ผมคือนักบุญหญิงที่เป่ายิ้งฉุบมาเกิดใหม่ครับ – ตอนที่ 17

      แสงแดดยามเย็นที่สวยงาม นี้ก็เป็น1ปีแล้วสินะ ที่ผมมาอยู่หมู่บ้านแห่งนี้ เรื่องราวมันผ่านไปเร็วราวกับโกหก ตั้งแต่คืนนั้นที่จะเราถูกหัวหน้าจับได้ ชีวิตเราก็เปลี่ยนไปตลอดกาลเลยนี้นะ

“มีเรีย พักบ้างเถอะจ๊ะ”

    สาวหูหมีคนหนึ่งส่งเสียงเรียก ผมขณะที่ผมกำลังกวาดหน้าร้านอยู่

“คุณคุมะโกะให้ฉันทำงานด้วยเถอะคะ ถ้าอยู่เฉยๆ ฉันคงต้องไม่สบายใจที่ต้องเอาเปรียบทุกคนแน่ๆ”

“ขยันทำงานมันก็ดีอยู่หรอก แต่เธอกำลังท้องอยู่นะ เกิดเป็นอะไรน้องชายฉันเอาฉันตายแน่”

    ใช่แล้วละ ตอนนี้ผมเองก็ใกล้จะได้เป็นแม่คนแล้วละ น่าตกใจใช่ไหมละ? จากคนที่หื่นนมขนาดหนักจะกลายเป็นสาวแม่บ้านไปได้

    แม้แต่ผมก็ยังตกใจเลย แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะตั้งแต่ได้อยู่กับเขานะ เขาคือคนที่เปลี่ยนผมให้กลายเป็นหญิงสาวด้วยลีลาอันดุดันและเร้าร้อนของเขา ทำให้ผมลืมความสุขในฐานะผู้ชายไปเลยละ

“ลูกๆ เองก็ชอบให้ฉันทำงานด้วยสิคะ จริงไหมคะๆ ลูกแม่”

    ผมพูดพร้อมลูบท้องโตๆของผมเด็กในท้องเองกะเตะท้องโต้ตอบกลับมา ราวกับเราสามารถสื่อสารกันได้ ไม่สิเพราะเราเป็นแม่ลูกถึงได้สื่อสารกันได้ไง

“เฮ้อ~น้องชายฉันนี้มันโชคดีจริงๆที่ได้เมียดี ขนาดฉันแก่กว่ามันยังหาผัวดีๆ ไม่ได้สักทีเนี้ยสิ ทำไมกันน้า~”

“คุณคุมะโกะเองก็เป็นสาวสวยนะคะ แค่คุณคุมะโกะลองเปิดใจดู ฉันเชื่อว่าจะมีผู้ชายดีๆเข้ามาแน่นอน”

      คุณคุมะโกนั้นเป็นสาวเผ่าหมีหุ่นเลยสะบึมมากๆ แม้แต่ก้นเองก็น่าจับ…ใช่แล้วมันน่าจับมากๆเลยละก้นแน่นๆของสาววัย30ปีเนี้ย หึๆๆ อ๊ะ!! ไม่ได้สิตัวผมนี้ละก็ตอนนี้นายมีลูกและสามีอยู่แล้วนะ จะกลับไปทำนิสัยเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ!!

“นั้นไง พูดถึงก็กลับมาพอดีเลยเจ้าน้องชายตัวแสบนั้น”

       ผมหันไปทางที่คุณคุคะมะโกะมองผมก็เห็นร่างใหญ่ๆของเขาที่ปกคลุมไปด้วยขนสีน้ำตาลซึ่งเป็นลักษณะประจำตัวของเขา ปากที่ยืนออกมาเล็กน้อยพร้อมกับฟันที่แหลมคมและจมูกสีดำสีเหลี่ยมของเขา มันช่างมีเสน่เหลือเกิน ดวงตาสีกลมโต ใบหูกลมๆที่แปะอยู่บนหัวของเขาทำให้เขาดูน่ารักและเท่มากๆในเวลาเดียวกัน

“คุณคุมะวันนี้กลับมาจากการล่าน้ำผึ้งแล้วเหรอคะ!!!”

