ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1242 ประชุม

‘เกิดเหตุฆาตกรรมครั้งใหญ่ที่โรงยิมปลาค็อด แต่ผู้ก่อเหตุกลับเป็นปีศาจน้ำ’ ‘หนังสือพิมพ์กีฬาเซนต์จอห์น’ พาดหัวข่าวนี้ในการเขียนข่าวเกี่ยวกับการแข่งรอบชิงชนะเลิศของนักเรียนชั้นประถมปีที่สี่ถึงหก
“นี่คือการถ่ายทอดรายการข่าวกีฬาของเซนต์จอห์น อันดับแรกจะเป็นการรายงานข่าวเกี่ยวกับการแข่งขันบาสเกตบอลรอบชิงชนะเลิศของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ถึงหก โรงเรียนประถมแกรนท์ได้รับถ้วยรางวัลสำหรับผู้ชนะอันดับหนึ่ง ชนะโรงเรียนประถมหงเฉิงจื่อไปในคะแนน 85-50 ในคะแนนนี้หัวหน้าทีมของโรงเรียนประถมแกรนท์มิเชล เออร์บักได้ทำคะแนนไป 52 คะแนนในการเข้าสนามไป 48 นาที โดยทำรีบาวด์ 12 ครั้ง และแย่งบอลได้ 8 ครั้ง…”
อย่างไรเสียก็เป็นเพียงการละเล่นระหว่างพวกเด็กๆ แม้ว่าจะเป็นการแข่งรอบชิงชนะเลิศก็เถอะ แต่การรับชมจากคนภายนอกก็ยังไม่มากนัก สำนักข่าวท้องถิ่นก็มีเพียงหนังสือพิมพ์กีฬากับช่วงข่าวกีฬาภาคค่ำเท่านั้นที่มาทำข่าว หัวข้อข่าวที่เขียนโดยสำนักข่าวเหล่านั้นค่อนข้างเกินจริง การบรรยายข่าวก็ธรรมดาเกินไป
ในความเป็นจริงแล้วการแข่งขันไม่ได้อันตรายขนาดนั้น และไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้นด้วย โรงเรียนประถมแกรนท์ใช้การแข่งขันครึ่งแรกในการเอาชนะคู่แข่ง มิเชลลงสนามครึ่งแรกไป 24 นาทีก็ทำคะแนนจากการชู้ตและชู้ตจุดโทษได้ถึง 34 คะแนน ส่วนทางโรงเรียนประถมหงเฉิงจื่อนั้นลูกทีมทั้งหมดรวมกันกลับทำคะแนนได้ไม่ถึง 30 คะแนนเลยด้วยซ้ำ
หลังจากเขาทำคะแนนจากการแสลมดังก์ได้สำเร็จแล้ว นักกีฬาของโรงเรียนประถมหงเฉิงจื่อก็ลนลานกันขึ้นมาทันที พวกเขาเพิ่งจะเข้าใจในตอนนี้นี่เองว่าคู่แข่งที่พวกเขากำลังเจออยู่นั้นน่ากลัวเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก
ในการแข่งขันบาสเกตบอลอาชีพมีข้อเท็จจริงอยู่สองประโยค ประโยคแรกก็คือยิ่งใกล้ห่วงบาสเท่าไรก็ยิ่งเอาชนะได้ง่ายเท่านั้น อีกประโยคคือบาสเกตบอลเป็นกีฬาสำหรับห้าคน เป็นกีฬาสำหรับทีม
แน่นอนว่านี่คือข้อเท็จจริงในการแข่งระดับมืออาชีพ ดังนั้นจึงไม่มีผลกับการแข่งขันของโรงเรียนประถม อย่างน้อยแค่มิเชลคนเดียวก็ทำลายข้อเท็จจริงข้อที่สองนั้นไปได้แล้ว
เขาทำคะแนนสามแต้มในสนามได้อย่างต่อเนื่องๆ ใช้การชู้ตสามแต้มระยะไกล ทำลายการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามได้สนิท และการโจมตีในแต่ละครั้งของเขายังเหมือนกับมีดแหลมคมที่ปักเข้าไปกลางอกคู่แข่ง ทำเอาพวกเขาเจ็บปวดแสบไปถึงทรวงอีก
มิเชลทำคะแนนระยะไกลด้วยสีหน้าที่แน่นิ่งและยังทำแต้มด้วยท่าที่ยากที่สุดได้อย่างสวยงาม ราวกับว่าบนตัวเขามีกลิ่นอายของปีศาจอยู่จริงๆ อย่างนั้น เขาได้ทำเอาคู่แข่งหน้าซีดเซียวไปตามๆ กันเลย
จบการแข่งขัน ฉินสือโอวให้มิเชลชูถ้วยสีทองที่เป็นสัญลักษณ์แทนผู้ชนะอันดับหนึ่งขึ้น ตอนนี้นี่เองที่เจ้าตัวเพิ่งจะเผยสีหน้าดีใจที่เด็กควรจะมีออกมา แต่แม้ว่าจะในตอนนี้ รอยยิ้มของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความเขินอายและถ่อมตน
เมื่อได้ถ้วยรางวัลมาแล้ว ฉินสือโอวก็เดินส่ายไปมาโอ้อวดอยู่หน้ากัวซง แล้วพูดอย่างได้ใจว่า “ดูสิ ใครว่ากำลังใจทางจิตวิญญาณไม่ได้ผล? นี่ก็คือถ้วยรางวัลที่ได้มาจากกำลังใจนั่นล่ะ”
กัวซงเต็มไปด้วยสีหน้าแปลกใจ นายว่าอะไรน่ะ?
นักข่าวที่เข้ามาในสนามหลังจบการแข่งขันมาสัมภาษณ์ฉินสือโอว ท่านชายฉินก็พูดออกไปอย่างไม่เกรงใจใครว่า “ที่พวกเราได้รับรางวัลชนะเลิศนั้นเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้วครับ เพราะพวกเรามีนักกีฬาที่ดีที่สุด และทีมที่ดีที่สุดด้วย ผมกล้าพูดได้ว่าในการแข่งขันบาสเกตบอลของโรงเรียนประถมในเซนต์จอห์นนั้น มิเชลอยู่ระดับหนึ่ง ที่เหลืออยู่อีกระดับหนึ่ง อนาคตของเขาก็คือ NBA เขาในวันนี้คือดวงดาวเจิดจ้าดวงใหม่ของวงการกีฬาในแคนาดา!”
ท่าทีของท่านชายฉินที่พูดคำพูดเหล่านี้นั้นเรียกได้ว่าน่าประทับใจดั่งขุนเขากับลำธารใหญ่ และรัศมีปกคลุมไปทั่วราวกับเสือคำราม แต่หลังจบการสัมภาษณ์แล้วคำพูดเหล่านี้ของเขากลับไม่ปรากฏอยู่บนทีวี และไม่ได้ปรากฏบนหนังสือพิมพ์ด้วย แม้กระทั่งบนอินเทอร์เน็ตก็ไม่มีเช่นกัน
ให้ตายสิเซ็งจิตจริงๆ ท่านชายฉินผิดหวังแล้ว…
ไม่ว่าผู้ชมภายนอกจะเป็นอย่างไร แต่กีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียนประถมแกรนท์นั้นได้รับความสนใจขึ้นมากอย่างน่าประหลาดใจ นี่ก็คือผลกระทบที่ได้จากการเป็นผู้ชนะเลิศอันดับหนึ่ง
ส่วนโรงเรียนประถมแกรนท์ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีชื่อเสียงและไม่มีสิทธิ์แม้แต่ขอยกเลิกการตั้งโรงเรียน เพราะข่าวเรื่องการได้รับรางวัลชนะเลิศในครั้งนี้ทำให้เริ่มมีชื่อเสียงขึ้นมาบ้าง มีเด็กที่ชื่นชอบบาสเกตบอลทำเรื่องย้ายมาเรียนที่นี่จำนวนไม่น้อย เพียงเพื่อที่จะเข้าร่วมกับทีมนี้
มิเชลยังคงทำตัวไม่โดดเด่นเช่นเคย แต่เขาไม่ใช่คนเก็บตัวอีกต่อไปแล้ว เขากลายเป็นคนมีความมั่นใจมากขึ้น โดยเฉพาะตอนที่ยืนอยู่ในสนามนั้นเขาเต็มไปด้วยความอยากเอาชนะ เหมือนกับคำเตือนที่ฉินสือโอวบอกกับเขาไว้ว่า ต้องเป็นฉลาม!
กลางเดือนกรกฎาคม เหล่านักเรียนประถมปิดเทอม ฉินสือโอวกลับต้องไปร่วมงานประชุมลูกปลา
งานครั้งนี้จัดขึ้นที่ท่าเรือบาสก์ ซึ่งเป็นเมืองติดชายฝั่งที่ใหญ่ที่สุดของอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ และยังเป็นเมืองที่สำคัญรองลงมาจากน่านน้ำเซนต์จอห์นของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ในปัจจุบัน
พูดแล้วก็ทำเอาคนปวดใจยิ่งนัก ทะเลนิวฟันด์แลนด์ที่เคยเป็นถึงหนึ่งในสี่ฟาร์มปลาใหญ่ ในตอนนี้กลับกลายเป็นฟาร์มปลาร้าง จำนวนปลาที่เก็บเกี่ยวได้เยอะที่สุดยังมาจากอ่าวๆ เดียวอีก เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้ในศตวรรษที่แล้วเลย
ฉินสือโอวนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปที่ท่าเรือบาสก์ เขาให้เจนนิเฟอร์ช่วยจองโรงแรมให้ล่วงหน้าแล้ว เป็นโรงแรมห้าดาวแห่งเดียวในท่าเรือบาสก์ โรงแรมฮิลตัน
เมื่อลงจากเฮลิคอปเตอร์เดินเข้าไปโรงแรม กลับพบกับคนคุ้นเคยคนหนึ่ง ผู้กำกับใหญ่คาเมรอน
เมื่อเห็นฉินสือโอว คาเมรอนทั้งดีใจและประหลาดใจ ดึงตัวเขาไว้แล้วถามว่า “คุณมาเพื่อส่งตัวนิมิตส์ให้ผมเหรอ?”
