“พี่ชายแกรน..นั้นพี่จริงๆเหรอ..”
นีน่าทำจานไม้ในมือของเธอตก เธอทำหน้าตกใจมากๆ ที่ได้เห็นผม หึๆ ในที่สุดผมก็กลับมาแล้วละนะ
“โย่ว นีน่าพี่กลับมาแล้วจ้า”
“พี่ชายคะ!!”
นีน่าวิ่งมากอดผมพร้อมกับร้องไห้ แหมรู้สึกดีจริงนะเนี้ยที่มีคนคิดถึงผมเนี้ย ว่าแต่นีน่าสูงกว่าผมแล้ว รึเปล่าหว่า? นี้ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย นี้พึ่งผ่านไป5เดือนเองนะ เด็กๆนี้โตกันเร็วเกินไปรึเปล่านะ
“พี่ไปอยู่ไหนมา!! รู้ไหมหนูเป็นห่วงแทบแย่!!”
“พี่โดนจับเพราะไปข้ามชายแดนแบบผิดกฏหมายนะ”
“แต่ทุกคนในกิลบอกว่าพี่ตายแล้ว!!”
“ปากเสีย!!! ใครมันมาบอกว่าพี่ตายกัน!!”
ตูแค่โดนจับโว้ย!! ต้องเป็นฝีมือลุงริสแหงๆ นอกจากจะชิ่งก่อนเพื่อนยังมาแช่งกันอีก!! ท่าเจอหน้าละก็ขอสักหมัดหน่อยเถอะ!!
“หนูกลัวแทบแย่…นึกว่าจะไม่ได้เห็นพี่อีกแล้ว…”
“นีน่า”
อ่า~น่ารักแหะ เธอเป็นห่วงผมด้วยละ ทำไมเธอถึงเป็นเด็กดีขนาดนี้กันนะ ถ้าผมมีลูกสาวละก็อยากมีแบบเธอเนี้ยแหละ ถึงผมจะมีแล้วก็เถอะ…แต่ยัยพวกนั้นไม่ขอนับนะ ยัยพวกนั้นมันผิดปกติเกินไปมีลูกสาวที่ไหนมันจะข่มขืนแม่ตัวเองเกือบทุกวันกันละ
“ตายจริงกลับมาแล้วเหรอจ๊ะ แกรน”
“คะ..คุณเชลลี่”
ตายห่าแล้วลืมไปเลย!! ที่เราหนีไปทำภารกิจคุ้มกันก็เพราะเรื่องชุดของนีน่านี้หว่า เธอจะยังโกรธเราอยู่ไหมนะ
“ไม่ต้องห่วงหรอกแกรนเรื่องชุดนั้นนะ ฉันไม่โกรธแล้วละจ๊ะ เพราะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนี้น่า”
“คุณเชลลี่…”
สรุปผมรอดจากหมัดสุดอันตรายแบบนั้นแล้วสินะ เย้~
“แล้วทำไมคุณก้าก้าถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละ?”
“คุณเชลลี่รู้จักก้าก้าด้วยเหรอครับ?”
“ก็เคยอยู่หมู่บ้านเดียวกันนี้จ๊ะ จะรู้จักก็ไม่แปลกนี้ จริงมั้ย?”
จะว่าไปคุณเชลลี่เองก็เป็นครึ่งสัตว์นี้หว่า โลกกลมชะมัดเลยแหะ ไม่คิดว่าจะรู้จักกันด้วย
“ไม่ได้ เจอกัน นาน เลยนะ”
“ก็ไม่ได้เจอกันตั้งแต่คุณก้าก้าฆ่าคุณปู่ฉันแล้วละคะ”
ไอ้หัวหน้าของมิโนทอรัสที่หล่อนบอกว่าเคยไปฆ่าเป็นปู่ของคุณเชลลี่เองเหรอ!!
