ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1190 น้ำใจอันยิ่งใหญ่

ฉินสือโอวแสดงให้เจ้าชายน้อยได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของเขา
สองครั้งที่โจมตีปลากระโทงสีน้ำเงินก็แทงตรงเป้าทั้งสองครั้ง แม้ว่าจะถูกหักไปสองคะแนนอย่างโง่ๆ ในครั้งแรก แต่นี่ก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความแข็งแกร่งในตัวของเขาแล้ว
เหมาเหว่ยหลงหยิบไม้บรรทัดออกมาเพื่อวัดขนาดของปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้ มันมีขนาดตัวที่ใหญ่มาก มีความยาวสามเมตรครึ่ง ดาดฟ้าเรือเล็กๆ แทบจะวางปลาตัวนี้ไม่ได้และเรือชนิดนี้ก็ไม่มีถังน้ำแข็ง จึงใช้ได้แค่น้ำแข็งก้อนเติมลงบนดาดฟ้าเรือเท่านั้น
จอร์จช่วยเหมาเหว่ยหลงย้ายกล่องน้ำแข็งออกมาแล้วเทลงบนตัวปลาและพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วว่า “มันเป็นปลาที่ตัวใหญ่จริงๆ ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ผมไม่ค่อยจับปลาที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ได้เลย”
เจ้าชายน้อยมองไปที่ฉินสือโอว ฉินสือโอวจึงยักไหล่ใส่เขาและพูดว่า “ไม่มีอะไร ผมก็แค่โชคดีเท่านั้นเอง”
เจ้าชายน้อยถอนหายใจอย่างไม่พอใจและพูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “หลักๆ คือเสียงนั้น ‘ไป คุณทำได้’ ที่เหมาเหว่ยหลงเพิ่งจะตะโกนออกมามันรบกวนผม ไม่อย่างนั้นผมก็คงจะไม่พลาด”
ฉินสือโอวยิ้มพลางพยักหน้าไปด้วยแล้วเขาก็ชูนิ้วหัวแม่มือออกมา นี่คือระดับการเสแสร้งของเขา ผมให้สิบคะแนน!
เหมาเหว่ยหลงยังคงโยนเหยื่อลงไปในน้ำไม่หยุดและไม่นานปลากระโทงสีน้ำเงินอีกตัวก็ถูกล่อเข้ามา
แต่ถ้าลองเปรียบเทียบดูแล้วปลาตัวนี้ค่อนข้างฉลาดมาก มันกลืนปลาลงไปใต้น้ำ ใช้ความเร็วในระดับปกติของมัน และไม่ได้ขึ้นมาเหนือน้ำด้วยความเร็วสูงเพื่อไล่ตาม ดังนั้นมันจึงว่ายลาดตระเวนไปรอบๆ อย่างต่อเนื่องและยังได้กินเหยื่อเป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังมีชีวิตอย่างดีอีกด้วย
เรือลำเล็กได้ติดตั้งเครื่องหาปลา หลังจากที่ปลาปรากฏขึ้นเครื่องมือจะส่งเสียงดังไม่หยุด เจ้าชายน้อยจึงเตรียมพร้อมที่จะโจมตี เขาจ้องไปที่น้ำอย่างระมัดระวัง ขอแค่ปลาตัวใหญ่ในน้ำกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำ เขาก็จะโจมตีมันให้ถึงที่สุด
ผลสุดท้ายปลาตัวนี้ก็ไม่กระโดดขึ้นมาเหนือน้ำ…
หลังจากรอนานกว่าสิบนาทีเขาก็รอปลาตัวนี้ไม่ไหว เจ้าชายน้อยหมดความอดทนจึงไปดูบริเวณที่นั่งคนขับและพึมพำว่า “ให้ตายเถอะ มันหนีไปแล้วใช่ไหม?”