ฉินสือโอวถามอย่างงุนงงว่า “เริ่มถ่ายทำตั้งแต่ตอนนี้แล้วเหรอครับ? พวกคุณทำการถ่ายทำกันที่ท่าเรือบาสก์เหรอ?”
คาเมรอนส่ายหัวแล้วพูดว่า “แค่มาเก็บภาพเท่านั้น สถานที่ถ่ายทำจริงๆ อยู่ที่นิวยอร์ก คุณมาทำอะไรที่นี่? ไม่ได้มาส่งตัวนิมิตส์ให้ผมหรอกเหรอ?”
ไม่ต้องรอฉินสือโอวตอบ ผู้กำกับใหญ่มองดูสีหน้าของเขาแล้วก็ยักไหล่อย่างผิดหวัง แล้วพูดว่า “เอาเถอะ ดูท่าผมคงไม่ต้องรีบทำการถ่ายทำแล้วล่ะ”
ฉินสือโอวรู้สึกเสียใจเล็กน้อยจึงกล่าวว่า “ครั้งนี้ผมมาร่วมงานประมูลของกรมประมง รอผมเสร็จธุระแล้วจะรีบส่งนิมิตส์ไปให้นะ โอเค? ให้ส่งไปนิวยอร์กเลยหรือเปล่า?”
“ไม่ ไมอามี่ ส่งไปที่ไมอามี่ได้เลย ตอนนี้ทีมงานเอฟเฟกต์ของเราอยู่ที่นั่น พวกเขาเป็นคนทำภาพสามมิติให้กับนิมิตส์น่ะ” คาเมรอนพูดด้วยเสียงดีอกดีใจ
ทั้งสองคนต่างมีธุระต้องทำ จึงนัดทานข้าวเย็นแล้วก็จากกัน ฉินสือโอวโทรหาพวกของโดนัลด์ พวกเขาเองก็จะมาร่วมงานประมูลธุรกิจการประมงด้วย
โดนัลด์และพวกไม่ได้จองห้องพักที่โรงแรมฮิลตัน แต่เป็นโรงแรมระดับสามดาวแห่งหนึ่ง เมื่อได้รู้ว่าฉินสือโอวพักอยู่ที่โรงแรมฮิลตัน ทุกคนจึงพากันอิจฉาแล้วบอกว่านายนี่เป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่ประสบความสำเร็จจริงๆ พวกเราเป็นกันมาหลายสิบปีแล้วก็ยังเทียบนายไม่ได้เลย
ฉินสือโอวพูดเล่นออกไปว่าเขาสามารถมอบพันธุ์ปลาให้ฟาร์มของพวกเขาได้นะ แค่นี้หลังจากนี้ไม่กี่ปีพวกเขาก็สามารถพักโรงแรมห้าดาวได้แล้ว
โดนัลด์และพวกฟังคำพูดนี้แล้วก็ตื่นตัวกันขึ้นมา เขาถามว่า “ฉิน นายพูดจริงใช่ไหม? ในงานประมูลครั้งนี้ นายจะเอาพันธุ์ปลาของนายมาออกประมูลด้วยเหรอ? ถ้าหากว่าจะขายจริงๆ งั้นฉันจะได้เตรียมเงินไว้ล่วงหน้า จะต้องเอาพันธุ์ปลาของนายมาอยู่ในมือให้ได้”
ฉินสือโอวบอกว่าเขาจะเข้าร่วมประมูลด้วยแน่นอน แต่ว่าจะเป็นพันธุ์ปลาประเภทไหนยังต้องดูสถานการณ์ของงานประมูลก่อน
ความจริงเขาไม่อยากนำลูกปลาของฟาร์มปลาตัวเองขายให้กับเพื่อนอย่างพวกโดนัลด์ เพราะเขารู้ว่าพันธุ์ปลาของตัวเองเป็นเพียงพันธุ์ธรรมดาเท่านั้น สิ่งที่ไม่ธรรมดาเป็นหญ้าทะเลและพลังโพไซดอนต่างหาก แต่คนที่ซื้อพันธุ์ปลาของเขาไปนั้นไม่มีของพวกนี้ ทำให้ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
หลังจากเตรียมงานมาทั้งวัน ตอนเย็นงานประมูลก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ระยะเวลาจัดงานคือสองวัน เย็นวันนี้จะเป็นการแนะนำพันธุ์ปลากุ้งปูในปัจจุบันของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ เพื่อเปิดโอกาสให้ทุกคนได้ทำการพูดคุยกันก่อน เมื่อมีสินค้าที่สนใจจะได้คุยเรื่องวิธีการเลี้ยงกันเป็นการส่วนตัวได้
…………………………………………….

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset