บทที่ 172 ตลาดเมืองเซนต์จอห์น
โดย
Ink Stone_Fantasy
ฉินสือโอวไปทำธุระอย่างอื่นระหว่างที่รอผู้จัดการบัญชีจากบริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเล
เพราะจะไปยิงปลา ฉะนั้นเลยต้องเตรียมธนูให้เหมาเหว่ยหลง เรคแนะนำธนูรีเคิร์ฟระดับเริ่มต้น ราคาคุ้มค่า ใช้ง่าย ถนัดมือ
เหมาเหว่ยหลงเลือกธนูรีเคิร์ฟที่คันหลักทำจากแผ่นคาร์บอนไฟเบอร์และเส้นใยแก้ว เขาตามพนักงานที่มีฝีมือยิงธนูไปฝึก ส่วนฉินสือโอวก็ไปดูรถเอทีวี
เอทีวีเป็นตัวย่อ ชื่อเต็มคือ All-Terrain-Vehicle คนแคนาดากับอเมริกาชอบเรียกชื่อย่อ ความหมายคือ ‘พาหนะที่เหมาะกับทุกสภาพถนน’ ปกติแล้วที่จีนจะเรียกด้วยชื่อที่ทางการมากกว่าว่ารถทุกสภาพถนนสี่ล้อ ถ้าภาษาปากหน่อยก็คือรถชายหาด
จริงๆ แล้ว คำเรียกรถชายหาดเป็นการเรียกที่ผิด การเรียกว่ารถออฟโรดขับขี่ทุกสภาพถนนยังจะถูกต้องเสียกว่าคำว่ารถชายหาด เพียงแต่ชื่อนี้ยาว ไม่เข้ากับนิสัยคนจีน และเพราะรถประเภทนี้มีล้อใหญ่กว้าง ขับไปบนพื้นทรายได้ง่ายเลยถูกเข้าใจผิดเรียกเป็นรถชายหาด
ฉินสือโอวซื้อรถชายหาดก็เพราะอยากจะขับมันบนหาดทราย พอรู้เรื่องนี้ เรคก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่ เพื่อน ถ้าแค่ขับบนหาดละก็ รถเอทีวีคันเล็กธรรมดาก็ได้แล้ว ที่ผมจะให้ดูน่ะไม่ใช่แบบนี้ ยี่ห้อรถผมน่ะดี ไม่ใช่แค่ขับบนทรายได้ ประสิทธิภาพยอดเยี่ยม แต่ยังขับได้บนทางน้ำ ทางป่า กระแสน้ำ หรือแม้กระทั่งทะเลทรายที่สภาพแวดล้อมย่ำแย่ด้วย”
เดินมาถึงห้างขายอุปกรณ์ตกปลาชาวไวกิ้ง ตรงหน้าประตูก็มีรถเอทีวีคันใหญ่อยู่สองคันซึ่งก็คือรถชายหาด
รถชายหาดสองคันนั้นคันหนึ่งแดง อีกคันหนึ่งดำ ลักษณะดูใหญ่และเรียบง่าย ล้อใหญ่ทั้งสี่สูงถึงครึ่งหนึ่งของความสูงคนราวรถถังขนาดเล็ก
เรคแนะนำ “นี่คือธันเดอร์แคท-1000-เอช 2 สง่าเหมือนฮัมเมอร์ เอสยูวี เอช 2 รถอยู่ที่ 600 ปอนด์ ระยะฐานล้อคือ 52 5 นิ้ว ความจุถังน้ำมัน 19 ลิตร
