แต่ไม่นานเธอก็รู้สึกได้ว่า เรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้
ไอเดียในการออกแบบของดีไซเนอร์นั้นเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ในเวลาแค่เจ็ดชั่วโมงจะมีไอเดียถึงเจ็ดครั้ง ซึ่งมันไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์เอาซะเลย หากเธอยังต้องการให้มันออกมาอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด สุดท้ายแล้วเธอก็จะไม่สามารถออกแบบชุดเจ็ดชุดตามเวลาที่กำหนดได้
โม่โยวมีทัศนคติที่ดี ในเมื่อไม่สามารถทำได้ ก็ถอยหนึ่งก้าว แค่ออกแบบให้ชุดดูสดใสสง่าก็พอแล้ว ก็แค่ให้เหมาะสมกับรูปลักษณ์ของนางแบบพวกนี้ก็พอ
สำหรับชุดเจ็ดชุดนี้มีผลงานชุดสองชุดที่โดดเด่นน่าทึ่งก็เพียงพอแล้ว
หลังจากเปลี่ยนทัศนคติได้ ในสมองของโม่โยวก็มีไอเดียความคิดเพิ่มขึ้นมาทันที
สำหรับกรรมการทั้งหกคน พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจที่ฝั่งของฟิลเอ๋ออีกต่อไป เพราะถึง ณ ตอนนี้เธอพึ่่งจะออกแบบชุดที่สาม ถ้าตามกฎของการแข่งขันเธอแพ้ไปแล้ว
สำหรับฟิลเอ๋อนั้้นเธอได้ยกธงขาวตั้งนานแล้ว เธอไม่เหมือนกับนักออกแบบทั่วไป เธอไม่สามารถยอมรับได้กับการทำงานที่ยาวนานถึงเจ็ดชั่วโมง
ในฐานะที่เป็นคุณหนูของตระกูลฮอร์ตัน ไม่ว่าจะเป็นงานด้านการออกแบบหรืองานอะไรก็ตาม เธอมีความเป็นอิสระค่อนข้างสูง แม้กระทั่งแต่ก่อนที่เธอเข้าร่วมการแข่งขัน ก็แค่ประมาณสองชั่วโมงกว่าๆในการออกแบบเสื้อผ้าชุดหนึ่ง
แม้กระทั่งหัวหน้าตระกูลฮอร์ตันที่อยู่ไกลถึงประเทศM ก็เหมือนกับซีซานที่อยู่ในสตูดิโอ พวกเขาไม่ได้มีความคาดหวังต่อฟิลเอ๋อที่จะได้แชมป์หรือไม่
สิ่งที่พวกเขากำลังคิดอยู่ตอนนี้ ก็คือจะใช้วิธีอะไร เพื่อลดผลกระทบจากการแข่งขันครั้งนี้ให้น้อยที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการต่อต้านที่มีต่อตระกูลฮอร์ตันหรือฟิลเอ๋อ
ในช่วงเวลาการแข่งขัน ซีซานพยายามเดินออกจากสตูดิโอเพื่อโทรไปหาหัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน แต่ถูกคนของตระกูลลู่ห้ามเอาไว้
ตามกฎกติกาของการแข่งขัน เขาในฐานะผู้คุ้มกันของผู้เข้าแข่งขัน เขาจะไม่สามารถออกไปข้างนอกได้จนกว่าการแข่งขันจะจบลง
ในที่สุด เวลาเจ็ดชั่วโมงก็หมดลง ทุกคนต่างมีความรู้สึกว่าในที่สุดก็จบลงซะที
สำหรับฟิลเอ๋อ ถือว่าเป็นความโล่งอกอย่างหนึ่ง เธอคาดคิดไม่ถึงว่าหลังจากนี้สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอนั้นมีอะไรบ้าง เธอในตอนนี้ เธอหวังแค่ว่าการแข่งขันนี้รีบๆจบลง เธออยากกลับประเทศทันที จะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเป็นอันขาด
