[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 27 เลเวลอัพ 2

บทที่ 27 เลเวลอัพ 2        

            อเลนจับกดอัลบาเฮรอนอยู่คนเดียวตรงใจกลางที่ดินรกร้าง

            “เกือบแล้ว คิดว่าจะตายแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะลงมา 2 ตัว แต่เอาเถอะสัตว์อัญเชิญไม่โดนเล่นงานสักตัวถือว่าชนะขาดลอยสินะ”

            พูดออกมาคนเดียวโดยไม่รู้ตัว

            ได้ไปถามวิธีการจ่ายภาษีของอัลบาเฮรอนกับหัวหน้าหมู่บ้านพร้อมกับเกลด้าแล้ว ตั้งแต่วันนั้นก็มาทำการล่าอัลบาเฮรอนหนึ่งครั้งทุกๆ 3 วัน ดูเหมือนถ้าให้แมลง G 3 ตัวทำการใช้ยั่วยุอัลบาเฮรอนที่บินอยู่บนท้องฟ้าแล้วละก็ มันจะโกรธจัดจนลงมาที่พื้น

            แมลง G แค่ 1 หรือ 2 ตัวจะไม่ยอมลงมา ถ้าไม่ได้บินอยู่จะไม่มาหาด้วย แล้วคิดว่าเป้าหมายคงจำกัดอยู่แค่มอนสเตอร์เท่านั้น เพราะจนถึงตอนนี้นกที่เหมือนนกกระเรียนที่ไม่ใช่มอนสเตอร์ซึ่งบินอยู่บนท้องฟ้าไม่เคยลงมาเลย

            ・ต้องรอจนกว่าอัลบาเฮรอนจะบิน

            ・ต้องใช้แมลง G 3 ตัวยั่วยุ

            ・ถ้าลงมาแล้ว ให้แมลง G 3 ตัวกลับมาเป็นการ์ดก่อนที่จะโดนจัดการ

            ・ให้แมลง F 2 ตัวใช้เกาะดูด

            ・ขว้างหินให้มันอ่อนแอ และให้สัตว์ F 16 ตัวทำการล้อมเพื่อทำให้มันล้ม

            ・ใช้ดาบไม้กดเข้าไปที่คอเพื่อจัดการ

            ถึงศึกแรกจะสู้อย่างยากลำบาก แต่ถ้าเข้าใจทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญอย่างดีแล้ว ตั้งแต่ศึกที่ 2 เป็นต้นมาก็ชนะได้โดยไร้บาดแผล กล่าวคือสามารถหาหนทางชนะได้แล้วนั่นเอง

            ส่วนวันนี้จะมาจับเหมือนเดิม แต่มันดันลงมาพร้อมกัน 2 ตัว จะว่าไปอัลบาเฮรอนมีทั้งบินเดียวและบินเป็นกลุ่มอยู่

            (ควรจะเพิ่มแมลง F ดีไหมนะ ชักหวั่นๆกับอะไรที่ไม่คาดคิดด้วยสิ)

            ในระหว่างที่คิดจะทำอย่างนั้น สมุดเวทมนตร์ก็ส่องแสงจางๆออกมา เลยทำการหยุดมือที่กดดาบไม้ลงไปตรงคอ

            “สำเร็จ เลเวลเพิ่มขึ้นแล้ว!!”

            เผลอพูดเสียงดังออกมาคนเดียวอีกครั้ง ตรงสมุดเวทมนตร์มีตัวอักษรสีทองขึ้นมาต่อจากตัวอักษรสีเงินที่บ่งบอกว่าทำการกำจัดได้แล้ว

            ‘กำจัดอัลบาเฮรอน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 100’

            ‘ค่าประสบการณ์ 1,000/1,000 ขึ้นสู่เลเวล 2 พลังกายเพิ่ม 25, พลังเวทเพิ่ม 40, พลังโจมตีเพิ่ม 14, ความทนทานเพิ่ม 14, ความว่องไวเพิ่ม 26, ความฉลาดเพิ่ม 40, โชคเพิ่ม 26’

            (ยะ แย่แล้ว เพิ่มขึ้นเยอะเลย สมแล้วที่ค่าความสามารถเทียบเท่ากับยอดนักดาบ ถึงอย่างนั้นค่าสเตตัสระดับ S กับ C ที่เพิ่มมันแตกต่างกันมากเลยนะเนี่ย อย่างนี้นี่เองๆ)

