[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 81

　「ก่าาาาห์!」

　ชั้นตะโกนไป แล้ววิ่งเข้าไปหาลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　ร่างกายชั้นหนักอึ้ง

　เลือดก็เสียไปเยอะ

　แต่ชั้นก็ยังขยับตัวได้

　ถ้าชั้นวิวัฒนาการเป็น [ลิตเติ้ลอาร์คดรากอน] ก็จะรักษาตัวเองได้

　ไม่ใช่แค่ HP แต่รวมไปถึงสภาพร่างกายด้วย

　แต่ตอนนี้ชั้นก็ยังไม่ได้ทำอะไร

　ชั้นจะวิวัฒนาการก็ต่อเมื่อช่วยเกรกอรีออกมาจากร่องได้แล้ว

 เพราะทันทีที่ตัดสินใจวิวัฒนาการ ร่างกายชั้นก็จะเปลี่ยนไปด้วย

　เพราะอย่างนั้น ชั้นจะยังไม่ชินกับร่างกายที่เปลี่ยนไป ถ้าชั้นไปช่วยเกรกอรีไม่ทันมันก็เปล่าประโยชน์

　ก่อนอื่นก็ใช้ร่างนี้เข้าไปช่วยเกรกอรีออกมา แล้วก็วิวัฒนาการเป็น [ลิตเติ้ลอาร์คดรากอน] ช่วยรักษาคนในหมู่บ้าน

　แล้วชั้นก็จะล่อลิตเติ้ลร็อคดรากอนไว้ ระหว่างนั้นก็ให้คนอื่น ๆ หนีไปให้หมด

　นอกจากเกรกอรีแล้ว ก็ยังมีชาวบ้านคนอื่น ๆ ที่ขาติดอยู่ระหว่างรอยแยกด้วย

　แต่ไม่มีคนไหนที่มีบาดแผลถึงชีวิต

　ถ้าชั้น [กลิ้ง] พร้อมกับฟื้นฟูไปเรื่อย ๆ น่าจะพอยื้อเวลาให้ทุกคนหนีไปได้หมด

　ชั้นอาจจะปราบมันไม่ได้ก็จริง

　แต่นั่นคือทุกอย่างที่ชั้นทำได้แล้ว

[หากวิวัฒนาการเป็น [ลิตเติ้ลอาร์คดรากอน] โอกาสชนะจะอยู่ที่ 4% โอกาสที่จะช่วยเหลือคนบาดเจ็บทุกคนได้ต่ำกว่า 1%]

　คำที่ [เสียงจากพระเจ้า] บอกมา ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวชั้น

　อย่าไปคิดถึงมัน

　อย่าไปนึกถึงมัน

　ลืมมันไปซะ

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนสูดลมมหาศาลเข้าไปในปอด

　ถึงร่างกายมันจะเป็นหิน แต่ก็รู้สึกว่าตัวมันพองออกมาเล็กน้อย

　ท่าลมหายใจงั้นเหรอ

　ถึงชั้นจะไม่เคยเห็นมันใช้มาก่อน แต่ชั้นจำได้ว่าหนึ่งในสกิลของมันมี [แซนด์เบรธ] อยู่ด้วย

　ในระยะสกิล เป้าหมายมีแค่ชั้นเท่านั้น

　ชั้นใช้ [กลิ้ง] เข้าไปอยู่ระหว่างขาของลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　ถ้าอยู่ตรงนี้ คงพ้นจากระยะทำการของสกิลสินะ?

　ทันใดนั้น พายุทรายก็โหมกระหน่ำอยู่ข้างหลังชั้น

　ชั้นมุ่งตรงไปด้านหลังของมัน แล้วยกเลิกการใช้ [กลิ้ง]

　「อ-อึก…..」

　ชั้นลากตัวเกรกอรีออกมาจากช่องระหว่างพื้น

　ภารกิจช่วยเหลือเสร็จสิ้น ต่อไปก็วิวัฒนาการเป็น [ลิตเติ้ลอาร์คดรากอน] แล้วก็รักษาเกรกอรี…..

[หากวิวัฒนาการเป็น [ลิตเติ้ลอาร์คดรากอน] โอกาสชนะจะอยู่ที่ 4% โอกาสที่จะช่วยเหลือคนบาดเจ็บทุกคนได้จะอยู่ที่ 1%]

　……แล้วถ้ามันจริง ชั้นจะช่วยได้กี่คนกันล่ะ?

　ความลังเลหยุดการกระทำของชั้นเอาไว้

　ชั้นสลัดความลังเลออกไป แต่เมื่อชั้นกำลังจะตัดสินใจวิวัฒนาการ ก็มีบางสิ่งมาแตะที่เท้า

　นั่นคือมือของเกรกอรี

　「…….ไม่….ต้องสนใจชั้นหรอก」

　เสียงเบา ๆ ที่ฟังดูอ่อนแรง

　แต่กลับทรงพลังในตัวของมัน

　「….แกที่เป็นมังกรดำแท้ ๆ แต่กลับมาช่วยปกป้องหมู่บ้าน คิดยังไงก็ไม่เข้าใจสักที แต่ว่า ชั้นเห็น เวลาชั้นมองหน้าแก ชั้นสัมผัสได้ถึงใจรักยุติธรรมของแก