“ทำไมนักรบประจำหมู่บ้านอย่างคุณถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละค่ะ”
“เอ่อ เรื่องนั้นเดี๋ยวผมขออธิ–“
“ก้าก้าเป็น ภรรยา แกรน ต้องอยู่ด้วยกัน”
ก่อนที่ผมจะพูดจบก้าก็พูดแทรกขึ้นมา เดี๋ยวๆ ไหงไปอธิบายแบบนั้นฟะ ถึงจะจริงก็เถอะ..
“ถ้าจำไม่ผิด ไม่ใช่ว่าคุณก้าก้าต้องหาคนที่มีพลังเวทย์บริสุทธิ์สูงถึงจะมีลูกได้ไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ แต่ แกรนมี เราเลย มี ลูก และหลาน แล้ว”
“เอ๋!! พี่ชายมีลูกมีหลานแล้วเหรอคะ!! ไม่จริงน่า..”
นีน่าเหมือนจะช็อคน่าดูเลยแหะ ที่เรามีลูกแล้ว แต่เธอเข้าใจอะไรไปนะ ถึงจะบอกว่าเป็นลูกก็เถอะ แต่ยัยพวกนั้นมัน… ไม่ขอพูดละกัน
“ถึงจะบอกว่ามีลูกกับหลานเถอะนะ แต่พวกเธอใช้เวลาท้อง2ชม.กับโตอีก8ชม.เองนะ พอโตแล้วเขาก็ออกไปใช้ชีวิตเลยไม่ได้มายุ่งอะไรกับพี่หรอกนะ แถมพวกเขาแค่ขอพลังเวทในตัวพี่นึดหน่อยเพื่อตั้งท้องเท่านั้นเอง ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยมากกว่านั้นหรอกนะ”
ความจริงคือผมโดนข่มขืนฮาตคอทุกวันต่างหากละ แต่เรื่องนั้นอย่าไปบอกใครเลยอายเขาหมด
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรกับพี่สาวใช่มั้ยคะ!!”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ”
เฉพาะกับก้าก้าอะนะ ถ้าเป็นลูกหลานทุกคนที่เกิดจากผมละก็ทำหมดทุกคนแล้วละ แต่จริงๆ น่าจะเรียกโดนกระทำมากกว่าก็เถอะ
“อะไรกัน..ยังพอมีหวังอยู่สินะ(เสียงเบา)”
“หือ? พูดอะไรเหรอนีน่า?”
“มะ..ไม่มีอะไรหรอก!! เดี๋ยวหนูกลับไปตากผ้าก่อนนะ!!”
นีน่าวิ่งหน้าแดงเข้าไปในหลังร้าน ผมไปทำอะไรให้เธอรึเปล่าหว่า หรือว่าเธอจับได้ว่าผมแอบฟินกับหน้าอกของเธอแล้วนะ
“แกรน ฉันมีเรื่องจะถามเธอหน่อยนะ”
“มีอะไรเหรอครับ”
“เธอรอดมาจากกการถูกมอนสเตอร์โจมตีมาได้ยังไงละ แกรน”
“มอนสเตอร์เหรอครับ? พูดเรื่องอะไรผมไม่เข้าใจเลยสักนึด”
“ไม่ใช่ว่าขบวนสินค้าที่แกรนคุ้มกันถูกฝูงมอนสเตอร์โจมตีไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
“จริงเหรอครับ.. แล้วมีใครรอดบ้างไหมครับ”
“ท่าจากที่กิลร่ายงานมาทุกคนที่อยู่ขบวนคุ้มกัน ไม่ตายก็หายสาปสูญหมดเลยแหละจ๊ะ พึ่งจะมีแกรนนี้แหละ ที่โผล่มาเป็นคนแรก”