สำหรับผลการแข่งขันนั้น เธอไม่ได้สนใจมันแล้ว ในเวลาเจ็ดชั่วโมงนี้ ทำให้เธอเกือบจะบ้าคลั่ง
งานออกแบบทั้งหมดของโม่โยวเสร็จก่อนยี่สิบนาที เธอใช้เวลาที่เหลือยี่สิบนาทีทำการตรวจเช็คงานครั้งสุดท้าย
พิธีกรที่หายไปเจ็ดชั่วโมงเต็มๆ ก็กลับเข้าเวทีอีกครั้ง
ไม่เพียงแค่นั้น ผู้ชมด้านนอกที่รับชมการถ่ายทอดสดก็พากันมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าจออีกครั้ง บนโลกอินเทอร์เน็ตก็เริ่มกลับมาคึกคักอีกครั้ง หลังจากสงบไป 2-3 ชั่วโมง
” ในที่สุดการแข่งขันที่ยาวถึงเจ็ดชั่วโมงก็สิ้นสุดลง ต้องขอขอบคุณการรอคอยของผู้ชมและกรรมการทั้งหลาย ณ เวลานี้ขอให้ทุกคนโฟกัสไปที่ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนได้เลยค่ะ”
“พวกเรามาดูผลงานของคุณฟิลเอ๋อกันก่อนดีกว่าค่ะ ขอเรียนเชิญนางแบบของคุณฟิลเอ๋อ เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดอีกครั้งค่ะ เพื่อให้กรรมการและผู้ชมของเราได้รับชม”
ในสถานที่ถ่ายทอดสดและความคิดเห็นบนโลกอินเตอร์เน็ตที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
” ฉันมั่งใจและแน่ใจว่าผู้หญิงที่ชื่อฟิลเอ๋อคนนี้ ต้องมาเล่นตลกแน่ๆ ”
” เห็นด้วย เธอไม่ไปเล่นตลกที่ประเทศของตัวเอง ยังอุตส่าห์วิ่งมาเล่นตลกที่บ้านเรา ช่างลำบากเธอจริงๆ ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมีพรสวรรค์จริงๆ ”
” เมื่อกี้ฉันเพิ่งเข้าไปดู รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้พึ่งจะออกแบบได้แค่สามชุดเอง ครึ่งหนึ่งก็ไม่ได้ ฉันคิดว่าเธอสามารถลงจากเวทีได้แล้ว ทำให้เสียพื้นที่บนเวทีเปล่าๆ ”
” ดูนักออกแบบของเราสิ ไม่ว่าความสามารถจะเป็นยังไง อย่างน้อยทัศนคติก็แสดงให้เห็นแล้ว ต่อหน้าผู้ชมวงการแฟชั่นชั้นนำหลายท่านต่างออกมาแสดงความคิดเห็น ผู้หญิงต่างชาติคนนั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ ”
“ ไม่เพียงแค่ทัศนคติดีเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถที่เก่งอีกด้วย ครั้้งก่อนที่มีข่าวการลอกเลียนแบบก็ได้ออกมาชี้แจงความบริสุทธิ์แล้ว ไซเนอร์โม่โยวคนนี้เป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน ”
” กระจายกันเถอะ อย่างไรก็ตามผลตอนจบก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ”
ในความคิดเห็นบนโลกอินเตอร์เน็ตนั้นไม่ได้พูดถึง ณ ตอนนี้ หลังจากเจ็ดชั่วโมงผ่านไป สัญญาณในสตูดิโอก็กลับมาเป็นปกติแล้ว ซีซานฮอร์ตันผู้น่าสงสาร ไม่มีกระจิตกระจายสนใจฟิลเอ๋อที่ยืนอยู่บนเวที รีบออกไปโทรศัพย์ทางไกลทันที โทรไปหาหัวหน้าตระกูลฮอร์ตันที่อยู่ไกลโพ้นในประเทศM.
