บุตรอสูรบรรพกาล บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 276 หมัดนิทรา
ตอนที่ 276
หมัดนิทรา
เห็นเกียจคร้านลุกขึ้นมาทั้งหยงเว่ยทั้งเกียจคร้านก็เอาแต่จ้องตากันไปมา พักเดียวเกียจคร้านก็นอนหลับไปทั้งๆที่ยืนแบบนั้น ทําเอาหยงเว่ยพูดอะไรไม่ออกจนปล่อยทั้งห้องโถงเงียบไปหลายอึดใจ
“โจมตีเลยสิ”ริษยาพูดด้วยท่าที่รําคาญ เห็นทั้งหยงเว่ยทั้งเกียจคร้านเอาแต่นิ่งไม่ขยับทําเอานางหงุดหงิดไม่น้อย
ฟุบ! ดาบของหยงเว่ยพุ่งไปออกไปหมายจะแทงร่างของเกียจคร้าน แต่ร่างของมันกลับเอียงวูบราวคนวูบหลับ จนสามารถหลบการโจมตีของหยงเว่ยไปได้อย่างง่ายดาย
“ไอ้เจ้านี้” หยงเว่ยพูดพลางมองท่วงท่าของเกียจคร้าน มันหลบหลีกท่าโจมตีของหยงเว่ยได้โดยไม่ต้องลืมตาเสียด้วยซ้ํา หรือว่ามันจะเป็นผู้ใช้เนตรจิตเหมือนไป๋จูเหวิน.
ฟุบๆๆๆ หยงเว่ยอยากลองให้รู้แน่เลยเอามีดของริษยาออกมา แม้มันจะไม่ใช่ธาตุลม แต่ก็สามารถใช้พลังมารควบคุมลมได้ในระดับหนึ่ง การบังคับมีดเหมือนที่ริษยาทําก็พอเป็นไปได้ แต่หยงเว่ย ไม่สามารถบังคับให้แม่นยําได้เหมือนริษยา แต่แค่บังคับให้มันบินไปบินมารอบๆตัวเกียจคร้านนั้นยังพอทําได้
ฟื้ว….มีดที่บินไปมารอบๆตัวเกียจคร้านไม่ทําให้เกียจคร้านลืมตาตื่นแต่อย่างไร ทันทีที่มีดเข้ามาโจมตีมันก็เพียงขยับตัวเล็กน้อยก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของมีดบินได้อย่างง่ายดาย ทําให้หยงเว่ยค่อนข้างมั่นใจทีเดียวว่าเกียจคร้านใช้เนตรจิตเหมือนที่ไป๋จูเหวินใช้ เพราะไม่ว่าจะโจมตีจากทิศทางไหนมันก็สามารถหลบได้หมดอย่างไม่มีปัญหา
ฟุบ!! หยงเว่ยกัดฟันกรอดคว้าดาบเข้าไปโจมตีระยะใกล้แทน
“อ้าววววว” เกียจคร้านส่งเสียงหาวออกมาก่อนจะพลิกตัวครั้งหนึ่ง เพียงแต่คราวนี้มันไม่ได้หลบเพียงอย่างเดียว มันยังพลิกเอาศอกกระแทกเข้ากลางท้ายทอยหยงเว่ยที่ตรงเข้ามาฟันมันอีกต่างหาก
ปัก!! ศอกของเกียจคร้านกระแทกเข้ากลางท้ายทอยอย่างแม่นยําจนเกราะมรกตของหยงเว่ยแตกกระจาย
ผลัก!! หลังจากโดนศอกจนหน้าคะบํา หยงเว่ยก็หน้าทิ่มเข้าไปหาเข่าของเกียจคร้านทันทีจนเข่าของมันกระแทกเข้าที่คอหอยอย่างจัง ทําให้ตอนนี้มันโดนทั้งศอกและเข่าบดเข้าหากันอย่างแรงจนเกราะมรกตที่ป้องกันร่างของมันเอารับไม่ไหว
“อากกก” หยงเว่ยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่คนที่ลงมือโจมตีกลับยังหลับได้หน้าตาเฉย ทําให้หยงเว่ยเรียกเอาเสามรกตออกมาแทงร่างของเกียจคร้าน แต่มันก็เอียงตัวหลบอย่างง่ายดายเช่นเคย เพียงแต่หยงเว่ยก็ยังพอแกะเอาร่างของตัวเองออกมาได้
