[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 94 ศึกโกดัง 1

บทที่ 94 ศึกโกดัง 1

            ดูท่าแถวนี้จะเป็นเขตของพวกคนรวย มีคนสวมชุดหรูหราอยู่เยอะ แล้วก็เห็นชาย 2 คนที่คุ้นหน้าอยู่ตรงภัตตาคารนั้น

            (คาร์เนลกับราชทูต เจ้าพวกนี้นั่งมาด้วยเหรอ)

            สองคนนี้นั่งชิวๆอยู่บนโซฟาและดื่มเหล้าที่ดูราคาแพงอยู่ สัตว์อัญเชิญนก G บินเข้าไปใกล้ และหยุดอยู่ตรงตะเกียงเพื่อฟังการพูดคุย ถึงไวเคานต์คาร์เนลจะเห็นสัตว์อัญเชิญนก G แต่ก็หันไปทางอื่นราวกับไม่สนใจ

            “ถึงอย่างนั้นฝ่าบาทก็ลำบากแย่เลยนะเนี่ย ที่รัฐมนตรีฝ่ายกฎหมายสนับสนุนฝ่ายโรงเรียนเนี่ย”

            “ถูกต้องทุกอย่างเลยครับ”

            (หือ? ฝ่ายโรงเรียน)

            “เดิมทีตำแหน่งนั้นควรจะเป็นของฉันด้วยซ้ำ ยังไงก็ต้องทำให้รองรัฐมนตรีฝ่ายกฎหมายเป็นรัฐมนตรีให้ได้ด้วยสิ”

            ดูท่าราชทูตคงเมาค่อนข้างมากเลยพูดบ่นกับไวเคานต์คาร์เนล เพราะเริ่มฟังตอนกลางๆเรื่องเลยไม่รู้ว่าพูดถึงเรื่องอะไร เลยตั้งใจฟังเต็มที่เพื่อที่จะเข้าใจเนื้อหา

            ดูท่าปีหน้าตำแหน่งรัฐมนตรีฝ่ายกฎหมายจะว่าง และคนที่จะรับตำแหน่งนั้นคือขุนนางที่อยู่ฝ่ายเดียวกับโรงเรียน และพูดคุยกันว่าจะต้องล้มล้างการกำหนดนี้ด้วยการเมืองในราชสำนักให้ได้

            “ถึงอย่างนั้น พอนึกถึงหน้าของเจ้าแกรนเวลแล้วทำให้อยากดื่มเหล้าขึ้นไปอีกนะเนี่ย”

            “นั่นสิ เอาเถอะดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่ขุดมิธริลได้แล้วด้วย การชี้นำขุนนางชั้นต่ำเป็นหน้าที่ของราชทูตด้วยสิ”

            ไวเคานต์คาร์เนลเปลี่ยนหัวข้อการพูดคุยจากเรื่องการเมืองภายในราชสำนักไปเรื่องอื่น

            “ครั้งนี้ช่วยได้มากเลยครับ ที่ทำให้เกิดเรื่องสัญญาอย่างในครั้งนี้”

            “เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ไม่นึกเลยว่ามังกรขาวจะเคลื่อนตัวในช่วงเวลาสำคัญอย่างนี้ รัฐมนตรีฝ่ายกฎหมายมันต้องใช้เงินเยอะแท้ๆ”

            “ครับ ในเวลาเช่นนี้ต้องขอโทษด้วยครับ”

            ไวเคานต์คาร์เนลผงกศีรษะงกๆ

            ดูเหมือนจะเป็นแรงจูงใจให้ไวเคานต์คาร์เนลทำเรื่องในครั้งนี้

            (อย่างนี้นี่เอง ไวเคานต์คาร์เนลขุดมิธริลมามากกว่า 100 ปี เลยใช้อำนาจของเงินอย่างนี้มาโดยตลอด)

