ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 218 คุณเก่งที่สุดในสายตาฉัน

หัวใจถังซีที่กำลังเต้นระทึกสงบลงทันที เธอผลักเฉียวเหลียงออกไปและกระโดดลงจากโต๊ะ วิ่งไปนั่งลงที่โซฟา ยกมือกุมแก้มทั้งสองข้างที่แดงก่ำ กะพริบตาปริบๆ มองเฉียวเหลียงและกระซิบว่า “มีคนเคาะประตู จะไม่ให้เขาเข้ามาเหรอ”  
 
 
เฉียวเหลียงมองหน้าถังซีอยากจะจูบเธอให้ได้ เขาไม่ตอบคำถามถังซี แต่เดินตรงเข้าไปหาเธอ ถังซีตกใจรีบสวมหน้ากากและหมวกแล้วตะโกนว่า “เข้ามาได้ค่ะ!”  
 
 
เฉียวเหลียงเดินไปที่โต๊ะน้ำชา ก้มลงอย่างรวดเร็ว ขณะที่ถังซีกำลังจะหลับตาลงอีกครั้ง เฉียวเหลียงก็หยิบแฟ้มบนโต๊ะขึ้นมา และในเวลานั้นประตูห้องทำงานก็เปิดออกพอดี ถังซีรู้สึกโล่งอกที่เห็นบุคคลนั้น และร้องเรียกออกมา “พี่จิ่ง”  
 
 
เซียวจิ่งมองเฉียวเหลียง เม้มริมฝีปากก่อนจะกล่าวว่า “ตอนนี้เรามีสัดส่วนการถือหุ้นเฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุปร้อยละหกสิบห้า สำหรับส่วนที่เหลืออีกสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์นั้น สิบห้าเปอร์เซ็นต์ถือโดยสมาชิกครอบครัวเฉียวคนอื่นๆ และยี่สิบเปอร์เซ็นต์อยู่ในมือลู่กวงสยง ถ้าเราต้องการได้หุ้นของพวกเขา ฉันเกรงว่าเราอาจต้องใช้วิธีพิเศษ”  
 
 
เฉียวเหลียงกลับไปที่โต๊ะทำงานแล้ว และนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาเงยหน้ามองเซียวจิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย “มีอะไรอีกไหม”  
 
 
เซียวจิ่งขมวดคิ้วมองหน้าเฉียวเหลียง เฉียวเหลียงยกขาขวาขึ้นไขว่ห้างด้วยท่าทางการเคลื่อนไหวตามปกติ ไม่มีความขัดเขินแต่อย่างใด เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เคาะนิ้วเบาๆ บนโต๊ะ “ฉันไม่สนใจว่านายจะใช้วิธีอะไร ฉันแค่ต้องการหุ้น”  
 
 
เซียวจิ่งเลิกคิ้วแล้วยิ้มออกมา “ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง ฉันต้องไปแล้ว”  
 
 
เซียวจิ่งหันไปมองถังซี “แล้วการสัมภาษณ์ของเธอล่ะ เป็นยังไง”  
 
 
ถังซีถอดหมวกและหน้ากากออกแล้ว เธอยิ้มให้เซียวจิ่ง “ฉันพอใจพวกเขามาก พี่จิ่ง พี่ช่วยฉันเรื่องการดำเนินงานบริษัท กับช่องทางการขาย…”  
 
 
“ไม่… คุณไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขาหรอก” ก่อนที่ถังซีจะพูดจบ เฉียวเหลียงซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานก็ขัดจังหวะเธอ ถังซีและเซียวจิ่งหันไปมองเขาพร้อมกัน เขากล่าวต่อไปว่า “ผมจะจ้างผู้เชี่ยวชาญมาช่วยคุณเอง เพื่อหลีกเลี่ยงข้อครหา เซียวจิ่งไม่สามารถช่วยเหลือคุณได้ในเรื่องพวกนี้”  
 
 
ถังซีถามด้วยความสงสัย “ทำไมคะ”  
 
 
เฉียวเหลียงลุกขึ้นยืน เหลือบมองหน้าถังซีและกล่าวว่า “แผนกออกแบบของเฉียว”  
 
 
“อ้อ ค่ะ” ถังซีพยักหน้า “ใครๆ จะเอาเรื่องนี้ไปนินทา ถ้าพี่จิ่ง ประธานคนหนึ่งของเฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุปมาช่วยโปรโมตเสื้อผ้าและเครื่องประดับของอีกแบรนด์หนึ่ง ขอโทษที ฉันคิดน้อยไปจริงๆ” เธอมองเฉียวเหลียง “คุณจะจ้างผู้เชี่ยวชาญคนไหนมาให้ฉันคะ”  
 
 
เฉียวเหลียงยิ้ม “ผมจะแนะนำคุณให้รู้จักเขาในอีกไม่กี่วันนี้ ผมคิดว่าเขาสามารถช่วยคุณนำบริษัทเข้าสู่วงการได้ แม้ว่าอาชีพหลักของเขาจะไม่ใช่การบริหารงานบริษัทก็ตาม”  
 
 
“เขาเป็นเพื่อนคุณเหรอ” ถังซีมองหน้าเฉียวเหลียงด้วยดวงตาเป็นประกาย เท่าที่เธอรู้จักเขามา เขาแทบไม่เคยเอ่ยปากชื่นชมใคร แต่บุคคลนี้ได้รับการยกย่องจากเฉียวเหลียง เขาจึงต้องเก่งมาก!  
 
 
เมื่อเห็นถังซีตื่นเต้นยินดี เฉียวเหลียงก็ขมวดคิ้วกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าคุณยังแสดงท่าทางยินดีมากมายขนาดนี้เมื่อผมพูดถึงเขา ผมจะเลิกจ้างเขา”  
 
 
เมื่อเห็นเฉียวเหลียงหึงออกนอกหน้าอย่างหน้าไม่อาย เซียวจิ่งก็ส่งเสียงคำรามเบาๆ “ไอ้บ้า!” จากนั้นก็เปิดประตูแล้วหันหลังเดินจากไป  
 
 
ถังซีเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร ได้แต่มองหน้าเฉียวเหลียง เฉียวเหลียงเดินมาสวมหมวกและหน้ากากให้ถังซีและกระซิบว่า “เราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน แต่เขาเป็นหนี้บุญคุณผม ผมก็เลยขอให้เขามาช่วยคุณ”  
 
 
“เป็นหนี้บุญคุณคุณเหรอ” เฉียวเหลียงเคยปล่อยให้ใครเป็นหนี้อะไรเขาด้วยเหรอ  
 
 
เฉียวเหลียงดึงหมวกฮูดที่เสื้อเธอคลุมศีรษะที่สวมหมวกอยู่แล้วอีกชั้นหนึ่ง และกล่าวเบาๆ ว่า “ครั้งสุดท้ายที่เขามาเมือง A ศัตรูของเขาหาตัวเขาพบโดยบังเอิญ และเขาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ ตำรวจสากลก็ต้องการตัวเขา ผมจึงพาเขาไปต่างประเทศกับผมด้วย ตอนที่ผมต้องเดินทาง ผมแค่ช่วยเหลือเขานิดหน่อย…”  
 
 
“ตำรวจสากล?” ถังซีตกใจ “เขาเป็นผู้ก่อการร้ายหรือเปล่า”  
 
 
เฉียวเหลียงยิ้มมองหน้าถังซี “คุณคิดว่าผมเป็นคนเลวหรือเปล่าล่ะ”  
 
 
“ไม่ แน่นอนค่ะ!” ถังซียิ้มหวานให้เขาและจับมือเขา “ถ้าคุณเป็นคนเลว ฉันคิดว่าประธานบริษัททั่วโลกจะต้องปวดหัวแน่”  
 
 
“ทำไมล่ะ” เฉียวเหลียงมองถังซีทางด้านข้างขณะพาเธอเดินออกไปข้างนอก “ทำไมคุณถึงแน่ใจว่าผมไม่ใช่คนเลว”  
 