นี้ก็คือความเสี่ยงของงานนักผจญภัคเหมือนกัน ทุกคนเอาชีวิตไปแขวงไว้บนเส้นด้ายเพื่อให้ได้ค่าตอบแทนที่มากกว่าปกติ ท่าจากที่คุณเชลลี่บอกลุงริสกับคนอื่นๆก็คงไม่รอดแล้วสินะ ถึงว่าทำไมคนอื่นถึงบอกว่าเราตายไปแล้ว
“แกรนเป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ก็แค่พอมารู้ข่าวว่าทุกคนไม่อยู่แล้วมันก็เศร้าใจนึดๆเหมือนกันนะครับ”
“ก็เป็นเรื่องปกตินั้นแหละจ๊ะ เพราะงั้นฉันถึงถอนตัวจากการเป็นนักผจญภัคแล้วมาเปิดโรงแรมกับสามีไงจ๊ะ”
คุณเชลลี่พูดด้วยน้ำเสียงเศร้านึดๆ ก็นะอาชีพนี้มันใช้โชคเยอะ พอควรเลยนี้นะ ก็มีหลายคนที่ตั้งตัวได้แล้วก็ทำเหมือนคุณเชลลี่นั้นแหละ ต่างจากผมที่ทำแค่เอาตัวรอดไปวันๆ เท่านั้นแหละ
“แล้วสรุปทำไมเธอถึงรอดมาคนเดียวนะ”
“แม้จะเป็นเรื่องงี่เง่าก็เถอะ แต่คืนในวันที่ 4 ผมกับลุงริสข้ามดินแดนเพื่อไปแอบดูพวกสาวครึ่งสัตว์อาบน้ำกันนะครับ และเผอิญพวกเราโดนจับได้ แต่ลุงริสแกหนีไปได้ส่วนผมเองก็โดนหัวหน้าหมู่บ้านที่นั้นจับได้แล้วถูกขังอยู่ที่นั้นประมาณ 5 เดือนกว่าๆ เขาถึงปล่อยตัวมานี้แหละครับ”
คุณเชลลี่ทำหน้าจริงจังกับเรื่องที่ผมเล่า น่าอายกว่าที่คิดแหะที่ต้องมาเล่าเรื่องแบบนี้ให้คนฟังเนี้ย
“อืมๆ เข้าใจแล้วละ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้ในสภาพมีลูกตาอยู่ละ?”
“เอ๋?”
ทำไมถามอะไรน่ากลัวอย่างงั้นละนั้น? ที่นั้นมันมีมอนสเตอร์คอยควักคนที่ข้ามดินแดนแบบผิดกฏหมายรึไง
“นี้ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะจ๊ะ ที่มีคนบ้าข้ามแดนเพื่อไปแอบดูคุณร็อดนี่อาบน้ำนะ จริงๆ แล้วคุณร็อดนี่เป็นคนที่สวยและชื่อดังพอสมควรในเรื่องความงามและความสามารถด้านเวทมนต์ ทำให้มีคนบ้าบางคนไปแอบดูเธออาบน้ำนะจ๊ะ และทุกครั้งที่เธอจับคนที่มาแอบดูได้ เธอจะตรึงคนๆนั้นไว้ด้วยเวทมนต์และควักลูกตาออกมาทีละข้างเพื่อบี้ให้เจ้าของดู จากนั้นเธอก็จะปล่อยให้คนที่ตาบอดพวกนั้นเร่ร่อนไปในดินแดนสัตว์นะ”
“โหดชิบ!!”
คุณร็อดนี่นี้มันโหดขนาดนั้นเลยเหรอวะ!! ยัยคนบ้องๆ บวมๆ ที่วันๆเห่อแต่หลานและพอพวกนั้นทำอะไรผิด ก็ชอบมาโทษผมทุกเรื่องเนี้ยนะ ทำเรื่องโหดร้ายได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ แล้วไหงเธอยังอยู่ดีมีสุขไม่โดนจับไปขังคุกกันนะ
“ก็นี้เป็นเรื่องทั้วๆไป ที่คนแถวนั้นรู้กันหมดแหละ แกรนไม่รู้หรอกเหรอ?”
ไอ้ลุงริส!! ถ้าผมไม่ใช่ตัวเมียป่านนี้ผมตายไปแล้วนะ!! ถ้าเจอตัวละก็… แต่ช่างเถอะลุงเองก็ไม่อยู่แล้วนี้น่า.. พอเป็นแบบนี้ก็เหงาเหมือนกันแหะ
“ฉันถึงถามไงว่าเธอรอดมาจากคุณร็อดนี่ ได้ยังไง ปกติเธอไม่เคยปล่อยผู้ชายที่ไปแอบดูเธอรอดหรอกนะ”
“ก็นั้นสินะ สกสัยผมคงโชคีที่เธออารมดีก็เลย–“
“แกรน เป็น ตัวเมีย เลยรอด”
“……”
นี้เธอพูดอะไรออกไปวะเนี้ย!!! ผมไม่ได้บอกเธอรึไงว่าเรื่องที่ผมเป็นผู้หญิงเป็นความลับนะ…จะว่าไปก็ไม่ได้บอกไว้นี้หว่า!!! มัวแต่ย้ำเรื่องชื่อจนลืมเรื่องสำคัญไปเลย!!
“อุบ…ฮ่าๆๆๆ คุณก้าก้านี้เล่นมุขตลกเป็นแล้วเหรอคะ ปกติทำหน้านิ่งๆไร้อารมข้นแท้ๆ ไม่มีทางที่คนหื่นกามอย่างแกรนที่ชอบจ้องหน้าอกมากกว่าหน้าจะเป็นผู้หญิงไปได้หรอกคะ ฮ่าๆ”
คุณเชลลี่หัวเราะออกมาเล็กน้อย แธอไปบอกใครในเมืองนี้ก็ไม่มีใครเชื่อเธอหรอกท่าเป็นคนแปลกหน้าก็ว่าไปอย่าง แต่ทุกคนในเมืองนี้รู้จักผมในนามของ’ผู้ชายไม่ได้เรื่องและไร้อนาคตที่สุดประจำเมือง’ไงละ!!
“บางทีมุขเธอก็ไม่ขำหรอกนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย”
พรึ่บบบ!!!!
เอ๋… ทำไมท่อนล่างมันเย็นๆหว่า?
“กะ..แกรน…มะ..ไม่มี!!”
คุณเชลลี่ชี้มาที่เป้าผมด้วยใบหน้าที่ดูตกตะลึงเป็นอย่างมาก เมื่อผมลองก้มลงไปดูก็พบกางเกงที่ควรใส่อยู่นั้นได้ถูกรูดลงไปกองกับพื้นพร้อมกับกางเกงในแล้ว….
“เห็นไหม? แกรน ตัวเมีย”
“ก้าก้า!!!!!!!”
.
.
.
.
“อย่างงี้นี้เองแกรนคือคู่หมั้นที่หายตัวไปของเจ้าชายของแกรนเทลที่กำลังถูกตามหานี้เอง ถึงว่าทำไมเห็นใบประกาศจับแล้วรู้สึกคุ้นหน้านัก”
“ครับ”
ผมที่กำลังนั้งสารภาพความจริงที่เค้าร์เตอร์ด้วยความซึมเศร้านั้นแทบ จะรู้สึกร้องไห้ออกมา ความลับที่ผมเก็บมานานกว่า1ปีนั้นได้แตกลงโดยฝีมือคนๆเดียว โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี้นอกจากคุณเชลลี่และแขกคนอื่นก็เหมือนจะออกไปทำธุระกันหมด ทำให้ความลับของผมไม่แตกไปถึงหูคนอื่น
“แกรน โกรธเหรอ?”
ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ!!!
“เออ!!! โคตรโกรธเลยด้วย!!! เพราะเธอคนเดียว!!! ความลับที่ฉันอุส่าเก็บเอาไว้ตั้งนานถูกเปิดด้วยวิธีโง่ๆ แบบนี้เนี้ยนะ!! มีใครสั้งสอนให้เธอมาถอดกางเกงคนอื่นเพื่อให้รู้เพศรึไง!!!”
“ขะ..ขอโทษ ก้าก้า ไม่รู้ ก้าก้า ก็แค่–“
“ก็แค่อยากโชว์รึไง!! หัดพูดให้มันเร็วๆหน่อยสิฟะ!! รู้ไหมทางนี้โดนค่าหัวตั้งแสนเหรียญทองเชียวนะเว้ย!! เพราะความอยากโชวของเธอจะทำให้ฉันซวยนี้ไง!!”
