มาช่วยชั้นสู้ด้วย เพราะงั้นการล่าก็คงจะง่ายขึ้นมาก

　ระหว่างที่แกหลับชั้นจะอบเนื้อรอไว้ละกัน

　ชั้นออกไปข้างนอก แล้วมองซ้ายขวา

　โอเค ท่าทางวันนี้พวกลิงนั่นน่าจะไม่มา

　ชั้นเตรียมเนื้อตากแห้งไว้แล้ว ส่วนเนื้อชุบพิษเก็บไว้หลังถ้ำ

　ทั้งหมดนี่ก็เพื่อจะล้างแค้นยังไงล่ะ

　จงสำนึกผิดที่มาขโมยเนื้อซะเถอะ

　ชั้นโยนถ่านลงบนพื้น พ่น [เบบี้เบรธ] ใส่ แล้วก็เริ่มปรุงเนื้อเกรย์วูล์ฟ

　พอเนื้อสุกได้ที่ ชั้นก็ดับไฟ แล้วก็เก็บถ่านที่ยังใช้ได้เก็บคืนใส่หม้อ

　ของมีจำกัดนี่นะ

　ทำถ่านดี ๆ มันลำบาก เพราะงั้นต้องใช้ให้คุ้มที่สุดของที่สุด

　พอกลับมาที่ถ้ำ ชั้นก็ปรุงรสเนื้อด้วยเกลือกับพิเปอริส

　ชั้นกินดีอยู่ดีกว่าคนในหมู่บ้านอีกมั้งเนี่ย

　พอได้กลิ่นเนื้อ เจ้ากิ้งก่าดำก็ตื่นขึ้นมา นั่งมองมาขณะที่น้ำลายไหล

　ช่วยไม่ได้นะ เอ้าเอ้า กินซะสิ

　เจ้ากิ้งก่าดำปัดเนื้อออก ก่อนจะเดินไปหลังถ้ำ

　อ้าว? ไม่กินหรอกเหรอ

　กิ้งก่าดำจ้องมาหาชั้นด้วยตาเป็นประกาย เอาขาหน้าชี้เนื้อแห้งชุ่มพิษที่ชั้นทำไว้ให้ลิง

　หา? จะกินพวกนี้เหรอ? เดี๋ยวก็ตายหรอก

　…..ไม่สิ กิ้งก่าดำคงสามารถินของมีพิษเพื่อเพิ่มพิษในตัวได้

　สกิลต้านทานที่มีก็เป็น [พิษไร้ผล] เลยด้วย

　กังวลไม่เข้าเรื่องซะแล้วเรา

　สุดท้ายชั้นก็ให้เจ้ากิ้งก่าดำกินเนื้อชุบพิษไป

　ถ้าเอาพิษกิ้งก่าดำผสมไปสักนิด พวกลิงต้องลงไปนอนดิ้นแหง่ว ๆ แน่นอน

　พิษฉบับพิเศษที่ชั้นทำจากเห็ดพิษกับความแค้นต่อลิงมาต้มรวมกัน บัดนี้ได้กลายเป็นซอสให้กิ้งก่าดำไปแล้ว

　ชั้นไม่ค่อยได้โยนของทิ้งหลังจากทดลอง เลยเอามาผสมรวมไว้ในไห

　โชคยังดีที่เจ้ากิ้งก่าดำชอบ แต่กลับรู้สึกแปลก ๆ ในใจ

　พอได้เห็นว่าเอาไปทาเนื้อแล้วกิ้งก่าดำกินอย่างแฮปปี้ ชั้นก็เหมือนแค้นเคืองพวกลิงน้อยลงขึ้นมานิดนึง

　หรือว่าจริง ๆ แล้วไอ้เจ้าพิษนี่มันอร่อย?

　แบบว่าพอทิ้งไว้แล้วพิษมันก็หักล้างกันเองไรงี้?

　เพื่อเป็นการทดสอบ ชั้นเลยจุ่มนิ้วลงไปเพื่อจะลองชิม แต่ทันทีที่จุ่มนิ้วกลับแสบร้อนขึ้นมาแบบสุด ๆ

　ระดับที่ปลายนิ้วชั้นกลายเป็นสีขาวไปเลย

　[เลเวลของสกิลต้านทาน [ต้านทานพิษ] เพิ่มขึ้นจาก 4 เป็น 5]

　「ก่าาห์!!」

　ชั้นตะโกนขึ้น เผลอเตะหม้อตอนที่กำลังเอนล้มลง

　ส่วนกิ้งก่าดำพยายามผลักหม้อไว้ไม่ให้หม้อล้ม

　ซวยแล้ว ๆ !

　พิษมันต้องแรงขึ้นอยู่แล้วสิฟะ!

　กินเข้าไปยังไงล่ะนั่น?

　「คิชิ」

　กิ้งก่าดำโดดขึ้นมาบนแขนชั้น แล้วก็เลียนิ้วที่จุ่มลงไป

　ทันใดนั้น อาการแสบก็พลันหายไป

　ช่วยถอนพิษให้ชั้นงั้นเหรอ?

　อื้มอื้ม

　ไนซ์กิ้งก่าดำ นึกว่าจะต้องลงไปนอนในโลงซะแล้วสิ