[นิยายแปล] Breakthrough with the Forbidden Master – ตอนที่ 4

ตอนที่4
พ่อแม่ของผมเคยเป็นสามัญชนทั้งคู่
ดูเหมือนว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่มาเข้าโรงเรียนด้วยกัน 
และก็ถูกเลือกเข้าปาร์ตี้ผู้กล้าด้วยกัน…แล้วหลายๆอย่างก็เกิดขึ้น จน2คนนั้นก็แต่งงานกัน และผมก็ได้เกิดมา
พูดง่ายๆก็ คฤหาสน์นี้ก็ถูกสร้างหลังจากแต่งงานนั่นแหละ
และก็ มันยังมีห้องโถงจัดแสดงขนาดใหญ่ที่อาวุธและอุปกรณ์เวทย์ทั้งเก่าและใหม่ถูกเก็บเอาไว้
ด้านในยังมีดาบและชุดเกราะที่ถูกตั้งโชว์เอาไว้ที่ผนังด้วย
มันคงเป็นงานอดิเรกของพ่อที่เป็นนักดาบเวทย์ละมั้ง ถึงได้อาวุธมาเพียบหลังแต่งงาน
พ่อได้รับการยอมรับว่าเชี่ยวชาญการต่อสู้ทุกชนิด แต่ผมก็ไม่เคยเห็นพ่อใช้หอกหรือง้าวหรอกนะ
ยังไงก็ตาม ที่ด้านในวุดของห้องเก็บอาวุธ มันมีประตูที่ถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนาอยู่
มันคือที่ที่สามารถเปิดได้แค่ปีละครั้ง มันซ่อนสมบัติที่ได้เปลี่ยนประวัติศาสตร์และช่วยมวลมนุษยชาติเอาไว้
“เอาละ นายน้อย ระหว่างที่ฉันไปเอาผ้ามาเช็ด นายเข้าไปและรื้อฟื้นวัยเด็กก่อนเลย ถ้านายจะขโมยมันก็พยายามเข้านะ เพราะคงมีโอกาสเท่าขี้มดที่จะดึงดาบที่ถูกผนึกออกมาได้อะนะ
“ไม่ขโมยหรอกน่า! มัน…เอ่อ…ผมแค่คิดมันจะเป็นยังไงที่ได้เห็นมันวันนี้หนะ”
“ซาดีซพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม มันอึดอัดจัง แต่ผมก็เปิดประตูด้วยกุญแจที่ได้มา
ห้องมันกว้างออกไปจนถึงแท่นทรงสี่เหลี่ยม
บนแท่นทรงสี่เหลี่ยมมีวงเวทย์ถูกเขียนเอาไว้ และตรงกลางก็มีดาบดาบปักอยู่ที่แท่น
“…ดาบของผู้กล้า…อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก…หืม?
ห้องที่ถูกเปิดแค่ปีละครั้ง ผมไม่มาที่นี่ตอนปีสองปีก่อน นี่เลยเป็นครั้งแรกที่เข้ามาในรอบไม่กี่ปี และพอมองไปที่ดาบ
“…ห๊า?”
แทนที่จะดูดาบ ผมกลับไปดูอย่างอื่นแทน
[หืมมม…ประตูเปิดแล้วสินะ…ผ่านมาอีกปีแล้วสินะ กี่ครั้งแล้วน้าาา…15มั้ง…]
ผมไม่ได้พูดนะนั่น มันไม่ควรจะมีใครอยู่ในห้องผนึกนี้ดิเห้ย ปกติมันล็อกแน่นขนาดนั้นจนไม่น่ามีใครเข้าได้ดิ
แต่ทำไม…มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป เห้ยๆ ผิดๆ (ขอเล่นมุกบ้าง ไม่แป๊กเนอะ) แต่ทำไมตอนเข้ามามันมีอยู่หละเห้ย
[หืมมมม!?? เจ้าหนูนี่…เอ…ลูกหลานเจ้าฮิโระสินะ…เคยมาที่นี่ตอนเด็กๆ ตอนโตขึ้นแล้วหน้าเหมือนเจ้าฮโระเปี๊ยบเลยแฮะ
“ไม่ แกเป็นใครวะ!! เข้ามาได้ไง?”
[…อะไรวะ?]
เดี๋ยวนะ ทำไมเอ็งตกใจหละเห้ย?
ยิ่งกว่านั้น ไอนี่ไม่ใช่มนุษย์นี่!
ผมยาวสีเงิน เขาปีศาจแหลมคมที่สง่างามยื่นออกมาจากหัว
ไอรูปลักษณ์แฟชั่นตกยุคที่ไม่รู้ว่ามันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกับภาพอันน่าสงสัยที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
ปีศาจปริศนาสวมเสื้อคลุมสีม่วงทั้งร่าง
 
