“น้องชายของฉานนนนนนน!!!”
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆที่คุ้นเคยตามปกติใช่แล้วห้องผมเอง จากนั้นผมก็ตรวจเช็คน้องชายตัวเองก็ยังอยู่ดีปกติแถมยังอยู่ในสภาวะร่าเริงสุดตัวอีก
“แฮ่กๆ แค่ฝันไปเหรอ?”
ฝันซ้อนฝันเหรอ? เป็นฝันที่บ้าบอดีแท้ จู่ๆจะกลายเป็นผู้หญิงเนี้ยนะตลกละ สกสัยคงจะอ่านโดจินชิตามเว็บเยอะเกินไปมั้งเรา เอาเถอะนอนดีกว่า…
“สวัสดีคะพบกันอีกแล้วนะคะ”
“เฮ้ย!!! นี้หล่อนอีกแล้วเหรอ”
ขณะที่ผมพยามจะหลับอีกครั้ง จู่ๆผู้หญิงหน้าตาคุ้นเคยก็โผล่มาด้านข้างเตียงผมเฉย!! ใช้แล้วยัยคนคอสเพลย์นางฟ้านั้นนี้หว่า!!!!
“แหม~ จำได้ด้วยเหรอคะ นึกว่าจะถูกลืมไปแล้วซะอีกนะเนี้ย”
“ใครจำไม่ได้ก็บ้าแล้วเห้ย!!! ก็เธอนะทำน้องชายตูลาโลกไปตะกี้นี้หว่า!!”
“ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นซะหน่อย ก็คุณเลือกเองนะคะ”
“เลือกบ้าเตี่ยเธอดิ!!! อย่าบอกนะว่าตอนนี้น้องชายฉันก็…..”
“ไม่ต้องห่วงหรอกคะในนี้จะคงสภาพร่างที่แท้จริงเอาไว้เพราะฉะนั้นไอ้จ้อนของคุณยังอยู่ดีคะ”
“เฮ้องั้นเหรอขอบใจ… ไม่ดิหล่อนเป็นใครฟะบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย!!!”
“ฉันนางฟ้าฝึกหัดหมายเลข332 แองจิโร่คะ ขอขอบคุณที่ยอมร่วมมือกับพวกเราในการทดสอบระบบเกิดใหม่”
ใครไปให้ความร่วมมือตอนไหนฟะ หล่อนมาพูดแบบไหนตูก็นึกว่าจะให้ลองทดสอบเกมส์MMoซะอีก ใครจะมานึกฟะว่าจะได้มาเกิดใหม่ที่นี้ฟะ
ว่าแต่ระบบเกิดใหม่เหรอ? งั้นแสดงว่า…
“ฉัน..ตายไปแล้ว?”
ท่านี้เป็นการเกิดใหม่แสดงว่าผมถูกกำหนดให้ตายเพื่อมาเกิดใหม่ใช่มั้ย? เหมือนตามนิยายต่างโลกที่เคยอ่านแน่ ๆ
“ไม่ๆ คุณยังไม่ตายคะ พวกเราไม่ทำเรื่องโหดร้ายอย่างกำหนดให้ใครตายแบบมั้วๆ หรอกคะ ไม่งั้นคงถูกฝ่ายโชคชะตาด่าหูพังพอดี”
“ละ…แล้วที่บอกเกิดใหม่นี้หมายความว่าไง?”
ผมไม่ค่อยเข้าใจที่เธอพูดซักเท่าไหร่ ท่าไม่ตายจะเรียกว่าเกิดใหม่ได้ไงละ?
