บทที่ 1 ตอนที่ 23
「–โจเซฟนี่!」
「–“ดาบแสงที่ไม่มีวันดับ” โจเซฟ คนนั้นนะหรอ?!」
「–ไม่เห็นรู้เลยว่าจะมาเป็นครูฝึกที่นี่」
「–ชายร่างใหญ่ที่คุยกับโจเซฟนั่นเป็นใครกันนะ?」
ทั้งกิลด์ต่างส่งเสียงเฮฮาออกมา คงเป็นเพราะชื่อเสียงของโจเซฟซังละนะ โจเซฟซังเดินเข้ามาและลูบหัวของผม —「ข้าดื่มยาที่ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นคนคิดค้นขึ้น ถ้าจำไม่ผิดมันเรียกว่าเรย์คอนสินะ?」เขาพูดขึ้นมา
…งั้นเขาก็ดื่มเรย์คอนเพื่อแก้อาการเมาค้างจริงๆสินะ?!
「เฮ้ รองหัวหน้า จากที่ได้ยินเรื่องราวของเจ้าหนูนี่ มั่นใจได้เลยว่ามีมังกรปรากฎตัวขึ้นที่เหมืองจริงๆ เมืองนี้ที่มีการป้องกันที่แข็งแกร่งกับมอนสเตอร์ภาคพื้น แต่กลับอ่อนแอกับมอนสเตอร์ที่บินบนฟ้า – ไม่ต้องพูดถึงว่ามันมังกรเลยด้วยซ้ำ สิ่งแรกที่จะต้องทำก็คืออพยพประชาชน เร็วเข้า ต้องรีบออกคำสั่งนี้กับพวกนักพจญภัยโดยเร็วแล้ว」
「…จะไม่ดีกว่างั้นรึที่จะสร้างแนวป้องกันบนกำแพงแล้วขับไล่มันออกไปหน่ะ?」
「อย่าโง่ไปหน่อยเลยหน่า มังกรหน่ะ อย่างน้อยๆก็มีขนาดใหญ่พอๆกับตึกกิลด์นี้เลยนะ ถึงยิงธนูไปก็มีแต่เด้งออกเท่านั้นแหล่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ในหมู่คนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด มีใครบ้างที่มีสกิล 4 ดาวขึ้นไป?」
มีประมาณ 3 คนที่ยกมือขึ้น ถึงอย่างนั้น ก็ใช่ว่ามีสกิล 4 ดาวจะเก่งในด้านใดด้านหนึ่งเท่านั้น มันมีสกิลบางประเภทที่ทำให้สามารถใช้ทักษะหรือเวทมนตร์ได้หลากหลายอยู่ด้วยเหมือนกัน หนึ่งในนั้นก็คือสกิล【เวทมนตร์ 4 ธาตุ】อันเดียวกับที่ป้าโรงอาหารนั้นใช้… ผมสงสัยจังว่าป้าคนนั้น ตอนนี้ยังคงหลบหนีอยู่อีกรึปล่าวนะ?
【เวทมนตร์ 4 ธาตุ】เป็นสกิลที่ทำให้สามารถใช้เวทมนตร์ได้ 4 ธาตุ – ไฟ,ดิน,ลม,และน้ำ – และพลังของแต่ละธาตุที่ได้ก็จะเทียบเท่ากับสกิล 2 ดาวเช่น 【เวทย์ไฟ★★】.