 
ผมขึ้นเสียงและเตรียมตัวให้พร้อม
[…อุ…เอ่อ ข้าไม่ได้…เจ้าหนู…]
“ห๊ะ!?”
[เจ้าได้ยินข้าหรอ? เจ้าเห็นข้าใช่มั้ย?]
“กะ-แกพูดบ้าอะไร! เดี๋ยวก่อน แกเข้าเข้ามาได้ไง? แกเป็นปีศาจใช่มั้ย? ขโมยหรอ!?”
[อะไร!? มันเป็นไปได้ยังไง…บังเอิญหรอ…มีอะไรเปลี่ยนไปใน15ปีนี้รึเปล่า?]
15ปี? ไอหมอนี่พูดอะไรของมันเนี่ย? ไม่สำคัญหรอกว่ามันคิดอะไรของมันอยู่ เจ้านี่ดูไม่ค่อยชัดเจนด้วย แถมผมยังรู้สึกว่ามันทำตัวแปลกๆด้วย
เจ้านี่ไม่ธรรมดาแน่ๆ!
“เจ้าหนูน้อย…แกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ แกยังเคยพยายามจะดึงดาบด้วยหนิ?”
“ซาดีซ!ระวังนะ มันมีไอคนแปลกๆอยู่นี่!”
“…?”
ในตอนนั้นซาดีซได้ยินความวุ่นวายเลยรีบเข้ามาดูพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาด
ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วหละ
ถึงซาดีซจะเป็นเมด เธอก็เรียนจบจากโรงเรียนมาด้วยเกรดดีเยี่ยม แถมยังผ่านการเป็น {อัศวินระดับสูง} ด้วย
ไม่รู้ว่าทำไมเเธอถึงยอมมาเป็นเมดแสนพิเศษของผม แต่ตอนเป็นเด็ก เธอก็มีความความสามารถพอจะเป็นคนคุ้มกันของผมได้
ถ้ามีทั้งผมและซาดีซ ไม่ว่าไอนี่เป็นใคร ก็จะต้อง…
“นายน้อย ไม่เห็นมีใครเลยนี่…”
“เอ๋?”
“…นายซิงมานานจนจิตหลอนแล้วหรอ…ไม่น้าาาา…”
ผมมั่นใจว่าเห็นไอปีศาจในห้องผนึก แต่การที่ซาดีซมองไม่เห็นทำให้ตกใจมาก
“เอะ? เดี๋ยว ทำไมหละ? เจ้านั่นอยู่นี่ไง ใช่มั้ย?”
“เอิร์ธน้อย เลิกแผนนี้เหอะ ไม่สำเร็จหรอกไอแผนที่จะทำให้ฉันกลัวและกระโดดหานายหนะนะ เพราะงั้นนายคงต้องเป็นหนุ่มซิงไปอีกนานสักพักเลยนะ”
“ ไม่ ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น”
“เห้อ ฉันยังมีงานต้องทำนะ เพราะงั้นช่วยอย่าก่อกวนจะได้มั้ย นายน้อย”
เธอไม่เห็นเขาจริงเดะ? เธอออกไปทำความสะอาดต่อ
[…ชัดละ…มีแค่คนเดียวที่เห็นข้า…ไอหนู…แกไง]
“ห๊ะ…!?”
[ถึงแม้…ตอนมีร่างกาย ข้าจะอยู่มาเป็นหมื่นๆปีแล้วก็เถอะ แต่…มันคงแก้เซ็งได้บ้างถ้าได้คุยกับใครสักคนในรอบ10กว่าปี…ข้ามันอ่อนแอ… โชคไม่ดีที่ข้าแพ้พวกมนุษย์…]
มันบ้าปะวะ? ไม่มีทาง ผมเป็นคนเดียวที่เห็นเจ้านี่เนี่ยนะ?
[ข้าโดนจำกัดบริเวณอยู่ในนี้…จะมีคนเข้ามาก็แค่ตอนทำความสะอาดประจำปี…เป็นแบบนี้ตลอดมา มันหมายความว่าไง? การลงโทษจากพระเจ้าหรอ? หรือไม่ก็ทั้งหมดเกี่ยวกับเจ้า…สัญชาตญาณบอกข้ามาหนะ แม้ว่าข้าจะถูกผนึกอยู่กับดาบ แต่…เจ้าหนู แกนี่ก็น่าสนใจไม่เบา!]
“ห๊ะ อะไร…”
[ถึงมันจะน่าตลก แต่…ความรู้สึกนี้มันคือลางดีแน่ๆ ข้าจะได้ไปเห็นโลกภายนอกสักที เพราะเจ้าดาบนี่มันไม่ยอมไปไหนเลยตั้งแต่ข้าโดนจัดการ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!]
“อะ อะไรเนี่ย? เดี๋ยวแกเป็นไรของแก!”
แล้วเจ้าปีศาจก็เดินเข้าใกล้ สั่นสะเทือนไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความปิติและความบ้าคลั่ง
“อย่าเข้ามานะ! ไม่ว่าเป็นใคร…ผมรู้ว่าแกฟังอยู่ แกจะโดนจัดการแน่ๆ!”
ผมหยิบไม้ถูพื้นที่ซาดีซดตรียมไว้ทำความสะอาด
ถือมันแทนดาบ แล้วเพิ่มพลังด้วยด้วยเวทย์แห่งแสงที่ผมถนัด
[โห…{ดาบเวทย์}งั้นรึ…แต่…มันดูไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร…แลดูธรรมดาจัง… ยังห่างชั้นกับของฮิโระอีกเยอะนะ]
“ห๊ะ! กะ-แก…!”
ผมจดจ่อกับการฟันเจ้าปีศาจ แต่กลับกลายเป็นว่าเจ้าปีศาจที่ผมคิดว่าฟันโดนแล้วกลับทะลุผ่านการโจมตีไปแบบงงๆ
[ไม่มีประโยชน์น่า การโจมตีของแกมันไร้ความหมายกับร่างวิญญาณเฟ้ย ถึงจริงๆแกจะเป็นคนที่โชคดีที่ข้าอยู่ในร่างวิญญาณก็เหอะนะ]
“อะไรเนี่ย…?”
[ดาบที่มีระดับแค่นี้ ต่อให้แกฝึกสัก100ปี ในยุคของข้าพวกศัตรูก็คงไม่แลด้วยซ้ำ]
“…อะ…”
[ช่างมันเถอะ ต่อจากนี้เจ้าจะต้องอยู่ในการดูแลของข้า ดังนั้นข้าจะบอกชื่อกับเจ้า]
ผมกระเจิงที่เห็นปีศาจมองเข้ามาในตา
[นามของข้าคือราชาปีศาจ เทร ไอนา…ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยบุกยึดครองโลก แต่ก็ถูกจัดการโดยพ่อของเจ้ากับพรรคพวก]
“ห๊ะ!?”
[โลกยุคใหม่ที่เคยพ่ายแพ้ให้กับข้า…ข้าจะมองมันผ่านเจ้า เจ้าหนู]
และแล้ว ผมก็สลบไป
_____________________________________________________________________
จบแล้ว แอบอู้ไปวันนึง5555 ช่วงนี้งานโรงเรียนเยอะหนะครับ

Breakthrough with the Forbidden Master

Breakthrough with the Forbidden Master

“Compared to our time, the current generation just aren’t as reliable” they said, “Still, isn’t he the son of the Hero?” How annoying. It’s been over ten years since the battle between mankind and the demons ended. The children of the heroes who saved the world are all grown up. One of them, Earth, was a talented man, and everyone expected him to succeed his father as a warrior and defend his country, but Earth was always wary of his father’s title. One day, Earth is shocked to find his father’s sword, which was used to overthrow the Demon King, sealed in his family’s mansion. Because trapped within was the ghost of the Great Demon King who was unable to pass on and continued to roam the world. For some reason, only he could see the spirit of the Demon King, and the Demon King possessed him through the sword. Every day, forced to coexist with the spirit of the Demon King, they live a strange shared life, when the Demon King whispers to Earth on a whim. “I have a grudge against your father. If you want to get back at your father and the world, I’ll train you. I’m free.” Earth receives special personal guidance from the Demon King just to get back at his parents and the world. Then, in the coming days. The hero’s parents, the heroes of the past, the first love, the princess childhood friend, the geniuses of the era, and the world will tremble.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset