[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit – บทที่2 ตอนที่ 31

บทที่ 2 ตอนที่ 31

 

「…อืม? ที่นี่ที่ไหน?」

 

ผมได้ยินเสียงกระซิบอันแผ่วเบาดังขึ้น

 

「ในที่สุดคุณหนูก็พื้นแล้ว!」เหล่าเมดต่างร้องออกมา

 

「ได้โปรดรอก่อนครับ」ผมหยุดเมดที่กำลังจะเข้ามาที่เตียงขณะที่ทำการโชวฺ์อุปกรณ์เวทย์อันนั้นขึ้นมา

 

「…นั่นมันอะไรหรอ เรย์จิ?」

 

เมื่อมองคุณหนูผ่าน【World Ruler】มานาของเธอนั้นฟื้นคืนมาบ้างแล้ว นอกจากนั้นก็ดูจะสุขภาพแข็งแรงดีอยู่

 

「คุณหนูจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนจะหลับไปได้ไหมครับ?」

 

「…………」

 

หลังจากเงียบไปสักพัก คุณหนูก็พยักหน้า

 

「นั่นเป็นผลจากเนตรเวทมนตร์ของคุณหนูครับ ในตอนนี้มันยังไม่ทำงานเพราะขาดมานาก็จริง แต่ผมอยากจะให้คุณหนูสวมอุปกรณ์เวทมนตร์อันนี้เอาไว้เพื่อกันการทำงานของมันเอาไว้ครับ」

 

「…กำไลอันนี้นะหรอ? เป็นของขวัญจากนายงั้นหรอ เรย์จิ?」

 

「มันเป็นของขวัญจากท่านเอิร์ลครับ ถ้าเป็นผมละก็ ผมคงจะเลือกอันที่มันถูกและดีไซน์น่ารักกว่านี้ครับ」

 

อุปกรณ์เวทมนตร์อันนี้มันดูหยาบกระด้างเกินกว่าที่จะเรียกได้ว่าเป็นกำไลข้อมือซะด้วยซ้ำ

 

「…ฟุฟุ ชั้นเองก็อยากจะได้ของขวัญจากนายในสักวันนึงเหมือนกันนะ」

 

「ผมไม่อาจให้คุณหนูเฝ้ารอของขวัญได้หรอกครับ ดังนั้นผมจะจำเอาไว้นะครับ」

 

「…………」

 

「…ทำไมอยู่ๆถึงเงียบไปละครับ คุณหนู?」

 

「นายใส่ใจกว่าทุกทีนะ อาการของชั้นมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?」

 

สัญชาตญาณแม่นยำอะไรขนาดนี้! สมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน

 

「เปล่าครับ คือเรื่องมันเกิดขึ้นในตอนที่ผมไม่อยู่ ดังนั้นผมก็เลยรู้สึกผิดนิดหน่อยนะครับ เอานี่ครับ ยื่นมือของคุณหนูมาทางนี้สิครับ」

 

แล้วผมก็สวมอุปกรณ์เวทมนตร์ไปที่มือซ้ายของคุณหนู

 

「อืมม…」คุณหนูขมวดคิ้ว

 

「มันรู้สึกไม่ดีอย่างนั้นหรอครับ?」

 

「อืม นิดหน่อยหน่ะ… แต่ถ้าแค่นี้ชั้นทนได้–」

 

ผมนำกำไลออกมาจากข้อมือของคุณหนูแล้วพูดกับเมดว่า

 

「ใครก็ได้ช่วยนำเข็มเย็บผ้ามาให้หน่อยครับ」

 

「…เข็ม? เรย์จิ นายกำลังจะทำอะไรหน่ะ?」

 

「ผมจะทำการปรับมันครับ」

 

เมดได้นำเข็มที่ยาวกว่า 10 เซนติเมตรนิดหน่อยมาให้ ผมวางกำไลลงใต้ตะเกียงเวทมนตร์แล้วทำการศึกษาด้านในของมัน

 

(【World Ruler】【ความคล่องแคล่ว】ต้องหวังพึ่งพวกแกแล้ว…)

 

จากนั้นผมก็ได้เริ่มแกะสลักด้านในด้วยเข็มในมือ

 

「เรย์จิ!? นั่นมันอุปกรณ์เวทมนตร์นะ! ถ้าทำยังงั้นละก็ มันจะพัง–」

 

「ไม่มีปัญหา ผมทำเสร็จไปเรียบร้อยแล้วครับ」

 

ผมปรับให้มันเหลือปริมาณมานาในร่างของคุณหนูมากขึ้นเล็กน้อย คุณหนูได้ยื่นมือซ้ายของเธอออกมาด้วยท่าทางหวาดกลัวนิดหน่อย และผมก็ได้สวมกำไลนั่นให้กับเธอ