　เห็นงี้ แต่ชั้นก็มั่นใจในการมองคนอยู่นะ ถึงแกจะเป็นมังกรก็เถอะ

　อย่างน้อย ๆ ชั้นก็พอจะเข้าใจได้ว่าแกเป็นมังกรแบบไหน」

　เกรกอรีพูดขึ้นขณะที่มองหน้าชั้น

　จ้องเข้ามาในดวงตา

　สายตาของเกรกอรี เป็นแบบที่ชั้นเคยเห็นมาก่อน

　มันไม่ใช่ดวงตาของคนที่มองมอนสเตอร์ แต่มองเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

　「เพราะงั้น สิ่งที่ชั้นจะขอ อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว อาจจะไม่ใช่สิ่งที่แกอยากจะทำ แต่ชั้นไม่มีคนอื่นให้ขอร้องแล้ว ยกโทษให้ชั้นด้วย」

　ในเวลาแบบนี้ จะให้ชั้นทำอะไรกัน

　แถมที่ว่าเป็นสิ่งที่ชั้นไม่อยากจะทำด้วย….

　「……ขอร้องล่ะ ตัวชั้นน่ะมันไม่สำคัญหรอก ช่วยหมู่บ้านไว้ที」

　หลังพูดจบ เกรกอรีก็ลดสายตาลงอย่างอ่อนแรง

　แต่ว่าชั้นเห็นว่าเกรกอรียังมี HP เหลืออยู่อีกหน่อย

　สิ่งที่เกรกอรีพูดออกมา ตอนแรกชั้นก็ไม่เข้าใจ

　แต่หลังครู่หนึ่งชั้นก็เข้าใจความหมายของมันได้ในทันที

　ชั้นไม่คิดว่าเกรกอรีจะรู้เรื่องของชั้นทุกอย่าง

　แต่เขาคงเห็นจากการที่ชั้นลังเล และมีสิ่งหนึ่งที่ชั้นไม่ยอมทำสักครั้ง

　มีอยู่วิธีนึงที่จะทำให้ชั้นจัดการลิตเติ้ลร็อคดรากอนได้อย่างแน่นอน

　แต่ชั้นไม่เคยสนใจมัน ไม่เคยมองไปตั้งแต่แรกแล้ว เพราะชั้นอยากได้รับการยอมรับจากหมู่บ้าน

　เพราะชั้นอยากจะถูกมองว่าเป็นอัศวินผู้มาช่วยเหลือที่นี่

　เป็น [วีรบุรุษตัวน้อย] อย่างแท้จริง

　ไม่มีทางที่ชั้นจะแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้ตัวต่อ จะหลอกตัวเองแล้วหันหน้าหนีต่อไปได้

　ชั้น ยื่นกรงเล็บออกไป จับที่คอของเกรกอรีไว้

　แล้วคอของเขาก็กระเด็นออกไป

　ชั้นไม่ได้มองไปตรงที่หัวตกลง เพราะไม่มีทางที่ชั้นจะมองมันตรง ๆ ได้

　ชาวบ้านคนอื่น ๆ ที่เห็นการกระทำของชั้นก็เริ่มกรีดร้องขึ้นมา

　ก็แหงล่ะนะ

　ถ้าจู่ ๆ คนที่คิดว่าเป็นสหายร่วมรบก็ทำแบบนี้น่ะ

[ไม่สามารถรับค่าประสบการณ์ได้เนื่องจากถึงเลเวลสูงสุด]

[เลเวลของสกิลฉายา [วิถีแห่งปีศาจ] เพิ่มขึ้นจาก 4 เป็น 5]

[เลเวลของสกิลฉายา [หายนะ] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 3]

[เลเวลของสกิลฉายา [ราชาอำมหิต] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

　เมื่อเลเวลสกิลฉายาชั้นเพิ่มขึ้น ตัวเลือกวิวัฒนาการชั้นก็ต้องเพิ่มขึ้นด้วย

　ตัวเลือกเพียงหนึ่งเดียว

　ตัวที่วิวัฒนาการต่อจาก [ลูกมังกรแห่งโรคภัย] ที่ไม่แพ้แม้กระทั่ง [ยอร์มุนกานดร์]

　ที่ผ่านมาชั้นไม่เคยเพิ่มเลเวลสกิลพวกนี้ มันเลยไม่ออกมาให้เห็น

　「อะ เอ๋ー!?」

　「อะไรกัน คะ คิดว่าเจ้านั่น…..ที่เกรกอรีพามา ก็…..นึกว่าจะเชื่อใจได้ซะอีก….. อะ อ๊าาาา!」

　「หมู่บ้านนี้จบสิ้นแล้ว! รีบหนีกันเถอะ!  ปล่อยคนบาดเจ็บไปเลย! เปล่าประโยชน์แล้วล่ะ!」

　ชาวบ้านที่หลบอยู่ห่าง ๆ เริ่มวิ่งหนีเมื่อเกรกอรีโดนชั้นฆ่าไป

　รู้สึกตัวอีกที สายตาชั้นก็มองตามเงาของชาวบ้านเหล่านั้น

　ไม่รู้สึกถึงความต่อต้านในตัว ดูเหมือนชั้นจะก้าวข้ามเส้นแบ่งระหว่างมนุษย์กับมอนสเตอร์ไปแล้ว

　มีเพียงความรู้สึกว่างเปล่าเท่านั้นที่เหลืออยู่