     ผมเข้าไปโผกอดเขาทันที อ่า~รู้สึกอุ่นจังเลย ขนของเขาก็นุ่มสุดๆ

“โฮกกกกกกกกก~”

“แหม~ ปากหวานจริงนะคะ คุณคุมะเนี้ย แล้วซ่อนอะไรไว้ด้านหลังเหรอคะ”

“โฮกกกกกกก~

    เขายื่นยวงผึ้งที่เขาไปตีแตกสดๆมาให้กับผม ดูสิขนาดตัวอ่อนผึ้งยังอยู่เลย เป็นยวงผึ้งที่สวยมากๆ เลย

“เอ๋!! นี้ให้ฉันจะดีเหรอคะ? นี้ไม่ใช่อาหารของคุณตอนจำศีลหน้าหนาวไม่ใช่รึคะ?”

“โฮกกกกก~”

“อยากจะบำรุงลูกเหรอคะ? ของแบบนั้นไม่จำเป็นหรอกคะ ลูกของเราแข็งแรงอยู่แล้วเพราะเกิดมาจากความรักของพวกเรานี้น่า”

“โฮกกกก~”

“โธ่~ คุณนี้ตื้อไม่เลิกจริงๆเลยนะคะ แค่นึดเดียวก็พอนะคะ!! ที่เหลือคุณต้องเก็บไว้ตอนหน้าหนาวนะ!!”

“โฮก~”

    ผมหยิบหนอนจากยวงผึ้งมากิน2-3ตัว หนอนสดๆ ที่ยังไม่ตายนี้อร่อยจังเลยนะ ทั้งหวานทั้งมันแถมยังดิ้นในปากตอนเคี้ยวอีก รู้สึกดีสุดๆเลยอ่า~

“โฮกกกก!!”

“เดี๋ยวก่อนสิคะ คุณคุมะ คุณคุมะโกะก็อยู่ที่นี้ด้วยนะคะ”

    เขาพยามจะจูบผมแต่ผมเองก็พยามปัดป้อง ผมเองก็อายเป็นนะ

“ไม่ต้องห่วงฉันเองก็จะกลับบ้านแล้วละ เชิญสนุกกันกันให้เต็มที่เลยนะ”

“เอ๋!! เดี๋ยวก่อนสิคะคุณคุมะ–อุ๊บ!!”

     เขาจูบผมทีเผลออีกแล้วแถมยังสอดลิ้นเข้ามาอีก จูบของเขานั้นจะมีรสชาติของปลาแซลม่อนไม่ก็รสน้ำผึ้งเสมอ นี้แหละเสน่เด็ดของเขาแหละ

“โธ่~ คนบ้าๆๆๆๆๆ ชอบมาแกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย”

    ผมทุบไปที่พุงของเขาเบาๆ แม้ผมจะเป็นคนใจกว้างก็เถอะ แต่ผมเองก็โกรธเป็นเหมือนนะ

“โฮกกกกก~”

“เอ๋!! ไม่ใช่ฤดูติดติดสัตว์ของคุณหมดไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“โฮกกกกกกกกกกก~”

“ก็เพราะเธอน่ารักเลยเกิดอารมเหรอคะ แหม~มาชมฉันไปก็ไม่ให้ทำหรอกนะคะ ลูกของเราจะคลอดเร็วๆนี้แล้วนะคะ ท่าของคุณใส่เข้าไปละก็กระทบถึงเด็กแน่นอนคะ”

“โฮก~”

    เขาทำหน้าหง่อยทันทีที่ผมว่าไม่ให้เขาทำ หุๆ เป็นชายที่ไม่ได้เรื่องจังน้า~ ช่วยไม่ได้ผมเองก็ควรจะปลอบเขาหน่อยละกัน เพราะนี้คือการเซอร์วิสของภรรยายังไงละ!!!

“แต่ว่าท่าทำทางข้างหลังแบบเบาๆละก็ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ(กระซิบ)”

“โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”

“เอ๋!! เดี๋ยวคะคุณคุมะจะอุ้มฉันไปไหนคะ งานของฉันยังไม่เสร็จเลยนะคะ”

     สุดท้ายเขาก็อุ้มผมกลับไปทำกันที่บ้านทันที จิตวิญญาณหมีในตัวของเขาตื่นขึ้นแล้วละ ทั้งๆที่ผมบอกให้เบาๆแท้ๆแต่กลับทำรุนแรงแบบนี้ ประตูหลังของผมมันบอบบางนะรู้ไหมคุณหมีของฉัน อร๊างงงงง~

 

 

 

 

“ไม่ใช่แล้วโว้ยยยยยยยยยย!!!!”

      ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที นี้มันฝันเชี่ยอะไรวะเนี้ยขนลุกชิบหาย!! แล้วทำไมผมต้องมีผัวเป็นหมีด้วยวะ!! แถมยังให้มันทำประตูหลังอีก!!! แล้วทำไมผมต้องไปหยิบตัวอ่อนจากยวงผึ้งมาแดกด้วย!! นี้มันฝันห่าอะไรเนี้ย!!

“อ๊ะ พี่สาวตื่นแล้วละ”

      ผมได้ยินเสียงจากเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากด้านข้าง เมื่อผมหันไปก็พบกับสัตว์สี่ขาที่มีขนน้ำตาล ตาดำ มีหูกลมๆ จมูกแหลมหน่อยๆ ใช่แล้วละมันคือหมีนั้นเอง..

“ไอ้เชี่ยยย!! ไอ้หน้าหมี!!! อย่าเข้าไปมาใกล้ตูนะเฟ้ย!!”

      ผมรีบกระโดดถอยหลังหนีทันที นี้มันอะไรกันฟะ!! อย่าบอกนะว่าไอ้หมีตัวเล็กนี้มันเป็นลูกผมนะ!! ไม่มีทางแม่งก็แค่ฝัน ใช่แล้วละมันก็ควรฝันใครมันจะไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ่งกับหมีจนออกลูกมาเป็นหมีได้หรอก!! หรือว่าจริงวะ?

“พี่สาวเป็นอะไรไปรึเปล่าครับ?”

     ว้ากกกก!! ไอ้หมีเวรอย่าเข้ามาใกล้นะโว้ยยย!! เดี๋ยวนะ..พี่สาวเหรอ?

“เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าพี่สาวไม่ใช่คุณแม่สินะ”

     ผมถามหมีตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเพื่อความแน่ใจ

“ละเมออะไรของพี่สาวเนี้ย? ถ้าแม่ของผมตอนนี้ก็อยู่บ้านเลี้ยงน้องอยู่นะ”

“เยสสส!!”

     ตูไม่ใช่แม่มันโว้ย!!!! เดี๋ยวนะแล้วที่นี้มันที่ไหนวะ ท่าจำแอบดูพวกสาวอมนุษย์แล้วก็… อ่าใช่เราโดนจับมานี้หว่า แม่งเอ็ย โคตรของโคตรงี่เง่าเลยนี้กว่า!! โดนจับมาเพราะไปแอบดูสาวอาบน้ำเนี้ยนะ!! ป่านนี้ลุงริสคงแฉผมสนุกปากแล้วละ

“ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่สาวเป็นอะไรหรอกนะ แต่ผู้ใหญ่บ้านให้ผมมาตามพี่สาวให้ไปหานะ”

“ผู้ใหญ่บ้านหมายถึงเอลฟ์อะนะ”

“ใช่แล้วละ เห็นว่าผู้ใหญ่จะคุยกับพี่สาวเรื่องเงื่อนไขการปล่อยตัวนะ”

“งั้นนำทางไปโลด!!!”

      แบบนี้คุยน่าคุยขึ้นมาหน่อยหนึ่ง แม้จะฝันบ้าๆไปหน่อยเพราะมาอยู่หมู่บ้านนี้ก็เถอะ แต่เดี๋ยวผมเองก็จะได้กลับบ้านแล้วสินะ

ผมคือนักบุญหญิงที่เป่ายิ้งฉุบมาเกิดใหม่ครับ

ผมคือนักบุญหญิงที่เป่ายิ้งฉุบมาเกิดใหม่ครับ

Status: Ongoing
อ่านผมคือนักบุญหญิงที่เป่ายิ้งฉุบมาเกิดใหม่ครับชาย2คนที่เป่ายิ้งฉุบแย่งตัวละนักบุญหญิงเพราะอยากเล่นตัวละครผู้หญิงกัน แต่เมื่อเขาสามารถเอาชนะเพื่อนของตัวเองได้ ก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ต่างโลกในฐานะของนักบุญจริงๆ เสียแล้ว

Comment

Options

not work with dark mode
Reset