บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์ – ตอนที่ 42

ตอนที่ 42 ยาหวนคืนเล็ก
“ติ๊ง! จีวรนี้ย่อมตัดเพื่อนาย ทำจากเส้นไหมของไหมภูเขาคุนหลุน ไหมนี้ไม่ใช่ เส้นไหมวิญญาณธรรมดา แต่เป็นไหมวิญญาณคุณภาพสูงสุดที่คัดเลือกมาจากหมื่นตัว เป็นเส้นไหมหนึ่งเมตรที่จะพ่นออกมาครั้งแรกสุดของเส้นไหมทั้งหมด เส้นไหมหนึ่งเมตรนั้นแข็งทนทานมาก และก็ง่ายแก่การสัมผัสพุทธศาสนามากที่สุด
การจะรวบรวมเส้นไหมวิญญาณแบบนี้ต้องใช้เวลาสิบปี! อีกทั้งยังถักด้วยมือของปรมาจารย์พุทธ หนึ่งเส้นเชื่อมเข้าด้วยกันเป็นเส้นที่สมบูรณ์ ก่อนถักเป็นเสื้อผ้าก็ใช้เวลาอีกสิบปี จีวรนี้ฤดูหนาวจะอบอุ่นฤดูร้อนจะเย็นสบาย ฟันแทงไม่เข้า กันไฟ ไม่สกปรก! นายกระโดดลงน้ำก็ไม่จมถึงก้น อยู่กลางไฟจะมีพลังวิญญาณคุ้มกัน ไม่ถูกไฟคลอก นอกจากนี้จีวรยังแสดงเอกลักษณ์เฉพาะของนายออกมาในระดับสูงสุดด้วย ยกระดับเสน่ห์บุคคล อีกอย่าง สำหรับคนขี้เกียจอย่างนายแล้ว มันไม่ต้องซักตลอดกาล เสื้อตัวนี้ล้ำค่ามาก”
“ดี! ดี! ดีจริงๆ ฮ่าๆ…” ฟางเจิ้งเข้าใจแล้ว สินค้าจากระบบไม่ใช่ของธรรมดา! ไม่ว่าอันไหนก็เหมือนกัน นั่นคือของที่ดีที่สุดที่หาชิ้นที่สองไม่ได้ในโลก!
แต่ฟางเจิ้งก็ยังถามขึ้นอย่างกังวล “มันล้ำค่าขนาดนี้จะขายได้ไหม? แลกกับเมืองนึงได้รึเปล่า วัดเราจะต้องยิ่งใหญ่แน่ๆ”
“ไม่ได้! ของใช้ระยะยาวทุกชิ้นที่ระบบให้จะใช้ได้แค่สำหรับร่างสถิต ให้คนอื่นไม่ได้”
ฟางเจิ้งจำใจยอมรับ วิธีรวยทางลัดใช้ไม่ได้ผลแล้ว แต่เขาก็ไม่เสียใจ ไม่ว่ายังไงแค่จีวรตัวเดียวก็กำไรแล้ว!
“นายยังมีโอกาสจับรางวัลอีกครั้ง จับไหม?”
“จับ! จับให้ฉันขอแรงๆ เลย!” ฟางเจิ้งเล่นอีกแล้ว
“ติ๊ง! ยินดีด้วยนายได้รับยาหวนคืนเล็กหนึ่งเม็ด”
“เอ่อ ยาหวนคืนเล็ก? นี่มันอะไร? กินแล้วจะเพิ่มพลังเหรอ?” ฟางเจิ้งงงเล็กน้อย เขาคุ้นกับชื่อยา แต่การใช้งานอะไรนี่ลืมไปแล้วจริงๆ
“ติ๊ง! ยาหวนคืนเล็ก เมื่อกินไปแล้วจะสร้างเลือดเนื้อคนกึ่งเป็นกึ่งตายได้”
“แรงขนาดนั้นเลย? ถ้างั้นตอนนี้ฉันไปขุดหลุมศพบรรพบุรุษจะคืนชีพได้ไหม? ถึงตอนนั้นใครรังแกฉัน ฉันจะคืนชีพบรรพบุรุษบ้านนั้น ไม่สั่งสอนพวกเขาจนตายก็ต้องตกใจตาย!” ฟางเจิ้งเกิดความคิดไม่ดี
“นายคิดเยอะไปแล้ว คำบรรยายของยาหวนคืนเล็กโม้ไปหน่อย แต่มันรักษาทุกโรคในปัจจุบันตอนนี้ได้ในเม็ดเดียว จะคืนชีพคนตายเหรอ นายเลิกคิดเถอะ” ระบบมองอย่างเหยียดหยามเล็กน้อย
ฟางเจิ้งแบะปาก ตนคิดมากไปจริงๆ แต่ก็พูดขึ้นอย่างไม่ยอม “เรื่องนี้ต้องโทษนายสิ ไม่มีความสามารถขนาดนั้นเอง นายจะคุยโม้ทำไม? หลอกลวงคนอื่น…”
ระบบ “23￥#@…”
ระบบ “จะรับยาหวนคืนเล็กไหม?”
“รับ! ทำไมจะไม่รับล่ะ! ชีวิตนี้อาจจะมีลูกไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องเอายาหวนคืนเล็กนี่ไว้” ฟางเจิ้งพึมพำ ต่อมาในมือปรากฏกล่องสีสันสวยงามสีแดงกล่องหนึ่ง ไม่รู้ว่าทำมาจาก ไม้อะไร ตอนวางลงบนมือรู้สึกหนักเล็กน้อย ด้านบนเลี่ยมด้วยขอบทอง