[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 85

　ชั้นบังคับตัวเองทั้งกายใจให้วิ่งไปยังถ้ำที่ชั้นเคยอยู่

　ร่างกายหนักอึ้ง เจ็บไปทั้งตัว

　การขยับขาก็ยุ่งเหยิง รู้สึกเหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

　แต่ว่า ตอนนี้ชั้นอยากจะวิ่งไปเรื่อย ๆ

　ระหว่างที่วิ่ง ความกังวลก็ผุดมาไม่หยุด

　บางทีชั้นควรจะหนีไปจากป่านี้เลยจะดีกว่ารึเปล่านะ

　[ละอองเกล็ดมังกร] มีผลในการแพร่โรคออกไป

　ถ้าชั้นอยู่กับพวกลิงแดง มันอาจจะไปทำร้ายพวกนั้นก็ได้

　สกิล [พิษไร้ผล] ของกิ้งก่าดำไม่น่าจะป้องกันอาการป่วยได้

　ถ้ามี [มังกรแห่งโรคภัย] อาศัยอยู่ใกล้ ๆ กับหมู่บ้าน ไม่มีใครใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างสงบหรอก

　ยิ่งเคยมีประวัติในหมู่บ้านนั่นแล้วด้วย

　พอคิดแล้ว ก็ไม่ควรจะอยู่ที่นี่ต่อไปจริง ๆ นั่นแหละ

　หลังวิ่งไปได้สักพัก ชั้นก็เจอเกรย์วูล์ฟฝูงหนึ่งระหว่างทาง

　「กรรรรรร…..」「กรรร!」

　ดูเหมือนว่ามันจะกำลังออกล่าอยู่ โดยพวกมันกำลังล้อมรอบกระรอกยักษ์ตัวหนึ่งไว้ห้าตัว

　ตัวมันเต็มไปด้วยบาดแผลที่เหมือนจะโดนกัดมา

　กระรอกยักษ์เอามือกุมหัวที่ชุ่มเลือดของตนขณะที่ตัวสั่นอย่างหวาดกลัว

　「กรรรรร…….กร?」「กรร?」

　เหล่าเกรย์วูล์ฟที่รู้สึกถึงเสียงฝีเท้าชั้น ก็หันมาพร้อม ๆ กัน

　ทันใดนั้น เกรย์วูล์ฟทั้งฝูงก็รีบหนีกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางเหมือนผึ้งแตกรัง

　แม้แต่เกรย์วูล์ฟที่แกร่งที่สุดในฝูง ก็ยังไม่กล้าโจมตีชั้น

　ทั้งที่ตอนเป็น [ลูกมังกรแห่งโรคภัย] ยังมาไล่ตลอดแท้ ๆ

　แปลว่าดูว่าชนะได้ไม่ได้จากขนาดร่างกายสินะ

　กระรอกยักษ์ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย

　เมื่อสายตามันหันมามองที่ชั้น สีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปเป็นความสิ้นหวัง

　ชั้นปล่อยมันไปอย่างนั้นแล้วก็เริ่มวิ่งไปต่อ

　ไม่คิดเลยว่าขนาดมอนสเตอร์ยังกลัวชั้นขนาดนี้

　ถ้ากิ้งก่าดำกับพวกลิงมันร้องแล้ววิ่งหนีเหมือนกัน ชั้นคงใจสลายแน่นอน

　ชั้นวิ่งไปเรื่อย ๆ จนชั้นเริ่มเห็นหน้าผา

　「คิชิ」

　ทันใดนั้น ชั้นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

　เสียงของกิ้งก่าดำ

　เธอลากขาที่บาดเจ็บมา แล้วเดินมาหาชั้น

　ดูเหมือนว่าจะเดินอ้อมผาเพื่อตามชั้นมา

　แค่มองก็รู้ว่าชั้นเป็นใครงั้นเหรอ?

　ไม่สิ ได้ยินเสียงฟุดฟิดอยู่ คงจะจำกลิ่นได้สินะ

　จู่ ๆ ก็เจอกันก่อนที่ชั้นจะได้ตัดสินใจทำอะไร

　ชั้นยังสับสนอยู่ จึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่เฉ ยๆ

　ดวงตาของกิ้งก่าดำเปิดกว้างขึ้น ก่อนจะกระโดดเข้ามาหาชั้น

　…….แต่เพราะขนาดตัวที่ต่างเกินไป เลยเหมือนว่าเธอมาเกาะเท้าชั้นเท่านั้น

　「คิชิ! คิชิ! คิชี่!」

　ชั้นนั่งลงกับพื้น

　ให้กิ้งก่าดำขึ้นมาบนหาง ยกขึ้นมาตรงหน้าแล้วลูบหัวเบา ๆ โดยคอยระวังไม่ให้เล็บไปแทงเข้า

　「คิชิ! คิชี่!」

　กิ้งก่าดำส่งเสียงออกมาอย่างร่าเริง

　มีเรื่องให้กังวลเต็มไปหมด

　อย่างแรกคือเรื่องโดซ

　……..อันที่จริงก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัว

　ถ้าคิดถูก จะปล่อยไปทั้งแบบนี้ก็คงแย่

　ถ้าชั้นจะไปจากที่นี่จริง ๆ อย่างน้อก็อยากจะจัดการก่อนออก

　ปัญหาที่สองคือสกิล [ละอองเกล็ดมังกร : Lv4] นี่

　ชั้นไม่รู้ว่ามันจะส่งผลกับระบบนิเวศยังไงบ้าง ชั้นถึงควรจะรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

　อย่างที่สาม คือหมู่บ้าน

　ถ้าพวกเขารู้ว่ามีตัวแบบชั้นอยู่ คงไม่มีทางจะอาศัยอยู่อย่างสงบสุขได้

　และถ้าจะปราบชั้น ก็ต้องจ้างคนมาเหมือนครั้งที่แล้ว

　แน่นอนว่าพวกลิงแดงกับกิ้งก่าดำก็จะถูกลากเข้ามาเกี่ยวด้วย

　สี่ คือเรื่องบ้าน

　จริงอยู่ที่ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] เข้าไปได้ แต่ถ้าคืนร่างในนั้น ทั้งกิ้งก่าดำ ลิง หม้อต่าง ๆ คงเละหมดแน่

　ส่วนเรื่องอาหาร เนื้อแห้งที่เก็บไว้คงไม่พอเพราะขนาดตัวชั้นใหญ่ขึ้นขนาดนี้

　อีกอย่าง ชั้นต้องขอโทษกิ้งก่าดำด้วย

　ถึงเจ้าตัวจะดูไม่สนใจ แต่ไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่

　เรื่องสื่อสารกันก็ทำไม่ได้ ข้ออ้างก็ไม่มี

　ไม่ว่าจะพยายามขอโทษยังไงก็ต้องมีการผิดใจกันอยู่แน่นอน

　แต่ว่า ตอนนี้ชั้นอยากพักสมองก่อน

　「คิชิ!!」

　ยินดีต้อนรับกลับ ชั้นรู้สึกเหมือนว่ากิ้งก่าดำจะบอกอย่างนี้

　「ก่าห์」

　ส่วนชั้นก็ตอบกลับไปด้วยเสียงที่ว่า กลับมาแล้ว