ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 10

บทที่ 10 สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับฉันเพื่ออะไรเหรอ
ฝนเริ่มตกในตอนบ่าย ต่อเนื่องไปจนถึงกลางคืน สายลมยามค่ำคืน บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยความหนาวสั่น ลั่วมั่นไปอาบแล้วเปลี่ยนชุดนอน ลงไปชั้นล่างนั่งรอบนโซฟาในห้องรับแขก
ท่ามกลางความมืดในกลางคืน เสียงข้อความแสดงขึ้น “ติ๊ง”ลอยมาจากโต๊ะน้ำชา
ลั่วมั่นลืมตาขึ้นแล้ว รีบเปิดโทรศัพท์เพื่อตรวจดูอย่างรวดเร็ว ประกายในแววตาของเธอเมื่อมองภาพนั้นลดลงภายในพริบตา แล้วเต็มไปด้วยความเงียบงัน
ในรูปภาพ ใบหน้าของหลัวแมนจีซบบนอกอันเปลือยเปล่าของเฟิงเฉิน ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงในโรงแรม แม้ว่าจะถ่ายมาแค่ไหล่ แต่ก็พอเดาได้ว่าภาพอยู่ด้านล่างที่เหลือนั้นเป็นอย่างไร
มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มแข็งทื่อ สีหน้าเยาะเย้ยตัวเองบนใบหน้าของเธอ ปล่อยให้โทรศัพท์ของเธอหลุดมือจากฝ่ามือ
กระแทกกับพื้นด้วยเสียง “ปัง”
เธอกอดเข่าในอ้อมแขน ผมยาวสีเข้มร่วงไปที่ไหล่ ตามด้วยไหล่ที่สั่นไหว
หนึ่งหยด สองหยด…..
น้ำตาที่ไหลเหมือนไม่สามารถหยุดได้ ร่วงหล่นลงมาเรื่อยๆ จนทำให้พรมเปียกชื้น
สามปีของการเป็นสามีภรรยา ​นางหญิงเฟิงที่ดูสดใสและงดงาม แท้จริงแล้วแม้แต่นักแสดงก็ไม่สามารถเทียบได้
หน้าต่างของคฤหาสน์ปิดไม่สนิท ลมหนาวไหลผ่านเข้ามาในบ้านตลอดทั้งคืน เธอร้องไห้จนชัก ในที่สุดก็ขดตัวบนโซฟา เธอกอดผ้าห่มแน่น สติก็ยิ่งคลุมเครือมากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะสะลึมสะลือกลางห้องก็เหมือนมีแสงไฟวูบวาบ และมีเสียงอันคุ้นเคยลอยเข้ามาในหูของเธอ
“​นางหญิงเฟิง ทำไมถึงมานอนตรงนี้ล่ะ เฮ้…. ​นางหญิงเฟิง….ทำไมถึงตัวร้อนแบบนี้ล่ะ ?”
สติกลับมาอยู่ในความสับสนวุ่นวายใหม่อีกครั้ง ราวกับว่าตกอยู่ในภาพลวงตาอันสุดซึ้ง
เหตุการณ์ตรงหน้านั้นราวกับส่องแสงประกาย เธอลืมตาขึ้น มองภาพสะท้อนตัวเองจากกระจก
“ลั่วมั่น ไปกันเถอะ ที่เมืองเจียงมีไนต์คลับมาเปิดใหม่ มีธีมปาร์ตี้สนุกๆ ไปกันๆ”
“ฉันไม่ไป…. ได้ยินมาว่าที่นั่นวุ่นวายจะตายไป”
“ไม่วุ่นวายนะ พวกเรามีกันเยอะแยะ อีกอย่างพี่มู่หรง ก็ไปด้วยล่ะ!”
แสงไฟในไนต์คลับสาดแสงส่อง วัยรุ่นหนุ่มสาวฟลอร์เต้นรำที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์อันสดใส เสียงอึกทึกของเพลงเกือบทำให้ผู้คนพลิกคว่ำ
เธอนั่งหงุดหงิดที่บาร์ แล้วดื่มน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว
มีร่างสูงโปร่งตรงปากประตูห้องน้ำ ร่างของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
ทันใดนั้นภาพก็เริ่มสั่นไหวทันที
แสงไฟที่สาดส่องภายในห้อง และร่างที่กระแทกกับผนัง
และถูกความเจ็บปวดแทรกซึมอย่างรุนแรง …..
ภาพกะพริบอีกครั้งมงคลคู่สีแดงสดบนผนังนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ และเธอนั่งเงียบ ๆ ข้างเตียงในชุดแต่งงานแบบจีน
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตามด้วยฝีเท้าที่เดินสะเปะสะปะ พร้อมกลิ่นเหล้าที่ลอยมาแตะจมูก
“เอ่อ….”เธอส่งเสียงร้อง เธอถูกเฟิงเฉินสามีที่เพิ่งแต่งงานผนึกไว้ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า เขาจับลำคอของเธอไว้โดยไม่ทันตั้งตัว
“ลั่วมั่น บอกฉันมาสิ สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับฉันเพื่ออะไรเหรอ”
“ฮึ….”
ดวงตาของเขาเป็นสีแดงก่ำ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ดี คุณไม่บอกสิน่ะ งั้นฉันจะบอกให้! คุณพยายามอย่างหนักเพื่อเข้าใกล้ฉัน แต่งงานกับฉัน เพียงแค่ตระกูลเฟิงจะมอบของขวัญให้สินะ หลังจากนั้นก็จะใช้เพื่อชดเชยและระดมทุนให้เครือตระกูลลั่วสินะ ใช่หรือไม่? ”
“……”
“ คุณนี่กตัญญูจริงๆ? เพื่อตระกูลลั่ว เพื่อพ่อแม่ มีอะไรที่คุณยังทำไม่ได้อีกล่ะ ?”
“คุณฟังฉันก่อน ….ฟังฉันอธิบาย….”
เสียงฉีกอะไรบางอย่าง ชุดแต่งงานสีแดงสดถูกฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ ด้วยมืออันใหญ่ของเฟิงเฉิน เหมือนดังผ้าชิ้นหนึ่งหลุดที่ออกจากข้างเตียง “อ้า……”
ลั่วมั่นกรีดร้อง ตื่นขึ้นจากความเจ็บปวดจากใจที่เต้นแรง เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดอย่างสมบูรณ์
เธอลุกขึ้นยืน พร้อมกับเหงื่อที่ท่วมตัว จับจ้องไปที่เสื้อเชิ้ตลายทางจากด้านหลัง เพราะว่าความกลัว หัวใจตรงหน้าอกของเธอนั้นเต้นตึกตักๆ ไม่ยอมหยุด เธอปิดหน้าอกของเธอไว้ด้วยความกลัวอย่างรุนแรงแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ในใจยังคงหวาดผวาอยู่.ใบหน้าไร้ซึ่งสีสันใดๆ
ผ่านไปเป็นเวลานาน เธอถึงมีสติได้กลิ่นแรงของยาฆ่าเชื้อ ซึ่งอยู่ในโรงพยาบาล
“ฟื้นแล้วเหรอ?”
เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากประตู เฟิงเซิ่งถือขวดน้ำร้อนในมือของเขา พร้อมรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา
“ในที่สุดมันก็ตื่นขึ้นมาแล้ว คุณมีไข้สูงและคุณก็นอนทั้งบ่าย”