 

「รู้สึกยังไงบ้างครับตอนนี้?」

 

「มันดีกว่าก่อนหน้านี้เยอะเลย!」

 

เสียงของคุณหนูดูพึ่งพอใจมาก ผมมั่นใจเลยว่ากำไลก่อนปรับมันจะต้องสร้างภาระให้กับร่างกายมากมายแน่ๆเลย

 

(ตัวคุณหนูยิ่งเป็นพวกฝืนตัวเองเพราะทิฐิซะด้วยสิ…)

 

มาทำให้งานพิธีราบรื่นด้วยสิ่งนี้กันเถอะ

 

* * 1 วันก่อนงานพิธีมอบหินสกิล: ที่พักอาศัยของตระกูลโรซีเออร์ * *

 

เด็กหนุ่มที่ตกอยู่ในห้วงความรักกำลังเบิกบานใจ เพราะเขากำลังจะได้พบกับหวานใจของเขาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แล้ว

 

「ดูท่านอารมณ์ดีนะครับ ท่านหลุยส์」

 

คฤหาสน์โรซีเออร์นั้นเหมือนกับของ 6 ดยุคผู้ยิ่งใหญ๋ตระกูลอื่นๆ ทว่า ในส่วนของขนาดนั้นใหญ่มากที่สุด เหตุผลก็มาจากตัวดินแดนที่ถูกมอบให้กับตระกูลโรซีเออร์นั้นอยู่ติดกับเมืองศักดิ์สิทธิ์ครูวานยู และมันสะดวกสำหรับตระกูลโรซีเออร์ ที่จะมีคฤหาสน์ขนาดใหญ่เพื่อให้สามารถเดินทางไปกลับจากเมืองหลวงได้อย่างง่ายดาย

 

ถึงคฤหาสน์จะใหญ่โตก็จริง แต่จำนวนผู้คนที่สามารถเข้ามาได้นั้นน้อยมากๆ มีเพียงขุนนางเพียงหยิมมือเท่านั้นที่จะได้รับเชิญ และงานเลี้ยงน้ำชาที่จัดโดยตระกูลโรซีเออร์เองก็จะจัดขึ้นที่อาคารที่แยกออกจากตัวคฤหาสน์อีกที

 

ภายในคฤหาสน์นั้นไม่ได้มีเพียงแค่หลุยส์เท่านั้น แต่ยังมีคนที่เกี่ยวข้องแน่นแฟ้นอย่าง—อาเธอร์ ผู้เป็นถึงกัปตันของภาคีอัศวินที่ 2 แห่งราชันศักดิ์สิทธิ์

 

「นายก็เข้าใจงั้นหรอ อาเธอร์?」

 

หลุยส์นั้นมาจากตระกูลหลัก ส่วนอาเธอร์นั้นมาจากตระกูลรอง ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะแก่กว่าหรือเป็นถึงกัปตันของภาคีอัศวินก็ตาม หลุยส์ก็ยังคงมีฐานะสูงกว่าอยู่ดี

 

「ให้ผมเดานะครับ? ท่านคงกำลังคิดถึงท่านหญิงอีวาสินะครับ」

 

「–!? นี้ข้าดูออกง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?」

 

「ครับ…」อาเธอร์พูดแบบรักษามารยาท「ถ้าท่านต้องการตัวเธอละก็ ท่านเอิร์ลซิวลิซส์ก็ไม่อาจปฎิเสธได้หรอกครับ ท่านหลุยส์」

 

「…………」

 

「ท่านหลุยส์ครับ?」

 

สีหน้าของเด็กหนุ่มนั้นมืดมนลงราวกับเมฆฝน เช่นเดียวกับท้องฟ้าด้านนอก

 

「อีวานั่นฉลาดกว่าข้ามาก」

 

「ผมเองหวังว่าท่านเองก็จะเรียนรู้มากขึ้นเช่นกันครับ ท่านหลุยส์ ท่านมีพรสวรรค์นะครับ」

 

「ไม่ใช่แค่นั้นหรอก… ฝ่าบาทเองก็กล่าวว่า–」

 

—ข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วรึว่าวันนี้เองก็เป็นวันที่จะมาเลือกคู่หมั้นของเจ้าหน่ะ?

