[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit – บทที่2 ตอนที่ 13

บทที่ 2 ตอนที่ 13

 

คุณชายอีธานเป็นฮาล์ฟลิงงั้นหรอเนี้ย…

 

ผมพึมพำออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

「ใช่แล้วละ ตระกูลดยุคเอเบเน่นั้นมีสายเลือดของฮาล์ฟลิงผสมอยู่」คุณหนูตอบผมกลับมาเพราะได้ยินที่ผมพึมพำเอาไว้

 

คุณชายอีธานนั้นตรงมาที่โต๊ะก่อนจะมองไปที่ทุกคนด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเขาจะเป็นคนอ่อนโยนนะ… ดวงตาสีฟ้าของเขาทำเอาผมนึกถึงใครบางคนขึ้นมา

 

(มิมิโนะซัง… เธอยังสบายดีไหมนะ?)

 

ตอนที่ตัวผมกำลังเต็มไปด้วยความคิดถึงอยู่นั้น ผมก็รับรู้ได้ว่าคนคุ้มกันของอีธานกำลังตรวจสอบผมอยู่พร้อมทั้งยังตั้งถ้าระวังตัวอีกด้วย ดวงตาของเธอเองก็เป็นสีอำพัน

 

ไม่ต้องระวังกันขนาดนั้นก็ได้ ผมเป็นแค่เด็กไม่มีพิษมีภัย… ก็อยากจะพูดยังงั้นอยู่หรอก แต่มันก็จริง คนที่มาตัวเปล่าๆแถมยังดูเป็นเด็กอีกแบบผมนี้ค่อนข้างจะน่าสงสัยเลยละ

 

ถ้าตัดสินกันด้วยรูปลักษณ์อย่างเดียวละก็ คนคุ้มกันคนนี้กับผมก็ดูจะอายุเท่ากันอยู่หรอก แต่ถ้าคิดแบบกรณีของมิมิโนะซังละก็ คนคุ้มกันคนนี้ก็น่าจะอายุเยอะกว่าผมแน่นอน

 

อนึ่ง ตั้งแต่ที่คุณชายอีธานมาถึง ก็กลิ่นแปลกๆก็ลอยอยู่ในอากาศด้วย ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่มันอาจจะน้ำหอมกลิ่นดอกไม้ก็ได้

 

「จากตระกูลดยุคโรซีเออร์ คุณชายหลุยส์ได้มาถึงแล้ว!」

 

จังหวะที่ผมมองไปที่ทางเข้า ผมก็ไม่อาจเชื่อในสิ่งที่เห็นได้เลย

 

เขาเป็นเด็กผู้ชายที่มีผมสีบอร์นและตาสีแดงเหมือนกับคุณหนู

 

แต่โชคร้าย จากข้อมูลของ【World Ruler】ดวงตาของเขาไม่ใช่เนตรเวทมนตร์ เป็นเพียงแค่ตาสีแดงธรรมดา ดูเหมือนว่าผมของเขาเองก็ถูกฝอกด้วยสีน้ำตาลอ่อนเพื่อให้เป็นสีบอร์นด้วย

 

(คนๆนั้นคือ…)

 

ที่ผมประหลาดใจก็เพราะคนคุ้มกันของคุณชายหลุยส์ต่างหาก

 

ผมเคยเห็นเขามาก่อน รองกัปตันของภาคีอัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งราชันศักดิ์สิทธิ์ อาเธอร์ เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นกัปตันของหน่อยที่ 2 ตอนอายุ 20 กลางๆ และเขาเองก็มาจากตระกูลขุนนางที่ร่ำรวยอีกด้วย

 

ผมสีน้ำตาลแดงของเขานั้นถูกหวีอย่างประณีตไปยังด้านหนึ่ง ดวงตาสีเทาของเขาเข้ากับใบหน้าที่ถูกตัดแต่งมาอย่างดี ดวงตาแสนเย็นชาคู่นั้นกำลังตรวจสอบรอบๆตัวเพื่อประเมิณประสิทธิภาพของคนคุ้มกันคนอื่นๆ

