ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1096 ทหารรับจ้างผู้เกรี้ยวกราด

โจรสลัดพวกนี้กำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว พวกเขาไม่เพียงแต่เล็งปากกระบอกปืนและยิงขึ้นฟ้าเท่านั้น แต่พวกเขายังเล็งปากกระบอกปืนตรงมายังทางเรือกู้ชีพอีกด้วย!
ในตอนนี้ฉินสือโอวเข้าใจถึงตอนที่แบล็คไนฟ์พูดตอนที่อยู่ตรงท่าเรืออย่างลึกซึ้งแล้วว่า ถ้าได้ยินเสียงปืนธรรมดาอย่าได้กลัวไป แต่เมื่อใดที่ได้ยินเสียง ‘ฉึกๆ’ ให้รู้ไว้เลยว่ามีคนกำลังเล็งปืนยิงคุณอยู่
ตอนนี้ฉินสือโอวได้ยินเสียงดัง ‘ฉึกๆๆ’ แล้ว ซึ่งก็ได้ทำให้เขาที่หลบอยู่หลังประตูเหล็กตกใจจนไม่กล้าโผล่ขึ้นไป
พวกโจรสลัดที่ทั้งยิงปืนใส่และทั้งเข้าประชิดเรือกู้ชีพขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีคนโยนเชือกตะขอขึ้นมาบนเรือ ส่วนแบล็คไนฟ์และคนอีกกลุ่มหนึ่งที่หลบอยู่หลังแคมเรือเพื่อกำบังตัวเองก็พากันมองไปทางเบิร์ดอย่างพร้อมเพรียงเพื่อรอคำสั่งจากเขา
ส่วนเบิร์ดที่ตอนนี้ยังไม่กล้าตัดสินใจเพราะกลัวจะกระทบตัวฝ่ายของตน ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่มีปืนใหญ่หัวจรวดนะ เขาคงจะสั่งให้ยิงไปตั้งนานแล้ว แต่ในตอนนี้ที่กลัวก็คือปืนใหญ่หัวจรวดของอีกฝ่ายนี่แหละ เพราะเจ้าของสิ่งนี้เมื่อระเบิดออกไป ถึงจะหลบอยู่หลังประตูเหล็กกล้าก็หลบรัศมีการทำลายล้างของมันไม่พ้น
ตอนนี้เอง ฉินสือโอวจึงได้โอกาสแสดงอิทธิฤทธิ์แล้ว
เขารู้ว่าเบิร์ดไม่กล้าไปแหย่ฝ่ายตรงข้าม เขาจึงใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนทั้งสี่ ให้คลื่นพัดกระพือโจมตีใส่เรือประมงร้อยตันลำนั้น
ทันใดนั้นเอง เรือประมงก็เริ่มสั่นโคลงเคลงอย่างรุนแรง โจรสลัดบางคนที่กำลังจะไต่ตามเชือกตะขอขึ้นมา สุดท้ายก็ต้องลื่นตกจากเชือกตะขอลงสู่มหาสมุทรพร้อมกับร้องอย่างน่าเวทนา
พวกโจรสลัดที่อยู่บนเรือเห็นดังนั้นก็ไม่กล้าที่จะกำเริบเสิบสานอีก พวกเขาค่อยๆ คลายนิ้วมือออกจากไกปืน เพราะถ้ายังไม่หยุดอีกละก็คงเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกแน่!
เบิร์ดเห็นว่าตอนนี้เป็นโอกาสอันดี จึงรีบให้กัปตันเร่งความเร็วทิ้งระยะห่าง พร้อมกับตะโกนบอกนีลเซ็นว่า “แสดงให้ไอ้พวกสวะพวกนั้นเห็นถึงความน่ากลัวสักหน่อย! ให้พวกมันรู้ว่าพวกเราไม่ใช่พวกขี้แพ้!”
