เย่หว่านจิ้งทำให้ใจของมู่เยียนหรานสงบลงได้ แล้วก็เรียกตัวลู่จิ้นยวนกลับมาอีกครั้ง ให้เขาอยู่เป็นเพื่อนมู่เยียนหราน พัฒนาความสัมพันธ์ให้ดีขึ้น
ลู่จิ้นยวนโดนสายตาวาววับของสามคนมองมา ก็ตอบตกลง
ในใจของมู่เยียนหรานลิงโลด เหมือนกับในวันนั้นให้ลู่จิ้นยวนอยู่เป็นเพื่อนเธอ
หลังจากที่ลู่จิ้นยวนตอบตกลง ก็คุยกับเธอแบบถามคำตอบคำ เพียงแต่ ทั้งสองคนไม่ได้สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้น เรื่องที่คุยเลยยิ่งน่าเบื่อขึ้นเรื่อยๆ
ลู่จิ้นยวนคิดแค่ว่าเมื่อวานโต้รุ่งจนอาการปวดตามมา ถ้าเกิดว่าแค่ไม่ได้นอน บางทีอาจจะยังพอทนต่อไปได้ แต่ว่าเพื่อที่จะไม่ต้องไปคิดถึงเวินหนิง ไม่ให้เธอมามีผลกระทบต่อความรู้สึกของเขา เขาบังคับให้ตัวเอจมอยู่กับงานแทบจะทั้งคืน
ต่อให้เป็นที่คนที่แข็งแรงมาก ก็ยากที่จะแบกรับความเหนื่อยขนาดนี้เอาไว้ได้ ดังนั้น เปลือกตาก็เลยยิ่งหนักขึ้น ความเร็วในการตอบโต้กลับของชายหนุ่มก็ช้าลงมาก
มู่เยียนหรานรู้สึกได้ ถึงได้เห็นลู่จิ้นยวนค่อยๆหลับตาลง สายตาของเธอมองลงไปที่สีเขียวคล้ำใต้ตาของเขา รู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย
ดูไปแล้ว เมื่อวานเขาเหนื่อยมาก แต่ว่า สามารถที่จะทำให้ลู่จิ้นยวนมาหลับอยู่ข้างๆเธอได้ มู่เยียนหรานดีใจมากๆ นี่ใช่การบอกว่าเขาไม่ได้ต่อต้านตัวเธอเองขนาดนั้นหรือเปล่า?
คิดไป เธอค่อยๆหยิบหมอนขึ้นมาใบหนึ่ง แล้วค่อยๆนอนลงไปด้านหลังของชายหนุ่ม แล้วยังมองใบหน้าของลู่จิ้นยวนด้วยท่าทางจริงจัง
เทียบกับเมื่อก่อนที่ยังเป็นเด็ก มีพละกำลังมากมาย ลู่จิ้นยวนในตอนนี้มีเสน่ห์ของชายหนุ่มเพิ่มขึ้นมา ต่อให้เป็นภาพที่เขาเหนื่อยจนหลับไปอย่างในตอนนี้ แต่ยังคงมีแรงดึงดูดที่ทำให้คนไม่สามารถละสายตาไปได้
มู่เยียนหรานมองไปยังริมฝีปากของเขา ริมฝีปากของลู่จิ้นยวนแห้งเล็กน้อย แต่รูปริมฝีปากบางนั้นยังคงสมบูรณ์แบบเหมือนเดิม เธอราวกับโดนอะไรยั่วยวน เข้าไปใกล้เขาอย่างไร้สติ
ในตอนที่กำลังจูบ ริมฝีปากของชายหนุ่มก็ขยับ เปล่าชื่อที่เธอไม่อยากได้ยินในชาตินี้
“เวินหนิง……”
การกระทำของมู่เยียนหรานหยุดลงในทันใด เธอมองไปที่ลู่จิ้นยวนอย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง
ขนาดในตอนที่เขานอนหลับ ในฝันเขายังคิดถึงผู้หญิงคนนั้น……
คิดไป มู่เยียนหรานก็นิ่งไปราวกับโดนใครบังคับ อดไม่ได้ที่จะสอดส่องดูร่องรอยของผู้หญิงคนนั้นบนตัวของเขา
และเพียงแป๊บเดียว เธอก็มองเห็นรอยสองสามรอยบนข้อมือของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าโดนผู้หญิงข่วนมา
ในขณะนั้น มู่เยียนหรานเหมือนจะกรีดร้องแล้วปลุกเขาขึ้นมา ถามเขาว่าทำไม……
เธอนั้นด้อยกว่าผู้หญิงที่เคยเข้าไปนอนในคุกคนนั้นอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงอยากได้เธอ แต่ไม่อยากได้ตัวเธอเอง?
เพียงแต่ว่า มู่เยียนหรานอดทนเอาไว้ได้ เธอรู้ ลู่จิ้นยวนในตอนนี้ รู้สึกผิดกับเธอเป็นเพราะรัก เธอไม่ได้มีสิทธิ์เอาแต่ใจตัวเองทำลายโอกาสนี้
มู่เยียนหรานสูดลมหายใจเข้า มองลู่จิ้นหยวนครั้งหนึ่ง ไม่ได้รบกวนการนอนของชายหนุ่ม เพียงแค่ไปนอนขดตัวอยู่ข้างๆลู่จิ้นยวนด้วยความกังวล
ผ่านไปชั่วครู่ เย่หว่านจิ้งกลับมาแล้ว เจอภาพตรงหน้า เธอก็สบายใจขึ้นมาก ดูแล้ว สำหรับลู่จิ้นยวนมู่เยียนหรานก็พอจะพิเศษอยู่บ้าง ถ้าพบป่ะกันแบบนี้เรื่อยๆ ไม่นานก็คงจะลืมเวินหนิง
คิดๆแล้ว เย่หว่านจิ้งก็ออกไปอย่างพอใจ
ไป๋ซินอวี๋มองเห็นท่าทางปรองดองกันของทั้งคู่ ก็ปวดใจขึ้นมา แต่ก็รู้สึกปลื้มใจเล็กน้อย
บางที แบบนี้มู่เยียนหรานก็อาจจะได้รับความพอใจและมีความสุข อย่างนั้น เขาเองก็พอใจแล้ว เขาจะปกป้องเธออย่างนี้ตลอดไป
……
ลู่จิ้นยวนหลับไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ความเหนื่อยล้อบนร่างกายค่อยๆหายไป ตอนนี้ชายหนุ่มถึงได้ลืมตา รู้ตัวว่าตัวเองนั้นหลับอยู่ในห้องพักผู้ป่วย อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ดูแล้ว ช่วงนี้เขาค่อนข้างที่จะปล่อยตัวเองมากเกินไปแล้ว
ในตอนที่กำลังจะลุกขึ้น ลู่จิ้นยวนก็พบว่ามู่เยียนหรานนั้นหลับอยู่บนต้นขาของตัวเอง มองท่าทีเงียบสงบในตอนหลับของเธอ ชายหนุ่มก็ไม่ได้ใจร้ายปลุกให้เธอตื่น ยังไงเสียเธอก็เป็นคนป่วย ก็ถือว่ายอมให้เธอเสียก็แล้วกัน
ที่จริงแล้วมู่เยียนหรานนั้นไม่ได้หลับเลยด้วยซ้ำ ในใจกำลังคิดถึงเรื่องของเวินหนิง รบกวนจนเธอนั้นไม่มีอารมณ์จะนอน แต่ว่า เห็นความใส่ใจของลู่จิ้นยวนที่ตื่นมาแล้วกลับไม่ได้ปลุกเธอ ภายในใจของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
อย่างน้อย ภายในใจของเขาก็ยังมีตัวเองอยู่ อย่างนั้น เธอเพียงแค่ต้องเพิ่มปริมาณต่อไปเรื่อยๆ ยังไงก็ต้องได้เขามาแน่
คิดๆ มู่เยียนหรานก็แกล้งทำเป็นหลับต่อไปอีกชั่วครู่ ถึงได้ขยี้ตา “หา ทำไมฉันถึงได้มานอนบนของคุณล่ะคะ……?”
ลู่จิ้นยวนยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบคำถาม
มู่เยียนหรานหน้าแดง ก้มหน้าลงเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเขินอาย
ลู่จิ้นยวนกลับไม่ได้ใส่ใจมอง ลุกขึ้น ขยับขาที่ชาเพราะว่าโดนมู่เยียนหรานนอนทับ “ยังไงอาการของคุณก็ดูไม่ได้แย่เท่าไหร่ อย่างนั้นวันนี้ผมขอตัวกลับไปก่อนแล้วกัน ที่บริษัทมีเรื่องที่ผมจำเป็นต้องไปทำ”
มู่เยียนหรานพยักหน้าอย่างเข้าใจ มองสายตาจบชายหนุ่มลับไป ไป๋ซินอวี๋ก็เข้ามา
“ซินอวี๋ ฉันขอร้องนายเรื่องนึงได้ไหม?”