“เครื่องยนต์เป็นลูกสูบคู่ เพลาราวลิ้นเดี่ยวเหนือฝาสูบ สี่จังหวะ สี่วาล์ว แรงแน่นอน”
“ความจุกระบอกสูบ 951ซีซี กระบอก 92 มม x 716 มม เกียร์เป็นซีวีที อีบีเอสอัตโนมัติกับเกียร์ถอยหลังมีหมด ยางหน้าขนาด 25 x 8-12 ยางหลัง 25 x 10-12……”
เรคเป็นคนคลั่งไคล้เครื่องยนต์ พูดถึงเรือยนต์หรือรถชายหาดแบบนี้ละก็เรียกได้ว่าน้ำไหลไฟดับ หลังจากนั้นยังแนะนำช่วงล่างด้านหน้า ระบบกันสะเทือนด้านหลัง แล้วยังมีพวกเบรกหน้า เบรกหลังอีก ข้อมูลเยอะเกินไป ศัพท์เฉพาะก็เยอะมากไป ฉินสือโอวฟังจนเบื่อ
“หยุดก่อนเพื่อน บอกราคาฉันมาเลยดีกว่า ราคาของรถทุกรุ่นที่นายมี” ฉินสือโอวพูดอย่างปวดหัว
เรคตบลงที่รถสีดำพลางพูดขึ้น “นี่คือธันเดอร์แคท-1000-เอช 2 ราคาหมื่นห้า ถือว่าเป็นรุ่นที่ดีและคลาสสิคที่สุดแล้ว นอกนั้นยังมีแบรนด์อย่างพวกยามาฮ่า บอมบาเดียร์ ฮอนด้า คาวาซากิ โพลาริส ซูซูกิ เคทีเอ็ม…..”
“สินค้าญี่ปุ่นก็ตัดออกเลย ฉันไม่ชอบของญี่ปุ่น” ฉินสือโอวพูด เหมาเหว่ยหลงที่เพิ่งมาถึงยกนิ้วโป้งขั้น ทั้งสองคนยิ้มพลางแปะมือกัน
เรคยักไหล่แล้วพูดต่อ “โอ้ งั้นคุณควรเลือกธันเดอร์แคทไม่ก็โพลาริสจะดีที่สุดนะ ทั้งสองอันนี้เป็นสินค้าอเมริกา”
ฉินสือโอวจองธันเดอร์แคท เอช 2 คันหนึ่ง ความสามารถในการออฟโรดของเจ้านี่เด่นกว่าเพื่อน ต่อไปก็ขับมันไปเล่นกินลมในเมืองได้ กระทั่งสามารถขึ้นเขา แล้วเจ้านี่ก็ไม่ต้องมีใบอนุญาตขับขี่
เดินเข้าไปด้านในก็มีคนกำลังโหลดและขนถ่ายรถชายหาด พอฉินสือโอวมองดูก็พบว่าเป็นรถรุ่นเล็ก รถคันนั้นสูงแค่ต้นขาเขา ยางมีขนาดแค่ประมาณสามสิบเซนติเมตร สีทองทั้งคัน ดูๆ แล้วทั้งน่ารักและสง่า
“ยังมีรุ่นเล็กด้วยเหรอ?” ฉินสือโอวถาม
เรคพยักหน้าแล้วพูดขึ้น “นี่คือบอมบาเดียร์ ไลออน คัพเอส 200 ความจุกระบอกสูบ…..”
