[นิยายแปล] Keiken Zumi na Kimi to, Keiken Zerona Ore ga, Otsukiai Suru Hanashi. – ตอนที่ 7 นายไม่เหมือนใครจริงๆนั่นแหละ

ผมไม่สามารถจดจ่อกับการเรียนได้เลย

ไม่ว่าจะเค้นสมองคิดเท่าไหร่ มันก็เป็นไปไม่ได้เลยว่าไอ้หนุ่มมืดมนผู้จืดจางอย่างผมจะสามารถเตรียมแผนเดทที่จะทำให้ชิราคาวะซังพึงพอใจได้

ไม่ว่าผมจะแอบนั่งหา“สถานที่เดท”ในมือถือที่ซ่อนอยู่ใต้โต๊ะแล้วก็ตามแต่ผลก็คือเจอแต่ไอเดียธรรมดา ๆ

พอผมหาไปเรื่อยๆก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเพราะรู้สึกวิตกกังวลมากเกินไป ผมจึงตัดสินใจที่จะลืมๆเรื่องนี้ไปก่อนชั่วคราว

 

หลังเลิกเรียน ชิราคาวะซังก็เข้าไปคุยกับเพื่อนรักของเธออย่าง “นิโคล” อย่างมีความสุขตามเคย ดังนั้นผมจึงออกจากห้องเรียนไปพร้อมกับเจ้าอิจิอย่างกระสับกระส่าย

มันเป็นช่วงเวลาที่ผมกลับถึงบ้าน และตัดสินใจที่จะพักผ่อนในห้องของตัวเองโดยการดูวิดีโอใหม่ของ KEN ในโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ

จากนั้นก็มีการแจ้งเตือนของ LINE จากชิราคาวะซังเข้ามา

 

“เอ๋!?”

 

แต่มันดันไม่ใช่ข้อความมันคือการโทร

แถมยังเป็นวีดีโอคอลอีกต่างหาก!

 

“หืม….,อุหวา…!?”

 

หลังจากเช็คๆดูแล้วว่าไม่มีอะไรที่มันดูเลวร้ายๆอยู่ด้านหลังของผม 

ผมก็นั่งคุกเข่าบนเตียงพร้อมกับกดปุ่มตอบรับการโทร

 

“สะ…สวัสดีครับ…”

“เย้ ริวโตะล่ะ~”

 

สิ่งที่สะท้อนบนหน้าจอคือชิราคาวะซังที่กำลังโบกไม้โบกมืออยู่ด้วยใบหน้าที่มีความสุข

เมื่อผมมองไปที่ด้านหลัง ดูเหมือนว่าชิราคาวะซังเองก็กำลังอยู่ในห้องของเธอเองเช่นกันหมายความว่าหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พึ่งจะกลับมาถึงบ้านงั้นสินะ

 

“มะ..มีอะไหรอครับ?”

 

ขณะที่ผมกำลังสับสนกับเสื้อฮู้ดสีชมพูที่สุดแสนจะดูนุ่มฟูของชิราคาวาซังซึ่งดูเหมือนว่ามันจะเป็นชุดนอนของเธอแถมเธอยังรูดซิปเสื้อออกเยอะจนเห็นร่องหน้าอกชัดเจนอีกด้วย

ชิราคาวาซังก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย

 

“ก็เรื่องเดทของวันพรุ่งนี้ไง นายเป็นคนชวนชั้นเองนะ อย่าบอกนะว่านายลืมไปแล้วน่ะ?”

“อ๋อ..เดท……”

 

เดท,ฟังกี่ครั้งก็เป็นคำที่มีพลังมากมายมหาศาลจริง ๆในทางเทคนิคแล้วถือว่าผมเป็นคนเอ่ยปากชวนเธอเองสินะ….? 

ผมรู้สึกขอบคุณตัวเองจากใจจริง

 

“นั่นแหละๆ เดท! ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันดีล่ะ?”

“เอ่อ…”

 

สิ่งที่แว้บขึ้นมาในทันทีก็คือเรื่องที่ค้นหามาตอนที่อยู่ในห้องเรียน

 

“มันก็เป็นเดทแรกของพวกเราด้วยสิ งั้นก็…..อย่าง….ดูหนังเป็นไง?”

“หืมม?”

 

ใบหน้าเล็กๆบนหน้าจอค่อยๆเอียงข้าง

 

“แน่ใจหรอว่าอยากไปดูน่ะ? นายมีหนังที่อยากดูอยู่หรอ? ริวโตะชอบดูหนังอย่างนั้นหรอ?”

“เอ๊ะ ก็ไม่นะ……”

 

ผมไปโรงหนังแค่ปีละครั้งเองและผมเองก็ไม่รู้เรื่องหนังที่กำลังฉายอยู่ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

 

“ริวโตะอยากทำอะไรกับชั้นหรอ? ทำไมถึงชวนชั้นออกเดทล่ะ?”

 

ผมรู้สึกเหมือนชิราคาวาซังมองมาที่ผมด้วยสายตาเชิญชวนออกแนวเย้ายวน

ในขณะที่กระสับกระส่ายอยู่หน่อยๆผมก็บอกเธอไป

 

“เพราะว่าผม…อยากที่จะรู้จักชิราคาวะซังมากขึ้นน่ะครับ”

“อยากที่จะรู้จักชั้นให้มากขึ้นงั้นหรอ?”

 

ผมกลืนน้ำลายระหว่างที่ชิราคาวะซังทำท่ายียวนเอาแขนทั้งสองข้างของเธอบีบเข้าหากันตัวหน้าอกของเธอก็แนบสนิทชิดกันมากขึ้น

 

“ไม่เป็นไร ชั้นจะทำตามที่ริวโตะต้องการนะ โอเคไหม?”

 

สีหน้าชิราคาวะซังดูอ่อนโยน เธอมีรอยยิ้มของเทพธิดาที่สามารถเติมเต็มความต้องการของผู้ชายทุกคนได้ทันทีเลย

อย่างไรก็ตาม ถ้าตอนนี้ผมสามารถพูดอะไรบางอย่างเช่น “ถ้างั้นก็ไปโรงแรมกันเถอะ!” ได้ผมก็คงไม่เป็นไอ้หนุ่มมืดมนมาตลอด16 ปีหรอก!

อีกอย่าง ผมต้องการเชื่อมความสัมพันธ์ของผมกับชิราคาวะซังด้วยการเอาใจใส่เธอ ผมจะรอจนกว่าชิราคาวาซังบอกว่าเธอต้องการจะทำแบบนั้นกับผมเอง ความคิดนี้จะไม่มีทาง….สั่นคลอนอย่างเด็ดขาด!

 

แต่ถ้าความต้องการของผมยังถูกกระตุ้นต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ 

ผมเองก็ชักจะสูญเสียความมั่นใจไปอยู่บ้างเหมือนกัน 

โชคดีแล้วล่ะที่ชิราคาวะซังยังไม่ได้มาอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้…….

 

“แล้วชิราคาวะซังล่ะ?”

 

ผมหมดคำพูดที่จะพูดคุยก็เลยถามกลับไปแบบนั้น

 

“แล้วชิราคาวะซัง อยากจะทำอะไรในวันหยุดหรอ?”

“เอ๋…?”

 

ชิราคาวะซังจ้องมองผมด้วยความสงสัย

 

“ชั้น? ทำไมหรอ?”

“คือผมสงสัย……ว่าชิราคาวะซังชอบทำอะไรบ้างน่ะครับ”

“เอ…..นั่นสิน้า”

 

ชิราคาวะซังยกมุมปากของเธอขึ้น แลดูมีความสุขเล็กน้อย และมองขึ้นไปในแนวเฉียง

 

“ชั้นชอบเสื้อผ้า งั้นก็คงเป็นพวกช้อปปิ้ง ไม่ก็ไปลองพวกเครื่องสำอาง หรือไม่ก็ไปคาเฟ่ที่มันดูน่ารักๆน่ะ …” 

“งั้นก็เอาตามนั้นเลยเป็นไงครับ?”

“เอ๋…?”

 

ดวงตาของชิราคาวะซังเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

 

“นายจะไปที่ๆชั้นอยากไปงั้นหรอ…?”

“ใช่แล้วล่ะ ผมเองก็ไม่มีอะไรที่อยากทำในเมืองด้วยสิ เพราะงั้นในกรณีนี้คิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าจะไปตามฝ่ายที่มีสิ่งที่อยากทำอยู่น่ะ “

 

เพราะการใช้เวลากับชิราคาวะซังนั้นก็เป็นอีเว้นท์ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของผมแล้ว  ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าผมจะอยากได้อะไรไปมากกว่านี้

 

คำพูดของผมทำให้ชิราคาวาซังกะพริบตาอย่างแปลกใจ

 

“ยังไงดีล่ะ ริวโตะนี่แตกต่างออกไปจริง ๆ สินะ”

 

เธอหัวเราะออกมาเล็กน้อยหลังจากพูดออกมา

 

“ครั้งแรกของชั้นเลยล่ะที่มีแฟนหนุ่มที่พูดอะไรแบบนี้ออกมา”

 

ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าชิราคาวะซังน่ะเธอไม่ใช่พวกบิทช์ที่เอาใครแบบไม่เลือกหน้าแน่ ๆ

เธอพยายามที่จะเอาอกเอาใจแฟนหนุ่มของเธอให้ได้สำหรับทุกๆเรื่อง 

ส่งผลให้กลายเป็นการสมยอมแฟนหนุ่มไปซะทุกอย่าง เธอเลยกลายเป็นหญิงสาวที่ตกเป็นเบี้ยล่างมากกว่าการเป็นแฟนสาวไปซะอย่างนั้น

 พวกแฟนหนุ่มก็เลยพากันเบื่อเธอและก็จบลงด้วยการทิ้งเธอไป

ช่างเป็นสาวสวยที่โชคร้ายจริง ๆ

 

“ยังไงก็เถอะ…..ริวโตะนี่ไม่เหมือนใครจริงๆนั่นแหละ”

 

ขณะมองดูชิราคาวาซังที่ยังคงพึมพำเงียบๆ

 ผมพูดกับตัวเองในใจว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแฟนเก่าของเธอเด็ดขาด

จากนั้นเราก็คุยเกี่ยวกับการนัดเจอกันอะไรต่างๆและก็วางสายกันไป

 

“บาย! เจอกันพรุ่งนี้นะ!”
“ครับ เจอกันพรุ่งนี้”

 

พอหน้าเธอหายไปจากจอผมก็ทั้งโล่งใจและเสียใจ 

และอย่างต่อมาที่เกิดขึ้นในหัวก็คือ

 

“เอ้าเว้ยยยยยยยยยย——–!”

 

ได้วีดีโอคอลส่วนตัวกับสาวสวยที่น่ารักโครตๆ…!

แถมสาวสวยที่น่ารักโครตๆคนนั้นยังเป็นแฟนสาวของผมอีก…!

 

“ให้ตายเซ่—–!”    

 

เนื่องจากอยู่ในห้องของตัวเอง ผมจึงกลิ้งตัวไปมาบนเตียงอย่างเต็มเหนี่ยวจนเกือบเป็นลมเพราะความตื่นเต้น

 

“อ๋า,ชิราคาวะซัง…”

 

ชิราคาวะซังที่อยู่ในชุดอยู่บ้านเองก็ยังน่ารัก 

และท่าทางเอโร่ยหน่อยๆนั่นก็ด้วย นี่มันที่สุดเลยโว้ยแก!

ชิราคาวะซังในห้องของเธอ สภาพที่คนอื่นไม่ทีทางได้เจอ

การได้ไปโผล่ที่ห้องของชิราคาวะซัง ที่ไม่ว่าใครในโรงเรียนก็ไม่เคย

ห้องของชิราคาวะซัง เฮะๆ…..…กลิ่นมันหอมดีย์จริงๆ

ผมนึกถึงตอนที่ได้ไปบ้านของเธอและความหื่นมันกลับมาพร้อมกับความรู้สึกนึกเสียใจย้อนหลัง

 

“ทำไมตอนนั่นตูไม่ทำฟะ….”

 

เมื่อมาถึงจุดนี้ ชิราคาวะซังอาจจะไม่ชวนผมไปที่ห้องของเธออีกแล้วก็ได้

แต่ผมก็ไม่อยากจะถูกจัดให้ไปอยู่เป็นพวกเดียวกันกับแฟนเก่าของเธอ

เอาเถอะยังไงผมก็คงไม่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ

หนุ่มเชอร์รี่บอยหน้าตาดีอ่ะนะ

 

“ไม่ได้การ แย่ล่ะสิ”

 

ผมครุ่นคิดแต่เรื่องแบบนี้วนไปวนมาตลอดช่วงค่ำคืนที่ยาวนานนี้