 

ถึงเขาจะมาจากตระกูล 6 ดยุคผู้ยิ่งใหญ่ แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นเจ้าชายศักดิ์สิทธิ์แล้วละก็ เขาก็ไม่มีทางชนะได้อยู่ดี

 

ตั้งแต่วันนั้น คลูฟชราทก็ถูกห้ามไม่ให้ออกมาจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์และไม่ได้พบกับอีวา—ในช่วงนี้ หลุยส์จึงรู้สึกใจร้อนที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับอีวา

 

「ฝ่าบาทได้กล่าวสิ่งใดหรือครับ?」

 

「…ไม่ ไม่มีอะไร」

 

ตัวคลูฟชราทอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ เขาอาจจะไม่ใช่คู่แข่งทางความรัก ถ้าเป็นแบบนั้น มันก็อาจจะหมายถึงตัวหลุยส์เองที่เป็นกังวลโดยไม่มีเหตุผล–หลุยส์คิดว่าเขาไม่ควรแสดงด้านที่อ่อนแอของเขาออกมาในฐานะขุนนางตระกูลดยุค ดังนั้นเขาก็เลยไม่บอกอะไรกับอาเธอร์มากกว่านั้น

 

「แล้วก็นะอาเธอร์ คำแนะนำของนายมันห่วยแตกมาก ที่นายบอกว่า “ให้ประกาศเจตจำนงของตัวเองกับผู้หญิงที่ชอบออกไปตรงๆ” แบบนั้น เพราะงั้นข้าก็เลยถูกอีวาพูดว่าความประทับใจแรกของข้ามันแย่เลย」

 

「เกี่ยวกับเรื่องนั้นนะครับ ผมไม่ได้คาดคิดว่าท่านจะไปพูดกับลูกสาวของ “ลอร์ดเลือดเย็น” แบบนั้้นหน่ะครับ ถ้าเป็นตัวท่านหญิงชาล็อตละก็ พวกเราคงจะมาปรึกษาเรื่องวันแต่งงานกันได้ตอนนี้เลยหล่ะครับ」

 

「…เอิร์ลซิวลิซส์น่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ?」

 

「ท่านก็น่าจะได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วไม่ใช่หรอครับ?」

 

หลุยส์พยักหน้า

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยกฏของสังคมขุนนาง เขาจึงถูกสอนมาว่า “ทุกๆเรื่องนั้นมักจะมีสองด้านเสมอ”

 

「จำนวนขุนนางที่เขาประหารนั้นอาจจะมากที่สุดเป็นประวัติกาลเลยละครับ」

 

「มากขนาดนั้นเลยหรอ…?」

 

「มีเพียงแค่เจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินเท่านั้นครับที่ยินดี เพราะเงินเดือนที่ต้องจ่ายให้กับเหล่าขุนนางนั้นลดลงไปมาก ส่วนขุนนางคนอื่นๆนั้นต่างหวาดกลัวว่าพวกเขาจะเป็นรายต่อไปเลยครับ มีเพียงแค่ตระกูลที่อยู่สูงกว่าเอิร์ลประจำชายแดนเท่านั้นที่ปลอดภัยครับ แน่นอนว่ารวมถึงตระกูลโรซีเออร์แห่งนี้ด้วยเช่นกันครับ」

 

「ทำไมพวกเราถึงปลอดภัยละ? เอิร์ลซิวลิซส์ไม่ได้ไปกล่าวหาใครง่ายๆไม่ใช่หรอ?」

 

「คือ… ด้วยอำนาจของเอิร์ล ขอบเขตการสอบสวนของเขาจึงจำกัดหน่ะครับ」

 

「………」

 

「เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ท่านหลุยส์? ท่านดูซึมๆไปนะครับ」

 

「…มันไม่ยุติธรรมเลยที่ขุนนางบางคนจะรอดไปได้ด้วยตำแหน่งฐานะแบบนี้」

 

「ท่านได้ยินเรื่องนั้นมาจากท่านหญิงอีวายังงั้นหรือครับ?」อาเธอร์ถามขึ้นพร้อมกับเลิกคิ้ว

 

「ปะ-เปล่า ข้าคิดเองหน่ะ」

 

「อืม… ทุกสิ่งมันก็เปลี่ยนแปลงเพื่อวันข้างหน้าที่ดีขึ้นนั่นแหล่ะครับ ถึงการประหารขุนนางชั่วของท่านเอิร์ลซิวลิซส์จะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกระทันหันก็ตาม」

 

「…ยังงั้นหรอ? แต่ถ้ามาคิดตามที่นายพูดแล้วละก็ ถ้าขุนนางชั้นสูงเป็นตัวการที่แท่จริงแล้ว งั้นที่ประหารขุนนางชั้นล่างไปมากมายก็ไม่ต่างอะไรจากการ “ตัดหางกิ้งก่า” เลยหน่ะสิ」

 

「ฮึมม…」ครั้งนี้อาเธอร์คร่ำครวญออกมา—สิ่งที่คุณชายสนใจนั้นราวกับขุนนางจริงๆเลย

 