นี่คงเป็นการเจรจาช่วงสุดท้ายแล้วสินะ บาร์เรตต์เอ็มเก้าศูนย์นั้นสามารถที่จะซุ่มยิงเรือประมงได้ และถ้าพวกโจรสลัดยังคงสติดีอยู่ เอ็มเก้าศูนย์กับอาร์พีจีก็คงไม่ต้องแลกกระสุนกัน
นีลเซ็นพยักหน้ารับคำสั่งอย่างใจเย็น ตอนนี้เขาตื่นเต้นเล็กน้อย เขาไม่มีลูกมือไว้คอยช่วยเหลือ และนี่ก็การยิงระยะใกล้ด้วย แต่สำหรับสไนเปอร์มือเหรียญทองแล้วนั้น ไม่จำเป็นจะต้องมีลูกมือ เขาก็สามารถจัดการคนเดียวได้
แต่ถึงเขาจะแบกเอ็มเก้าศูนย์ไว้บนบ่าเขาก็ยังไม่ยิงออกไป สายตาของเขากลับมองไปยังด้านหน้าอย่างถี่ถ้วนโดยใช้กล้องส่องทางไกลวิสัยกลางคืน มองดูอยู่สักพักก็ใช้ลำกล้องมองระยะไกลของเอ็มเก้าศูนย์เล็งเป้าหมายไว้ จากนั้นค่อยเปลี่ยนมาใช้กล้องส่องทางไกล ซึ่งทำขั้นตอนนี้ซ้ำไปมาอยู่หลายครั้ง
เบิร์ดรู้ว่านีลเซ็นกำลังเลือกเป้าเพื่อที่จะซุ่มยิงอยู่ เพราะเรือของฝ่ายตรงข้ามนั้นโคลงเคลงไม่หยุด เลยทำให้ล็อกเป้าได้ค่อนข้างยาก ตอนนี้เลยยังไม่กล้าที่จะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า เพื่อป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามตื่นตัว ทำได้เพียงขู่ให้กลัวไว้ก่อน
คิดอยู่สักพัก เบิร์ดก็พรวดพราดก้าวเท้าฉับๆ พุ่งมาหานีลเซ็นและกระซิบข้างหูเขาหนึ่งประโยค
พอได้ฟังคำพูดของเขาแล้ว รูม่านตาของนีลเซ็นก็ยืดและหดตัว แล้วก็พูดด้วยความลังเลว่า “เดี๋ยวฉันลองดู”
เบิร์ดจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดว่า “ไม่ใช่ให้ลอง แต่นายต้องจัดการพวกมันให้ได้!”
นีลเซ็นสะดุ้งโหยง จากนั้นก็สังเกตการณ์อยู่ประมาณนาทีกว่าๆ คิ้วที่ขมวดแน่นของเขาจึงค่อยๆ คลายออก บ่าที่กำลังแบกปืนไว้ด้ามหนึ่ง นิ้วชี้ขวาที่นุ่มนวลก็ได้ลั่นไกออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว!
