ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 185 วุ่นวายกับการฟื้นฟูฟาร์มปลา

บทที่ 185 วุ่นวายกับการฟื้นฟูฟาร์มปลา
โดย
Ink Stone_Fantasy

เรือหาปลาเริ่มกลับลำเรือแล้วก็จริง แต่ว่ากัปตันชาวผิวขาวคนอ้วนกลับเล่นพิเรนทร์ เขาขยิบตาให้ผู้ช่วยกัปตัน ผู้ช่วยเข้าใจความหมาย หันหางเสือเรือ ให้เรือหาปลาขับแทรกไปทางเรือหัวกว้าง
การที่เรือหาปลาเคลื่อนตัวทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ คลื่นพวกนี้ต่างก็มีความสูงถึงสองถึงสามเมตร เมื่อขับแทรกไปแบบนี้ทำให้คลื่นพวกนี้ซัดเข้าหาเรือหัวกว้าง
ชาร์คเหยียบคันเร่งเครื่อง ทางเรือหัวกว้างก็เลี้ยวอย่างรวดเร็วและเร่งความเร็วขึ้นอีก เท่านี้การคิดจะใช้คลื่นพวกนี้เล่นงานพวกเขาก็ล้มเหลว เพราะตามไม่ทันความเร็วของเรือหัวกว้าง
 “ฮึ่ม ลูกไม้ตื้นๆ…” ชาร์คพูดด้วยเสียงดูถูก “ฉันใช้ลูกไม้นี้เป็นตั้งแต่ห้าขวบแล้ว”
แต่ฉินสือโอวที่อยู่ด้านหลังเรือหัวกว้างกลับตัวเปียกโชกไปด้วยน้ำทะเล อย่างกับลูกหมาตกน้ำ
ชาร์คหันกลับไปมอง อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “บอส ทำไมคุณไม่หลบครับ?”
ฉินสือโอวแอบสบถพับผ่าในใจ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าตอนนี้คือตอนที่เขาต้องหลบ? พอเห็นว่าเรือคาสโนว่าเตรียมกลับหัวเรือแล้ว เขาก็ปล่อยการ์ดตัวเองลง ลงจากเรือหัวกว้างขึ้นขี่เจ็ทสกีเตรียมขับออกมา
ที่ไหนได้เขาเพิ่งก้าวขาขึ้นเจ็ตสกีเท่านั้น เรือหาปลาก็ขับผ่าเข้ามา เรือหัวกว้างตอบโต้เร็วจึงหลบไปได้ แต่เขาที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย จึงทำให้ถูกคลื่นน้ำซัดจนเปียกไปทั่วตัวแบบนี้
ชาวอเมริกันบนเรือต่างก็หัวเราะฮ่าฮ่ากัน มีหลายคนที่ชี้ไปที่ฉินสือโอวแล้วร้องว่า
 “ไปกินขี้เสียเถอะ!”
 “น้ำทะเลอร่อยดีไหมล่ะ? กินให้เต็มที่เลยนะ!”
 “ลิงผิวเหลืองที่น่าสงสาร นายกลายเป็นลิงตกน้ำแล้ว!”
อีวิลสันที่ยืนหน้าเข้มอยู่หน้ากราบเรือมีปฏิกิริยาตอบโต้ไว เขาขึ้นกระสุนให้กับปืนเรมิงตันในมือ เล็งไปที่เรือคาสโนว่าแล้วเหนี่ยวไก “ปัง! ปัง! ปัง!”
ครั้งนี้อีวิลสันไม่ได้เล็งไปบนฟ้าเหมือนที่ผ่านมา แต่เล็งไปที่กราบเรือด้านบนของเรือคาสโนว่า ตรงจุดที่ชาวประมงพากันตะโกนโห่ร้องกันแล้วเหนี่ยวไก
ชาวประมงตกใจกลัวกันถ้วนหน้า ดีที่ปืนเรมิงตันเป็นปืนยิงระยะใกล้ กระสุนปืนยิงออกไปถึงแค่ระยะสี่ห้าร้อยเมตรจากตัวเรือคาสโนว่าเท่านั้น ไม่มีคนได้รับบาดเจ็บ
แต่ทว่า เสียงลูกกระสุนดังเปรี้ยงปร้างที่ยิงไปที่กราบเรือหาปลานั้นน่ากลัวมาก ชาวประมงพวกนั้นจึงหยุดที่จะประชดประชันฉินสือโอว ต่างก็รีบหมอบลงหลบกระสุนปืนกัน
อีวิลสันสะบัดปืนเรมิงตันไปมาแล้วร้องออกมาว่า “สารเลว! สารเลว! สารเลว! จะยิงให้ไส้ไหลเลย! อีวิลสันจะยิงพวกแกให้ตายกันทุกคน!”