มันยุ่งยากเกินกว่าที่จะรับมือเรื่องนี้แล้ว อาเธอร์คิดแบบนั้น

 

「ถ้ายังงั้น ท่านหลุยส์ก็แค่ต้องมีอำนาจครับ」อาเธอร์พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม

 

「ข้านะหรอ…?」

 

「ครับ ท่านเป็นถึงตระกูลดยุค ท่านนั้นสามารถปฏิรูปสิ่งต่างๆได้มากมายครับ」

 

「มันก็แน่นอนอยู่แล้วนี่…」

 

「อำนาจไม่ใช่แค่การใช้ฐานะที่มีครับ ข้าราชการนั้นจะติดตามผู้ที่มีปัญญา แต่มันจะง่ายขึ้นถ้าท่านเป็นข้าราชการระดับสูงครับ ในทางกลับกัน การจะเป็นข้าราชการระดับสูงนั้น ท่านจะต้องมีความสามารถจริงๆ ไม่เช่นนั้น ต่อให้ท่านมีตำแหน่งที่สูงแค่ไหน ผู้คนก็ไม่มีทางเชื่อฟังท่านหรอกครับ ท่านหลุยส์ครับ ท่านฝึกดาบอยู่ใช่ไหมครับ?」

 

「อืม ข้าก็ไม่ได้ฝึกมาซักพักแล้วละนะ」

 

「นั่นไม่ดีเลยนะครับ โชคร้ายที่วันนี้ฝนตก แต่ไว้พวกเราไปฝึกด้วยกันหลังจากอากาศแจ่มใสก็แล้วกันนะครับ ถ้าฝีมือดาบของท่านถูกขัดเกลาเป็นอย่างดีแล้ว ท่านจะสามารถดึงดูดสายตาได้แม้แต่เจ้าหน้าที่ทางทหารเลยนะครับ」

 

「วิชาดาบงั้นหรอ?」

 

「นั่นเป็นสิ่งที่ท่านหญิงอีวาไม่อาจทำได้ครับ มีเพียงแค่ท่านเท่านั้นครับที่ทำได้ ท่านหลุยส์ ดูแลดาบของท่านให้ดีๆเพราะท่านจะได้เป็นดาบแห่งตระกูลโรซีเออร์ครับ」

 

「ข้าเข้าใจแล้ว อาเธอร์」

 

เมื่อมองเห็นหลุยส์กำหมัดของเขา อาเธอร์ก็ได้พยักหน้า และจากนั้นประตูห้องก็ได้เปิดออก

 

「อาเธอร์โดโนะ อยู่ที่นี่หรือเปล่า?」

 

「ท่านดยุคโรซีเออร์」อาเธอร์ที่นั่งอยู่บนโซฟานั้นลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบก่อนจะยืดชายเสื้อของเขาในตอนที่ดยุคเข้ามาในห้อง

 

ดยุคที่มีความคล้ายคลึงกับหลุยส์อย่างมากนั้น ถึงเขาจะอ้วนแต่ก็ไม่ได้พุงพลุ๊ย ขนาดตัวของเขานั้นเป็นเหมือนกับภาพในจินตนาการของเศรษฐีที่มีอายุ

 

ผมของเขาถูกเซ็ดเป็นทรงและแซมไปด้วยผมหงอก และถึงเขาจะอายุ 40 ปลายๆ แต่เขาก็ยังคงมีรูปลักษณ์ที่สง่างามอยู่

 

(…หืมม? ใบหน้าของท่านดยุคดูซีดๆไปนะ)

 

ใบหน้าของดยุตนั้นซีดจนถึงขั้นที่อาเธอร์สังเกตเห็นได้ในทันที

 

「หลุยส์ ข้าขอยืมตัวอาเธอร์ไปซักพักนะ พวกเราต้องไปหารือกันเรื่องการคุ้มกันงานพิธีในวันพรุ่งนี้」

 

「ได้ครับ ท่านพ่อ」

 

「ตามข้ามา」

 

「ครับท่าน」

 

อาเธอร์เดินออกไปยังทางเดินตามการกวักมือเรียกของดยุค

 

—เขาสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดในทันที

 

(หน้าที่คุ้มกันในวันพรุ่งนี้เป็นของภาคีอัศวินที่ 1 นี่ ไม่ใช้หน้าที่ของข้านี่นา มันเกี่ยวข้องอะไรกับท่านดยุตที่กำลังหน้าซีดหรือปล่าว?)

 

หนึ่งในเหตุผลที่อาเธอร์สามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นกัปตันที่ 2 ได้ นั่นก็เพราะว่าเขาสามารถรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติได้ในทันทีแบบนี้นี่แหล่ะ

 

 

 

[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit

[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit

[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit

Options

not work with dark mode
Reset