“ปัง!” เสียงระเบิดดังกึกก้องที่คล้ายกับจุดประทัดดังขึ้นมา ในขณะเดียวกันประกายไฟจากปากกระบอกปืนก็สว่างโชติช่วงจนแสบตา ซึ่งแม้แต่ฉินสือโอวที่อยู่ข้างๆ ที่เตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว ยังตกใจเลย
เวลาที่ดูหนังหรืออ่านนิยาย เราจะเห็นว่าสไนเปอร์ดูเหมือนจะเป็นหน่วยรบที่ทรงอานุภาพมากที่สุดในกองทัพ แต่ในความเป็นจริงทหารหน่วยนี้แค่ดูดีด้วยภาพลักษณ์ภายนอกเท่านั้น ดังคำที่ว่าคนดื่มน้ำจะร้อนหรือเย็นก็ตัวเขาเองนั่นแหละที่จะรู้ได้ เพราะในสนามรบสไนเปอร์เป็นเป้าที่ได้รับความสนใจมากที่สุด ทุกคนต่างจะมองหาสไนเปอร์ของฝ่ายตรงข้ามแล้วจะจัดการให้ร่วงก่อนเป็นอันดับแรก
ทั้งเสียงปืน ประกายไฟที่ออกจากปากกระบอก มาพร้อมกับเขม่าควันของกระสุนที่ออกจากกระบอกปืนตอนที่สไนเปอร์ยิงออกไป ทั้งหมดนี่จึงเหมือนเป็นการทิ้งหลักฐานที่อยู่ให้ฝ่ายศัตรู จึงทำให้สไนเปอร์ตกเป็นเป้าได้อย่างง่ายดาย
ดังนั้นในสนามรบจริงๆ จะมีสไนเปอร์ไม่กี่คนที่จะสามารถหลบอยู่ในที่ที่เดียวแล้วสังหารศัตรูมากมายได้ ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาก็เหมือนนักฆ่าทั่วไป ที่หลังจากโจมตีแล้วก็ต้องรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเป็นพันไมล์เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้
แต่ผลกระทบของสไนเปอร์ก็เยอะมากเหมือนกัน ความเสี่ยงสูงผลกำไรก็สูงมากเช่นกัน ส่วนสไนเปอร์ที่มีประสิทธิภาพ ทุกครั้งที่ยิงออกไปจะสร้างกำไรให้สูงขึ้นเป็นพิเศษ เช่นครั้งนี้ที่นีลเซ็นยิงออกไป
หลังจากเสียงปืนดังขึ้น พวกโจรสลัดบนเรือประมงที่กำลังหยิ่งผยองก็พากันร้องลั่นด้วยความตกใจ จากนั้นก็พากันคลานหาที่กำบังตัว
แล้วก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาจากห้องกัปตัน “เวรล่ะๆ! &*…%#@”
นอกจากเสียงด่าแล้ว ฉินสือโอวก็ฟังท่อนประโยคหลังไม่ออก คนคนนี้พูดภาษาโซมาเลีย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
เบิร์ดมองไปทางนีลเซ็น นีลเซ็นพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “ภารกิจสำเร็จ ผมจัดการหางเสือของพวกนั้นเรียบร้อย!”
พอสิ้นประโยคนั้น บนเรือกู้ชีพก็ส่งเสียงเฮกันยกใหญ่ในทันที ฉินสือโอวก็ปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง เขาลืมไปเลยด้วยซ้ำว่ายังมีเรื่องแบบนี้ สไนเปอร์สามารถหักหางเสือของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างสิ้นซาก เมื่อไม่มีหางเสือ เรือลำนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
จริงๆ แล้วถึงจะจำได้แต่เขาก็ไม่อยากจะคาดหวังมากเกินไป
หางเสือใหญ่แค่นิดหน่อย อีกทั้งยังอยู่ในห้องเดินเรืออีก ถ้าคิดจะเอาชีวิตอะไรมันจะจัดการได้ง่ายขนาดนั้น? แต่พวกเขาก็ถือว่าโชคดี ที่เรือโจรสลัดเป็นเรือประมงลำเล็ก ปกติแล้วหางเสือของเรือประมงลำเล็กจะอยู่ที่หัวเรือ เพื่อที่พนักงานขับเรือจะได้มีทัศนวิสัยในการมองกว้างขึ้น
