ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา – ตอนที่ 8 ผมไม่คิดจะมีภรรยาพร้อมกันสองคนหรอก

เหรอ หรือต้องไปช่วยทำงานบ้าน ”

” ผมเองก็ไม่ทราบรายละเอียดครับ เอาเป็นว่าถึงเวลา เราก็จะได้รู้พร้อมกัน ”

” อ่อ ค่ะ ”

เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มใจ เพราะเธอไม่อยากไปข้างนอก

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะเป็นคำสั่งเจ้านาย

แล้วผู้ช่วยคังก็หันหลังเดินออกไป พิมก็หันมาตากผ้าต่อ

ตอนเย็น พิมแต่งตัวเรียบร้อย นั่งรอเตชินลงมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้เธอใส่ชุดสวยๆแบบนี้

จะบอกว่าไม่ชอบก็คงไม่ใช่ แต่เธอรู้สึกแปลกๆและไม่สบายใจมากกว่า

เมื่อเตชินลงมาเธอจึงลุกขึ้นแล้วมายืนรอเขาอยู่ข้างๆผู้ช่วยคัง

เมื่อเตชินเห็นเธอในลุคสาวสวยก็เผลอมองเธอตาไม่กะพริบแวบหนึ่ง

จากนั้นก็หันไปทางอื่นอย่างเย็นชา เมื่อลงมาถึง ผู้ช่วยคังก็รีบเอ่ยขอความเห็นขึ้น

” เอ่อ คุณชายชุดนี้ของคุณพิม ผ่านมั้ยครับ ”

เขาจึงเอ่ยอย่างเย็นชา น้ำเสียงเรียบเฉยราวกับขี้เกียจว่า

” ผ่านหรือไม่ผ่าน มาถามตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร ไปเถอะ ”

” ครับ ”

แล้วทั้งสามคน ก็เดินออกจากบ้าน ไปขึ้นรถทันที

ระหว่างทาง ภายในรถเงียบสนิท จนได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน

พิมอึดอัดใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่เธอก็แสร้งทำตัวปกติ ราวกับไม่อึดอัดอะไร

เตชินที่หลับตาอยู่ จู่ๆก็เอ่ยถามขึ้น

” คุณชื่อ พิม ใช่มั้ย ”

เธอล่ะนับถือเขาจริงๆ อยู่บ้านเขาเป็นเดือนแล้วเพิ่งจะมาถามชื่อเธอตอนนี้ เธอจึงตอบเขาไปว่า

” ค่ะ ”

แล้วเขาก็เอ่ยต่อว่า

” คืนนี้คุณนั่งทานข้าวเป็นเพื่อนผม ร่วมกับครอบครัวผมหน่อยนะ

คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแค่นั่งทานข้าวเฉยๆอย่างเงียบๆ หากใครถามอะไรคุณ

ผมจะตอบแทนเอง แล้วก็เวลาผมพูดอะไร

แต่เอาเข้าจริงๆมันคือประโยคคำสั่ง ที่ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธเลย

เธอจึงทำได้แค่เอ่ยอย่างจำใจ ว่า

” ค่ะ ”

วันนี้ผมพาภรรยาที่ผมรักมาแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก เธอชื่อพิม

พวกเรารักกันและอยู่ด้วยกันก่อนที่ผมจะ

แต่งงานกับณัชชาแล้วครับ

อนุญาตให้พวกเราแต่งงานกันด้วยนะครับ ”

พิมและผู้ช่วยคังที่ได้ยินก็ถึงกับเงิบไป ไม่คิดว่าเตชินจะพูดแบบนี้

เธอจะยกมือขึ้นมาปฏิเสธแต่เตชินกลับจับมือเธอไว้แน่น

หันมามองเธอแล้วยิ้มให้เธอพร้อมกับเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า

” พิมคุณไม่กลัวนะ คุณปู่คุณพ่อคุณแม่ท่านเข้าใจ

จากนี้ไปเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแล้ว และไม่ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป

คุณคือภรรยาคนเดียวที่ผมยอมรับและเต็มใจที่จะแต่งงานด้วย

และเป็นคุณคนเดียวที่ผมจะพาออกงานสังคมรู้มั้ย ”

ณัชชากำชายกระโปรงที่อยู่ใต้โต๊ะแน่น จนฝ่ามือขาวซีดไปด้วยความโกรธ

ที่เตชินพยายามจะหักหน้าเธอต่อหน้าพ่อแม่และปู่ของเขา

แต่สีหน้าเธอกลับดูปกติไม่ทุกร้อนอะไร เธอแสร้งยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นอย่างใจกว้าง

” ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ให้เธอเป็นภรรยาอีกคนของพี่เตชินเถอะค่ะ

จะได้ช่วยกันแบ่งเบาภาระงานและช่วยกันดูแลพี่เตชินแบบนี้ดีมั้ยคะคุณพิม ”

พิม มึนตืบไม่ตอบอะไร เธอยืนนิ่งไม่ไวติ่ง อึ้งกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ชีวิตเธอจะดำเนินไปในทิศทางไหน

เธอยากที่จะยอมรับ ที่อยู่ๆก็ถูกยัดเยียดความเป็นภรรยารอง

หรือภาษาชาวบ้านเรียกเมียน้อยนั่นเอง

คุณท่านหลิวได้ยินดังนั้นก็เอ่ยชมณัชชาและเห็นด้วยกับการที่หลานชายจะมีภรรยาสองคน

” หนูณัชชาช่างใจกว้างจริงๆ อาเตชินเอ้ย

การที่หาผู้หญิงใจกว้างอย่างหนูณัชชานั้นไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ

ต้องถนอมไว้ให้ดีๆ มาๆพาหนูพิมมานั่งทานข้าวด้วยกันเถอะ

เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยทีหลัง ตอนนี้ปู่หิวจนไส้กิ่วละ ”

” ครับ ”

เตชินเอ่ยตอบอย่างยิ้มๆ

ตอนนี้พิมสับสนมาก ว่าควรจะลุกขึ้นมาต่อต้านปฏิเสธว่าไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเข้าใจ

หรือควรจะเล่นไปตามน้ำต่อดี

เตชินพาเธอไปนั่งแล้วทำท่าทางรักใคร่อย่างสนิทสนมเหมือนกำลังหอมแก้มเธอโชว์หวานให้ทุกคนดู

แต่ความจริงเขากระซิบข้างหูเธอว่า

” มีสติหน่อย เล่นไปตามน้ำก่อน ผมไม่คิดจะมีภรรยาพร้อมกันสองคนหรอก คุณไม่ต้องคิดมาก ”

ได้ยินแบบนี้พิมเหมือนจะรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่า

เขากับภรรยามีปัญหาอะไรกันกันแน่ และเธอก็เพิ่งจะรู้ว่าเขามีภรรยาแล้ว

แล้วทำไมถึงแยกกันอยู่ เป็นข้อสงสัยที่ยังคาอยู่ในใจของเธอ