            อเลนเข้าใจระหว่างที่การสนทนาของไวเคานต์คาร์เนลกับราชทูตดำเนินต่อไป  ตระกูลไวเคานต์คาร์เนลที่ผ่านยุคสมัยมามากกว่า 100 ปี ได้เข้าหาและใช้ประโยชน์จากเจ้าหน้าที่และขุนนางในราชสำนัก ถ้ามีเงินจากมิธริลก็คงทำอย่างนั้นได้อยู่หรอก

            “ถึงอย่างนั้นไม่เป็นไรแน่เหรอ? ภายในราชวังไม่ได้มีแต่พวกเรา ถ้าบารอนไปที่ราชวังแล้วก่อเรื่องวุ่นวายจะเป็นเรื่องยุ่งยากนะ? ถ้าไม่มีหนังสือสัญญาฝ่าบาทก็ไม่เคลื่อนไหวด้วย ยังไงก็ต้องทำให้ลงนามให้ได้”

            ราชทูตยืนยันกับไวเคานต์

            “แน่นอนครับ เพราะอย่างนั้นเลยลักพาตัวลูกสาวมา บารอนรักลูกสาวมากแถมทิ้งจดหมายไว้ว่าห้ามทำอะไรแผลงๆด้วย”

            เห็นได้ชัดเลยว่าวางจดหมายทิ้งไว้ว่าห้ามไปเมืองหลวง ตอนลักพาตัวเซซิลมาจากคฤหาสน์ แล้วก็นึกออกตอนที่บารอนบอกว่าจะไปตรวจสอบที่เมืองหลวง ท่าทางของราชทูตก็เปลี่ยนไปในทันที

            “งั้นเหรอ เอาเถอะ ถ้าทำให้ลงนามได้ก็พอแล้ว”

            ราชทูตต้องการให้ลงนามในสัญญา หลังจากนั้นจะเป็นอย่างไรก็ช่าง

            “ครับ ถ้าหากไม่ลงนามในสัญญาแล้ว คิดว่าส่งแขนสักข้างของลูกสาวไปน่าจะได้ผลอยู่”

            “แล้วถ้าเซนอฟมาโจมตี ก็ให้นักฆ่าจัดการสินะ?”

            “คิดเอาไว้อย่างนั้นครับ แต่ถ้าดรากฮาแพ้แล้วเซนอฟอาละวาดในแคว้นจะแย่เอาครับ”

            “อือ อย่างนั้นก็ดีไม่ใช่เหรอ ถ้าหากหัวหน้ากลุ่มอัศวินมาอาละวาดข้ามแคว้นแล้วละก็ สามารถตัดสินให้เป็นความผิดของแกรนเวลได้ โทษของการก่อความไม่สงบมันหนักด้วย ถ้ามาควรจะขอบคุณเสียด้วยซ้ำ”

            “อย่างนี้นี่เอง สมกับเป็นท่านจริงๆ”

            “แต่รู้ใช่ไหม? ฉันเองก็ลงมือไปตั้งขนาดนี้แล้ว”

            “เข้าใจแล้วครับ เกี่ยวกับกรรมธสิทธิ์เหมืองสินะจะให้ตามที่สัญญาเลยครับ”

            ราชทูตบอกว่าห้ามลืมโดยเด็ดขาด

            (อืม อย่างนี้ก็รู้แล้วว่าคาร์เนลมีทั้งอำนาจและกฎหมาย ถ้าไม่พาเซซิลกลับไป บารอนคงทำอะไรไม่ได้ เพราะอย่างนั้นเพื่อกรรมสิทธิ์เหมืองเลยโจมตีตระกูลบารอนและลักพาตัวลูกสาวมาเหรอ)

            ดูเหมือนจะลงมือโดยไม่สนว่าจะมีคนตายหรือไม่ พอได้ฟังข้อมูลที่สำคัญจากทั้ง 2 คน ก็ถึงเวลาคิดเรื่องที่ต้องทำหลังจากนี้

            “อืมมมม!!!!!”

            (แย่แล้ว เซซิลฟื้นแล้ว)

            เซซิลที่นอนอยู่ข้างๆอเลนได้สติ

            “เฮ้ย ดูเหมือนคุณหนูจะฟื้นแล้ว ทำตัวว่าง่ายซะ”

            “อืมมมม!!!!”

            เซซิลที่ได้สติ พอรู้ว่าโดนมัดอยู่ก็โกรธพร้อมกับขัดขืน แต่ปาก, มือและเท้าโดนมัดอยู่ ทำให้พูดและขยับตัวไม่ได้

            แล้วเซซิลก็เห็นอเลนที่โดนมัดอยู่ด้านหน้า

            “อืมมมม!!!!”

            (นะ นี่อย่าเตะสิ ทั้งที่โดนมัดมือมัดเท้าอยู่แต่เก่งนะเนี่ย)

            เซซิลพยายามปลุกอเลนเพราะคิดว่ายังหมดสติอยู่ แต่อเลนแกล้งหลับต่อไม่ตอบสนองต่อการเตะของเซซิลที่โดนมัดมือมัดเท้าเลยสักนิด

            “บอกให้อยู่นิ่งๆไง คนรับใช้ของแกหลับเพราะฤทธิ์ยา อีกเดี๋ยวก็ถึงจะเมืองคาร์เนลแล้ว”

            (เรือเหาะเวทมนตร์นี้มุ่งหน้าไปที่เมืองคาร์เนลเหรอ เอาเถอะคาร์เนลนั่งอยู่มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ที่โน้นคาร์เนลทำอะไรก็ได้ตามใจชอบด้วยสิ ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างแล้วละก็ เจ็บๆ)

            เนื่องจากมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่มีลูกน้องของไวเคานต์คาร์เนลอยู่เยอะ ทำให้คิดว่าสถานการณ์อย่างนี้คงไม่ดีแน่ๆ ในระหว่างที่คิดอย่างนั้นเซซิลก็งอตัวเป็นกุ้ง ก่อนจเตะใส่ตูดของอเลน

            “เฮ้ย เฮลเก้ไปทำให้เงียบๆซะ”

            โจรมาร์คัสที่โดนต่อยท้อง บอกให้เพื่อนอย่างเฮลเก้ไปทำให้เงียบ

            “อ้า ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่อยากโดนอัดก็อยู่เงียบๆซะ”

            “อืมมมม!!!!!”

            ถึงกระนั้นเซซิลก็ยังเตะตูดของอเลน คงคิดว่าถ้าอเลนฟื้นอาจจะแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ก็เป็นได้

            (อืม ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว สภาพของการ์ดก็ไม่มีปัญหา ลงมือเลยดีไหมนะ)

            เพื่อความมั่นใจเลยตรวจสอบสเตตัสอีกครั้ง

            [ชื่อ]  อเลน

            [อายุ]  12

            [อาชีพ]  นักอัญเชิญ

            [เลเวล ] 41

            [พลังกาย]  1040 + 240

            [พลังเวท]  1620 + 20

            [พลังโจมตี]  570 + 200

            [ความทนทาน] 570 + 635

            [ความว่องไว]  1065 + 679

            [ความฉลาด] 1630 + 104

            [โชค]  1065

            [สกิล]   อัญเชิญ <5>, สร้าง <5>, ผสม<5>, เสริมความแข็งแกร่ง<5>, ขยาย <4>, จัดเก็บ, แชร์, ลบล้าง, วิชาดาบ <3>, ขว้าง <3>

