ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1167 ทำอย่างไรกับแหวนหมั้นดี

กระแสของปลาไข่ยาวนานถึงสัปดาห์กว่า ในช่วงระหว่างนั้นก็ยังคงมีปลาอื่นๆ เข้ามาบริเวณชายฝั่งเพื่อล่าเหยื่ออย่างต่อเนื่อง
ช่วงนี้ปลาอีโต้มอญสบายสุดๆ เนื่องด้วยสีของหน้าผากและส่วนหลังของมัน จึงทำให้พวกมันได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในดงสาหร่ายเพื่อรอเหยื่อ การมาอย่างทะลักล้นของปลาไข่ทำให้การรอเหยื่อของมันง่ายดายกว่าเดิมมาก
ส่วนปลาอื่นๆ อย่าง ปลากุเลาสี่หนวด ปลาจะละเม็ดขาว ปลาแฮลิบัตแอตแลนติกเหนือ ปลาแดงนิวฟันด์แลนด์ หรือแม้กระทั่งปลาแมคเคอเรลในน่านน้ำระดับกลาง ช่วงนี้พวกมันต่างก็อิ่มหนำสำราญกันทุกมื้อ
ปีนี้ปลาไข่ไม่ได้ล้นหลามแค่เพียงในฟาร์มปลาต้าฉินเท่านั้น แต่จำนวนปลาไข่บนชายฝั่งตะวันตกของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือทั้งหมดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าปีที่แล้วมาก ด้วยเหตุนี้สถานีโทรทัศน์หลายช่องของรัฐนิวฟันด์แลนด์จึงจัดทำรายงานพิเศษขึ้นมา
กัปตันเรือของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ช่วงนี้ไม่ได้ออกทะเล เพราะมัวแต่ยุ่งกับการจับปลาไข่ แต่ไม่ได้จับเพื่อไปขายต่อหรือเอาไปทำเป็นอาหาร แต่เพื่อส่งไปให้โรงงานอาหารสัตว์เจ้าใหญ่แต่ละเจ้า เพื่อผลิตออกมาเป็นอาหารให้กับพวกหมู เป็ด ไก่ วัว แกะ และปลา
ฉินสือโอวรู้สึกว่าการกระทำแบบนี้ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะตำหนิได้ เพราะอย่างไรก็ตามก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนเขา มีเงินสองสามร้อยล้านเก็บอยู่ในธนาคาร
แต่ก็มีคนไม่น้อยที่ตระหนักได้ว่าการกระทำที่จับปลาไข่อย่างบ้าคลั่งในตอนที่มันหลั่งไหลมาเป็นจำนวนมหาศาลขนาดนี้ในทุกปียังเป็นปัญหาอยู่ ตั้งแต่รัฐโนวาสโกเชียไปจนถึงรัฐนิวฟันด์แลนด์จึงมีการประท้วงในหลายแห่ง เรียกร้องให้เจ้าของเรือประมงทั้งหลายหยุดการกระทำการล่าเหยื่อปลาไข่ที่เป็นการกระทำที่เกินไปด้วย
ฉินสือโอวเคยถามแซนเดอร์สว่าทำไมฝูงปลาถึงทะลักแบบนี้ในปีนี้ ศาสตราจารย์สูงวัยพูดด้วยความกังวลว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องดีนะครับบอส ปีนี้ฝูงปลาปรากฏตัวช้าไป พวกมันควรจะมาเร็วกว่านี้ หลังจากนั้นก็วางไข่เป็นช่วงๆ เห็นได้ชัดเลยว่า นิสัยบางอย่างของพวกมันเปลี่ยนไปเนื่องด้วยสภาวะเรือนกระจกและการเปลี่ยนแปลงความเป็นกรดของน้ำทะเล”
พอได้รับคำตอบนี้ ฉินสือโอวก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทางสถานีโทรทัศน์เชิญผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงมาจำนวนหนึ่งเช่นกัน หลังจากที่คนกลุ่มนี้ทำการวิจัยแล้วคำตอบที่เขาให้มาย่ำแย่ยิ่งกว่า
ผู้เชี่ยวชาญคิดว่า การทะลักล้นของแมงกะพรุนเมื่อไม่นานมานี้มีความเกี่ยวข้องกันกับการทะลักล้นของปลาไข่ในครั้งนี้ เพราะล้วนได้รับผลกระทบจากสภาวะเรือนกระจก เมื่อกระแสน้ำอุ่นและกระแสน้ำเย็นมาบรรจบกันที่น่านน้ำนิวฟันด์แลนด์จึงดึงดูดสิ่งมีชีวิตพวกนี้มา
ฝูงปลาไข่อาจจะโชคร้ายหน่อย เพราะการที่พวกมันมีจำนวนทะลักได้ล้นหลามขนาดนี้ จริงๆ แล้วก็มาจากการปรับตัวของกลุ่มฝูงมันเอง เดิมทีพวกมันจะรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่ตามจุดที่กระแสน้ำอุ่นและกระแสน้ำเย็นบรรจบกันแล้วนำพาอาหารที่อุดมสมบูรณ์มาด้วย