นอกจากนั้นอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ เรือขนาดเล็กจะใช้คนในการคุมบังคับหางเสือ ส่วนโครงสร้างและการทำงานที่เรียบง่ายของเครื่องจักรเรือขนาดใหญ่จะควบคุมโดยระบบอิเล็กทรอนิกส์ แม้แต่เครื่องยนต์คอนโทรลหลักก็ยังบังคับด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ ไม่ต้องใช้คนไปยืนประจำอยู่ตรงนั้นเพื่อคอยควบคุม
ดังนั้น บนเรือขนาดใหญ่อย่างเรือปริ้นเซสเมล่อน ตำแหน่งของหางเสือจะต้องอยู่ตรงกลางจนเกือบหลัง จึงไม่คิดถึงขั้นที่จะเอาชีวิต! แล้วก็แน่นอนว่าห้องบังคับบัญชาการเดินเรือของเรือรบจะต้องตั้งอยู่ที่ท้ายเรือ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งเหตุผลในการปกป้องห้องบังคับการเดินเรือ
แต่ห้องบังคับการเดินเรือของเรือกู้ชีพของบิลลี่ก็อยู่ที่ท้ายเรือเช่นเดียวกัน ซึ่งนี่ก็เพราะมีอีกเหตุผลหนึ่ง ถ้าพูดถึงเรือกู้ชีพที่มีรูปทรงค่อนข้างยาว การที่ห้องบังคับการเดินเรือตั้งอยู่ที่ท้ายเรือจะเป็นเรื่องง่ายในการควบคุมทิศการ
โดยรอบของเรือทั้งหมดคือน้ำ ไม่มีหลักใดๆ ให้ยึดทั้งสิ้น เช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนขับที่จะบังคับเรือให้อยู่ในทิศทางที่แม่นยำได้ อีกทั้งการขับในน้ำไม่เหมือนกับขับอยู่บนพื้นดิน ที่พบเจอปัญหาตอนไหนก็สามารถซ่อมแซมได้เลยในทันที จึงมีการจัดห้องบังคับการเดินเรือไว้ที่ท้ายเรือ เพื่อที่การมองผ่านลำเรือยาวๆ นั้นทำให้การบังคับทิศทางแม่นยำขึ้นและจะได้ค้นหาปัญหาได้ทันเวลา
แต่หลังจากที่นีลเซ็นโจมตีหางเสือของฝ่ายตรงข้ามแล้วนั้น ฉินสือโอวก็เกิดกังวลใจ จึงได้ถามขึ้นว่า “ถ้าพวกมันแตกตื่นกันขึ้นมาแล้วเผลอหยิบเอาปืนใหญ่หัวจรวดมาใช้จะทำอย่างไรล่ะ?”
เบิร์ดไม่ได้ตอบอะไรเขา เพราะเวลานี้ไม่ใช่เวลาจะมาหารือกัน เขาตะโกนไปที่ห้องเดินเรือเป็นอันดับแรก “กัปตันคุมหางเสือให้มั่น ส่วนคนอื่นๆ ให้รีบไปที่แคมเรือ หากเกิดสิ่งผิดปกติขึ้นให้รีบกระโดดลงน้ำไปเลยเข้าใจไหม!”
จากนั้นเขาก็หันไปตะโกนกับเหล่าทหาร “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม! อย่าให้ไอ้พวกนั้นหยิบกระสุนหัวจรวดออกมาได้! นีลเซ็น จัดการพวกมันให้สิ้นซาก!”
ในที่สุดเหล่าทหารก็ได้โอกาสที่จะปลดปล่อยความโกรธของตน พวกเขาหันไปหาเรือโจรสลัดพลางหยิบปืนขึ้นมาแล้วยิงไปยังเรือของพวกโจรสลัดแบบไม่ยั้ง
ฉินสือโอวที่ไม่สนสี่สนแปดใดๆ ก็ได้ออกจากหลังประตูห้องเดินเรือพร้อมกับยกปืนขึ้นมา แล้วลั่นไกปืนจากท้ายเรือยิงกราดไปยังเรือของพวกโจรสลัดโดยไม่สนว่าจะโดนหรือไม่โดนใครบ้าง ขอแค่ยั้งไม่ให้พวกโจรสลัดเอาอาร์พีจีออกมาใช้ได้เป็นพอ
นอกจากนั้น เขายังปล่อยพลังจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปอย่างเหี้ยมโหด จิตสำนึกแห่งโพไซดอนที่ปล่อยออกไปทั้งสี่ทิศก็พัดกระพือคลื่นเข้าไปถาโถมโจมตีที่ท้องเรือโจรสลัด แล้วระลอกคลื่นที่ตีถาโถมเข้าไปอย่างรวดเร็วก็ทำให้เรือโจรสลัดสั่นสะเทือนไม่หยุด
…………………………………………..