            [ค่าประสบการณ์]  37,839,560 / 50,000,000

            ・ เลเวลสกิล

            [อัญเชิญ] 5

            [สร้าง] 5

            [ผสม] 5

            [เสริมความแข็งแกร่ง] 5

            ・ ค่าประสบการณ์สกิล

            [สร้าง] 12,482 / 10,000,000

            [ผสม] 10,265 / 10,000,000

            [เสริมความแข็งแกร่ง] 8,269,330 / 10,000,000

            ・สัตว์ที่สามารถอัญเชิญได้

            [แมลง] DEFGH

            [สัตว์]  DEFGH

            [นก] DEFG

            [พืช] DEF

            [หิน] DE

            [ปลา] D

            ・ถือครอง

            [แมลง]  F 1 ใบ, E 1 ใบ, D 29 ใบ

            [สัตว์]  D 10 ใบ

            [นก] G 2 ใบ, D 4 ใบ

            [พืช] 

            [หิน] D 2 ใบ

            [ปลา] D 1 ใบ

            “ถ้าไม่โดนอัดก็ไม่เข้าใจสินะ”

            พอพูดอย่างนั้นเฮลเก้ก็มุ่งหน้าไปหาเซซิล เธอจ้องมองเฮลเก้ด้วยความหวาดกลัว แล้วตอนที่เฮลเก้ง้างหมัดขึ้นมา

            (ไปก่อนนะ อาเกฮะ ทำให้หลับซะ!)

            “อะไรน่ะ!?”

            ระหว่างที่พวกโจรกำลังประหลาดใจ สัตว์อัญเชิญแมลง E ที่มีรูปร่างเป็นผีเสื้อขนาดเกือบ 1 เมตรก็ปรากฎตัวและโปรยเกล็ดสีเหลืองออกมา จนภายห้องเต็มไปด้วยเกล็ดสีเหลือง

            (เอาละ หลับไปแล้ว 1 คน ดูเหมือนจะได้ผลอยู่)

            1 ใน 3 คนที่ใช้ดาบสั้น ล้มลงราวกับพลังงานหมด สัตว์อัญเชิญแมลง E โดนเฮลเก้ฟันจนสลายกลายเป็นฟองแสง

            ปึด ปึด

            อเลนใช้แรงดึงเชือกที่มัดอยู่จนขาด เชือกแค่นี้ไม่สามารถมัดค่าสเตตัสของอเลนในตอนนี้ได้

            เฮลเก้ตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของอเลน แล้วสัตว์อัญเชิญสัตว์ D ก็โผล่มาต่อหน้าเฮลเก้

            “อะไรวะเนี่ย!!!”

            ฝฝกรรรรรรร!!!ฝฝ

            ใช้ทักษะพิเศษ “กัดขยี้” ของสัตว์อัญเชิญ D โจมตีใส่เฮลเก้ แต่เฮลเก้หลบอย่างใจเย็น และฟันสะพายแล่งใส่สัตว์อัญเชิญสัตว์ D ถึงจะไม่สามารถจัดการได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่เฮลเก้ความว่องไวสูงกว่า ทำให้สัตว์อัญเชิญสัตว์ D จับไม่อยู่ จากการเสริมความแข็งแกร่ง พลังกายของสัตว์อัญเชิญสัตว์ D โดนโจมตี 3 ครั้งก่อนจะสลายกลายเป็นฟองแสง

            และ

            “อุ้ก! อะ ไอ้เด็กเปรตนี่!!!!”

            “ตายไปซะ”

            อเลนต่อยใส่สีข้างของมาร์คัส สัตว์อัญเชิญสัตว์ D ที่สู้กับเฮลเก้แค่เอาไว้ถ่วงเวลา เป้าหมายคือต่อยสุดแรงเกิดใส่สีข้างของมาร์คัสที่โดนนักฆ่าดรากฮาต่อย

            (การจัดการพวกอ่อนแอเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว เท่านี้ก็ถอนตัวจากการต่อสู้ไป 2 คนแล้ว)

            มาร์คัสกุมท้อง ก่อนจะกระตุกและฟุบลงไปกับพื้น ถ้ารวมกับโจรที่หลับไป เท่ากับว่า 2 ใน 3 คนไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว

            เฮลเก้พอเห็นอย่างนั้น ก็ค่อยๆตั้งดาบไว้ข้างหน้า