“หัวหน้า ฝั่งนี้ … สถานการณ์ทางฝั่งประเทศจีนเป็นแบบนี้ พวกเราจะต้องรีบหาทางแก้ไขทันที”
ปลายทางอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบ “… ” ได้ยินเพียงเสียงหายใจหนัก ๆ แปลก ๆ เท่านั้น
ซีซานตกตะลึง มองไปที่โทรศัพท์ แล้วพูดขึ้นมาอย่างระมัดระวังว่า “หัวหน้า ”
“นายมันสมองเสื่อม”
ในวินาทีต่อมา ความโกรธที่แทบจะคำรามได้ผ่านเข้ามาทางสายโทรศัพย์ ทำให้ซีซานถึงกับผงะจนโทรศัพท์แทบจะหลุดออก เขาโดนดุจนได้แต่ยืนอึ้ง
หัวหน้าตระกูลฮอร์ตันน้ำลายพุ่งกระจาย ใบหน้าบูดบึ้ง ทั้งโวยวายตะโกนดุด่าเขาในโทรศัพท์ ในที่สุดซีซานก็ตั้งสติได้ สีหน้านั้นเขียวขจี
“ อะไรนะ ที่ประเทศMก็มีการถ่ายทอดสดด้วยเหรอครับ ” เป็นไปได้ยังไง
” ไม่ใช่แค่ประเทศ M ในต่างประเทศที่มีบริษัทอยู่ภายใต้ของบริษัทตระกูลลู่ก็กำลังถ่ายทอดสดไปทุกประเทศ ครั้งนี้ตระกูลฮอร์ตันของเราขายขี้หน้าอย่างมาก ขายขี้หน้าไปหมด”
หัวหน้าตระกูลฮอร์ตันปกติแล้ว ค่อนข้างที่จะหลงฟิลเอ๋อลูกสาวของตัวเองอย่างมาก แต่ ณ ตอนนี้ เขาแค่อยากบีบคอคนงี่เง่าคนนั้น
ถ้าเป็นการถ่ายทอดสดเฉพาะในประเทศจีน ต่อให้ผ่านไป 7 ชั่วโมง พวกเขาก็พอจะสามารถหาวิธีแก้ไขได้ แต่ ณ ตอนนี้ มีประเทศที่เยอะขนาดนั้น ตระกูลฮอร์ตันจะมีปัญญาอำนาจเท่าฟ้าขนาดนี้ได้อย่างไร
เรื่องทั้งหมดนี้ ไม่ได้ส่งผลต่อผลสรุปสุดท้ายในสตูดิโอ
ในบรรดานางแบบของฟิลเอ๋อ มีเพียงสามคนเท่านั้นที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ที่เหลืออีกสี่คนได้จากไปตั้งนานแล้ว
ทั้งสามคน แบ่งเป็นหญิงมีอายุคนหนึ่ง หญิงอ้วนคนหนึ่ง และอีกคนหนึ่งก็คือหญิงที่หน้าตาเสียโฉม ที่ถูกเธอรังเกียจในตอนแรก
ผู้หญิงคนนี้ก็แค่ใบหน้าเสียโฉมผิวพรรณเสียหายเท่านั้น แต่หุ่นของเธอสามารถบอกได้ว่าดีที่สุดในบรรดานางแบบทั้งหลาย
ถ้ามองจากมุมมองนี้หุ่นของเธอ สามารถออกแบบเสื้อผ้าได้ง่ายสบายมาก
ฟิลเอ๋อนึกถึงตอนอยู่ที่บ้านเมืองของตัวเอง เธอมักจะเข้าร่วมงานเต้นรำต่างๆ ในนั้น ยังมีงานเต้นรำไม่น้อยที่เป็นงานสวมหน้ากาก ซึ่งหมายถึงปาร์ตี้หน้ากากนั้นเอง
เธอจึงตัดสินใจ ออกแบบชุดเสื้อผ้าที่มีหน้ากากให้ผู้หญิงที่น่าขยะแขยงคนนี้ เพื่อทำการปกปิดทั้งตัวเธอ แค่ต้องการให้ทุกคนเห็นผลงานออกแบบของตัวเองก็พอ
ให้เธอเป็นเพียงแค่นางแบบหุ่นในการเดินก็พอแล้ว
ด้วยวิธีนี้ ในบรรดานางแบบทั้งสามคนนี้ เมื่อเทียบกับหญิงอ้วนและหญิงมีอายุ นางแบบที่เธอขยะแขยงในตอนแรก กับเป็นชุดที่เธอออกแบบได้โดนเด่นที่สุดในสามชุดนี้
ชุดเดรสยาวสีทองงดงามหรูหรามาก แขนทั้งสองข้างปิดคลุมด้วยลูกไม้ยาวสีขาวบริสุทธิ์ เพื่อปกปิดรอยแผลเป็นที่แขน นอกจากนี้ยังมีหน้ากากขนนกสีทองที่ใบหน้า
ถ้าดูจากกการออกแบบเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียว มันค่อนข้างที่จะโดดเด่นมาก แต่ตามด้วยกฏกติกาการแข่งขัน รวมไปถึงความตั้งใจในการคัดเลือกนางแบบที่มีเอกลักษณ์พิเศษนั้น กรรมการยังคงเข้มงวด ให้คะแนนเพียงครึ่งเดียว
ฟิลเอ๋อใบหน้าเขียวชาไปหมด เธอรู้ดีว่าการแข่งขันครั้งนี้โอกาสที่เธอจะชนะน้อยมาก แต่เธอก็คับแค้นใจอยู่ดี