“เจ้านี่ไม่สมกับเป็นโทสะเลยนะ” เกียจคร้านว่าพลางนอนลงกับพื้นด้วยท่าที่ง่วงนอนเช่นเดิม ปกติโทสะจะโจมตีออกมาด้วยความดุดันและรุนแรง ผสมกับเกราะมรกตที่หนาหนักและดาบมรกตที่แข็งกร้าวจะสร้างวิชาดาบที่ดุดันรุนแรงจนน่าขนลุก แม้แต่เกียจคร้านก็ยังผวาเมื่อเจอกับโทสะ แต่เจ้าของร้างนี้กลับไม่สามารถปลุกพลังของโทสะออกมาใช้ได้ แถมยังเน้นกระบวนท่าซับซ้อนไม่บ้าพลังให้สมกับเป็นโทสะเลย
“เรื่องของข้า” หยงเว่ยว่าพลางสร้างโซ่มรกตขึ้นมาเพื่อต่อเข้ากับด้ามของดาบมรกต วิชาที่มันได้มาจากเฒ่าประทับสวรรค์เป็นยอดวิชาที่ซับซ้อนอย่างที่เกียจคร้านเดาเอาไว้ไม่มีผิด เพียงแต่มันไม่เหมาะกับความสามารถของโทสะเลยจริงๆ
ตูม!! หยงเว่ยฟาดดาบลงมาพร้อมเหวี่ยงโซ่ออกไปด้วย ทําให้ดาบลอยหรือเข้าไปใส่จุดที่เกียจคร้านนอนอยู่ แต่พริบตาเดียวเกียจคร้านก็กลิ้งเข้ามาอยู่ใต้เท้าของหยงเว่ยเสียแล้ว ยังไม่ทันจะได้ดึงดาบกลับมาเท้าของเกียจคร้านก็พุ่งวาบเข้าหาใบหน้าของหยงเว่ย แต่แทนที่จะเตะมันกลับพันคอของหยงเว่ยเอาไว้
หมับ!! ร่างของเกียจคร้านรัดแขนของหยงเว่ยเอาไว้ ส่วนเท้าของมันล็อคคอของหยงเว่ยเอาไว้ทําให้ตอนนี้แขนมรกตของหยงเว่ย โดนเกียจคร้านล็อคเอาไว้จนขยับไม่ได้
“อีก…แรงของเกียจคร้านเยอะจนน่าตกใจ แขนที่สร้างจากมรกตขยับไม่ได้เลยแม้แต่น้อย นี่ถ้าหากเป็นแขนจริงคงโดนหักไปแล้วแน่ๆ
กร็อป! แขนมรกตของหยงเว่ยแตกออกช้าๆด้วยแรงรัดของเกียจคร้าน ไอ้เจ้านี่มันกอดแขนของหยงเว่ยเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเลย
ตุบ!! โชคดีที่เป็นแขนมรกต ทําให้หยงเว่ยสามารถสละทิ้งไปได้ในทันที หากเป็นแขนจริงก็คงโดนหักทิ้งไปแล้ว
เปรี้ยง!! ขณะที่เกียจคร้านกําลังกอดแขนของหยงเว่ยต่างหมอนข้างอยู่นั้น อยู่ๆดาบมรกตที่หยงเว่ยยังไม่ได้ดึงกลับมาก็เหวี่ยงวาบเข้าใส่ร่างของหยงเว่ยเข้าอย่างจัง ด้วยความคมจนน่าขนลุกของดาบมรกตทําให้เกราะของหยงเว่ยแตกกระจายพร้อมรอยบาดลึกที่อกของหยงเว่ย
“อากกก” หยงเว่ยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ไอ้เจ้าเกียจคร้านมันเอาโซ่ที่ติดอยู่กับดาบมรกตมาเหวี่ยงใส่เอาดื้อๆเลย ไม่นึกเลยว่าจะต้องเจอคมของดาบมรกตด้วยตัวเอง
วูบ… เกราะมรกตของหยงเว่ยซ่อมแซมตัวเองในทันทีพร้อมสร้างแขนมรกตขึ้นใหม่
“คิกๆๆๆเป็นไงล่ะ”ริษยาหัวเราะพลางมองท่าที่ทุลักทุเลของหยงเว่ยด้วยน้ําเสียงชอบอกชอบใจ
“คราวก่อนเจ้าเอาชนะข้าได้เพราะข้าบาดเจ็บหรอกนะ” ริษยาหัวเราะออกมาไม่หยุด คราวก่อนนางแพ้ให้หยงเว่ยเพราะสภาพร่างกายแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงอยู่แล้ว หากตอนนั้นสภาพของนางเต็มร้อย รับรองว่าหยงเว่ยได้ตายไปเป็นสิบรอบแล้ว