 “ไม่ มันไม่ได้หนีไปไหน มันฉลาดมากและอยู่ใต้ท้องเรือของเราตลอด บางครั้งมันก็เกาะกับก้นเรือ แต่มันจะไม่ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ” จอร์จกล่าว
“ไม่สงสัยเลย นี่คือความเจ้าเล่ห์ของมัน” เหมาเหว่ยหลงยิ้มและพูดว่า “เราต้องอดทนเพื่อจัดการกับมัน เหมือนกับคำสแลงในประเทศของเราที่ว่า สุนัขจิ้งจอกที่เก่งที่สุดไม่สามารถหลบหนีจากนักล่าที่มีทักษะได้ พวกเราจะต้องชนะแน่”
เห็นได้ชัดว่าเจ้าชายน้อยดูไม่มีความอดทน เขารออีกสองสามนาทีปลาตัวนี้ก็ยังไม่โผล่ขึ้นเหนือน้ำ จึงเอนตัวนอนที่ท้ายเรือและมองลงไปในน้ำ
น้ำทะเลในฟาร์มปลานั้นใสสะอาดมาก ทำให้สามารถมองเห็นได้ลึกกว่าสิบเมตร ถ้าปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ใกล้กับผิวน้ำ เขาก็จะสามารถมองเห็นได้
ฉินสือโอวรู้ดีว่าการจัดการกับปลาตัวนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายและเขายังขี้เกียจที่จะควบคุมให้ปลากระโดดขึ้นเหนือน้ำอีกด้วย เขาจึงใช้หอกยันกับพื้นเพื่อยืนดูอย่างอดทน
เจ้าชายน้อยที่นอนอยู่ท้ายเรือจึงมองลงไปและบังเอิญที่ปลากระโทงสีน้ำเงินว่ายออกมาจากใต้ท้องเรือและเอียงตัวลอยในน้ำพอดี ทันใดนั้นมันจึงเห็นเจ้าชายน้อย
ความใสของน้ำทะเลเป็นเหมือนกับดาบสองคม สามารถทำให้เจ้าชายน้อยได้เห็นปลากระโทงสีน้ำเงินและก็ทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินเห็นเจ้าชายน้อยเช่นกัน
นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าปลาไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าได้ เนื่องจากโครงสร้างดวงตาของปลา ระยะการมองเห็นของปลาส่วนใหญ่จะไม่สามารถไปถึงตำแหน่งที่อยู่เหนือพวกมันได้ แต่นั่นหมายถึงสถานการณ์ที่ปลาว่ายในแนวราบและปลาจะเปลี่ยนท่าทางเมื่อว่ายน้ำอยู่ในน้ำเสมอ
เช่น ปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้ เอียงตัวว่ายน้ำออกมา น้ำทะเลที่ใสสะอาดสามารถมองเห็นผ่านตาเปล่าได้ ในขณะเดียวกันก็ทำให้มองเห็นเจ้าชายน้อยได้เช่นเดียวกัน
ปลาไม่โผล่ขึ้นเหนือน้ำเลย หลังจากที่เห็นหัวของเจ้าชายน้อยมันก็สนใจขึ้นมาทันที จึงสะบัดหางอันทรงพลังของมันและเงยหน้ามองโดยตรงพร้อมกับพุ่งขึ้นไปข้างบน!
ปลากระโทงสีน้ำเงินมีนิสัยดุร้ายมาก พวกมันต้องการอาหารจำนวนมาก เหยื่อที่พวกมันจับจะไม่อยู่แค่ในทะเลเท่านั้น แต่ยังอยู่ในอากาศด้วย เช่นนกนางนวลและนกทะเลบางชนิดจะถูกพวกมันโจมตีได้ง่ายเมื่อบินอยู่ใกล้ผิวน้ำ
เดาว่าปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้คงไม่เข้าใจตัวตนของเจ้าชายน้อย แต่ในสายตาของปลากระโทงสีน้ำเงินศีรษะของมนุษย์จะมีความยาวสามเมตรกว่า ซึ่งมันเป็นแค่เรื่องง่ายๆ ที่ปลาตัวใหญ่ที่มีความสุขตัวนี้จะกระโดดขึ้นมาและเอาปากอันแหลมคมเล็งไปที่หัวของเขา!
เจ้าชายน้อยที่เคยผ่านลมและฝนมาก่อนก็ตกตะลึงทันที เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะกลายเป็นเหยื่อของปลาทะเล ปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วมาก แม้ว่าเขาจะพยายามหันหลังกลับไป แต่ด้วยระยะทางสั้นๆ นี้ ปลาตัวใหญ่ตัวนี้ก็แทบจะโผล่ขึ้นเหนือน้ำแล้ว!
ปากแหลมคมของปลากระโทงสีน้ำเงินนั้นน่ากลัวมาก ในสถานการณ์ที่มันเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกมันสามารถทะลุผ่านร่างของฉลามและวาฬได้อย่างไร แม้แต่เรือไม้ก็สามารถทะลุผ่านได้ ในประเทศอังกฤษเคยแสดงตัวอย่างกะโหลกของปลากระโทงร่ม ปากของมันสามารถแทงเรือไม้ได้ถึงครึ่งเมตร!
โชคดีที่ฉินสือโอวให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงใต้น้ำตลอดเวลา ทันทีที่ปลาตัวนี้ตอบโต้กลับมา เขาก็โบกมือและหยิบหอกขึ้นมา จากนั้นก็แทงผ่านเหนือศีรษะของเจ้าชายน้อย ‘ฟึ้บ’ !
เจ้าชายน้อยรู้สึกถึงลมพัดกระทบหน้าผากเท่านั้น จากนั้นหอกอันเย็นเฉียบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาและตำแหน่งก็ห่างจากหน้าของเขาไม่ถึงหนึ่งเมตร ปากอันแหลมคมของปลากระโทงสีน้ำเงินยื่นออกมาจากน้ำ…
ฉินสือโอวยกแขนขึ้นแล้วเอาปลากระโทงสีน้ำเงินยาวสี่เมตรตัวนี้แบกขึ้นเรือ เรือลำเล็กจึงถูกแรงกระแทกและลอยอยู่ในทะเล
เฮลิคอปเตอร์บินส่งเสียงดังอยู่เหนือศีรษะพวกเขาและวินนี่ก็ได้ส่งข้อความใหม่มาว่า ทีมบอสฉินได้ทำการล่าปลาตัวใหญ่อีกครั้งและครั้งนี้ก็เป็นไปขั้นตอน นี่เป็นตำนานและแปลกประหลาดมาก!
เสียงดังวุ่นวายของผู้คนจากเครื่องรับส่งวิทยุก็ดังขึ้น ทุกคนต่างพากันถามฉินสือโอวว่าตำนานการจับปลาตัวนี้คืออะไร
ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “เพราะนี่คือปลากระโทงร่มตัวแรกที่เจ้าชายของเราจับมาได้ไง สู้ๆ นะทุกคน ตอนนี้พวกเราเดินนำหน้าแล้ว ฉันไม่อยากเอาเงินรางวัลห้าแสนดอลลาร์แคนาดาไปเลยจริงๆ พวกนายเชื่อฉันใช่ไหม?”
ฮามานแดนยังคงตกใจเล็กน้อย เขานั่งอยู่ท้ายเรือพร้อมกับหายใจหอบอย่างแรง หลังจากผ่านไปสักพักจึงยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะ พี่ฉินสือโอว!”
ฉินสือโอวเพิ่งจะช่วยชีวิตเขาไว้จริงๆ! ยิ่งไปกว่านั้น ยังช่วยรักษาหน้าของเขาไว้อีกด้วย ทั้งสองช่วยเหลือกัน นั่นก็คือความมีน้ำใจของเราทุกคน!
ฉินสือโอวยื่นมือดึงเจ้าชายน้อยเข้ามาและยื่นหอกให้เขาพร้อมกับหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรต้องขอบคุณเลย เราเป็นทีมไม่ใช่เหรอ?”
“แล้วคุณก็เป็นหัวหน้าทีม” ฮามานแดนถอนหายใจ เขาเป็นคนหยิ่งเล็กน้อย แต่เขาไม่ใช่คนที่สร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล เมื่อกี้ถ้าฉินสือโอวไม่โต้ตอบอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาอาจจะได้ไปเจอพระอัลเลาะห์แล้วก็ได้
จิตใจและอารมณ์ที่หวังสูงของเจ้าชายน้อยกำลังถูกโจมตี ฉินสือโอวเป็นคนใจอ่อนและอ่อนโยน เขาจึงรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ดีแน่ เขาจึงให้เหมาเหว่ยหลงเป็นผู้เล่นสำรองและเขาจะเป็นคนโยนเหยื่อลงทะเลด้วยตัวเอง
ครั้งนี้เขาตั้งใจที่จะเพิ่มพลังโพไซดอนให้กับเหยื่อ ปลาที่ตายแล้วจะไม่มีความสามารถในการสำรองพลังโพไซดอนเอาไว้ได้ ดังนั้นเมื่อทำเช่นนี้จะทำให้ส่วนของปลาที่หว่านออกมามีแรงดึงดูดมากขึ้นและสามารถล่อปลากระโทงสีน้ำเงินได้มากกว่าสิบตัว
การแทงปลาของเหมาเหว่ยหลงสู้เจ้าชายน้อยไม่ได้ แม้แต่ปลาสี่ห้าตัวกระโดดออกมาเรียงกันเป็นแถว พวกเขาทั้งสองคนยังต้องขว้างหอกกันเป็นสิบครั้งและยังไม่โดนเลยแม้แต่ครั้งเดียว!
ฉินสือโอวรู้สึกหนักใจ เขามองดูอย่างรู้สึกอับอายและกลัวว่าทั้งสองคนจะขายหน้ามากไปกว่านี้ จึงกระโดดลงไปในทะเล
ในที่สุด เมื่อปลาตัวใหญ่ตัวที่หกกระโดดขึ้นมา เจ้าชายน้อยก็ใช้มือคลำหาอย่างมีประสบการณ์ เขาสะบัดแขนไปมาและขว้างหอกออกไปอย่างรุนแรง
ครั้งนี้เขาเรียนรู้ที่จะฉลาดแล้วและไม่แทงลงไปที่หัวหรือหางของปลา เพราะนั่นมันยากเกินไป เขาจึงรอจังหวะที่ปลากำลังลงสู่บนผิวน้ำทะเลและแทงลงบนตัวอ้วนๆ ของปลากระโทงสีน้ำเงิน ในที่สุดเขาก็แทงโดนมันสักที!
……………………………………………………