            ทำการตรวจสอบว่าสเตตัสเป็นอย่างไร

            [ชื่อ]  อเลน

            [อายุ]  6

            [อาชีพ]  นักอัญเชิญ

            [เลเวล ] 2

            [พลังกาย]  39 (65) +80

            [พลังเวท]  36 (60) +35

            [พลังโจมตี]  14 (24) +80

            [ความทนทาน] 14 (24) +16

            [ความว่องไว]  30 (51) +26

            [ความฉลาด] 42 (70) +10

            [โชค]  30 (51) +35

            [สกิล]   อัญเชิญ <3>, สร้าง <3>, ผสม<3>, เสริมความแข็งแกร่ง<2>, ขยาย <2>, ลบล้าง, วิชาดาบ <3>, ขว้าง <3>

            [ค่าประสบการณ์]  0 / 2,000

            ・ เลเวลสกิล

            [อัญเชิญ] 3

            [สร้าง] 3

            [ผสม] 3

            [เสริมความแข็งแกร่ง] 2

            ・ ค่าประสบการณ์สกิล

            [สร้าง] 11,933 / 100,000

            [ผสม] 2,610 / 100,000

            [เสริมความแข็งแกร่ง] 1,480 / 10,000

            ・สัตว์ที่สามารถอัญเชิญได้

            [แมลง] FGH

            [สัตว์]  FGH

            [นก] FG

            [พืช] F

            ・ถือครอง

            [แมลง]  F 2 ใบ, G 3 ใบ

            [สัตว์]  F 16 ใบ

            [นก] F 2 ใบ

            [พืช] F 7 ใบ

            (อย่างนี้นี่เอง ถ้าเลเวลอัพพลังกายกับพลังเวทจะกลับมาเต็มสินะ)

            ตอนสกิลอัญเชิญเลเวลอัพ ค่าพลังเวทจะเหลือเท่าเดิม การที่ค่าพลังเวทกลับมาเต็มมันให้ความรู้สึกแปลกใหม่อยู่

            (สเตตัสที่เพิ่มคือใน () แล้วค่อยเอามาคูณกับ 0.6 เหรอ ต้องทำการเพิ่มเลเวลเพื่อเพิ่มส่วนนี้ด้วยสิ มีแค่ตรงนี้เท่านั้นที่ดูมืดมน)

            ในระหว่างที่ดูสมุดเวทมนตร์ ก็ทำการตรวจสอบค่าสเตตัสที่เพิ่มขึ้น

            (ในที่สุดก็เลเวลอัพสักทีหลังจากใช้เวลาตั้ง 6 ปี ดูเหมือนที่โลกนี้จะบอกว่าการเลเวลอัพคือการการก้าวข้ามบททดสอบของพระเจ้าอยู่สินะ)

            นึกถึงเรื่องของการเลเวลอัพ โรดันมีแรงมากกว่าคนทั่วๆไป ถังน้ำที่ใช้ตักน้ำมาบ้านก็ใหญ่มาก บางทีอาจจะเป็นผลจากการล่าเกรซบอร์จนเลเวลอัพก็เป็นได้

            เคยถามเหมือนกันว่าทำอย่างไรถึงจะแข็งแกร่งได้เหมือนกับคุณพ่อ เขาก็บอกมาว่าพระเจ้าจะมอบบททดสอบให้ หากผ่านการทดสอบนั้นได้แล้วละก็ พระเจ้าจะมอบพลังให้ นี่คือความเชื่อในพระเจ้าเกี่ยวกับการเลเวลอัพของคนต่างโลกนี้

            (โอ๊ะไม่ได้การ จัดการเสร็จแล้วต้องรีบกลับด้วยสิ)

            รีบร้อนเอาอัลบาเฮรอนตัวที่ 2 ที่กำจัดได้ไปวางซ้อนกับตัวแรก ก่อนจะแบกมันขึ้นมาเพื่อเอากลับ เนื่องจากเวลาไม่ค่อยมีด้วย

            “กลับมาแล้วครับ!”

            “!? กลับมาแล้วเหรอ”

            เทเรเซียพยายามตอบกลับมาโดยไม่แสดงอาการตกใจ วันนี้อเลนก็ไปทำการจับอัลบาเฮรอน แถมจับได้ตั้ง 2 ตัวด้วย

            “วันนี้เองก็จับได้งั้นเหรอ”

            โรดันที่อยู่ตรงห้องพื้นดินส่งเสียงมาหา

            “ครับคุณพ่อ ไม่เป็ฯไรแล้วเหรอครับ?”

            ในช่วง 1 เดือนมานี้อาการของโรดันดีขึ้นมาก จนสามารถนั่งหรือยืนได้แล้ว แต่ดูเหมือนถ้ายืนนานหรือเคลื่อนไหวจะยังรู้สึกเจ็บท้องอยู่ ตอนนี้เลยนั่งและเอาไม้มาทุบฟางข้าวสาลีที่เก็บเกี่ยว ถ้าทุบอย่างนี้แล้วจะทำให้มันนุ่ม แล้วค่อยเอามาสานทำรองเท้าฟางกับรองเท้ากันหนาว

            อเลนเป็นห่วงเพราะโรดันใช้ท่อนไม้ค่อนข้างใหญ่ในการทุบ เลยกลัวว่าแผลจะเปิด

            “อ้อ จะปล่อยให้อเลนทำทุกอย่างคนเดียวไม่ได้หรอก……”

            โรดันมองหน้าของอเลนแล้วแข็งทื่อไป ดูเหมือนจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอะไรอยู่

            “เอ๊ะ? คุณพ่อ?”

            “ไม่มมีอะไร แค่คิดไปเองน่ะ”

            (โอ๊ะ? อะไรเนี่ยๆ?)

            เวลานั้นเอง

            ก๊อง

            ก๊อง

            ก๊อง

            “อ๊ะ! ไม่ได้การ ต้องทำให้แห้งก่อนที่คุเรนะจะมา”

            อเลนพูดอย่างนั้นพร้อมกับเอาอัลบาเฮรอนที่จับมาไปยังรางระบายน้ำเล็กๆที่อยู่นอกบ้าน ตรงนั้นมีของที่คล้ายกับราวตากผ้าเอาไว้ทำการรีดเลือดของอัลบาเฮรอนอยู่

            เนื่องจากมันสูง 2 เมตรนิดๆ เลยมีแผ่นไม้กับท่อนไม้ที่ทำมาจากฟืนไว้ใช้งานแบบง่ายๆอยู่ เขาใช้สิ่งนั้นในการแขวนอัลบาเฮรอนกลับหัว ก่อนจะตัดคอเพื่อรีดเลือดให้ไหลไปกับรางระบายน้ำ

            “อเลน”

            คุเรนะวิ่งมาอย่างร่าเริง พร้อมกับดาบไม้ในมือ

            “ไงคุเรนะ รอแป็บหนึ่งนะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

            คุเรนะมาเล่นด้วยทุกวัน ส่วนใหญ่จะเริ่มตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงบ่าย 4 โมง แต่ทุกๆ 3 วันจะไปทำการล่า 1 ครั้ง เลยบอกให้มาตอนที่ระฆังบอกเวลา บ่าย 3 แทน จนกว่าจะถึงตอนนั้นจะทำการแขวนเพื่อรีดเลือดให้ไหลไปกับรางระบายน้ำ

            คุเรนะมาหาตอนที่กำลังจัดการกับอัลบาเฮรอนตัวที่ 2

            “อเลนสุดยอดไปเลย! วันนี้จับได้ตั้ง 2 ตัว!!”

            คุเรนะจ้องมองมอนสเตอร์ตาเป็นประกายโดยปราศจากความหวาดกลัว ในระหว่างที่คิดว่าอยากให้มัชชูเอาเป็นแบบอย่างบ้าง ก็รีบจัดการรีดเลือดของตัวที่ 2 ให้เสร็จ

            หลังจากนั้นจะทำการเล่นกับคุเรนะประมาณ 1 ชั่วโมงเธอถึงกลับบ้าน มัชชูดูสภาพนั้นผ่านหน้าต่าง ซึ่งเท่าที่คุยกันมัชชูจะออกมาข้างนอกได้ตอนฤดูใบไม้ผลิของปีหน้า เพราะนี้ใกล้จะอายุ 3 ขวบแล้ว

            (เท่านี้ก็ทำได้ตามมาตรฐาน 10 ตัวสักที)

            ถ้าทำการชำแหละ 1 ตัว จะได้เนื้อเท่ากับรางวัลในการล่าหมู่ป่า 1 ครั้ง ถ้ามี 10 ตัว อย่างนี้ก็ผ่านฤดูหนาวได้แล้ว ที่เหลือแค่เอาเนื้อตากแห้งไปทำการแลกเปลี่ยนฟืน

            (เดือนหน้าอัลบาเฮรอนจะไม่บินแล้ว ควรจะรีบๆล่าเดือนนี้ให้ได้เยอะๆ เลเวลถัดไปต้องล่าถึง 20 ตัว ดูท่าจะขึ้นเลเวล 3 ภายในปีนี้ได้ยากอยู่นะเนี่ย)

            “มีช่องว่าง”

            พอคิดในระหว่างที่เล่นติ๊ต่าง ก็โดนฟาดเข้าที่ศีรษะ

            “เจ็บๆ”

            “โธ่! อย่าเหม่อสิ!!”

            คุเรนะทำแก้มป่องใส่อเลนที่ไม่ยอมจริงจัง ซึ่งเขาขอโทษพร้อมกับถูศีรษะไปมา