ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา – ตอนที่ 18 ต้องร่าน ต้องแรง ต้องแรด เพื่อให้รอด

ป๊อบมองตามหลังของพิมด้วยแววตาผิดหวัง เขาไม่อยากให้เธอทำงานนี้เลย

เตชินเห็นพิมเปิดประตูลงมาจากรถหรู

เขาถึงกับหรี่ตาลง เพ่งมองไปที่รถคันนั้น

พิมรีบวิ่งเข้ามาให้ทันเวลาห้านาที เพราะไม่รู้ว่าถ้าเลยห้านาที

เตชินจะสรรหาคำใดมาตำหนิเธออีก

เธอเป็นคนวิ่งเร็วไม่ถึงห้านาที ก็ถึงหน้าห้องแล้ว เลยยกมือเคาะประตูห้องเขาทันที

เตชินที่อยู่ด้านในเอ่ยเสียงเย็นออกมา

” ประตูไม่ได้ล็อค “

เธอจึงเปิดประตูเข้าไป เดินไปยืนต่อหน้าเขา

แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบด้วยสีหน้านิ่งเฉย

” ฉันมารายงานตัวตามที่คุณบอกแล้ว ขอตัวค่ะ “

พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป แต่ก้าวขายังไม่ถึงสามข้าว

เตชินก็หาเรื่องพูดกับเธอเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

” ใครมาส่งคุณ “

” เพื่อนค่ะ “

เธอเอ่ยตอบอย่างไวแบบไม่ต้องคิด

เตชินเผยอปากแล้วเอ่ยพร้อมกับเลิกคิ้ว

ขึ้นเดินเข้ามาหาเธอ

” อ้อ เพื่อนคุณเป็นแม่บ้านทีรวยใช้ได้เลยนี่

ขับรถหรูมาส่งซะด้วย “

พิมตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะแอบดูอยู่ และไม่รู้ว่า

รถของอาจารย์ป๊อบเป็นรถหรู

เธอรู้สึกพลาดมากที่พูดออกไปแบบนั้น

เธอนิ่งเงียบไป เตชินเห็นดังนั้นจึงเอ่ยต่อว่า

” กำลังคิดหาวิธีแก้คำพูดของตัวเองอยู่ล่ะสิ “

เธอมองเขาด้วยแววตาไร้อารมณ์แบบสุดๆพร้อมกับพึมพำในใจอย่างหงุดหงิด

[ รู้ทันไปซะทุกเรื่องจริงๆ ]

แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วเอ่ย

” นั่นมันแกร็บคาร์ที่ฉันเรียกมา เพื่อนฉันก็นั่งมาส่งฉันไง “

[ แล้วเราจะอธิบายไปทำไม มันเรื่องส่วนตัวหรือเปล่าว้า มันไม่สมเหตุสมผล ]

เธอรู้สึกแปลกๆ ไม่เข้าใจ ว่าอธิบายให้เขาฟังไปเพื่ออะไร

เตชินได้ฟังดังนั้นก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย

” คุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณน่ะโกหกไม่เนียนเลย “

เมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง เธอก็เถียงต่อไปแบบข้างๆคูๆ

” ฉันไม่ได้โกหก “

” คุณยังจะเถียงอีก คุณคิดว่าคนบ้าที่ไหน

ซื้อรถหรูมา เพื่อมาขับแกร็บ พูดความจริงมา

ใครมาส่งคุณ “

พิมเริ่มหงุดหงิดจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

” คุณเตชิน ฉันเป็นลูกจ้างคุณนะคะ ไม่ใช่แฟน

คุณจะมาจับผิดฉันเหมือนสามีกำลังจับชู้แบบนี้ไม่ได้

แม้ฉันจะเป็นคนใช้บ้านคุณ ทำสัญญาร่วมกับคุณ

แต่ฉันก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง แล้วตามสัญญาก็ระบุชัดเจน

ว่าไม่สามารถก้าวก่ายหรือละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคล ได้

ดังนั้นฉันจะไปไหน ทำอะไร กับใครก็ได้ทั้งนั้นค่ะ จบนะคะ “

เอ่ยจบเธอก็เดินออกจากห้องของเตชินไปโดยไม่สนใจอะไรอีก

เตชินยืนอึ้ง เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ เหมือนได้สติขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจตัวเอง

ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเธอลงจากรถหรูคันนั้น

ส่วนพิมเธอไม่รู้หรอกว่ารถที่เธอนั่งมานั้น มีราคาที่แพงแสนแพง เป็นรถหรูที่มีไม่กี่คันในไทย

เตชินเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอน ด้วยสีหน้าครุ่นคิดแล้วพึมพำกับตัวเอง

” นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ที่เธอพูดก็ถูกแล้วนี่

เธอเป็นแม่บ้าน เป็นแค่สาวใช้ จะไปอยากรู้เรื่องเธอทำไม

เรากลายเป็นคนอยากรู้เรื่องของคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน “

จากนั้นเขาก็เข้าไปในผ้าห่ม ปิดไฟ หลับตาลง แต่กลับนอนไม่หลับ ภาพที่พิมลงจากรถหรูก็ลอยมา

เมื่อคิดได้ว่าพิมอยู่ในรถคันนั้นอยู่นานเป็นสิบๆนาที เขาก็นอนไม่หลับอีกต่อไป

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาพิม แต่นั่งคิดไปคิดมาก็เปลี่ยนใจ

จึงตัดสินใจลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้อง

เพื่อลงไปถามเรื่องที่กวนใจ ทำให้เขานอนไม่หลับ

พิมกลับเข้าไปในห้อง นั่งนึกถึงตอนที่อาจารย์

ป๊อบของเธอ สารภาพรักกับเธอ

เธอนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่ฝันของเธอเป็นจริงแล้ว

จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำด้วยสีหน้าชื่นบานอย่างอารมณ์ดี

เตชินยืนอยู่หน้าห้องพิม แล้วเคาะประตูสองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดจากข้างใน

คิดว่าเธอจงใจไม่ตอบเขา เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แล้วอยู่ๆความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา

[ หรือว่าเธอจะหนีตามผู้ชายไปแล้ว ]

เพื่อความแน่ใจ ว่าตัวเองไม่ได้คิดมากไป เขาจึงเดินไปหยิบกุญแจบ้าน

แล้วเดินมาเปิดประตูห้องพิม เมื่อเข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นพิม

ก็คิดว่าเธอหนีไปกับผู้ชายแล้วจริงๆ พิมที่อาบน้ำอย่างอารมณ์ดี

เดินออกมาจากห้องน้ำ ทันทีเห็นแผ่นหลังของผู้ชายเธอตกใจกรี๊ดลั่นบ้านทันที

เตชินเองก็ตกใจเสียงกรี๊ด จึงหันขวับไปทางที่มาของเสียง

พร้อมกับเข้าไปประชิด ปิดปากเธอเอาไว้ ดันตัวเธอแนบชิดผนังห้องทันที

พิมเบิกตากว้างกว่าเดิมด้วยความตกใจ จนตัวใจเต้นตุบๆ แทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว

เมื่อคนตรงหน้าคือเตชินนายจ้างของเธอ

เตชินมองร่างระหง กับสัมผัสนุ่มๆที่รู้สึกได้จากท่อนแขนที่ดันคนไว้ก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ

ผิวขาวเนียนละเอียด ไหปลาร้าเรียวสวย เซ็กซี่น่าหลงไหล

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าเรียวเล็กเท่าฝ่ามือ ขาวใส เนียนละเอียดดุจไข่มุก ถูกปิดไปครึ่งหน้าด้วยฝ่ามือเขา

พิมยืนนิ่งไม่กล้าขยับ มือเล็กๆจับผ้าเช็ดตัวตรงหน้าอกไว้แน่นเพราะกลัวผ้าหลุด

เตชินเผลอเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว แววตาหลงไหลความงามที่อยู่ตรงหน้า

” สวยมาก “

แล้วมือเขาก็ค่อยๆขยับไปสัมผัสเอวบางของเธอเบาๆ

ก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่ดึงดูดความต้องการของเขาจนยากจะหักห้ามใจไหว