“ขอโทษ…”
“แม่งเอ๊ยย!! เธอนี้มันตัวซวยจริงๆ รู้งี้ไม่น่าพามาด้วยเลย!!”
“!!!!!”
“น่าๆ แกรนใจเย็นลงหน่อยเถอะจ๊ะ คุณก้าก้าเองก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ”
“ไม่ได้ตั้งใจเหรอครับ!! ยัยนี้มันจงใจชัดๆ!!”
ผมพูดพร้อมชี้ไปที่ก้าก้าที่กำลังนั้งซึมอยู่
“ก็น่าตกใจอยู่หรอกที่คนอย่างแกรนเป็นผู้หญิง แถมยังเป็นคู่หมั้นขององค์ชายแกรนเทลอีก แต่ว่าทำไมต้องทำตัวหื่นและไม่ได้เรื่องแบบนั้นด้วยละจ๊ะ เพื่อความแนบเนียนเหรอจ๊ะ”
“อันนั้นนะของจริงครับ”
ผมพูดความจริงของผมออกไปอย่างไม่ลังเล อันนี้เป็นนิสัยดั้งเดิมของผมแบบจริงๆ
“นั้นสินะ ไม่มีใครแกล้งทำได้เหมือนขนาดนี้หรอกแต่ว่า ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆละก็จะทำตัวแบบนั้นไม่ได้นะจ๊ะ”
“ถึงจะว่างั้นก็เถอะครับ แต่ผมก็แค่ใช้ชีวิตในแบบของผมไปเรื่อยๆก็เท่านั้นแหละครับ อย่าไปคิดมากเรื่องเด็กผู้หญิงเด็กผู้ชายเลยครับ สำหรับผมมันหนักหัวเปล่าๆ”
“แกรนก็คือแกรนสินะ เข้าใจแล้วละ แล้วแผลที่หน้าของแกรนเนี้ยได้มาจากตอนหนีเหรอจ๊ะ”
“อันนี้ใช้มีดกรีดใบหน้าตัวเองเอาครับ เพื่อนที่โรงเรียนเวทมนต์เคยบอกไว้ว่าหากผู้หญิงมีรอยแผลเป็นบนผู้หญิงคนนั้นก็จะไม่ใช่ผู้หญิงอีกต่อไปนะครับ ผมเลยตัดสินใจกรีดใบหน้าตัวเองครับ”
เรื่องนี้จริงจังนะ เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ของที่นี้จะรักษาใบหน้ากันแบบสุดๆ โดยเฉพาะพวกชั้นชนสูงหากหน้ารอยแผลนึดเดียวนี้มีสิทธิโสตตลอดชีวิตเลย ผมเลยตัดสินใจกรีดหน้าและตัดผมให้สั้นเกรียนเลยนี้แหละ ไม่ได้ทำเพราะว่าเห็นมันเท่และสบายหัวหรอกนะ จริ๊งๆ
“ฟังดูบ้าบิ่นจังเลยนะ จริงๆก็เสียดายใบหน้าน่ารักๆแบบนั้นอยู่หรอก แต่หากทำเพื่อซ่อนตัวก็ช่วยไม่ได้สินะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับ แผลบนหน้านี้ใช้[Heal]รักษาได้ตลอด และจริงๆก็มีอีกเหตุผลหนึ่งที่กรีด–“
“เอ๋!! รักษาแผลบนหน้าตัวเองได้ด้วยเหรอ!! ช่วยรักษาให้ดูหน่อยได้ไหม!!”
