ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 195

บทที่ 195 เล่นแต่งตัว
“เป็นอะไรรึเปล่า?” ลั่วมั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง
เธอคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้ถามอะไรที่ไม่ควรถาม ทำไมเด็กสาวถึงได้ร้องไห้ออกมาอย่างนั้นล่ะ?
“เฮ้ เสี่ยวผิงไม่ได้เข้ามาเพราะตัวเองหรอก เป็นเพราะพี่ลี่ลี่เธอต้องการคนมาเป็นลูกน้องในแก๊งเธอ พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยด้วย ก็เลยได้เข้ามา”
ผู้หญิงหลายคนที่อยู่อีกมุมหนึ่งช่วยอธิบาย
“แก๊ง? แก๊งอะไร?”
“แก๊งเสือเร็ว! พี่ลี่ลี่เป็นคนตั้งชื่อ ฟังดูยิ่งใหญ่ใช่ไหมล่ะ”
ลั่วมั่นพูดไม่ออก เด็กสมัยนี้การบ้านน้อยเกินไปหรือเปล่า? วันๆ ทำแต่เรื่องพวกนี้เหรอ?
เมื่อเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ เด็กสาวสองสามคนเริ่มพูดคุยถึงการต่อสู้พวกเธอกับแก๊งอื่นๆ ในโรงเรียน……มีเพียงเด็กผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวผิงนั่งลงข้างๆ เธออย่างขี้อาย ราวกับว่าไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเด็กสาวเหล่านั้น
“พวกเธอยังเรียนอยู่ใช่ไหม?” ลั่วมั่นถามอย่างสบายๆ “วิทยาลัยอาชีวศึกษาแถวๆ นี้เหรอ?”
“ค่ะ” เสี่ยวผิงพยักหน้าและส่ายหัวอีกครั้ง “ฉันอยู่โรงเรียนมัธยมยี่สิบเก้า เรียนอยู่ม.5 ค่ะ ”
อืม ไม่แปลกใจ แถวนี้มีวิทยาลัยอาชีวศึกษาหลายแห่ง แต่ก็ยังมีโรงเรียนมัธยมอยู่โรงเรียนหนึ่ง เพราะล้อมรอบไปด้วยวิทยาลัยอาชีวศึกษาจึงมักจะถูกลืมไป ส่วนเด็กที่สอบได้คะแนนไม่ค่อยดีหรือว่าฐานะทางบ้านยากจน ก็มักจะมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมยี่สิบเก้า
แม้ว่าลั่วมั่นจะไม่ได้เรียนโรงเรียนมัธยมในเมืองเจียง แต่มีญาติและเพื่อนๆ จึงรู้เรื่องเหล่านี้บ้าง
หลังจากคุยกับเสี่ยวผิงสักพัก ดูเหมือนว่าชีวิตของเด็กสาวในโรงเรียนมัธยมดูมืดมนมาก เธอมักถูกรังแกตลอด อยากกลับบ้านแต่ก็กลับไปไม่ได้ มีคุณยายคนเดียวที่อยู่ที่บ้านและก็ไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ที่ไหน
ลั่วมั่นมีความรู้สึกหลากหลายเกิดขึ้นในใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน!
เธอทำได้เพียงพูดปลอบใจไปว่า “เอาอย่างนี้ไหม พรุ่งนี้เพื่อนของฉันจะมาเยี่ยม ฉันจะหาวิธีที่จะให้เขาพาเธอออกไป ไม่ต้องกังวล”
“จริงเหรอคะ?” เสี่ยวผิงไม่อยากจะเชื่อ
“ชู่วว” ลั่วมั่นทำท่าทางให้เงียบเสียง หางตาของเธอเหลือบไปมองอีกมุมที่มีเสียงพูดคุยกัน
เธอมีความสามารถที่จะส่งเสี่ยวผิงออกไปได้ แต่ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
“พี่คะ เพื่อนของพี่เก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” เสี่ยวผิงถามอย่างระมัดระวัง
“อืม เก่งมาก” ลั่วมั่นพยักหน้าอย่างครุ่นคิด โดยนึกถึงกระดาษโน๊ตที่ส่งให้เล่อสวี้ในช่วงบ่าย
กวนเส้าหยู้ในฐานะเพื่อนรักของเฟิงเฉิน เขาคงเต็มใจที่จะช่วยเหลือเธอถ้าเธอขอความช่วยเหลือจากเขา เธอกังวลก็แต่เล่อสวี้ นิสัยแบบเธอ อาจจะเข้ากันได้ยากกับกวนเส้าหยู้
ในเวลากลางคืน
บาร์ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดเมืองเจียงได้เริ่มเปิดเพลงและเต้นกันแล้ว
“คุณชายกวน วันนี้ที่บาร์มีธีมกันครับ สาวๆ หลายคนแต่งตัวเป็นพยาบาล แอร์โฮสเตส ท่านต้องชอบแน่ๆ”
“พยาบาล แอร์โฮสเตส? ฉันดูเบื่อแล้ว เล่นอะไรที่มันใหม่ๆ บ้างได้ไหม?” กวนเส้าหยู้ยกขาไขว่ห้างพลางโอบเอวผู้หญิงคนหนึ่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก
“ใหม่ๆ? ใหม่ๆ ยังไงดีครับ? ชุดบิกินี่ครั้งที่แล้วท่านก็ไม่สนใจ ถ้าท่านยังกลับไปกลับมา จะทำให้เราตายจริงๆ แล้วนะครับ”
“เปลี่ยนเสื้อผ้า” กวนเส้าหยู้เลิกคิ้วและยิ้มอย่างมีเลศนัย “ครึ่งแรกเราสามารถทำเป็นคอสเพลย์ ครึ่งหลังก็เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำก็ได้นิ และใครเปลี่ยนเร็วที่สุด เราก็มอบรางวัลให้ 88880 หยวน เป็นยังไง?”
“อืม เป็นความคิดที่ดีเลยครับ” คนข้างๆ ตบต้นขา “เอาอย่างนี้แหละ ผมไปบอกให้ดีเจประกาศสักหน่อย”
ท่ามกลางแสงไฟ มีร่างมืดผลักกลุ่มคนออกไป และยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล หลังจากเปรียบเทียบภาพถ่ายในมือของเธอแล้ว ก็เดินตรงไปที่ดาดฟ้าที่กวนเส้าหยู้อยู่

ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว

ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว

เธอเป็นสะใภ้ตระกูลใหญ่มา3ปี สามีเธอหยอกล้อกับหญิงอื่น เธอก็ไม่สนใจแถมยังต้มซุปบำรุงไตส่งให้สามีทุกวันวันหนึ่ง ผู้หญิงที่สามีรักที่สุดมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วบอกว่า"ฉันตั้งครรภ์แล้ว"นี่เป็นครั้งแรก ที่ลั่วมั่นได้ใช้อุบาย บังคับผู้หญิงคนนั้นทำแท้งเฟิงเฉินบีบคอของเธอ "ลั่วมั่น ที่เธออดทน3ปีมานี้ เสแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้วใช่ไหม"เธอยิ้มจนน้ำตาไหล "excuse me ฉันก็ตั้งครรภ์แล้ว ส่วนทายาทของตระกูลเฟิง ต้องเป็นลูกชายของฉัน!"

Options

not work with dark mode
Reset