ไป๋ซินอวี๋ตกใจเล็กน้อย “ระหว่างพวกเรามีเรื่องที่ขอร้องหรือไม่ขอร้องด้วยเหรอ?”
“นายช่วยไปดูให้หน่อยได้ไหมว่าช่วงนี้ลู่จิ้นยวนทำอะไรอยู่?”
มู่เยียนหรานยังจำได้เรื่องเมื่อกี้ที่ลู่จิ้นยวนหลับแล้วละเมอเรียกเวินหนิงออกมา เธอมักจะคิดว่า เรื่องราวไม่ได้ง่ายอย่างที่เย่หว่านจิ้งบอก
เธอจะต้องควบคุมการขยับตัวหนึ่งครั้งของเวินหนึ่ง ห้ามไม่ให้เธอมีโอกาสเหลือแม้แต่เพียงน้อยนิด
ไป๋ซินอวี๋ ไม่เคยปฏิเสธมู่เยียนหรานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร หยักหน้า รับปากแล้ว
…….
หลังจากที่ลู่จิ้นยวนออกไปจากโรงพยาบาล กลับไม่ได้ไปที่บริษัทตระกูลลู่อย่างที่บอก เมื่อคืนเขาจัดการงานทั้งหมดในอาทิตย์นี้จนเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว เหลือเวลามากมาย
บางที สามารถที่จะเอามาจับตามองผู้หญิงที่พูดไม่รู้ฟังคนนั้น
คิดๆแล้ว ลู่จิ้นยวนก็ขับรถตรงไปที่วิลล่าที่เวินหนิงอยู่ในตอนนี้ แต่เขากลับไม่ได้สังเกตุเห็นรถที่ขับอยู่ด้านหลัง ขับตามมาอยู่ไม่ไกลตั้งแต่ต้นจนจบที่
ไป๋ซินอวี๋ตามไปได้ครู่หนึ่งก็ตีตัวออกไป เพราะว่าถนนที่จะขับไปต่อค่อนข้างจะเปลี่ยว ถ้ายังคงตามไปไม่เลิก กลัวว่าจะโดนจับได้
ไป๋ซินอวี๋เอาข้อมูลที่ได้รับมาไว้ในมือ ขมวดคิ้ว กลับนึกได้ว่าลู่จิ้นยวนเคยซื้อวิลล่าไว้หลังหนึ่งที่ลับตาคนมากๆอยู่แถวชนบท คิดไปคิดมา ตั้งอยู่บนถนนเส้นนี้พอดี
เพียงแต่ ที่นั่นตั้งอยู่ในที่ห่างไกล มีแค่ตอนที่พักร้อนเท่านั้นลู่จิ้นยวนถึงจะไปพักที่นั่นสงบๆ ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ อย่าบอกนะว่า…….
ที่นั่นมีใคร ที่ดึงดูเขาไป?
ไป๋ซินอวี๋แอบเดาอยู่ในใจ แล้วก็ส่งคนตามไปตรวจสอบต่อ เขาคิดขึ้นมา อย่าบอกนะว่า ลู่จิ้นยวนเอาเวินหนิงไปซ่อนไว้ที่นั่น
……
ในตอนที่ลู่จิ้นยวนมาถึงวิลล่า เวินหนิงกำลังนั่งเหม่ออยู่ที่หนา้ต่าง
เธออยู่ตรงนี้ หมดอาลัยตายอยาก แล้วก็ไม่มีอารมณ์ดูโทรทัศน์ ดังนั้น เลยทำได้แค่นี้
ลู่จิ้นยวนมาแล้ว เธอเพียงแต่เหลือมองครั้งหนึ่ง แล้วก็เบนสายตาออกไปอีกครั้ง
สายตาของชายหนุ่มมองลงไปตรงที่จุดแต่งแต้มที่โผล่ออกมาจากเสื้อผ้าตัวโคร่งของเธอ นั่นเป็นเมื่อวานที่เขาขาดสติต้องการที่จะรั้งตัวเธอเอาไว้
แค่เพียงเห็น ก็ทำให้นึกถึงความรู้สึกที่ขาดสติพวกนั้นขึ้นมา
เวินหนิงโดนเขามองจนทำตัวไม่ถูก หันกลับไป เห็นความต้องการภายในแววตาของเขา เธอตกใจ เมื่อวานคุณหมอบอกกับเธอ ถึงแม้ว่าหญิงตั้งครรภ์สามารถทำเรื่องอย่างนั้นได้ไม่บ่อย แต่ว่า ถ้าเกิดลู่จิ้นยวนทำกับเธอรุนแรงแบบนั้น อาจจะมีผลกระทบกับเด็กได้
