เวินหนิงรออยู่ด้านนอกนานมาก จนเธอรู้สึกง่วงนอน กว่าจะเห็นว่าผู้เข้าร่วมประชุมทยอยกันเดินออกมา
คนที่เดินออกมาล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตาทางสังคมทั้งสิ้น แต่เวินหนิงไม่ได้สนใจ เธอเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตามองหาลู่จิ้นยวน
ไม่นาน เธอก็เห็นเงาของเขาในกลุ่มชายที่แต่งตัวอย่างเป็นทางการ ลู่จิ้นยวนสวมใส่เสื้อโค้ทตัวยาวไม่ติดกระดุม ลมที่พัดมาทำให้เสื้อโค้ทสะบัดพลิ้วอย่างเป็นธรรมชาติ ให้ความรู้สึกหล่อและเทห์มาก
และข้างกายเขายังมีสาวสวยยืนล้อมอยู่หลายคน เป็นธรรมดาที่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาและชาติตะกูลสูงส่งอย่างเขาจะเป็นที่จับตามองของสาวๆ
เวินหนิงเห็นสาวต่างชาติผมสีทองคนหนึ่งเบียดเข้าไปหาเขา ผู้หญิงคนนั้นสวดทรวงสูงโปร่งแซ็กซี่ สวมใส่รองเท้าส้นสูงแล้วเตี้ยกว่าลู่จิ้นยวนเพียงไม่กี่เซนติเมตร ทรวงอกอวบอั๋นจนคนมองอาจจะเลือดกำเดาไหลได้
หัวใจเวินหนิงเจ็บแปลบ ก่อนจะกำของที่ถืออยู่ในมือไว้แน่นแล้วเดินลงไปหา
ตอนแรกลู่จิ้นยวนกะจะดันผู้หญิงคนนั้นออกห่าง แต่หางตาเห็นเวินหนิงที่ยืนอยู่ไกลๆเข้าพอดี เขาจึงทำเป็นส่งยิ้มออกไปให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างมีไมตรี
“เมื่อครู่คุณบอกว่าจะทานข้าวเย็นด้วยกัน?”
แคทเธอรีนมองลู่จิ้นยวนที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยสนใจเธอ อยู่ๆก็ดูกระตือรือร้นขึ้นมาแปลกๆ ก่อนจะรีบพยักหน้า “คุณชายลู่สนใจมั้ยคะ?”
เวินหนิงขมวดคิ้วเดินเข้าไป แต่ลู่จิ้นยวนกลับไม่ปฏิเสธผู้หญิงต่างชาติคนนั้น มันดูไม่เหมือนลู่จิ้นยวนเลย
แต่ถึงจะไม่พอใจแค่ไหน เธอก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหาลู่จิ้นยวน “จิ้นยวน ฉันมาหาคุณ”
พูดเสร็จเธอก็ยกซุปในมือขึ้น “ฉันทำซุปมาฝากคุณด้วย คุณจะชิมหน่อยมั้ยคะ?”
เวินหนิงพูดด้วยน้ำเสียงประท้วงเล็กน้อย เธอจะไม่ยอมแพ้ผู้หญิงต่างชาติคนนี้เด็ดขาด ดูสีหน้าเธอตอนนี้ซิ ทำตาโตจนจะทะลักออกมาจากเป้าอยู่แล้ว
ลู่จิ้นยวนมองดูกล่องข้าวเก็บความร้อนในมือเธอ เกิดความรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะรีบปรับแววตาให้เข้มขึ้น “ไม่ล่ะ ฉันไม่มีเวลา”
“แคทเธอรีน เรายังมีเรื่องต้องคุยกัน ไปเถอะ”
ลู่จิ้นยวนบังคับให้ตัวเองไม่มองไปทางเวินหนิง ก่อนจะยื่นแขนให้แคทเธอรีนคล้องไว้ ทั้งสองยืนเคียงข้างแล้วเหมือนกับภาพนายแบบและนางแบบบนนิตยสารชื่อดังไม่มีผิด
เวินหนิงนิ่งอึ้งไป ไม่คิดว่าลู่จิ้นยวนจะทำแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะมาหาโดยไม่แจ้งเขา แต่เขาไม่อยากเห็นเธอขนาดนี้เลยเหรอ? หรือว่า……เป็นเพราะสภาพเธอตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกน่าขายหน้า?
เวินหนิงอดไม่ได้ที่จะก้มมองสภาพตัวเอง เพราะตั้งท้องเธอจึงสวมใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่มีลายการ์ตูนด้านหน้า รองเท้าส้นเตี้ย ไม่ได้แต่งหน้า เทียบกับหญิงสาวต่างชาติตรงหน้าแล้ว เธอคงดูจื่ดชื่ดจนดูไม่ได้เลย
เวินหนิงยันเล็กน้อย สภาพเธอตอนนี้ก็ดูไม่ได้จริงๆ แต่ลู่จิ้นยวนบอกเธอเองว่าให้เธอรอเขา หรือว่านี่คือคำตอบที่เขาให้เธอรอ?
ลู่จิ้นยวนเดินไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะหันไปมองเวินหนิง การกระทำของเขาทำให้แคทเธอรีนเกือบตามเขาไม่ทัน “คุณชายลู่ ผู้หญิงคนนั้นตามตอแยคุณเหรอคะ? จะให้ฉันเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยไล่เธอออกไปให้มั้ยคะ?”
แคทเธอรีนมองเห็นถึงความผิดปกติของเวินหนิงอย่างชัดเจน เธอคิดว่า ผู้หญิงท้องโตคนนั้นน่าจะมาตอแยลู่จิ้นยวนอยู่บ่อยครั้ง ถึงทำให้เขามีอาการแบบนี้
“รปภ. ไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปให้พ้น!”