“เงียบน่า”หยงเว่ยตัดโซ่มรกตออก ก่อนจะหยิบดาบมรกตมาถือ ดูเหมือนการทุ่มบ่ามโจมตีใส่เกียจคร้านจะไม่ส่งผลดีเลย แต่หากไม่โจมตีมันเกียจคร้านก็ไม่โจมตีกลับเช่นกัน ทําให้หยงเว่ยมีเวลาพอที่จะรักษาตัวเองในขณะที่มันกําลังนอนและใช้แขนของหยงเว่ยแทนหมอนข้างอยู่แบบนี้
“ถ้าสู้ไม่ได้ก็ไปซะ เกียจคร้านมันไม่ชอบไล่ตามศัตรูหรอกนะ โทสะหัวเราะพลางมองหยงเว่ยในสภาพยับเยินอย่างสมเพช ทําเอาหยงเว่ยได้แต่กัดฟันกรอด หากปล่อยให้โทสะครอบงําร่างมันคงต่อสู้ได้ดีกว่านี้แน่ๆ
พรึบ….อยู่ๆพลังมารในร่างของหยงเว่ยก็พรุ่งพร่านขึ้นมา พร้อมไอสีดําที่ลอยออกมารอบๆตัวของหยงเว่ย เคล็ดผนึกมารไม่ใช่แค่ช่วยให้หยงเว่ยสามารถผนึกมารเอาไว้ในร่างได้เท่านั้น แต่มันยังช่วยให้หยงเว่ยใช้พลังมารของมารในร่างได้ในระดับหนึ่งโดยไม่ถูกครอบงําด้วย
ตูม! ดาบมรกตของหยงเว่ยฟันใส่ร่างของเกียจคร้านเต็มแรง ทําเอาเกียจคร้านต้องพลิกตัวหลบมากกว่าเดิมเพราะพลังมารที่เคลือบอยู่บนดาบนั้นรุนแรงไม่น้อยเลย
“โทสะ?”เกียจคร้านมองหยงเว่ยด้วยท่าที่ประหลาดใจ มันยอมให้โทสะครองร่างแล้วงั้นหรือ?
ตูม! หยงเว่ยเปลี่ยนวิถีดาบหันมาโจมตีใส่เกียจคร้านที่พึ่งกลิ้งหลบไปอย่างต่อเนื่องจนกระทั้ง
เครั้ง!! ในที่สุดเกียจคร้านก็หลบอย่างเดียวไม่ไหวอีกแล้ว มือของมันหยิบไม้เท้าขึ้นมาป้องกันดาบมรกตเอาไว้ แม้ในความเป็นจริงแล้วไม้เท้าที่ทําจากไม้ไผ่ไม่ควรป้องกันดาบมรกตได้ แต่เพราะไม้เท้าดังกล่าวเป็นไม้เท้าที่มีจิตมารของเกียจคร้านแฝงอยู่ทําให้สามารถป้องกันดาบมรกตได้โดยไม่มีรอยขีดข่วนแต่อย่างไร
“หึ” หยงเว่ยยิ้มออกมาพลางส่งไอสีดําผ่านไม้เท้าเข้าไปในร่างของเกียจคร้าน ทันทีที่ไอสีดํานั่นสัมผัสร่างของเกียจคร้านพลังมารในร่างของเกียจคร้านก็ราวกับถูกดูดเข้าไปในร่างของหยงเว่ยแทน มันตรงข้ามกับวิชาเทวะปราบมารอย่างมาก เพราะแทนที่จะขับไล่ทําลายกลับกลายเป็นดูดเข้ามาในร่างของตนเสียอย่างนั้น
เปรี้ยง!! เกียจคร้านส่งแรงกระแทกดาบของหยงเว่ยออกพลางควงไม้เท้าอย่างรวดเร็วเพื่อฟาดใส่ร่างขงหยงเว่ย แต่เพราะเกราะมรกตของหยงเว่ยหนากว่าก่อนหน้านี้มากทําให้ไม่เท้าฟาดได้แค่เกราะข้างนอกเท่านั้น
“บ้าเอ้ย แบบนี้มันยุ่งยากเกินไปแล้ว”เกียจคร้านบ่นพลางถอยออกไปจากระยะโจมตีของหยงเว่ย จะใช้พลังธาตุตัวมันก็เป็นธาตุน้ําเสียอีก เสียเปรียบธาตุของหยงเว่ยไม่น้อยเลย
เปรี้ยง!! หยงเว่ยไม่ปล่อยให้เกียจคร้านได้จังหวะพัก มันพุ่งเข้าโจมตีด้วยดาบที่แฝงพลังของโทสะเอาไว้ทันที
นิ้ว! ในที่สุดดาบของหยงเว่ยก็เรียกเลือดจากร่างของเกียจคร้านได้ แต่เลือดของเกียจคร้านกลับไม่ไหลออกมาจากแผลเสียอย่างนั้น
“แม้แต่เลือดก็ขี้เกียจไหลงั้นเหรอ” หยงเว่ยถามพลางมองบาดแผลของเกียจคร้าน แม้จะโดนฟันจนเนื้อเปิดแต่เลือดกลับไม่ไหลออกมา ท่าทางจะเพราะพลังธาตุน้ําของมันกระมัง และหากมองดีๆ บาดแผลของมันก็เริ่มสมานตัวแล้วด้วย
เปรี้ยง!! ดาบของหยงเว่ยไม่หยุดฟาดเท่านั้น เกียจคร้านมีทักษะหลบหลีกที่ดีมาก แถมมันยังใช้ธาตุน้ํารักษาตัวเองอีก หากปล่อยให้มันได้จังหวะหลบละก็ที่โจมตีมาทั้งหมดมีหวังเสียเปล่าแน่ๆ
ตูม!! ร่างของเกียจคร้านโดนอันจนกระแทกเข้ากับกําแพงด้านหลัง ความจริงมันสมควรหนีแล้ว แต่ไม่ทราบทําไมเกียจคร้านถึงขี้เกียจหนีขึ้นมาเฉยๆ
ฉีก!! ดาบมรกตแทงทะลุท้องของเกียจคร้านทําเอาเกียจคร้านกระอักเลือดออกมา บาดแผลใหญ่ขนาดนี้วิชาธาตุน้ําไม่สามารถรักษาได้หรอก
“โดนสักทีนะ” หยงเว่ยพูดพลางยิ้มออกมาด้วยความสะใจ ก่อนที่หยงเว่ยจะเริ่มหัวเราะออกมา
“ตาย ตายซะ” หยงเว่ยคํารามพลางถีบเข้าที่ด้ามของดาบมรกต เพื่อซ้ําแผลของเกียจคร้าน ท่าทางหยงเว่ยตอนนี้ไม่ปกติเอาเสียเลย หรือมันจะใช้พลังของโทสะมากเกินไป
ตูม! หยงเว่ยต่อยบหน้าของตัวเองพลางปล่อยไอสีดําของเคล็ดวิชาผนึกมารออกมา
“แฮก…แฮก…”หยงเว่ยหายใจเข้าลึกๆพลางกดจิตมารของโทสะเอาไว้ เมื่อครู่มันเผลอปล่อยอารมณ์มากเกินไป แม้จะได้วิชาผนึกมารเข้ามาช่วยควบคุม แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะคุมได้ทั้งหมด การเปิดใช้พลังของโทสะนั้นไม่ต่างจากยอมให้โทสะถือเชือกในเกมชักเย่อเลย หากหยงเว่ยพลาดร่างก็อาจจะโดนโทสะครองไปก็ได้ แต่ยังโชคดีที่ใช้พลังไม่นานหยงเว่ยเลยสามารถหยุดโทสะเอาไว้ได้อยู่ แต่…. หลังจากนี้หากมันต้องใช้พลังของโทสะอีกอาจจะไม่ง่ายแบบนี้แล้วก็ได้
เครั้ง…เมื่อหยงเว่ยได้สติ ดาบมรกตและไม้เท้าไม้ไผ่ก็ตกลงมาบนพื้น ท่าทางเกียจคร้านจะสลายไปแล้ว
วูบ…หยงเว่ยหยิบเอาไม้เท้าขึ้นมาถือ พลางดูดเอาพลังมารของเกียจคร้านเข้าไปในร่าง พร้อมเก็บดาบมรกตเข้าไปในมิติ
ตึง! ร่างของหยงเวียนอนลงกับพื้นทันทีที่เกียจคร้านโดนดูดเข้าไปในร่าง พริบตานั้นพลังธาตุน้ําก็ปรากฏขึ้นบนบาดแผลของหยงเว่ยที่ใช้แร่มรกตปิดเอาไว้เพื่อรักษาร่างของหยงเว่ย
“นอนในนี้ก็ไม่เลวนะ” เสียงของเกียจคร้านดังขึ้นในหัวของหยงเว่ย ก่อนที่มันจะหลับไปทั้งๆแบบนั้น บางทีเกียจคร้านอาจจะเป็นจิตมารที่ควบคุมได้ง่ายที่สุดหรือเปล่านะ?