นีลเซ็นรีบขึ้นไปปลดปืนออกจากอีวิลสัน เจ้าสิ่งนี้เอาไว้แค่ขู่เท่านั้น ไม่กล้าเอามาจ่อคนแล้วยิงจริงๆหรอก หากมีคนไม่พอใจเกิดการปะทะขึ้นมาจริงๆ งั้นคนที่เสียเปรียบก็คือฝ่ายที่เรือเล็กกว่าอย่างพวกเขานี่แหละ!
เป็นอย่างที่คิดไว้ บนเรือคาสโนว่ามีคนที่ไม่พอใจ หยิบปืนฉีดน้ำแรงดันสูงออกมา
ของสิ่งนี้แหละที่เป็นอาวุธร้ายแรงตัวจริงบนเรือหาปลา ระยะยิงไกลกว่าปืนไรเฟิลมาก ทั้งยังใช้งานง่าย พลังทำลายก็กำลังดี ปกติหากคนบนเรือสองลำเกิดเรื่องทะเลาะกันขึ้นมา ล้วนใช้เจ้าตัวนี้เป็นอาวุธทั้งนั้น
ดีที่ว่าเรือยอชต์ลำหนึ่งที่แขวนธงประเทศแคนาดากับธงเจ้าหน้าที่ตำรวจน้ำกำลังขับโต้คลื่นมาแต่ไกล บนเรือมีกลุ่มเจ้าหน้าที่ตำรวจสวมชุดยูนิฟอร์มสีดำยืนอยู่ แม้เรือจะอยู่ห่างออกไปค่อนข้างไกลแต่ก็มีเสียงพูดดังออกมาจากลำโพงว่า “เรือคาสโนว่า เรือคาสโนว่า เรือคาสโนว่า พวกคุณได้รุกล้ำเข้ามาในน่านน้ำเขตแคนาดาแล้ว หากได้ยินคำเตือนนี้ขอให้รีบออกจากเขตน่านน้ำแคนาดาโดยด่วน ขอย้ำอีกรอบ…”
เมื่อเห็นแบบนี้ เหล่าชาวประมงบนเรือหาปลาก็เริ่มสงบเสงี่ยม รีบเก็บปืนฉีดน้ำแรงดันสูง ตัวเรือคาสโนว่าเองก็เร่งความเร็วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ฉินสือโอวลูบน้ำบนหน้า เขามองไปที่ชาวประมงอเมริกาที่เหิมเกริมแล้วยิ้มออกมา เขาปล่อยพลังเทพแห่งท้องทะเลออกไป ไม่นานก็เจอกับฝูงฉลามขาวที่กำลังล่าอาหารอยู่ ฉลามพวกนี้เมื่อโตเต็มวัยจะมีลำตัวยาวถึงเจ็ดถึงแปดเมตรเลยทีเดียว พวกมันทั้งลำตัวใหญ่โต และมีฟันแหลมคม คือราชาแห่งท้องทะเลอย่างแท้จริง
พลังเทพแห่งท้องทะเลบังคับฉลามเหล่านี้ ให้มุ่งไปทางอวนลากปลาของเรือคาสโนว่าที่ยังอยู่ในน้ำ
ในห้องบังคับการเรือของเรือคาสโนว่า กัปตันชาวผิวขาวคนอ้วนกำลังหัวเราะชอบใจกับลูกเรือเรื่องที่ฉินสือโอวโดนน้ำสาดเปียกไปทั่วทั้งตัว แต่ทันใดนั้นเครื่องหาปลาโซน่าร์ก็ส่งเสียง ‘ปี๊บปี๊บปี๊บปี๊บ’ออกมาจนแสบแก้วหู
เครื่องหาปลาโซน่าร์เป็นอุปกรณ์จำเป็นที่เรือหาปลาต้องมี คุณสมบัติของมันก็คือปล่อยคลื่นโซน่าร์เพื่อตรวจหาปลาตัวใหญ่ มันสามารถส่งคลื่นเสียงไปยังใต้ทะเล ปล่อยคลื่นเสียงออกไป เมื่อคลื่นเสียงไปเจอเข้ากับสิ่งของก็จะสะท้อนกลับมา เมื่อได้รับคลื่นเสียงที่สะท้อนกลับมาบวกกับวิเคราะห์ข้อมูลแล้ว ก็ถือว่าเป็นอันเสร็จสิ้นการสำรวจใต้ทะเล วิธีจะทำให้สามารถหาปลาตัวใหญ่ได้
แต่ว่า เครื่องหาปลาโซน่าร์ไม่ใช่เครื่องอินฟราเรด ระบบนี้จึงไม่มีภาพปลาขึ้นแสดงบนหน้าจอ จะมีก็แต่เพียงภาพความยาวคลื่นที่ขนาดแตกต่างกันไปเท่านั้น หากเจอปลาตัวใหญ่ ความยาวคลื่นจะค่อนข้างสั้นและใหญ่ สามารถบอกจำนวนปลาและระบุตำแหน่งได้ แต่จะไม่รู้ว่าเป็นปลาตัวใหญ่ประเภทไหน