ฉินสือโอวแบมืออย่างจนใจ เรคเข้าใจความหมายของเขาจึงยิ้มออกมาแล้วเอ่ยปาก “ก็ได้ งั้นผมก็จะไม่พูดถึงค่าตัวเลขแล้วกันนะ พูดง่ายๆ สมรรถภาพของรถนี้ไม่เลว ความเร็วไม่เร็วเกินไป เร็วสุดก็ 40 ไมล์ เหมาะให้เด็กขับ อีกอย่างเทียบกับรถผู้ใหญ่ รถคันนี้ยังติดตั้งระบบรั้วป้องกันอัตโนมัติไว้ด้วย ราคาหมื่นหนึ่ง”
“ไม่น่าเชื่อว่าราคาไม่ต่ำกว่าคันใหญ่เท่าไร?” แฮมเล็ตพูดอย่างประหลาดใจ
เรคอธิบาย “คันใหญ่แพงที่เครื่องยนต์กับล้อ คันเล็กแพงที่ระบบรักษาความปลอดภัยครับ”
ฉินสือโอวยื่นบัตรให้เรคแล้วพูดขึ้น “สองคัน เพื่อน ส่งไปที่เรือประมงฉัน”
“ดูสิ ได้มาหนึ่งดีล” เรครับบัตรมาพลางยิ้มแล้วโบกมือ
พนักงานข้างนอกเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้น “หัวหน้าครับ คุณบิล ซาทชี่มาถึงแล้ว”
เรคพาทุกคนเดินออกด้านนอกไป ในขณะเดียวกันก็พูดแนะนำไปด้วย “บิลก็คือผู้จัดการบัญชีจากบริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเล เก่งพอตัว เข้มงวดรอบคอบมาก เรื่องธุรกิจไปหาเขาไม่มีปัญหาแน่นอน”
ที่หน้าประตู ฉินสือโอวเห็นชายคนขาววัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบ
คนคนนี้น่าจะเป็นคนยิวเหมือนกับเออร์บัก ผมสีทองหวีเนี้ยบ อากาศร้อนขนาดนี้ยังใส่สูทเต็มยศกับเสื้อเชิ้ตขาว บนคอยังมีเนกไทสีฟ้า ในมือมีกระเป๋าเอกสาร ที่เท้าสวมรองเท้าหนังที่มันเงาจนเทียบกับแฮมเล็ตได้
หลังจากที่จับมือ บิลหยิบเอานามบัตรของตัวเองออกมาก่อนจะถือไว้ด้วยสองมือแล้วยื่นให้คนละใบ
แฮมเล็ตเองก็ยื่นนามบัตรของตัวเองให้ไปด้วยท่าทีธรรมชาติและรักษามารยาทในขณะเดียวกัน ฉินสือโอวเกาจมูกอย่างอักอ่วน ให้ตายเถอะ เออร์บักไม่อยู่ด้วย เขาไม่ได้เตรียมอะไรเลย
ไม่มีเออร์บัก ฉินสือโอวก็กลายเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไร พูดได้ว่าหลังจากที่เออร์บักถูกวินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกในสมอง คนที่เขาห่วงที่สุดก็คือฉินสือโอว ฉะนั้นเลยต้องให้เขาเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งสี่ให้ได้เพื่อที่จะเร่งให้เขาโตเป็นผู้ใหญ่ไวๆ
ปรากฏว่าตอนนี้อาการป่วยของเขาคงที่ และภายใต้พลังโพไซดอนร่างกายเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันที่อยู่ที่ฟาร์มตอนเช้าก็จะดูต้นผักผลไม้ ตกบ่ายก็แช่บ่อน้ำร้อน กลางคืนก็สอนการบ้านเด็กทั้งสี่ ดูมีความสุขมาก
หลังจากที่แลกนามบัตร บิลกับแฮมเล็ตและคนอื่นๆ สามคนเริ่มคุยเรื่องเกี่ยวกับเมล็ดพืชน้ำ บิลเข้มงวดจริงๆ พอแฮมเล็ตบอกว่าพวกเขามาจากเกาะแฟร์เวล เขาก็เอาเอกสารออกมาทันทีแล้วพูดว่า “นี่คือรายงานตรวจสภาพน้ำของทะเลสาบเฉินเป่า ในนั้นบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับชนิดพืชน้ำในปัจจุบันและสัดส่วนโดยรวมอย่างละเอียดครับ”