“อย่างที่บอกมันเป็นแค่การทดสอบเท่านั้น ตอนนี้ตัวคุณยังใช้ชีวิตอยู่ดีมีสุขที่โลกโน้นที่มาเกิดใหม่ก็เป็นแค่ครึ่งเดียวของวิญญาณคุณเท่านั้นคะ ดูนี้สิคะ”
แองเจโร่ฉายภาพโฮโลแกรมขึ้นมา ซึ่งเป็นผมกำลังนั้งเล่นเกมส์บนโต๊ะPC อยู่ในห้องนี้ ซึ่งภาพตัวผมที่กำลังเล่นเกมส์แนวMMOทีี่เล่นเป็นประจำ
ซึ่งเล่นได้แย่มาก…. นี้มันอะไรกันฟะทั้งกดสกิลมั้วแถมยังคุยแชทระหว่างลงดันจนไม่ได้ยืนแท็งให้แนวหลังอีก!!! แถมยังใช่ขวดยาแบบมัวๆทั้งเลือดลดนึดเดียว โดยไม่สนใจคูลดาวอีกแกเป็นมือใหม่รึไงฟะ!!
“ตอนนี้ทักษะและความรู้ที่จำเป็นในเกมส์อยู่ในตัวคุณหมดแล้วคะ และทักษะหรือความรู้อื่น ๆ ที่จำในการใช้ชีวิตเป็นก็ถูกแบ่งมาให้คุณครึ่งหนึ่งเช่นกันคะ”
ประมาณว่าถูกแยกมา2ร่าง เลยต้องแบ่งกันใช้ว่างั้น อะไรกันฟะนี้อะนะระบบเกิดใหม่ในต่างโลก ไม่เห็นเหมือนในนิยายเลยฟะ
“ก็แหงสิคะ ท่าเป็นแบบในนิยายที่คุณอ่านคงเดือดร้อนคนขับรถบรรทุกแน่ๆคะ”
เออวะท่าตายแบบนั้นไอ้คนขับรถบรรทุกผู้น่าสกสารคงติดคุกไม่รู้เรื่องแหงๆ แม้จะสมควรก็เถอะ
“ก็จริงอะนะ แล้วฉันมีโอกาศได้กลับไปอยู่ร่างเดิมตัวเองไหม”
เอาจริงๆเลยนะ ไอ้การเกิดใหม่มันก็น่าตื่นเต้นอยู่หรอกแต่ท่าให้ลาจากครอบครัวนี้คงไม่ไหวจริง ๆ นะแหละ อยากน้อยผมก็ยังอยากตอบแทน พ่อแม่ อยู่นะถึงแม้ตัวผมที่นั้งเล่นอยู่ก็อาจกำลังทำหน้าที่นั้นแทนอยู่ก็เถอะ
“คำตอบคือมีคะ แต่ต้องทำภารกิจให้สำเร็จก่อนคะ”
“ภารกิจ?”
“ร่วมเดินทางปราบจอมมารคะ”
“เห~ คลาสสิทกว่าที่คิดคล้ายๆกับพวกเกมส์RPGสิพอแสร็จภารกิจแล้วเธอก็จะส่งฉันกลับสินะ?”
“ไม่คะการส่งกลับนั้นจำเป็นต้องให้วิญญาณหลุดออกจากร่างหรือง่าย ๆ พอจบภารกิจแล้วก็เอามีดหรือดาบที่พกมาบาดคอหอยตัวเองเลยคะ”
โหดชิบ ใครมันจะทำได้ฟะ แค่มีดปอกมะม่วงตูยังกลัวเลยจะให้เฉือดคอหอยตัวเองเนี้ยนะ? ไม่มีทางซะละ
“เอาเถอะได้เป็นผู้กล้าก็ไม่เลวเท่าไหร่ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงก็เถอะแต่คงมีความสามารถโกงๆให้สินะ”
“ไม่ใช่คุณไม่ใช่ผู้กล้าคะอาชีพนั้นจะเป็นไปตามที่เลือกไว้ตอนแรก คือ คุณจะได้รับหน้าที่เป็นนักบุญหญิงประจำกลุ่มผู้กล้าคะ ฉันก็บอกไปแล้วนะคะ ยังไม่ยอมรับความจริงอีกเหรอคะ? ที่สำคัญจะเอาความสามารถโกงๆไปทำไมคะเป็นแค่ตัวซัพพอทแท้ ๆ”
“อ๋อเหรอ!!!!!”