「รองหัวหน้า นั่นแหล่ะว่าทำไมถึงหวังพึ่งพวกนักพจญภัยในการทำการป้องกันไม่ได้ ดังนั้น พวกเราควรช่วยนำทางผู้คนอพยพดีกว่า ต้องมีคนที่ช่วยโอกาสในช่วงคับขันแบบนี้แน่นอน เรื่องการป้องกันนั้นฝากไว้กับพวกทหารเอา」
「…พวกเราฝากไว้กับพวกทหารไม่ได้หรอก」
「ทำไมละ?」
「กองทัพหลักถูกส่งออกไปยึดเหมืองที่ 6 คืนแล้วนะสิ ตอนนี้เลยเหลือแค่ทหารเพียงหยิบมือในการป้องกันเมืองเพียงเท่านั้นเอง」
「เฮ้ย นี่มันท่าจะไม่ได้แล้วนะ」
ดูเหมือนโจเซฟซังจะไม่ได้คิดล่วงหน้าถึงเรื่องนี้เลย เขาเอามือเกาหัวพร้อมทั้งมองขึ้นไปบนเพดาน
「…ดูเหมือนว่าพวกเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องสู้ด้วยทุกอย่างที่มีแล้วสินะ」
จากนั้น เหล่านักพจญภัยต่างก็ร้องกันระงมออกมาประมาณว่า “ข้าไม่ไหวหรอก” “ข้ายังไม่เคยเห็นมังกรตัวเป็นๆมาก่อนเลยนะ” และอื่นๆอีกมากมาย
จากที่พูดคุยกันจึงสรุปได้ว่ามีเพียงนักพจญภัยที่อยู่ที่นี่เท่านั้นที่จะนับเป็นกำลังต่อสู้ได้ พวกเขามีชีวิตเป็นเดิมพันในการต่อสู้ครั้งนี้
ไม่น่าแปลกใจที่เหล่านักพจญภัยระดับต่ำๆจะรู้สึกกลัวกัน
「อืม เดี๋ยวก่อน รอเดี๋ยวก่อน」
ชายที่สวมเกราะโลหะสีแดงคุณภาพดียืนขึ้นพร้อมกับโบกมือทั้งสองข้าง
「คุณเป็น “ดาบแสงที่ไม่มีวันดับ” โจเซฟ คนที่เคยอยู่ระดับทองสินะ? ไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะมาเป็นครูฝึกสอนที่นี่」
「แล้วนายละ?」
「ข้าชื่อ ออสการ์ หัวหน้าของปาร์ตี้ “ดาวนิรันดร์” อืม มีบางคนเรียกข้าว่า “ดาวหางสีแดง” บนท้องถนนอยู่เหมือนกัน เดือนที่แล้วทุกคนในปาร์ตี้ของข้าเลื่อนขึ้นเป็นระดับเงินกันหมดแล้ว」
ชายที่ชื่อออสการ์ยิ้มโชว์ฟันขาวออกมาอย่างน่าสงสัย ผมของเขามีสีแดงเช่นเดียวกับชุดเกราะของเขา มันมีสีเหมือนกับดวงอาทิตย์สีแดงฉานช่วงพระอาทิตย์ตกดิน บัตรกิลด์ของเขาห้อยอยู่บนคอแสดงให้ทุกคนเห็น สึของบัตรเป็นสีเงินเหมือนกับ “ระดับเงิน” ของเขา จากข้อมูลที่【World Ruler】แสดง ดูเหมือนว่ามันจะทำมาจากแร่เงินจริงๆ
…ขนาดชื่อ “ดาวนิรันดร์” ยังเหมือนกับลักษณะการตั้งชื่อที่เด็กประถมขอบตั้งเลย
ถึงอย่างนั้น มันก็ยังสุดยอดอยู่ดีที่เขากับคนในปาร์ตี้ของเขาทั้งหมดเป็นถึงระดับเงิน สมาชิกทีทั้งหมด 6 คน และหนึ่งในนั้นยังมีคนที่มีสกิล【เวทมนตร์ 4 ธาตุ】อีกด้วย เซ้นส์การตั้งชื่อมันไม่ได้เกี่ยวกับความสามารถที่แท้จริงสินะ
「–อะไรคือชื่อ “ดาวหางสีแดง” ละนั่น?」
「–ไม่รู้สิ มันคงเป็นชื่อที่ออสการ์ใช้เรียกตัวเองละมั้ง」
「–แต่ทำไมต้องเป็นดาวละ ตั้งตามดวงอาทิตย์ยังไม่ดีกว่าหรอ?」
แก้มของออสการ์กระตุกจากที่ได้ยินเรื่องที่พวกนักพจญภัยรอบๆซุบซิบกัน ดูเหมือนจะเป็นกรณี่ที่นักพจญภัยตั้งชื่อเล่นให้ตัวเองงั้นหรอ? ไม่แปลกใจที่เขาจะมีท่าทางขมขื่น
「มีปาร์ตี้ที่มีความสามารถแบบนี้อยู่ก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นแล้ว」
อย่างไรก็ตาม ดันเต้ซังก็ดูจะรู้สึกยินดีออกมาจากใจจริง มองไปที่ดันเต้ซังก็ทำให้ผมรู้ถึงจิตใจที่มืดมัวของตัวเองว่ามันมากแค่ไหน ไรเครียซัง คุณเองก็ต้องสำนึกผิดเหมือนกันนะ จังหวะที่ได้ยินชื่อ “ดาวนิรันดร์” คุณก็แอบหัวเราะอยู่ใช่ไหมละ?