 
“ก็… เพราะเฉียวเหลียงของฉันจะไม่มีวันเป็นคนเลว” ถังซีมองหน้าเฉียวเหลียง “แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะตัดสินว่าใครเลวใครดี แต่… ฉันเลือกได้ที่จะอยู่ใกล้ใคร หรืออยู่ห่างจากใคร และฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ห่างจากคนที่คนอื่นเห็นว่าเป็น ‘คนเลว’ ถ้า… ใจฉันคิดว่าเขาไม่ได้ ‘เลว’ เลย”  
 
 
“ทฤษฎีของคุณแปลกๆ” เฉียวเหลียงพาถังซีเข้าไปในลิฟต์ “ผู้ชายคนนั้นค่อนข้างประหลาด ถึงเขาจะตกลงช่วยคุณ แต่บางทีเขาอาจพูดอะไรที่สร้างความระคายเคือง หรือคุณอาจรับไม่ได้ ถ้าเขาทำแบบนั้นคุณก็บอกผม แล้วผมจะจัดการให้”  
 
 
ถังซีพยักหน้า “ตกลงค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว เขาชื่ออะไรเหรอ”  
 
 
“ฉูหลิง”  
 
 
“โอพระเจ้า! เขาคือคนที่เปลี่ยนบริษัทที่กำลังจะล้มละลาย ให้กลายเป็นบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ระดับโลกใช่หรือเปล่า” ถังซีมองหน้าเฉียวเหลียงด้วยความตกใจ “ฉันได้ยินมาว่าเขายังเด็กมากใช่ไหม”  
 
 
เฉียวเหลียงขมวดคิ้วมองถังซีที่ร้องอุทานอย่างชื่นชม “เป็นเรื่องใหญ่มากเลยหรือ กับการกอบกู้ธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์”  
 
 
ถังซีพยักหน้าอย่างหนักแน่น “แน่นอนสิ! บริษัทนั้นคือหลิงเฟิงอิเล็กทรอนิกส์! บริษัทอิเล็กทรอนิกส์อันดับหนึ่งของโลก! แน่นอนว่าต้องเป็นภารกิจที่ใหญ่มาก! และเขายังเด็กมาก…”  
 
 
“แล้วคุณคิดยังไงกับหลงเซี่ยวกรุป”  ขณะเดินออกจากลิฟต์เฉียวเหลียงจูงมือถังซีและมองหน้าเธออย่างจริงจังมาก “คุณคิดยังไงกับ หลงเซี่ยว”  
 
 
“หลงเซี่ยวเหรอคะ” ถังซีหัวเราะเบาๆ เงยหน้ามองเฉียวเหลียง “เป็นกลุ่มองค์กรธุรกิจที่แทบจะกำเส้นเลือดใหญ่ของเศรษฐกิจโลกไว้เลย”   
 
 
เฉียวเหลียงพยักหน้า “ใช่ คุณคิดว่าหลงเซี่ยวกรุป กับหลิงเฟิงอิเล็กทรอนิกส์ ธุรกิจไหนยิ่งใหญ่กว่ากัน”   
 
 
ถังซีหัวเราะคิกคัก “แน่นอนสิ หลงเซี่ยว ต้องยิ่งใหญ่กว่า ไม่มีบริษัทไหนแข่งกับ หลงเซี่ยวได้หรอก  แม้แต่… เอ็มไพร์กรุปก็ไม่อาจเป็นคู่แข่งได้”   
 
 
เฉียวเหลียงพอใจที่ได้ยินอย่างนี้ แต่ถังซีหัวเราะหนักขึ้น “ทำไมคุณเงียบล่ะ ตอนฉันยกย่องหลงเซี่ยว  หรือว่าคุณ…”   
 
 
เฉียวเหลียงหยุดก้าวเดิน หันกลับมามองถังซี ดวงตาเขาลึกล้ำจนไม่อาจหยั่งได้ เขาพยักหน้า “ใช่ เป็นอย่างที่คุณคิด”  
 
 
“…” ถังซีอึ้ง กระโดดเข้ามาหาเขาและจับมือเขาไว้ “อาเหลียง เราไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบตัวเองกับใครเลย คุณเก่งที่สุดในสายตาฉัน!”  
 
 
เฉียวเหลียงพูดไม่ออกขึ้นมาทันที