เขาเป็นผู้ชาย เมื่อมีสิ่งล่อตาล่อใจ ก็ยากที่จะไม่หลงไหลหรือเคลิบเคลิ้มไปกับมัน

และในตอนนี้มีบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดนอน

กำลังผงาดพร้อมที่จะทำงานเต็มที

จนพิมรู้สึกได้ แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้ หากเธอปล่อยมือใดมือหนึ่งไป ผ้าเช็ดตัวต้องหลุดแน่

ซึ่งเธอก็ไม่กล้าเสี่ยง ตอนนี้เธอหวังแค่เขาถอนริมฝีปากออกจากปากเธอก็ถือว่าบุญแล้ว

ร่างสูงใหญ่ของเตชินจับร่างระหงเข้ามาแนบชิดกับสิ่งที่กำลังผงาดอยู่

เขาแทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว แต่ก็อยากจูบริมฝีปากนุ่มนิ่ม จนกว่าจะรู้สึกอิ่มหนำสำราญใจ

เพราะยังไง วันนี้ร่างระหงตรงหน้า ก็ต้องตกเป็นของเขาทั้งคืน เขาไม่รีบ

เขาอุ้มเธอขึ้นมาแต่ไม่ยอมผละปากออกจากเธอแล้วไปวางเธอลงบนเตียง

ลูบคลำไปทั่วร่าง พิมเกรงตัว พยายามจะใช้ขาถีบ ทำให้เขามีสติ

เขากลับทับขาเธอไว้แล้วใช้ฝ่ามือสัมผัสร่างกายเธอ

เธอพยายามใช้มือดันเขา ตีเขา แต่เหมือนกับมันไม่ระคายเคืองผิวเขาเลย

ทั้งยังจับมือเธอขึงไว้เหนือศรีษะด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียวของเขา

จากนั้นเตชินก็ถอนริมฝีปากออกจากปากเธอมองใบหน้างามที่อยู่ใต้ร่าง

ที่ดูหวาดกลัว นัยน์ตาสั่นระริก ร่างกายบิดเกรง เขาจึงเอ่ยว่า

” อย่ากลัวเลย มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ปล่อยตัวสบายๆนะ ผมจะค่อยๆทำช้าๆโอเคมั้ย “

พูดจบก็ก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง

พิมพยายามตั้งสติ เธอไม่อยากเสียตัวให้กับคนที่เธอไม่ได้รัก

และยิ่งไม่ยอมได้ชื่อว่าเป็นลูกจ้างที่ถูกนายจ้างขืนใจเป็นอันขาด

เธอจึงรับจูบเขา แสร้งทำเป็นเชื่อฟัง ยื่นมือไปคล้องคอเขาไว้

แล้วยกมือขึ้นจะตีท้ายทอยเขาเหมือนคราวที่แล้ว

แต่เตชินกลับรู้ทัน จับมือเธอไว้ แล้วถอน

ริมฝีปากออกมายิ้มเยาะแล้วเอ่ย

” ผมจะบอกคุณไว้นะ หากคิดจะทำอะไรผม

อย่าใช้วิธีซ้ำๆ เข้าใจมั้ย

วันนี้ผมอารมณ์ดีจะไม่ลงโทษคุณ เพราะผมต้องการตัวคุณ

ขอแค่คุณไม่ดื้อ เชื่อฟัง ผมจะดูแลคุณอย่างดีโดยที่คุณไม่ต้องทำงานบ้านแล้วตกลงมั้ย “

คำพูดเขาทำให้เธอโกรธมาก ศักดิ์ศรีความเป็นคนที่มี

ถูกเขาย่ำยีด้วยคำพูดและการกระทำที่ต่ำช้า เธออยากจะฆ่าเขาจนใจจะขาด

ที่เขาคิดจะเก็บเธอไว้ในฐานะนางบำเรอ

[ เลวที่สุด ]

เธอตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยง จะผลีผลามทำอะไรตามใจไม่ได้

เธอพยายามอดทนทำให้ใจสงบคิดหาวิธีเอาตัวรอดแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น

พร้อมกับทำท่ายั่วสวาท ราวกับช่ำชอนในเรื่องอย่างว่า

” แต่ฉันมีแฟนแล้ว ฉันเพิ่งจะตกเป็นของเขาเมื่อวาน

คุณรับได้เหรอ ที่ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว หากคุณไม่รังเกียจ

ฉันยินดีที่จะปรนเปรอคุณแน่นอน ขอแค่คุณเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับ

ฉันจะอยู่กับคุณ คอยสนองความต้องการของคุณทุกวัน

แต่มีข้อแม้ ถ้าแฟนฉันกลับมา ขอฉันไปทำให้เขาผ่อนคลายเป็นครั้งคราว

ข้อเสนอนี้คุณโอเคมั้ย เราสองคนก็จะได้เสพสุขกันในบ้านอย่างเต็มที่ดีมั้ยคะ “

ได้ยินดังนั้น คิ้วของเตชินก็ขมวดเข้าหากันเป็นปม แววตาแสดงความรังเกียจออกมาชัดเจน

ที่เธอคิดจะให้เขาเป็นชู้ของเธอ

เมื่อนึกถึงจุดประสงค์เดิม ที่เขามาที่ห้องเธอ

ก็เพื่อจะมาถามเรื่องที่เธออยู่ในรถนานเป็นสิบๆนาที

เขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

” คุณทำกับเขาที่ไหน เมื่อไหร่ “

พิมนึกถึงตอนที่เขาแอบดูเธอในกล้องวงจรปิดหน้าบ้าน

ตอนที่ป๊อบสารภาพรักกับเธอในรถ เธอคำนวณเวลาดูแล้ว

น่าจะใช้เวลานานอยู่ เธอจึงโกหกไปว่า

” ฉันก็บอกคุณไปแล้วว่าเมื่อวาน ส่วนทำที่ไหน

น่ะเหรอ

รอบแรกเราทำกันที่โรงแรม รอบสองก็ทำในรถหน้าบ้านคุณเมื่อวานค่ะ

ที่ฉันลงรถช้าก็เพราะเรากำลังทำกันอยู่

คุณรู้มั้ย เขาทำได้ถึงใจมาก ร้อนแรงสุดๆ

ตอนนี้ฉันอยากรู้แล้วสิ ว่าถ้าทำกับคุณ

ฉันจะมีจุกบ้างมั้ย

ตอนนี้ฉันอยากทำกับคุณแล้ว เราอย่ามัวเสียเวลาพูดคุยอีกเลย มาต่อกันเถอะค่ะ “

เธอเอามือคล้องคอเขา แล้วทำท่าจะจูบริมฝีปากเขา

แต่เตชินกลับผลักเธอออกไปอย่างรังเกียจ

แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าที่ดูอารมณ์ไม่ดีแบบสุดๆว่า

” น่ารังเกียจ “

แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องเธอไป หลังจากเขาไปแล้ว พิมพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เธอก็พอมองออกว่าคนอย่างเตชินที่รักความสะอาด นิสัยเย่อหยิ่ง จองหอง เย็นชาขนาดนั้น

ไม่มีทางที่จะแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์หรอก

เพราะเธอสังเกตจาก ตอนงานปาร์ตี้วันเกิด

ผู้หญิงคนที่เขาเลือกนั้นดูใสซื่อ บริสุทธิ์

ดูก็รู้ว่าไม่มีประสบการณ์ ไม่ผ่านมือใคร

ดังนั้นเธอจึงมั่นใจ เสี่ยงเดิมพัน โดยการแสร้งทำเป็นร่าน ช่ำชอน

มากตัณหา มากประสบการณ์ และร้อนแรงหาใครเทียบ

เพื่อให้เตชินรู้สึกขยะแขยง รังเกียจ และไม่สนใจในตัวเธออีกต่อไป

ทั้งที่ความจริง เธอกลัวเขาแทบตาย ไม่อยากอยู่บ้านเขาแล้ว

อยากจะลาออกแล้วไปจากบ้านหลังทันที

แต่เมื่อนึกถึงสัญญาที่เพิ่งเซ็นไปสีหน้าเธอก็หงอยไปเลย

เมื่อต้องอยู่จนหมดสัญญา สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอรอดจากเงื้อมมือของเตชินคือ

ต้องร่าน ต้องแรง ต้องแรด เพื่อให้รอด

นี่คือสโลแกนใหม่ของเธอในการอาศัยร่วมชายคาเดียวกันกับเตชิน