[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 69

　ชั้นวิ่งไปตามป่าโดยมีมิเรียอยู่บนหลัง ก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เธอเสียสมดุล

　ถ้าวิ่งเร็วเกินมิเรียก็อาจจะตก แต่ด้วยความเร็วขนาดนี้จะหนีพวกมาฮาร์วูล์ฟให้พ้นก็ยาก

　「กรรรร!」「กรรรา!」

　จำนวนเพิ่มขึ้นจากห้าเป็นหกด้วย

　ทำไมถึงตามมาขนาดนี้เนี่ย?

　พวกมันน่าจะรู้ถึงความต่างของพลังแล้วแท้ ๆ

　มันไม่ได้เอาตัวระดับหัวหน้ามา เป็นแค่ตัวที่สเตตัสสูงกว่านิดหน่อยเท่านั้น….

　ไม่เห็นจะเข้าใจพวกมันสักนิด

　ขนาดเกรย์วูล์ฟยังดูฉลาดกว่าเลย

　มันเข้ามาตีกับชั้นตลอดก็จริง แต่พอรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็หนีสุดแรง

　หรือเพราะผลจากสถานะของพวกมัน?

　ตื่นเต้นรึ? มึนงง?

　ขนาด [ตรวจสอบสเตตัส : Lv5] ยังดูไม่ได้ หรือเป็นผลจากมอนสเตอร์ระดับสูง?

　หรืออาจจะเกี่ยวกับสกิล [รับคลื่นเวทมนตร์] ก็ได้

　เป็นไปได้ว่ามีตัวอะไรบงการอยู่

　ไว้มิเรียปลอดภัยเมื่อไหร่จะไปตามหาตัวมันแล้วกัน

　「πίσω!」

　พอมิเรียพูดขึ้นมา ชั้นก็หันไปมองข้างหลัง

　มาฮาร์วูล์ฟเร่งความเร็วขึ้น จนเกือบจะตามชั้นทันแล้ว

　อันตราย ดันเสียสมาธิซะได้

　เรื่องนั้นค่อยคิดละกัน ตอนนี้จัดการปัญหาตรงหน้าก่อน

　「ก่าาาห์!」

　เกาะให้ดีล่ะ!

　พอชั้นตะโกนไป มิเรียก็จับหัวไหล่ชั้นแน่นขึ้น

　ชั้นเร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อทิ้งระยะห่างจากมาฮาร์วูล์ฟ

　ส่วนมิเรียก็ใช้แรงทั้งหมดของเธอเกาะชั้นไว้ไม่ให้ร่วง

　อย่างที่คิด ถ้าวิ่งด้วยความเร็วระดับนี้มิเรียต้องร่วงแน่ ๆ

　ถ้าสลัดไม่พ้นจริง ๆ ก็คงต้องหันไปสู้

　ระหว่างที่วิ่งไป ชั้นก็เจอถ้ำเล็กๆที่หนึ่ง

　ถ้าเราไปดักรอมันในนั้น พวกหมาป่าก็จะบุกเข้ามาได้แค่ทางเดียว

　ชั้นหันหน้าแล้วมุ่งไปทางถ้ำนั้นทันที

　「είναι ένα αδιέξοδο……?」

　มิเรียพึมพำขึ้นที่ข้างหูด้วยความกังวล

　「ก่าาาห์!」

　ชั้นส่งเสียงไปเพื่อบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็เร่งความเร็วขึ้น