 

อย่างไรก็ตาม คุณชายหลุยส์ที่ตกเป็นเป้าสายตาของคนคุ้มกันคนอื่นๆนั้น เดินตรงมาที่โต๊ะโดยที่ไม่สนใจการนำทางของคนรับใช้เลย และแทนที่เขาจะไปนั่งที่เก้าอี้ของเขา เขากลับตรงมาที่คุณหนูอีวาแทน

 

「เฮ้ย ลูกสาวของตระกูลซิวลิซส์」เขาพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วของเขาไปที่เธอ

 

「ข้าจะเอาเจ้ามาเป็นคู่หมั้น มาที่บ้านของข้าในวันพรุ่งนี้ซะ ข้าจะแนะนำเจ้าให้กับท่านพ่อ」

 

หัวใจเต็นเร็วขึ้น หูก็กลายเป็นสีแดง เสียงของเขาเองก็สั่น โอ้งั้นหรอ เด็กคนนี้คงจะเคยเห็นคุณหนูจากที่ไหนมาก่อนแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยย้อมผมของตัวเองแล้วเลือกงานเลี้ยงนี้เป็นที่สารภาพรักงั้นสินะ

 

「งั้นหรอครับ เป็นความรักงั้นสินะครับ…」

 

「อะ-โอ้ยยย!?」

 

ข้อมูลจาก【World Ruler】ทำให้ผมเข้าใจว่าเด็กคนนี้ก็แค่เด็กแก่แดดคนนึง ทว่าตอนนี้ผมกำลังบิดแขนของเขาไปด้านหลังอยู่

 

「กะ-แกทำอะไรกัน!? อย่าคิดว่าทำแบบนี้กับข้าแล้วจะรอดไปได้นะ!」

 

「ผมเป็นคนคุ้มกันของคุณหนูครับ ดังนั้นผมถูกบอกเอาไว้ว่าให้กำจัดอันตรายทั้งหมดที่เข้าใกล้คุณหนูครับ」

 

「ว่าไงนะ!?」

 

เด็กคนนี้มันอันตราย ผมมั่นใจว่าท่านเอิร์ลก็คงจะตัดสินแบบเดียวกันแน่

 

ถ้าการหมั้นหมายเป็นจริงแล้วละก็ มันจะส่งผลถึงชีวิตของคุณหนูเลยละ

 

เอาเถอะ ผมมั้นใจมากๆเลยว่าถ้าหัวหน้าเมดกับหัวหน้าพ่อบ้านรู้เรื่องนี้เข้าละก็ พวกเขาจะต้องสลบไปอย่างแน่นอนเลยละ แต่ถ้าผมไม่ทำอะไรละก็ ไอ้พ่อขี้โอ๋ลูก… อะแฮ่ม ท่านเอิร์ลจะต้องมาลงที่ผมแน่ๆ

 

กรณีเลวร้ายที่สุดก็คือความรับผิดชอบทั้งหมดจะตกมาที่ผมคนเดียว แล้วผมก็จะต้องปรีกตัวออกไป ผมทำงานให้กับท่านเอิร์ลมาจากถึงตอนนี้ ดังนั้นผมมั่นใจว่าเขาจะยังคงค้นหาข้อมูลเรื่องหิน 5 ดาวหรือมากกว่ากับเรื่องของลูลูช่าต่อไปแน่

 

…ผมหวังว่านะ คุณจะยังทำอยู่ใช่ไหมครับ ท่านเอิร์ล?