「แล้วนายเป็นใครกัน? ดูเหมือนจะสนิทกับโจเซฟมากเลยนะ」
「…ร่างกายของข้าไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อม ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องนับรวมข้า」
「พูดอะไรของแกกัน? มี “โล่ใหญ่สีเงิน” อยู่ด้วยจะช่วยเพิ่มโอกาสชนะให้พวกเราเลยนะ ข้าเห็นการเคลื่อนไหวของแกที่ลานฝึกซ้อมเมื่อวานแล้ว แกยังสู่ในแนวหน้าได้อยู่」
โจเซฟซังพูดชมดันเต้ซังออกมา ทว่าออสการ์กลับขมวดคิ้วอย่างเปิดเผย คงจะเป็นเพราะไม่พอใจที่ดันเต้ซังนั้นมีชื่อเล่นอยู่ด้วย
「เอาเถอะไม่เป็นไร นายบอกว่าร่างกายของนายยังไม่พร้อมงั้นสินะ? งั้น นายหมายความว่าไงว่าจะสู้กับมังกรนั่น ในเมื่อนายเองก็ยังไม่รู้ว่ามันจะมาทางไหนเลย? นายไม่เหมาะที่จะเป็นกำลังรบหรอก」
คำถามของออสการ์นั้นถูกต้อง เมืองนี้มันมีขนาดใหญ่มาก ถ้าพวกนักพจญภัยกระจัดกระจายกันไปกำลังรบก็จะลดลงไปด้วย
「เป็นคำถามที่ตอบยากเหมือนกันนะ ถ้าเรื่องที่เด็กคนนี้พูดเป็นความจริงละก็ มังกรนั่นก็สามารถโจมตีมาจากบนท้องฟ้าได้เหมือนกัน」โจเซฟซังตอบกลับไป
「นั่นแหล่ะ ที่ข้าอยากจะพูดก็คือว่ามันง่ายที่จะพูดเพื่อให้พวกเราออกไปตาย แต่ตัวข้าก็ไม่ได้อยากจะไปตายอย่างไร้ค่าซะหน่อย」
นักพจญภัยคนอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของออสการ์
อย่างไรก็ตาม คำพูดของโจเซฟซังทำให้ผมฉุกคิดได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง นี้ผมมองข้ามอะไรไปรึปล่าว?
「นี่รองหัวหน้า หัวหน้ากิลด์พูดว่ายังไงบ้าง? ทำไมเขาถึงไม่อยู่ที่นี่?」
「เขาถูกเรียกให้ไปพบจากท่านดยุคคนใหม่ในเช้าวันนี้」
「ดยุคคนใหม่? ทั้งๆที่ยังไม่ได้เก็บกู้ศพของท่านดยุคเลยนะ?」
「ไม่ต้องคำนึงถึงขั้นตอนหรอก ถ้าถูกเรียกตัวก็ต้องทำตาม ข้าส่งต่อข้อมูลที่ได้นี้ให้กับท่านดยุคคนใหม่เรียบร้อยแล้ว」
มันเป็นตอนกลางคืนที่ผมเห็นมังกรตัวนั้น มันไกลมากจนผมเห็นเป็นเพียงแค่เงาดำๆเพียงเท่านั้น ผมมั่นใจว่ามังกรตัวนั้นต้องไม่เห็นตัวผมอย่างแน่นอน
มองย้อนกลับไป เสียงกึกก้องที่ผมได้ยินในตอนที่ยังอยู่ในเหมืองนั้นอาจจะเป็นเพราะมังกรก็เป็นได้
「…ใช่แล้ว」
การโจมตีที่มังกรตัวนั้นยิงดูจะตกอยู่รอบๆบริเวณเหมือง อย่างน้อยๆก็ไม่มีร่องรอยการโจมตีของมังกรกับเมืองที่ผมเคยผ่านมาเลย ป่าก็ไม่ได้ถูกทำลายด้วยเหมือนกัน
ถึงอย่างงั้น ทำไมมังกรตัวนั้นถึงเล็งมาที่เมืองนี้กันละ?