　ชั้นต้องเข้าไปตั้งหลักข้างในก่อน ถ้าเข้าไปได้เร็วขึ้นสักวินาทีนึงก็ยังดี

　พอเข้ามาในถ้ำชั้นก็ลดความเร็วลง และหยุดวิ่งเมื่อมาถึงสุดปลายถ้ำ

　ชั้นให้มิเรียลงไปยืนข้างหลังชั้นไว้

　ถึงข้างในจะมืดนิดหน่อย แต่ชั้นก็ยังพอมองเห็นลาง ๆ

　ทำสายตาให้ชินแล้วรอรับมือมันดีกว่า

　ในถ้ำแคบ ๆ อย่างนี้ ถ้าระวังมากพอก็ไม่น่ามีตัวไหนผ่านไปได้

　หรือก็คือมิเรียจะปลอดภัย

　「กรรรรร!」

　เสียงของมาฮาร์วูล์ฟดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำ

　มากันแล้ว

　「ก่าาาห์!」

　ชั้นวิ่งไปข้างหน้า แล้วก็กางปีกออกบินต่ำ

　ถ้ำนี้แคบขนาดที่แค่กางปีกก็ปิดช่องซ้ายขวาจนหมดได้

　ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็พอจะกันไม่ให้มันผ่านไปได้

　ขวา ซ้าย กลาง

　ชั้นใช้ปีกที่กางออกรวบพวกมันมาตรงกลาง โจมตีสามตัวที่วิ่งมาด้านหน้าพร้อมกัน

　「เอ๋ง!」

　มาฮาร์วูล์ฟร้องขึ้นเมื่อมันกระเด็นไปกระแทกกับเพดาน

　ชั้นหมุดตัว ก็ใช้หางฟาดไปที่มาฮาร์วูลฟ์สามตัวที่เหลือ

　ไม่นานนัก มาฮาร์วูล์ฟหกตัวก็โดนจัดการจนหมด

　[ไม่สามารถรับค่าประสบการณ์ได้เนื่องจากถึงเลเวลสูงสุด]

　เสียเปล่าสินะ

　รีบ ๆ วิวัฒนาการก่อนดีกว่าแฮะ?

　ไม่สิ ถ้าตัดสินใจตอนนี้อาจจะทำให้ชั้นต้องเสียใจไปจนวันตายเลยก็ได้

　ชั้นมองออกไปข้างนอกถ้ำ

　ท่าทางจะไม่มีตัวอื่นมาเพิ่มแล้ว

　ชั้นออกไปข้างนอกคนเดียว

　สำรวจพื้นที่ ๆ รอบ แต่ก็ไม่เห็นเงามาฮาร์วูล์ฟสักตัว

　อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ก็น่าจะหมดเรื่องแล้ว

　แต่ตัวหัวหน้ามันอาจจะอยู่แถว ๆ นี้ก็ได้

　มาคิด ๆ ดูแล้ว…มันก็แปลกอยู่ดี

　ทำไมพวกมันต้องยึดติดกับชั้นขนาดนั้นด้วย

　สถานะของพวกมันคืออะไรกันแน่?

　หรือบางที ชั้นอาจจะแค่คิดมากไปเอง อาจจะไม่เกี่ยวอะไรกันเลยก็ได้

　พวกมันอาจจะแค่รักเพื่อนจนอยากแก้แค้นชั้นก็เป็นได้

　ตามหาหัวหน้าของพวกมันก่อน หรือว่าพามิเรียไปส่งก่อนดี?

　ถ้าเกิดคนที่ถูกเล็งเป็นมิเรีย พาไปที่หมู่บ้านคงไม่ใช่ความคิดที่ดี

　บางทีมิเรียอาจจะรู้เกี่ยวกับพวกมาฮาร์วูล์ฟก็ได้

　แต่สกิล [ภาษากริช่า : Lv1] คงฟังได้แค่ศัพท์พื้นฐานเท่านั้น

　ชั้นดูข้างนอกอีกเพื่อยืนยันว่าไม่มีมอนสเตอร์แล้วจริง ๆ

　จากนั้นก็หันกลับเข้าไปในถ้ำ

　…..ระหว่างนี้ มาดูการวิวัฒนาการก่อนดีกว่า

　ถ้าชั้นมีข้อมูลไว้ก่อน มันอาจจะช่วยให้ชั้นรอดจากสถานการณ์อันตรายก็ได้