แต่ทว่าพวกสัตว์อย่างแพลงก์ตอนที่กระแสน้ำอุ่นและกระแสน้ำเย็นพามานั้นถูกแมงกะพรุนกินไปหมดแล้วเมื่อไม่นานมานี้ อย่างน้อยๆ ก็ถูกกินไปแล้วในจำนวนมาก ดังนั้นพอปลาไข่มารวมกลุ่มกัน คงมีจำนวนไม่น้อยที่ไม่อิ่มท้องเพราะเหตุนี้
สิ่งที่ต้องรู้คือการที่ฝูงปลาไข่ว่ายมาแถวชายฝั่งก็เพื่อขยายพันธุ์ พอท้องยังหิวโหยก็จะไม่มีแรงไปผสมพันธุ์ ซึ่งก็แสดงให้เห็นว่าพลังงานที่เก็บอยู่ในร่างกายมีไม่เพียงพอ คุณภาพในการวางไข่ก็จะไม่ดีพอ ซึ่งส่งผลกระทบในระยะยาวกับฝูงปลาไม่น้อย
การที่ฉินสือโอวโปรยผงแมงกะพรุนในฟาร์มปลาไม่ได้เป็นไปอย่างตั้งใจ แต่อย่างน้อยปลาไข่ในฟาร์มปลาของเขาก็ไม่ต้องหิวโหย
สองสามวันให้หลัง เขากำชับให้ชาร์คติดต่อกับบิลลี่เพื่อซื้อผงปลา ผงแมงกะพรุนและเมล็ดสาหร่ายเพื่อจะได้มาโปรยในฟาร์มปลา บิลลี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ซึ่งเขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร บอกเพียงแต่ว่างานหมั้นในวันที่ 2 เดือนมิถุนายน ถ้ามีเวลาก็ให้เขามาร่วมงาน
บิลลี่มีวันนี้ได้ก็เพราะลูกค้ารายใหญ่อย่างฉินสือโอว ทุกวันนี้ก็เลยกลายเป็นผู้จัดการของบริษัทเกษตรกรรมของเขาไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงรับผิดชอบงานของฉินสือโอวโดยตรง
พิธีงานหมั้นกลายเป็นสิ่งสำคัญอันดับต้นๆ ของฉินสือโอว ตอนนี้สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดก็คือแหวนหมั้น เพราะยังหาวัสดุของแหวนที่เหมาะสมไม่ได้
เงื่อนไขของประเทศจีนและแคนาดาไม่ค่อยจะเหมือนกันมากนัก ที่ประเทศจีนแหวนหมั้นไม่ใช่ของจำเป็นที่เป็นพยานประจักษ์ในการหมั้นว่าสมบูรณ์แล้ว แต่สิ่งที่สำคัญคือสินสอดที่ให้
แต่ทว่าในประเทศแคนาดา ตอนงานหมั้นก็ต้องมีการแลกแหวนกัน เพราะหลังจากที่ทั้งสองฝ่ายหมั้นกันแล้ว อาจจะไม่ได้แต่งงานในทันทีเลยไปอีกหลายปีหรือแม้กระทั่งสิบกว่าปี…
ดังนั้นในช่วงเวลานี้ สิ่งที่พิสูจน์ความสัมพันธ์ได้ก็คือแหวนหมั้นนี้แหละ
เดิมทีฉินสือโอวคิดว่าจะให้แหวนหมั้นฐานทำจากทองคำขาวแล้วฝังไข่มุกสีดำหนึ่งเม็ดเล็ก แต่เขาก็คิดว่ามันธรรมดาไปหน่อย เมื่อก่อนเขาเคยให้เครื่องประดับมุกดำทั้งชุดกับวินนี่ ซึ่งในชุดเครื่องประดับนั้นมีแหวนไข่มุกดำอยู่
แต่ถ้าหากเป็นแหวนเพชร แหวนทองคำขาวหรือแหวนทองธรรมดา ถ้าแบบนั้นก็ยิ่งดูธรรมดาทั่วไป
เขาอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับวินนี่ เพราะพอพูดขึ้นมาแล้ว จริงๆ เขาติดค้างอะไรวินนี่ตั้งหลายอย่าง อย่างการเลือกตั้งของนายกเทศมนตรีที่กำลังจะเลือกใหม่ วินนี่ก็ตัดสินใจที่จะลงสมัครแล้ว ซึ่งที่เธอทำแบบนี้ แน่นอนว่าก็เพื่อฉินสือโอว
ช่วงต้นปลายเดือนพฤษภาคม เหมาเหว่ยหลงพาภรรยาและลูกสาวมาที่ฟาร์มปลา พอดีหลิวซูเหยียนชี้ไปที่ท้องเล็กๆ ของตัวเอง วินนี่พอเห็นก็ประหลาดใจ จูงมือของเธอแล้วถามว่านานแค่ไหนแล้ว พวกเธอทิ้งตั๋วตั่วไว้แล้วพากันไปพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ด้านการเลี้ยงลูกกัน
ฉินสือโอวพูดตรงมาก ถามเหมาเหว่ยหลงว่า “เชื้อของแกนี่มันไม่เลวเลยนี่หว่า เป็นเพราะกินยาดองจู๋แรดใช่ไหม? ฉันจะบอกแกให้ จู๋แรดที่ฉันให้แกน่ะ ทำให้แกมีแรงดีแน่นอน เชื้อก็แข็งแรงมาก ใช่หรือเปล่า?”
เหมาเหว่ยหลงกลอกตาบอกให้เขาหลบไปอีกฝั่งเลย “ไร้สาระ เพื่อนของแกน่ะเก่งขนาดไหนก็ใช่ว่าแกจะไม่รู้ ฉันจะต้องใช้จู๋แรดทำม?”
ฉินสือโอวยิ้มอย่างมีเลศนัย “ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าแกเก่งขนาดไหน? ฉันไม่เคยลองกับแกสักหน่อย”
เหมาเหว่ยหลงรีบโบกมือแล้วพูดอย่างร้อนรนว่า “อย่าพูดไร้สาระ ตั๋วตั่วอยู่ข้างๆ !”
เจ้าตัวน้อยถูกหลิวซูเหยียนทิ้งให้อยู่กับเหมาเหว่ยหลง ตอนนี้จึงอยู่ข้างๆ เขา ฉินสือโอวมองลงไป จึงเห็นว่าโลลิต้าน้อยกำลังจ้องมองที่เขาด้วยความหวาดกลัว
ฉินสือโอวผวายิ่งกว่า “เธอได้ยินเรื่องที่เราพูดชัดเหรอ?”
ครั้งที่แล้วหลิวซูเหยียนเคยบอกว่า พวกเขาเคยพาตั๋วตั่วไปตรวจดูที่โรงพยาบาลชั้นนำระดับโลกด้านการรับรู้ทั้งห้าที่แฮมิลตัน ติดตั้งประสาทหูเทียม สามารถฟังได้ยินแล้ว แต่ตอนนั้นตั๋วตั่วจะได้ยินต้องใช้เสียงดังมากๆ เพราะถ้าเสียงเบาเธอก็ยังคงได้ยินไม่ชัด
ดังนั้น ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ที่ฉินสือโอวพูดไร้สาระไปเรื่อยนั้น แต่เสียงพูดก็ไม่ได้ดังมาก
เหมาเหว่ยหลงยิ้มขมขื่นอย่างช่วยไม่ได้ “ลืมไปว่าแกยังไม่รู้เรื่องนี้ ตั๋วตั่วเข้ารับการผ่าตัดครั้งหนึ่ง ประสาทในคลอเคลียจึงถูกกระตุ้น ใช้คู่กับประสาทหูเทียม แกก็น่าจะรู้”
ฉินสือโอวถลึงตามองไปที่เขา หลังจากนั้นหมอบลงแล้วหวังอยู่ในใจลึกๆ ว่าโชคจะเข้าข้างแล้วถามตั๋วตั่วว่า “หนูฟังไม่เข้าใจคำพูดที่เมื่อกี้คุณลุงคุยกับคุณพ่อใช่ไหมคะ?”
ทันใดนั้นใบหน้าน่ารักอมชมพูของโลลิต้าน้อยก็เปลี่ยนเป็นอมแดง เธอหันหลังกลับพร้อมพาสุนัขอเมริกันบูลลี่ตัวใหญ่สองสามตัววิ่งจากไป
ไวส์ถือมือถือวิ่งออกมาอย่างมีความสุข เขาเหมือนจะอยากพูดอะไรกับฉินสือโอว ปรากฏว่าเห็นโลลิต้าน้อยขี้อายวิ่งผ่านหน้าเขาไป ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง หลังจากนั้นเลยมองไปที่หลังของตั๋วตั่วตลอด ราวกับคนโง่งั่ง
เหมาเหว่ยหลงมาถึงไม่นาน บิลลี่ก็มาถึงเช่นกัน หน้าที่ของเขาในปัจจุบันคือกอบกู้เรือฟรันซิสโก ปิซาร์โร แต่สถานการณ์ในโซมาเลียวุ่นวายเกินไป ใจร้อนเกินไปก็ไม่ได้อะไร เขาจึงใช้วิธีเล่นงานจากที่ลับ คิดที่จะส่งเรือลำหนึ่งไปที่น่านน้ำบริเวณที่เรือจม แล้วก็ทำให้มันจมลงไปเลย
พวกเขาซื้อเรือแล้วตั้งแต่ตอนเดือนเมษายน ใช้เงินไป 820,000 ดอลลาร์สหรัฐไปกับเรือบรรทุกสินค้าโบราณขนาด 500 ตันที่กำลังจะไร้ประโยชน์
ครั้งนี้ที่บิลลี่มาก็เพื่อมาขอคำเกี่ยวกับแนะนำเรื่องนี้ “ครึ่งเดือนที่แล้ว เรือลำนั้นเพิ่งออกจากท่าเรือนิวยอร์ก พูดตรงๆ เลยนะเพื่อน การที่จะให้เรืออย่างนั้นออกแล่นไปไกลถึงต่างประเทศ ฉันต้องเสียแรงไปมาก…”
……………………………………….