คุณเชลลี่เข้ามาใกล้ๆผมอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าตื่นเต้นสุดขีด จนหน้าอกของเธอกระเพื่อม หน้าอกสาวใหญ่นี้ดูอีกกี่ครั้งก็สุดยอดจริงๆแหะ
“ช่วยทำให้ดูหน่อยได้ไหม…”
อย่าทำสายตาอ้อนผมแบบนั้นสิ! ผมแพ้สายตาสาวใหญ่อย่างคุณนะ!! แต่เอาเถอะ ไหนๆมันก็มาถึงขั้นนี้แล้วนี้นะ ทำให้ดูซักหน่อยก็ได้
“ก็ได้ครับ..[Heal]”
ผมนำมือมาแตะที่ใบหน้าของตัวเองค้างไว้สักพัก เอาละแค่นี้แผลก็น่าจะหายแล้วละมั้ง พอไม่มีแผลบนหน้าแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่เลยแหะ ตัวผมนี้ขาดมันไปไม่ได้แล้วสินะ
“อย่างที่คิดจริงๆด้วย หน้าตาน่ารักมากๆเลยละ!!”
“ครับ?”
“ก็หน้าตาของมีเรียไงละจ๊ะ น่ารักสุดๆไปเลย แถมตอนนี้ผมเธอก็ยาวพอแล้วด้วย!! สนใจกลับไปใส่ชุดผู้หญิงมั้ยจ๊ะ!!”
เอ่อ จะว่าไงดีละ… ถูกปฏิบัติดีๆด้วย มันก็ดีอยู่หรอก.. แต่แบบว่ามันไม่ใช่ยังไงก็ไม่รู้แหะ ก็ปกติเราโดนแต่คุณเชลลี่หลอกขายนมนี้นะ…อืมโคตรโง่เลยวะตรู
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่สนใจหรอก-“
“จะว่าไปแกรนเนี้ยไม่ได้อยู่ที่นี้นานแล้วสินะ ค่าห้องที่ควรจะหารกับฮาลกับเนียร์ก็หนักด้วยสิ แล้วไหนจะพาคุณก้าก้ามาอยู่ด้วยอีกเงินพอรึเปล่าน้า~”
จะว่าไปก็จริงแหะ เราพึ่งกลับมาที่นี้เงินเองก็ไม่ได้มากมาย รายได้ต่อวันก็ตกแค่ประมาณ 3 เหรียญเงินเองด้วย ค่าเช่าห้องก็คืนละ3เหรียญเงิน ไม่ร่วมค่าอาหารอีก1เหรียญเงินต่อคนอีก
ห้องที่อยู่กับพวกนั้นเองก็ไม่น่าจะอยู่ได้แล้วด้วย เพราะมีก้าก้าจะให้ไปนอนร่วมกับพวกนั้นไม่ได้ เดี๋ยวเกิดปัญหาเรื่องชู้สาวเอาได้ พวกนั้นเองก็กลายเป็นคู่รักแล้วด้วย สกสัยต้องจำใจใช้เงินเก็บที่มีแล้วละมั้ง ตอนนี้พอมีเหรียญทอง1เหรียญที่ยืมมา น่าจะตั้งหลักได้ยาวอยู่ถึงจะไม่อยากใช้ก็เถอะ
“แกรนเองก็เคยเป็นคนพักประจำที่นี้ด้วยสิ ก็กะว่าจะลองใจดีให้พักฟรีสัก 3 วันก็น่าจะดีเหมือนกันนะ”
“จริงก็เหรอครับ!!”
ถ้าได้พักฟรีสัก 3 วันละก็ต้องประหยัดพอสมควรเลย แถมยังพอมีเงินเหลือค่าลงทะเบียนกิลให้กับก้าก้าด้วย คุณเชลลี่นี้ใจดีจริงๆแหะ นอกจากจะไม่เอาเราไปขึ้นค่าหัวแล้วยังช่วยเหลือเราอีก
“แน่นอนสิจ๊ะ แต่แกรนเองก็ต้องทำตามที่ฉันขอ1อย่างนะจ๊ะ”
“ได้เลยครับผม จะให้ขัดห้องน้ำ ยืนเสริฟ ซักผ้าผ้า ยกของ ผมทำได้หมดครับ!!!”
“หุๆ.. ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้จ๊ะ ก็แค่…..