「…ดันเต้ซัง ผมว่ามันแปลกนะครับ」
「เป็นอะไรไป เรย์จิ?」
「 “มังกรกำลังบินมาที่เมืองนี้” เป็นข้อมูลที่พวกเราได้รับ ถ้าข้อมูลนั้นถูกต้องละก็ มังกรตัวนั้นรู้ตำแหน่งของเมืองนี้ได้ยังไงครับ – หรือจะพูดให้ถูกก็คือ มันรู้ได้ยังไงว่าการโจมตีเมืองนี้จะทำให้เกิดความเสียหายให้กับมนุษย์ได้ดีที่สุด และรู้ตำแหน่งของเมืองนี้ได้ยังไงกันครับ?」
「…หืมม? เธอหมายความว่ายังไงกัน?」
「ว่ากันง่ายๆก็คือ มังกรมันหาตำแหน่งของเมืองได้ยังไงกันครับ? อย่างน้อยๆ ในอดีตมันก็ไม่มีบันทึกการค้นพบมังกรในบริเวณนี้ใช่ไหมครับ? แล้วมังกรที่หลับไหลอยู่ใต้เหมืองมันไม่มีทางที่จะบินขึ้นไปบนฟ้าแล้วรู้ตำแหน่งของเมืองนี้ในทันทีได้ ใช่ไหมละครับ?」
「…」ดันเต้ซังเริ่มครุ่นคิดอย่างเงียบๆ
มันมีระยะห่างระหว่างเมืองนี้กับเหมืองนั้นค่อนข้างไกลอยู่ ผมไม่รู้หลักการทำงานของเวทย์สื่อสารหรอก แต่ผมเดาว่ามันอาจจะเหมือนกับอีเมลหรือรหัสมอร์ส คนที่ส่งข้อความมาต้องมั่นใจว่ามังกรตัวนั้นกำลังมุ่งหน้ามาที่เมืองนี้ – ต้องมีบางอย่างที่ทำให้คนๆนั้นมั่นใจอย่างมากว่า “มังกรกำลังมุ่งหน้าไปที่เมือง”
พูดอีกอย่างก็คือ มังกรตัวนั้นต้องมีสติปัญญาอย่างแน่นอน
「เรย์จิ ที่เธอพยายามจะบอกก็คือ… ว่ามังกรตัวนั้นมีอะไรบางอย่างที่คล้ายกับอวัยวะสำหรับตรวจจับและมีความสามารถในการค้นหาที่ที่มีมนุษย์อยู่กันเยอะงั้นรึ?」
「ครับ」ผมพยักหน้า
「นี้เป็นการสมมติฐานของผมเองนะครับ แต่ผมคิดว่าการที่มังกรตัวนั้นหาที่นี่เจอคงเป็นเพราะว่าประชากรส่วนมากนั้นมีความเกี่ยวข้องกันกับเหมืองครับ」
「เกี่ยวข้องกันงั้นรึ?」
「ผู้คนในเมืองนี้มีบางอย่างที่หาเจอได้เฉพาะจากเหมืองใช่ไหมละครับ?」
「อ้า!」ไม่ใช่แค่ดันเต้ซัง แต่เป็นนักพจญภัยทั้งหมดที่ส่งเสียงออกมาพร้อมๆกัน
「ไม่คิดว่ามังกรตัวนั้นมีความสามารถในการตรวจจับหินสกิลจากเหมืองอย่างงั้นหรอครับ?」
![[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit](https://novel00.net/wp-content/uploads/2021/10/9548_cover-193x278-1-150x150.jpg "[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit")