ฉินสือโอวก็ได้มาฉบับหนึ่ง รายงานนั้นมีทั้งหมดยี่สิบกว่าหน้า ข้อมูลขาดความละเอียด สัดส่วนชนิดของพืชน้ำตั้งแต่ปี1990และมีการตรวจทุกๆ ห้าปี ข้อมูลอยู่ในนั้นทั้งหมด อีกอย่างในรายงานยังมีระดับความชอบที่ปลาไนเอเชียมีต่อพืชน้ำชนิดต่างๆ ด้วย
เห็นได้ชัดว่าบิลทำการบ้านมาดี เขารู้ถึงที่มาของเงินก้อนนี้ของเมืองแฟร์เวล แล้วก็รู้ถึงจุดประสงค์ของมัน
รอจนพวกเขาอ่านจบ บิลจึงแนะ “สำหรับทะเลสาบภายใน พืชน้ำเป็นสิ่งจำเป็น มันคือที่พักและอาศัยของสัตว์น้ำหลากชนิด ในขณะเดียวกันก็เป็นอาหารให้กับสัตว์หลายประเภทอย่างหอยทากทะเล เป็ดน้ำ นกน้ำ กบ ที่สำคัญที่สุดคือผลิตออกซิเจนให้ปลา”
“ผมแนะนำพวกคุณให้ปลูกอเมซอนใบยาวอเมริกาเหนือมากขึ้น พืชน้ำชนิดนี้สามารถดูดซึมของเสียจากสัตว์และปลาได้ดีกว่า การผลิตออกซิเจนก็เหนือขั้น ที่สำคัญที่สุด มันเป็นหนึ่งในพืชน้ำไม่กี่ชนิดที่ปลาไนเอเชียกินไม่ได้”
แฮมเล็ตได้ยินแบบนั้นจึงกระแอมไอแล้วพูดขึ้น” “บิล มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องพูด จุดประสงค์ที่เราซื้อเมล็ดพืชน้ำครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อจำกัดปลาไนเอเชีย แต่จุดประสงค์เราก็เพื่อพัฒนาระบบนิเวศของทะเลสาบ…..”
บิลกะพริบตาปริบๆ อย่างสับสน “พัฒนาระบบนิเวศ?”
พอฉินสือโอวเห็นว่าคุยแบบนี้ไปไม่รอด แฮมเล็ตเป็นนักการเมืองจนชิน เวลาพูดชอบกำกวม เห็นได้ชัดว่าบิลไม่ค่อยเข้าใจจึงพูดตรงๆ “เมล็ดพืชน้ำที่เราจะซื้อ ไม่ว่าปลาไนเอเชียจะกินหรือไม่ก็ตาม ขอแค่ปลาในพื้นที่ชอบกินก็พอ”
บิลพูดพลางขมวดคิ้ว “แล้วพวกคุณไม่คิดจะจำกัดการขยายพันธุ์ของปลาไนเอเชียหรือไง?”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาพลางพูดขึ้น “เรื่องนี้เรามีวิธีแล้ว”
บิลพยักหน้าแล้วพูด “ถ้าอย่างงั้นเรื่องนี้ก็ง่ายมาก ขอแค่โปรยเมล็ดตามสัดส่วนชนิดของพืชน้ำในทะเลสาบเฉินเป่าเหมือนเมื่อสิบปีก่อนอีกรอบก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
วิธีนี้ผ่านอย่างรวดเร็ว รัฐบาลท้องถิ่นของแคนาดามีดีอยู่อย่างหนึ่ง ขอแค่การเงินเปิดสาธารณะ หลายปัญหาสามารถผ่านได้เพียงขั้นตอนเดียว ไม่ต้องเปิดประชุมโน้นนี้เพื่อหารือ
บิลเอาชนิดของเมล็ดกับราคากางออกมา แฮมเล็ตกับฉินสือโอวพาลูกน้องสองคนมาวิเคราะห์ด้วยกันเพื่อรับรองการซื้อเมล็ดพืชน้ำเบื้องต้นหนึ่งแสนสองหมื่นทั้งหมดสี่สิบแปดตัน
เมล็ดของพืชน้ำจะแพงกว่าเมล็ดสาหร่ายนิดหน่อย อีกอย่างในงบแสนสองนี้ยังรวมค่าเช่าเครื่องบินกับค่าแรงด้วย
หารือกันใกล้จบ ที่เหลือก็แค่เซ็นสัญญาซึ่งเข้มงวดกว่า จำเป็นต้องมีทนายอยู่ด้วยถึงจะดำเนินการได้ ทั้งสองฝ่ายไม่มีทนาย ถ้าพูดกันตามหลักการก็คือฝั่งฉินสือโอวกับแฮมเล็ตไม่ได้พาทนายมาด้วย ไม่น่าเชื่อว่าบิลจะมีหนังสือรับรองคุณสมบัติทนายความ มิน่าละนิสัยถึงได้รอบคอบขนาดนี้!