 

「นี่แกทำอะไรหน่ะ!」

 

อาเธอร์ รองกัปตันแห่งภาคีอัศวิน ได้วิ่งเข้ามาหาพวกเรา ทว่าความเร็วของเขานั้นช้ามาก เนื่องจากที่แห่งนี้นั้นปิดกั้นการใช้งานสกิลอยู่ มันอาจจะเพราะเขาขาดความสามารถทางร่างกายตามธรรมชาติด้วย นั่นไม่ดีเลยนะ… โดยเฉพาะกับคนที่มีตำแหน่งในภาคีอัศวินศักดิ์สิทธิ์ด้วย

 

「อาเธอร์! ฆ่าหมอนี้ซะ!」

 

「ตอนนี้ผมไม่มีอาวุธนะครับ หืมม? แกคือ…」อาเธอร์หยุดพูดไปหลังจากที่เห็นผม

 

「แกคือคนทำความสะอาดของภาคีไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?」

 

「ผมกลายเป็นคนคุ้มกันของตระกูลซิวลิซส์แล้วครับ」

 

「คนคุ้มกัน!? นี่แกรู้ไหมว่าคนๆนี้เป็นใคร? ปล่อยตัวเขาเดียวนี้เลยนะ!」

 

ขณะที่อาเธอร์ใกล้เข้ามา ผมก็กันเขาโดยการหันเด็กนั่นเข้าหาเขาดั่งโล่ที่กั้นผมกับเขาเอาไว้ อัศวินที่ใช้สกิลไม่ได้แถมยังสวมชุดเกราะนั้นเคลื่ิอนไหวช้ามาก ดังนั้นมันเลยง่ายที่จะวนไปรอบๆตัวเขา

 

ยิ่งกว่านั้น มันดูเหมือนกับว่าถ้าไม่มีสกิลช่วย เขาก็จะแพ้ในด้านพละกำลังเหมือนกัน ยกเว้นว่าเขาจะใช้เวทมนตร์ได้อะนะ

 

「อาเธอร์!」

 

「คะ-ครับ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!」

 

คุณหยุดผมไม่ได้หรอก ผมยังคงวนไปรอบๆตัวของอาเธอร์โดยใช้เด็กนั่นเป็นโล่

 

「…เรย์จิ พอได้แล้วละ」

 

「ครับ คุณหนู」

 

ด้วยคำสั่งของคุณหนู ผมเลยปล่อยมือของเด็กนั่นไป ด้วยอาการมึนที่เกิดจากการวนไปมาหลายรอบ ตัวเขาก็ได้สะดุดเท้าตัวเองแล้วล้มลงไปที่อาเธอร์

 

「อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะหนีรอดไปได้นะ…」

 

「หลุยส์ซามะ」

 

คุณหนูลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอแล้วเดินมาตรงหน้าของเด็กคนนั้น ทั่วทั้งโถงงานเลี้ยงต่างมุ่งความสนใจมายังคุณหนู ริมฝีปากของเธอยกขึ้นจนกลายเป็นรอยยิ้มที่ทรงเสน่ห์

 

「วันนี้พวกเราทั้งหมดจะกลายเป็นขุนนางเต็มตัวแล้วนะคะ มันดูรีบร้อนเกินไปนะคะที่พยายามจะดึงดูดความสนใจของหญิงสาวแบบนี้」

 

จากนั้น เธอก็เข้าไปใกล้พร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดไปที่ปากของเขา – เพราะเขากำลังน้ำลายไหลเล็กน้อยอยู่

 

「มาสิคะ โปรดนั่งประจำที่ของท่านด้วย เจ้าชายศักดิ์สิทธิ์น่าจะมาถึงในไม่ช้านี้แล้วค่ะ」

 

หลุยส์มองไปยังคุณหนูโดยไร้ซึ่งสติในขณะที่คุณหนูกำลังเดินกลับไปนั่งที่ของตนอย่างสง่างาม ถึงแม้คุณหนูมิร่าจะมองคุณหนูอย่างไร้สติอยู่เหมือนเดิมตั้งแต่แรกแล้วก็เถอะ

 

อ่าห์ ตอนนี้เธอก็ได้ทำมันลงไปซะแล้ว เธอปักลูกสอนเข้ากลางใจเขาลึกกว่าเดิมอีก

 

…คุณกำลังเปลี่ยนความรักที่กำลังเบ่งบานเป็นความรักที่จริงจังนะครับ คุณหนู

 

「…เรย์จิ เดี๋ยวชั้นจะต่อว่านายทีหลังแน่」คุณหนูกระซิบออกมา ทว่าผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินมัน

 

ไม่ใช่ความผิดผมซะหน่อย

 

「…องค์ชายศักดิ์สิทธิ์ คลูฟชราทซามะ มาถึงแล้ว! …?!!」

 

หลังจากที่ใจเย็นลงกันแล้ว ผมก็ได้ยินเสียงประกาศขาดหายไป เมื่อกี้ตอนท้ายเสียงของเขาแตกหรอ?

 

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ผมกำลังคิดว่าทั่วทั้งสถานที่จัดงานนั้นเงียบไปหมดเลยนั้น เสียงเชียร์ที่เกือบจะเหมือนกับการตะโกนก็ได้ดังขึ้น

 

「?」

 

ผมพยายามมองไปที่ทางเข้า ทว่ามีเด็กๆขุนนางมากมายได้ยืนขึ้น อะไรหน่ะ? พวกเราทั้งหมดก็น่าจะรู้นะว่าเจ้าชายจะมาหน่ะ ใช่ไหม?

 

เจ้าชายคนนั้นมีผมสีผ้าอ่อนตัดสั้นรวมถึงดวงตาที่อ่อนโยนด้วย ทว่าตรงกันข้ามกับทรงผมเก๋ๆของเขา ดวงตาดังเพรชพลอยสีฟ้าที่กลมโตสวยงามนั้นทำเอาผมคิดว่า “ถ้าเด็กคนนี้แต่งหญิงละก็ เขาจะต้องทำให้พวกผู้ชายกลายเป็นบ้าแน่เลย”

 

เสื้อผ้าที่เขาสวมนั้นน่าสนใจมาก มันเป็นผ้าคลุมที่มีสายสะพายสีฟ้าอ่อน มันดูเหมือนกับพวกชุดกิโมโนหรือชุดฮาโอริในทางศาสนา มันเป็นชุดประจำตระกูลราชวงศ์งั้นหรอ? แล้วก็อีกอย่าง มันมีวงแหวนสีทองลอยอยู่บนหัวของเขาด้วย

 

สวมใส่มันเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ละมั้งนะ?

 

ผมไม่แน่ใจว่าตัวผมคิดไปเองหรอยังไง ทว่าได้มีชายร่างใหญ่สวมชุดแบบเดียวกับเจ้าชายคลูฟชราทเดินตามหลังของเขามาด้วย

 

「นะ-นั่น ชะ-ใช่…」

 

คุณหนูอีวากระโดดขึ้นมาจากที่นั่งของเธอ หลุยส์และมิร่าเองที่กำลังเหม่อลอยจนถึงตอนนี้นั้น ต่างจ้องมองไปที่ทางเข้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 

ชายคนนั้นมีทรงผมกับเสื้อผ้าที่เหมือนกับเจ้าชายคลูฟชราท แต่ตัวเขาไม่เหมือนกับเจ้าชายคลูฟชราทที่มีร่างกายดูเป็นผู้หญิง ร่างกายของเขานั้นแข็งมาก พูดง่ายๆก็คือ เขานั้นทั้งแข็งแรงและตัวใหญ่มากๆ ดูราวกับรูปปั้นกอริลลาเดินได้เลย เขามีดวงตาสีฟ้าที่มีขนตาเยอะ แถมยังมีคิ้วหนาๆที่ดูเหมือนกับมีเจตจำนงที่แข็งแกร่งอยู่ หนวดเคลาเองก็ยาวไปจนมีเคราแหลมสองข้างอีกด้วย เขาเป็นด้านตรงข้ามกับเจ้าชายคลูฟชราทอย่างมากเลยละ

 

ถ้าไม่สวมชุดเหมือนกันละก็ ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นเชื้อพระวงศ์เลยด้วยซ้ำ

 

「คนๆนั้นคือ…」คุณหนูพูดขึ้นพร้อมกับมีสีหน้าที่ประหลาดใจ

 

「ท่านราชันศักดิ์สิทธิ์」