ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 274

ทที่ 274 คนคนนี้ น่าสงสัยมาก
“คุณไม่เป็นอะไรนะคะ” เล่อสวี้โล่งอก
“ถ้าพวกคุณสองคนยังทะเลาะกันต่อไป ฉันที่ไม่เป็นอะไรก็คงต้องเป็นอะไรแล้วล่ะ”
เล่อสวี้กลอกตามองบน หลังจากนั้นก็นั่งลงข้างกายลั่วมั่น “นี่ก็ไม่ใช่ว่าคุณเรียกคนที่ไม่สำคัญอะไรมาหรอกหรือ”
“อะไรที่เรียกว่าไม่สำคัญ” กวนเส้าหยู้โมโห “ผมมาคุยเรื่องคดีความ”
“คุณ…….”
“ไม่อย่างนั้นพวกคุณสองคนไปทะเลาะกันข้างนอกให้พอก่อนไหม” ลั่วมั่นแสร้งทำท่าทางเหมือนกำลังจะโมโห ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง ถึงได้ยอมเลิกรา
ลี่ลี่รินน้ำชามาให้ ทั้งสามคนนั่งลงบนโซฟา
“สาเหตุที่เรียกพวกคุณทั้งสองคนมา ก็เป็นเพราะเรื่องที่เล่อสวี้พูด ตรงข้ามกับเรื่องที่คุณชายกวนพูดกับฉันทางโทรศัพท์ทั้งหมด ดังนั้นฉันจึงต้องให้พวกคุณสองคนมาตรวจสอบกันต่อหน้าสักหน่อย”
ลั่วมั่นอธิบายเหตุผล จะได้ไม่ทำให้ท่านเทพทั้งสองนึกว่าตัวเองจะกระทำเรื่องอย่างการคลุมถุงชน ตอนนี้เธอไม่ได้มีเวลาว่างมากพอจะมาทำก่อนแล้วค่อยรายงานทีหลังอย่างเรื่องพวกนี้
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลยว่า ใบหน้าทั้งสองคนล้วนเผยความสงสัยออกมาหลายส่วน
ลั่วมั่นมองเล่อสวี้แวบหนึ่ง “เล่อสวี้บอกกับฉันว่า เธอตรวจสอบรายชื่อของหญิงรับใช้ในคฤหาสน์เฟิงทั้งหมดแล้ว ทั้งยังลองทดสอบพละกำลังของพวกเธอด้วย ไม่มีใครที่สามารถย้ายกระถางต้นไม้นั่นได้”
เอ่ยจบแล้ว ลั่วมั่นก็หันไปมองกวนเส้าหยู้
“แต่ว่าคุณชายกวน คุณกลับบอกว่าเห็นคนน่าสงสัยในกล้องวงจรปิด ทั้งยังยืนยันแล้วว่าหญิงรับใช้ที่ฉันได้พบในวันนั้นคนนั้นเป็นคนในคฤหาสน์เฟิง นี่เป็นเพราะอะไรกัน”
กวนเส้าหยู้เหลือบมองเล่อสวี้อย่างยั่วยุแวบหนึ่ง “นั่นก็เป็นเพราะว่ามีคนบางคนคิดว่าตัวเองเก่งมาก ทั้งที่ยังรู้เรื่องราวไม่ชัดเจน คนยังตรวจไม่ครบ เธอก็ลงความเห็นตามอำเภอใจแล้ว แบบนี้สามารถค้นหาข้อเท็จจริงได้ก็แปลกแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้ อ้างอิงจากบันทึกการสแกนบัตรเข้าออกคฤหาสน์เฟิงในวันนั้น ฉันพิจารณาหญิงรับใช้ที่อยู่ในนั้นทั้งหมดแล้ว ไม่มีใครที่สอดคล้องกับหญิงสาวที่ประธานลั่วอธิบายถึงเลย”
“คนร้ายไม่ได้เขียนคำว่าสอดคล้องกับคำอธิบายเอาไว้บนหน้าสักหน่อย ใครบ้างที่เสแสร้งเล็กๆน้อยๆไม่เป็น” กวนเส้าหยู้มีท่าทางเยาะเย้ย “โง่หรือเปล่าเนี่ย!”
“คุณ……..” เล่อสวี้คิ้วขมวด เผยสีหน้าโมโหที่เกิดขึ้นได้ยากออกมาหลายส่วน
“ดังนั้นคุณชายกวน คุณคิดว่าจุดที่น่าสงสัยอยู่ตรงไหนคะ” ลั่วมั่นยุ่งกับการไกล่เกลี่ย กลัวว่าสองคนนี้จะบีบคอกันขึ้นมา
เมื่อได้ยินดังนั้น กวนเส้าหยู้ก็เปิดคลิปวิดีโอที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือคลิปหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนที่ตัดออกมา เป็นประตูด้านข้างที่คนรับใช้ของคฤหาสน์เฟิงใช้เข้าออก ด้านในคลิปวิดีโอมีคนเข้าออกทั้งหมด 5-6 คน
“มองอะไรออกไหม” เขาถาม
ลั่วมั่นส่ายหน้า “คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนที่ฉันไม่คุ้นหน้า น่าจะไม่ใช่คนรับใช้ภายในตัวคฤหาสน์”
เล่อสวี้ขมวดคิ้ว “ไม่มีเวลามากพอที่จะให้คุณมาเล่นลูกไม้”
หาได้ยากที่กวนเส้าหยู้จะไม่เถียงเธอ น่าจะเป็นเพราะว่าชนะเธอไปแล้วรอบหนึ่ง คราวนี้อารมณ์ก็ไม่เลว จึงหยุดคลิปเอาไว้ที่ตำแหน่งของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังสแกนบัตรเข้าประตูมาโดยไม่ขยับอีก
“ก็คือผู้หญิงคนนี้ น่าสงสัยมาก”
มองไปตามสายตาของกวนเส้าหยู้ ลั่วมั่นเห็นหญิงสาวในคลิปวิดีโอ
เธอสวมเสื้อผ้าธรรมดามาก เสื้อยืดคอกลมสีเทาเข้าคู่กับกางเกงสีดำตัวโคร่งตัวหนึ่ง เผยใบหน้าเพียงแค่ครึ่งเดียว ไม่เหมือนกับหญิงสาวที่ลั่วมั่นพบในสวนดอกไม้วันนั้นเลยแม้แต่น้อย เธอมองไม่ออกว่ามีความผิดปกติอะไร
“มีปัญหาอะไรหรือ”
“เธอเป็นผู้ชายที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าผู้หญิง หรือว่านี่ไม่ใช่ปัญหาหรอกหรือ”
“คุณพูดว่าเธอเป็นผู้ชายหรือ” ลั่วมั่นหน้าเปลี่ยนสี จ้องมอง ‘หญิงสาว’ ที่อยู่ในคลิปวิดีโอเขม็ง
แม้ว่าจะสวมกางเกงที่ตัวใหญ่มาก แต่เอวก็คอดมาก ไหล่ก็แคบมากเช่นกัน มองจากด้านข้างก็เห็นว่าเป็นใบหน้าเล็กขาวสะอาด ผมยาวรวบไว้ด้านหลัง มองอย่างไรก็ไม่มีท่าทางของผู้ชายเลย
แต่ว่า กวนเส้าหยู้กลับพูดว่า เธอเป็นผู้ชายคนหนึ่ง