ยังคงเป็นเรคที่เลี้ยงข้าว ถ้าเป็นที่จีน ไปทำเรื่องให้รัฐยังไงรัฐก็ต้องเลี้ยงสักมื้อ แต่ที่แคนาดาอย่าแม้แต่จะคิด
พอกินข้าวกลางวันเสร็จ พวกแฮมเล็ตก็ไปหาทนายร่างสัญญา ส่วนฉินสือโอวกับเหมาเหว่ยหลงก็เดินเตร่ในตลาดเมืองเซนต์จอห์น
หนึ่งในสองคนซื้อน้ำแข็งไสผลไม้มาก่อน กินน้ำแข็งไสเย็นๆ เปรี้ยวๆ หวานๆ พลางเดินทอดน่องภายใต้ร่มเงาไปในตลาด เหมาเหว่ยหลงพูดขึ้น “จังหวะชีวิตคนที่นี่ช้าจริงๆ ใช้ชีวิตในที่แบบนี้สิถึงเรียกว่าใช้ชีวิตจริงๆ ที่ปักกิ่ง? นั่นเรียกว่าเอาตัวรอด!”
ฉินสือโอวพูด “อย่ามัวแต่บ่นเลย รีบดูสิว่าจะซื้ออะไรไหม?”
“นายเลี้ยง?” เหมาเหว่ยหลงยิ้มร้าย
ฉินสือโอวล้วงมือถือออกมาถ่ายรูปแล้วให้เขาดู เหมาเหว่ยหลงไม่เข้าใจ ฉินสือโอวจึงพูดขึ้นยิ้มๆ “ฉันให้นายดูจากรูปว่าหน้านายใหญ่แค่ไหน จะได้รู้ตัวเองบ้าง ยังจะให้ฉันเลี้ยง ฝันไปเถอะ?”
เดินมาถึงรถขายเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเคลื่อนที่พอดี นี่เป็นจุดเด่นของนิวฟันด์แลนด์ พวกพ่อค้าแม่ค้าขายเสื้อผ้าไม่ได้วางแผงลอยกับพื้น แต่เป็นรถเล็กๆ ที่คล้ายกับรถขายอาหารเช้าในจีน เสื้อผ้าหมวกรองเท้าล้วนวางอยู่ในนั้น
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพื่อหลีกหนีการจับกุมของเทศกิจ แต่มาจากประเพณีการค้าการประมงทางทะเล
ทั้งสองเดินไปถึงรถขายของที่มีเสื้อยืดสไตล์จีนแขวนไว้ บนเสื้อสกรีนลายอย่างเหมาเจ๋อตง เหลยเฟิง เสื้อบางตัวก็สกรีนคำอ้างอิงของเหมาเจ๋อตงอย่าง ‘ผู้มีความรู้ควรไปชนบท’ ‘จงทำตัวเหมือนแสงแดดยามแปดเก้าโมง’
ที่น่าตลกก็คือ เจ้าของคงจะไม่รู้ภาษาจีน มีเสื้อสองตัวที่สกรีนคำอ้างอิงซึ่งน่าสนใจมาก ตัวหนึ่งสกรีนว่า ‘ถ้าเมาแล้วขับฉันจะแต่งงานใหม่’ ส่วนอีกตัวคือ ‘จุดไฟเผาภูเขาแล้วนั่งดูอยู่ข้างล่าง’ ทำเอาฉินสือโอวกับเหมาเหว่ยหลงระเบิดหัวเราะออกมา
เสื้อแบบนี้ราคาถูกมาก ตัวละแค่สิบห้าดอลลาร์เท่านั้น ฉินสือโอวเลือกมาอย่างละตัว ต่อไปใส่เสื้อนี้คงจะเท่ไม่เบา ส่วนเสื้อสกรีน ‘จุดไฟเผาภูเขาแล้วนั่งดูอยู่ข้างล่าง’ นั้น เขาใส่ในทันที
……………………………..
