คุณหญิงจารวีเอาก็ยิ้มอย่างมีความหวังเช่นกัน
ที่ลูกชายยอมเห็นด้วยกัณัชชาแบบนี้
แต่เตชินกลับเอ่ยขึ้น ด้วยสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา
ทำลายความหวังของทุกคนจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
” แต่จะไม่จดทะเบียนสมรสกับณัชชา ผมไม่ได้รักณัชชา และคนที่ผมรักก็ไม่ใช่ณัชชา
คุณแม่อย่ามาคาดหวังจากผมกับณัชชาอีกเลย ผมรักณัชชาแบบพี่น้อง
รักเหมือนน้องสาวแท้ๆ ผมอยากให้เธอได้พบเจอคนดีๆ ที่รักและดูแลเธอได้
นี่คือความหวังดีของพี่ชายคนหนึ่งที่มีต่อน้องสาว ”
ได้ยินดังนั้นรอยยิ้มของณัชชาก่อนหน้านี้ค่อยๆหุบลง
น้ำตาค่อยๆซึมออกมาจากแววตา ด้วยความผิดหวังและเสียใจ
เธอรักเขามาตลอด ทุกคนรู้ โลกรู้ จนถูกจับคู่ให้แต่งงาน
แม้เธอจะรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ แต่ทุกครั้งที่เขาแสดงความเป็นห่วงเป็นใย
เธอก็เข้าใจว่าเขามีใจให้เธอ เพียงแต่ไม่กล้าพูดออกมา
ทุกครั้งที่เธอ เดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลือ ต้องการพบเขา เขาจะมาทันที แบบนี้ถ้าไม่เรียกว่ารักจะเรียกว่าอะไร
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ชัดเจนเมื่อทุกคำพูด
ออกจากปากของเขา
บอกว่ารักเธอ แต่รักเธอในฐานะน้องสาว
ดับความหวังที่จะเป็นภรรยาเขา
ที่มีเพียงอันน้อยนิดของเธอลงไปทันที
แล้วเตชินก็หันมาพูดกับณัชชาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์
” ณัชชาเองก็เลิกคิดที่จะหาวิธี ให้เราได้อยู่ด้วยกันในฐานะที่ไม่ใช่พี่น้องสักที
เราโตมาด้วยกัน ที่พี่ดูแลณัชชามาตลอดเพราะพี่รักณัชชา แต่รักในแบบพี่ชายรักน้องสาว
พี่รักและห่วงใย ตามใจณัชชามาตลอด เพราะพี่เห็นณัชชาเป็นน้องสาวของพี่
หากความรักความห่วงใยที่พี่มีให้ณัชชา ทำให้ณัชชาเข้าใจผิดและสับสน พี่ขอโทษ ”
เมื่อพูดชัดเจนแล้ว เขาก็หันหลังหมุนตัวเดินออกไปขึ้นรถ
โดยไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเลยแม้แต่น้อย
คุณหญิงจารวีเห็นณัชชาร้องให้ด้วยความเสียใจและผิดหวัง ก็เข้าไปโอบเธอแล้วเอ่ยปลอบ
” หนูณัชชา แม่ขอโทษนะลูกที่แม่สั่งสอนลูกชายแม่ไม่ดี
บางทีอาจจะเป็นเพราะเตชินเครียดอยู่ เลยพูดออกมาแบบนั้น
หนูอย่าเพิ่งคิดมากเลย ใครๆก็รู้กันว่าเตชินรักหนูมาก อย่าร้องนะ
เดี๋ยวแม่จะไปจัดการนังคนใช้ชั้น…เอ่อ จะไปคุยกับสาวใช้บ้านเตชิน ให้เธอเลิกยุ่งกับเตชินดีมั้ย ”
คุณหญิงจารวีรักและเอ็นดูณัชชาเหมือนลูกแท้ๆ
ณัชชารู้จักเตชินดี เมื่อเตชินพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว
เธอไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้
ที่ผ่านมาเพราะเธอเข้าใจผิดเอง อาจจะเป็นเพราะความหล่อเหลาของเตชิน
และการดูแลเอาใจใส่อย่างดีของเขา
ทำให้เธอกลัวจะสูญเสียเขาไปให้คนอื่นแล้วไม่ได้รับความรักแบบนั้นอีก
ตอนนี้เธอคิดได้แล้ว ต่อให้หวงแหนแค่ไหน
เมื่อโตขึ้นถึงวัยอันควร ก็ต้องยอมรับ
ยอมปล่อยเขาไปรักคนอื่น ต่างคนต่างก็ต้องไปสร้างครอบครัวของตัวเอง
แต่ความเป็นพี่น้องก็ยังคงอยู่ตลอดไปไม่มีวัน
เปลี่ยนแปลง นี่คือความจริงในชีวิต
เธอใช้นิ้วมือปาดน้ำแล้วยิ้มให้คุณหญิงจารวีแล้วเอ่ยว่า
” คุณแม่ไม่ต้องไปแล้วค่ะ พี่เตชินก็พูดชัดเจนแล้ว ที่ผ่านมาเพราะหนูเข้าใจผิดเอง
เพราะหนูไม่ยอมรับความจริง เพราะเอาแต่กลัวความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยนไป
จึงคิดแต่จะครอบครองเขาไว้โดยไม่สนใจว่าเขาจะยินดีหรือเปล่า
แต่วันนี้หนูเข้าใจทุกอย่าง อย่างแจ่มแจ้งแล้ว