เมื่อคืน เรือคาสโนว่าก็ใช้เจ้าเครื่องนี้ทำให้พวกเขาหาตัวน้ำเงินใหญ่เจอ แล้วใช้ปลาแฮร์ริ่งเป็นเหยื่อเพื่อจับมัน
เมื่อได้ยินเสียงร้องของเครื่องจับปลาโซน่าร์แล้ว คนในห้องบังคับการต่างก็ใจจดใจจ่อจ้องไปที่หน้าจอพร้อมกัน
มีคนพูดขึ้นว่า “ขอให้เป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือเถอะ ถ้าใช่ขอเพียงพวกเราจับได้แค่สองตัว ก็สามารถชดเชยค่าน้ำมันที่เสียไปในน่านน้ำเฮงซวยนี้ได้แล้ว”
แต่พอมองดูความยาวคลื่นที่ปรากฏบนหน้าจอแล้ว ผู้ช่วยกัปตันถึงกับพูดเสียงสั่นว่า “พระเจ้า ไม่ใช่ตัวสองตัว แต่เป็นสิบยี่สิบตัว นี่ไม่ใช่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือ!”
แน่นอนว่าไม่ใช่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือ แต่นี่คือฝูงฉลาม!
ฝูงฉลามขาวพุ่งเข้าอวนลากปลาอันใหญ่นั้นอย่างป่าเถื่อน พวกมันโหม่งหัวเข้าไป จากนั้นอ้าปากกว้างๆของมันฉีกกัดอวนลากปลาออก ในขณะเดียวกันก็สะบัดลำตัวอย่างรุนแรง อวนลากปลาเอามันไม่อยู่ ใช้เวลาไม่นานก็ถูกกัดจนขาดรุ่งริ่งกระจุยกระจาย!
กัปตันคนผิวขาวที่มีประสบการณ์มากกว่าเมื่อได้เห็นจุดที่ปลาตัวใหญ่พวกนี้หยุดอยู่บนหน้าจอ สีหน้าก็เปลี่ยนขึ้นมาทันใด ตะโกนว่า “เร็วเร็วเร็ว! รีบไปบอกให้เจ้าพวกไม่ได้ความที่อยู่ข้างนอกนั้นเก็บอวนขึ้นมา! นี่มันคือฉลาม! ปลาในอวนของเราล่อพวกฝูงฉลามล่าเนื้อพวกนี้มา!”
การที่ฉลามขาวพวกนี้โหม่งเข้าไปในอวนจับปลานั้น ทำให้ฉินสือโอวแสยะยิ้มอย่างสะใจ แล้วหยุดบังคับพวกมัน ขับเทพเจ้าสายฟ้ามืดเลี้ยวแล้วขับกลับไปทางที่มา
เบื้องหลังคือชาวประมงอเมริกันที่สีหน้าซีดเผือด รอให้พวกเขาเก็บอวนแหขึ้นมา แล้วพบว่าในอวนกลับไม่มีปลาเหลืออยู่แล้วก่อนเถอะ อวนแหถูกฉีกจนกระจุยกระจายใช้งานไม่ได้แล้วแบบนี้ อย่าว่าแต่ปลาเลย แม้แต่ก้อนหินก็คงจับไม่ได้
ที่สำคัญที่สุดคือความเสียหายที่พวกเขาจะได้รับ ค่าใช้จ่ายในการมาจับปลาในทะเลรอบหนึ่งนั้นสูงถึงหลักแสนดอลลาร์สหรัฐเลยทีเดียว เมื่ออวนฉีกขาดไปแล้วแบบนี้ กัปตันคงได้ขาดทุนย่อยยับแน่นอน
อีกอย่าง การออกเรือหาปลาในประเทศแบบนี้ บนเรือจะเตรียมแหเพียงชุดเดียวเท่านั้น เพราะแหแบบนี้ปกติจะเหนียวทนทานมากไม่เสียหายได้ง่ายๆ หากมีปัญหาตรงจุดไหนเพียงซ่อมเล็กน้อยก็สามารถใช้งานต่อได้แล้ว การที่ฉินสือโอวให้เหล่าทหารฉลามขาวไปทำลายอวนแหของพวกเขาแบบนี้ งั้นการออกทะเลของพวกเขาคราวนี้ผลก็คือล้มเหลว สิ้นเปลืองน้ำมันโดยเปล่าประโยชน์! ปริมาณน้ำมันที่ต้องใช้สำหรับเรือขนาดพันตันนั้น น่ากลัวทีเดียว!