“อร๋ายยย เอ็บๆๆๆๆๆ อำอาไออะ”(โอ็ยเจ็บๆทำอะไรนะคะ)
ผมหยิกไปที่แก้มของแองเจโร่ ทั้ง2ข้าง ด้วยความโมโห
“จริงอยู่ที่ตูเลือกนักบุญก็จริงแต่มันเป็นความผิดพลาดเฟ้ย!! อีแบบนี้จะให้ตูไปเป็นเมียผู้กล้ารึไง!!!”
ท่าตามหลักปกติของต่างโลกนักบุญหญิงคือตัวตนที่ต้องไปเข้าฮาเร็มในฮาเร็มผู้กล้าไม่ก็ฮาเร็มพวกคนที่มีความสามารถโกง ๆ ซึ่งไอ้จุดยืนแบบนั้นในต่างโลกตูไม่อยากได้โว้ยยยย!!!
“แออุน เอือเองอะอะอีอำอันอุนไอเอ็นอ้องไอเอนอองอูอาเอยอิอะ”
“โทษทีนะแองจิโร่แต่ที่หล่อนพูดมานะ ฟังไม่รู้เรื่องเลยสักนึดเลยฟะ”
“งับ!!!”
“อ๊ากกก ยัยบ้าเอ๊ย!!! มากัดนิ้วฉันทำไมเนี้ย!!!”
จู่ ๆ แองจิโร่ก็คว้ามือผมไปกัดซะอย่างนั้น แถมยังกัดซะเลือดออกด้วย!!!
“บู่ ๆ ไม่รู้คะแองจิโร่บอกหน้าที่ของคุณเสร็จแล้วงานของแองจิโร่ก็จบแล้วด้วยไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ให้คนใจร้ายอย่างคุณทำร้ายแองจิโร่หรอกคะลาก่อน!!!”
“เฮ้ยกลับมาก่อน–“
ก่อนที่ผมจะคว้าตัวแองจิโร่ก็ส่องแสงสว่างแล้วก็กลายเป็นแสงสว่างที่ชวนแสบอีกแล้ว!!! ทำไมต้องมาเจอแสงและก็แสงฟะ!!! ไม่เข้าใจ!! ทุกอย่างที่เกี่ยงกับต่างโลกมันเป็นแสงหมดรึไงฟะ!!!
“ว่าแต่ทำไมแสงนี้มันยังอยู่ฟะ ปกติแล้วมันต้องหายไปสิฟะบัครึไงวะ!!!”
แสงสว่างที่แองจิโร่ทิ้งไว้ยังคงส่องแสงกลางห้องผมซึ่งท่าให้เดาท่ามันไม่ใช่บัคหรืออะไรสักอย่างที่คล้ายๆกัน แสดงว่าแสงนี้คือทางไปต่อสินะ ก่อนไปก็ต้องไปเอาของที่จำเป็นมาไปด้วย!! ตูไม่ยอมไปต่างโลกมือเปล่าหรอกเฟ้ย!!!
ผมหยิบกระเป๋าเป้ในตู้เสื้อผ้าออกมา ของที่ต้องเอาไปก็พวกสบู่ ยาสีฟัน แปรสีฟัน และของจิปาถะเช่นกระดาษปากกาโทรศัพมือถือ ที่ขาดไม่ได้คือแว่นกันแดดราคา50บาทอันนี้แหละที่คิดว่าโคตรจะจำเป็นสำหรับผมแน่ๆ!! ถึงจะไม่รู้ว่าของพวกนี้เอาไปได้ด้วยไหมแต่ไม่ลองไม่รู้ ดีกว่าไปมือเปล่า
“พร้อมจะลุยแล้วเฟ้ย”
ผมสะพานเป้บนหลังพร้อมกับใส่แว่นกันแดดและเดินเข้าไปในสว่างนั้นก่อนที่สติผมจะดับไปอีกครั้ง