เราไม่สามารถครอบครองเขาได้ หากเขาไม่มีใจ
หากเรารักเขาก็ควรจะสนับสนุนให้เขามีความสุข กับคนที่เขารัก
อีกอย่าง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณพิม ก่อนหน้านี้
ที่หนูอคติ เพราะหนูมัวแต่อิจฉาเธอ
แต่มาคิดๆดูแล้ว การที่เธอเข้ามาในชีวิตพี่เตชิน
ก็เพราะหนู
แท้จริงแล้วพี่เตชินไม่ได้ชอบเธอหรอกค่ะ
แต่พี่เตชินเป็นผู้ชายอยู่คนเดียวอาจจะเหงา
มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่อยากมีสาวงามไว้
อุ่นเตียงค่ะ ”
คุณผู้ชายทวีศักดิ์ฟังณัชชาพูดเขาก็เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มๆอย่างเอ็นดู
” หนูณัชชาโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ แท้จริงแล้วนะไม่มีความสัมพันธ์ไหน
มั่นคงหรือยั่งยืนเท่าความเป็นพี่น้องแล้ว พ่อดีใจนะที่หนูคิดได้แบบนี้ ”
ณัชชาเม้มริมฝีปากยิ้มขึ้นพร้อมกับพยักหน้าอย่างเข้าใจ จากนั้นเธอก็เอ่ยขึ้นว่า
” งั้นหนูขอตัวกลับบริษัทก่อนนะคะ ”
คุณหญิงจารวียิ้มอย่างเอ็นดูแล้วเอ่ยตอบว่า
” จ้ะ เดี๋ยวแม่จะให้คนขับรถไปส่งนะ ”
” ค่ะ ”
เธอยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง แล้วรถก็ขับมาจอดรอข้างหลังเธอ
เธอจึงเดินเข้าไปนั่งในรถแล้วคนขับรถก็ขับออกไปทันที
คุณหญิงจารวีมองตามหลังรถ ที่ขับออกไปด้วยสีหน้าเสียดายแล้วเอ่ยกับสามีว่า
” คุณฉันเสียดายหนูณัชชาที่สุดเลย รู้งี้เราน่าจะมีลูกชายสักสองคนเน้อ ”
คุณผู้ชายทวีศักดิ์ยิ้มพร้อมกับโอบไหล่ภรรยาแล้วเอ่ย
” การอยากครอบครองคนอื่นไม่ใช่สิ่งดีเลยคุณ ต่อให้เรามีลูกชายสิบคน
หากพวกเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบหนูณัชชาเราก็บังคับพวกเขาไม่ได้
หรือต่อให้บังคับได้ จุดจบก็ไปกันไม่รอดเหมือนอย่างเตชินไง
มีน้อยคนนะที่ถูกจับคลุมถุงชนแล้วจะมีความรักให้กันในภายหลัง
ผมว่าคุณอย่าคิดใช้ลูกเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ทางธุรกิจอีกเลย
ลูกโตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง เราอย่าไปบงการชีวิตเขาเลย
ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตของเขาอย่างมีอิสระเถอะ เราเป็นพ่อเป็นแม่ก็แค่คอยสนับสนุนช่วยเหลือเขาก็พอ ”
ฟังคำพูดของสามี คุณหญิงจารวี พยักหน้าอย่างช้าๆจากนั้นก็เอ่ยว่า
” ค่ะ ”
คุณผู้ชายทวีศักดิ์ยิ้มอย่างอบอุ่นให้ภรรยาแล้วเอ่ย
” เข้าบ้านกันเถอะ ”
เขาก็โอบไหล่ภรรยาแล้วเดินเข้าบ้านไปพร้อมกัน
เตชินกลับมาที่บริษัท นั่งคิดหาวิธีแก้ปัญหาเรื่องการรับมรดก
เพราะต่อให้เขาจดทะเบียนกับใคร ก็ไม่ทันคลอดลูกก็เลยกำหนดวันรับมรดกอยู่ดี
การหาผู้หญิงบริสุทธิ์มาเป็นแม่ของลูกเขานั้นไม่ยาก
แต่จะหาผู้หญิงที่ไม่อยากผูกมัด สลัดทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้
ไม่มีความโลภ ไม่เรื่องมาก เชื่อฟัง ว่านอน
สอนง่ายนั้นเขาหายากจนต้องคิดหนัก
เพราะความหล่อเหลา เพอร์เฟค และมีรูปร่างที่สูงใหญ่แถมหุ่นชวนขยี้ใจของเขา
ใครได้มีความสัมพันธ์ด้วยก็ติดใจทุกราย
หลงไหลเขาจนถอนตัวยาก
ตอนนี้ในหัวของเขามีเพียงตัวเลือกเดียวคือพิม
แต่เธอหัวแข็งดื้อรั้น จนเขารู้สึกอ่อนใจ และเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์
ไม่เหมาะจะมาเป็นแม่ของลูกเขา
สำหรับเขาคนที่จะเป็นแม่ของลูกเขาต้องเป็นสาวบริสุทธิ์เท่านั้น
เขารู้ว่าคนอย่างพิมแม้จะบริสุทธิ์ ก็คงไม่ยินดีช่วยเขา แม้เธอรักเงินเห็นแก่เงิน
แต่เธอรักเกียรติและศักดิ์ศรีมากกว่า เธอคงไม่ยอมให้ตัวเองมีมลทินติดตัวแน่