ระหว่างทางขากลับ เรือหัวกว้างขับผ่านเรือยอชต์ของเจ้าหน้าที่ตำรวจทางน้ำ ชาร์คได้ใช้โทรศัพท์ไร้สายโทรไปอธิบายสถานการณ์ เจ้าหน้าที่ตำรวจทางน้ำตามเรือคาสโนว่าไปต่อ ต้องขับไล่ไปเรื่อยๆจนกว่าพวกเขาจะออกจากเขตน่านน้ำแคนาดา
ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะใช้เล่ห์รอจนตำรวจน้ำกลับไปแล้วค่อยย้อนกลับมาฟาร์มปลาต้าฉิน ต้องรู้ว่าเรือหาปลาโดยเฉพาะเรือหาปลาลำใหญ่แบบนี้ใช้น้ำมันเยอะมาก การไปกลับแบบนี้แค่ค่าน้ำมันก็สามารถทำให้เจ้าของเรือล้มละลายได้เลยเชียว
ฉินสือโอวขับเจ็ตสกีวนรอบฟาร์มปลารอบหนึ่ง เมื่อได้เห็นน้ำทะเลสีใส อากาศดีๆ เขาก็คิดคำพูดแนวฮิปสเตอร์ได้ประโยคหนึ่งว่า
ตอนนี้ฟาร์มปลาพัฒนาไปได้ดี เพราะจำนวนเต่าทะเลที่มากขึ้นกับการมาถึงของปลาแสงอาทิตย์ จำนวนของแมงกะพรุนในฟาร์มปลาก็ถูกจำกัดแล้ว
เรือหัวกว้างขับผ่านไปทางท่าเรือ ฉินสือโอวมองไปครู่หนึ่ง หลังจากเริ่มงานก่อสร้างมาได้หนึ่งเดือน ตอนนี้เริ่มมองเห็นถึงความสง่าอลังการของท่าเรือได้รางๆแล้ว ท่าเรือทั้งสองมีระยะห่างกันสิบกว่ากิโลเมตร ท่าแรกคือท่าแรงโน้มถ่วงที่แข็งแรงทนทาน ได้สร้างลงไปในทะเลลึกถึงห้าสิบเมตรแล้ว
อีกท่าเป็นท่าเทียบเรือบล็อกคอนกรีต ยังอยู่ในช่วงตอกเสาเข็ม เครื่องตอกเสาเข็มตั้งอยู่บนเรือเฟอร์รี่สำหรับบรรทุกของ มีน้ำขุ่นผุดขึ้นมาจากใต้ทะเลตลอดเวลา ทำให้น้ำบริเวณรอบๆถูกทำให้ขุ่นไปด้วย
แท่งบล็อกคอนกรีตตั้งขึ้นมาจากใต้ทะเลถึงผิวน้ำ ตอนนี้การตอกแท่งบล็อกคอนกรีตใกล้เสร็จแล้ว เหลือก็เพียงทำบล็อกซีเมนต์รูปดอกเหมยวางด้านบนล้อมแท่งที่เหลือเพื่อเป็นการยึดแท่งคอนกรีตด้านล่างไว้ ก็จะได้ฐานออกมา ถึงตอนนั้นก็แค่เทพื้นทำทางเดินไว้ด้านบนก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
ฉินสือโอวมองอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อไม่เห็นปัญหาอะไรจึงกลับไปที่ฟาร์มปลา เขาขี้เกียจขับเจ็ตสกีไปจอดที่ท่าเรือในเมือง จึงโยนพิงมันทิ้งไว้บนชายหาด
การเดินทางไปมารอบนี้ ทำให้ใช้เวลาช่วงกลางวันไปเสียหมด ฉินสือโอวเดินไปดูเล้าหมูกับเล้าเป็ดไก่ ถึงแม้ไก่กับเป็ดพวกนี้สามารถกินได้แล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นโตเต็มตัว แม่ไก่ส่วนมากมีขนาดตัวน้อยกว่าหนึ่งชั่งครึ่ง เป็ดตัวโตขึ้นมาหน่อย แต่ก็ไม่ถึงสองชั่ง ลูกหมูนั้นโตไวกว่า น่าจะมีน้ำหนักสี่ถึงห้าสิบชั่ง
…………………………………………………….