ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1339 วันรำลึกสงครามโลกครั้งที่สอง

ท้ายที่สุดฉินสือโอวก็ขายปะการังสีแดงให้กับฮิลตันคนน้องในราคาพิเศษลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์จริงๆ โดยมีเงื่อนไขคือฮิลตันคนน้องจะต้องคอยเป็นเส้นสายให้เขา หลังจากนี้เขาจะได้พบกับคนที่คุมอำนาจของตระกูลฮิลตันในปัจจุบันเพื่อพูดคุยถึงความร่วมมือสำหรับแผนงานนี้
ฮิลตันคนน้องตัดสินใจเรื่องความร่วมมือในระดับลึกแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่มีอำนาจในการจัดการเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะถือครองหุ้นส่วนหนึ่งของตระกูล ทว่าหากพูดกันตามความเป็นจริงก็นับว่าเป็นหุ้นเพียงจำนวนน้อยนิด เธอแค่ถือนามสกุลของตระกูลฮิลตันก็เท่านั้น
อย่าว่าแต่ฮิลตันคนน้องเลย แม้แต่พ่อกับบรรดาคุณลุงของเธอที่เป็นผู้ถืออำนาจที่แท้จริงของตระกูลฮิลตันในอเมริกาก็ยังมีอิทธิพลต่อกลุ่มโรงแรมฮิลตันในระดับนานาชาติเพียงผิวเผินเท่านั้น พวกเขาถือครองหุ้นแค่ส่วนหนึ่งในกลุ่มเครือค่ายนี้
แต่ถ้าตระกูลฮิลตันยอมร่วมงานกับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน โครงการนี้ก็จะสามารถเข้าสู่กลุ่มเครือข่ายของโรงแรมฮิลตันในระดับนานาชาติได้แล้ว ดังนั้นฮิลตันคนน้องจึงมีประโยชน์กับเขามาก เธอคือตัวเชื่อมโยงสำหรับโครงการการร่วมมือในครั้งนี้
ฉินสือโอวหวังว่าจะได้ทำงานร่วมกับพวกเขา ต้องรู้ว่าโรงแรมฮิลตันในระดับนานาชาติเป็นหนึ่งในยักษ์ใหญ่แห่งอุตสาหกรรมการบริการของโลก พวกเขาดำเนินธุรกิจโรงแรมระดับไฮเอนด์ 403 แห่งทั่วโลก รวมถึงโรงแรมในเครือฮิลตันอีกกว่า 261 แห่ง
นอกจากนี้ยังร่วมกันกับบริษัทฮิลตันโฮเทลแมเนจเม้นท์ก่อตั้งเครือข่ายพันธมิตรด้านการตลาดเพื่อการโรงแรมระดับโลกโรงแรมที่ ทั้งสองฝ่ายมีการลงทุนในโรงแรมมากกว่า 2,700 แห่งทั่วโลก ในจำนวนนั้นมีโรงแรมมากกว่า 500 แห่งที่ใช้แบรนด์ฮิลตันร่วมกัน อีกทั้งยังมีพนักงานกว่าแปดหมื่นคนในแปดสิบประเทศ
ถ้าหากอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินสามารถยืมชื่อเสียงจากแบรนด์ของพวกเขาเพื่อเป็นลู่ทางในการค้าขาย แบบนั้นฉินสือโอวก็จะสามารถนำแบรนด์ของพวกเขาเข้าสู่ตลาดได้โดยตรง ใช้เวลามากที่สุดแค่สี่ห้าปีก็จะสามารถยึดครองตลาดอาหารทะเลระดับไฮเอนด์ในหลายประเทศทั่วโลกได้สำเร็จ
เมื่อคุยกันเรื่องธุรกิจ ฮิลตันคนน้องก็เปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังขึ้นมา เธอบอกกับฉินสือโอวอย่างชัดเจนว่าเรื่องนี้เธอไม่สามารถตัดสินใจได้เอง ญาติของเธอก็ไม่มีอำนาจในการตัดสินใจเช่นกัน
ฉินสือโอวจึงไหวไหล่แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรครับ ขอแค่คุณช่วยแนะนำผมให้รู้จักกับพ่อของคุณก็พอแล้ว ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ผมก็จะขายปะการังสีแดงชิ้นนั้นครึ่งชิ้นให้กับคุณในราคาลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์เหมือนเดิม”
ฮิลตันคนน้องหัวเราะออกมา “ฉันว่าฉันได้กลิ่นแปลกๆ ล่ะ แต่ใครใช้ให้ฉันชอบปะการังสีแดงชิ้นนั้นกันล่ะ? ฉันยินดีรับข้อเสนอนี้ของคุณ แต่ถ้าคุณยอมมอบมันให้ฉันฟรีๆ ฉันก็คงจะช่วยคุณจัดการเรื่องนี้ได้เยอะมากขึ้นอีกหน่อย”
ฉินสือโอวโน้มตัวเข้าไปตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า “คนสวย ผมไม่ใช่คนโง่นะ ถ้าคุณคิดจะหลอกคน ผมว่าคุณไปหลอกพวกตะวันออกกลางจะดีกว่า คนที่นั่นรวยแต่ไม่ค่อยมีสมอง ให้ราคาพิเศษลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ก็เพียงพอสำหรับการแสดงความบริสุทธิ์ใจของผมแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ฮิลตันคนน้องถอยไปข้างหลังครึ่งก้าวแล้วพูดว่า “คุณนี่เป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักความโรแมนติกเอาซะเลย”
ฉินสือโอวยิ้มพร้อมกับปัดมือ เขาวางแก้วกาแฟราคาหนึ่งร้อยดอลลาร์สหรัฐลง หลังจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วเดินจากไป
เธอมองตามแผ่นหลังของเขาไป ฮิลตันคนน้องขมวดคิ้วเหมือนกับกำลังคิดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร
หลังจากออกมาจากร้านกาแฟฉินสือโอวก็โทรหาบัตเลอร์แล้วเล่าความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องที่จะเป็นพันธมิตรกับโรงแรมฮิลตันให้บัตเลอร์ฟัง
บัตเลอร์ก็พูดกับเขาว่า “นี่เป็นความคิดที่ดีมาก แต่มันก็อาจจะไม่สำเร็จ เงื่อนไขข้อแรกของการร่วมมือกันคือทั้งสองฝ่ายจะต้องมีศักยภาพเท่ากัน แต่ตอนนี้เมื่อเทียบกับมังกรยักษ์ใหญ่อย่างฮิลตันแล้ว พวกเรายังเป็นเพียงหนอนตัวเล็กๆ ที่น่าสงสารเท่านั้น”
ฉินสือโอวจึงตอบกลับไปว่า “มีโอกาสให้ลองดูแล้ว จะลองสักหน่อยก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ?”
บัตเลอร์ยอมรับความคิดของเขา “โอเค ตอนนี้นายยังอยู่ที่นิวยอร์กไหม? พวกเรามาเจอกันเพื่อคุยรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อยไหม ถ้าได้ร่วมงานกับโรงแรมฮิลตัน พวกเราทั้งคู่ก็จะไปได้สวยแล้ว”
ฉินสือโอวพูดว่า “ไว้ค่อยคุยกันดีกว่า ฉันต้องกลับแล้ว เดี๋ยวจะต้องไปร่วมกิจกรรมด้วย เป็นกิจกรรมที่สำคัญมาก”
กิจกรรมสำคัญที่ว่าก็คือกิจกรรมวันรำลึกการยุติสงครามโลกครั้งที่สองนั่นเอง
ในแคนาดาระยะเวลาเวลาของสงครามโลกครั้งที่สองที่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปคือการปะทุของสงครามในวันที่ 1 กันยายน 1939 และสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 2 กันยายนในปี 1945 เมื่อเทียบกับประเทศจีนแล้ว ประเทศที่อยู่ห่างไกลจากยุโรปและเอเชียอย่างประเทศแคนาดาถือว่าได้รับความเสียหายจากสงครามน้อยมาก
แต่ชาวแคนาดาก็ให้ความสำคัญกับสงครามครั้งนี้เป็นอย่างมาก ทุกๆ ปีจะมีกิจกรรมการรำลึกที่เกี่ยวข้องกับสงครามครั้งนี้อยู่เป็นจำนวนมาก รัฐบาลในทุกระดับต้องจริงจังกับเรื่องนี้ เป็นเพราะพวกเขาคำนึงถึงผลลัพธ์จากสร้างมาตรการป้องกันร่วมกันนั่นเอง
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองประเทศแคนาดาก็ส่งกองกำลังทหารไปต่อสู้กับพวกนาซีเช่นกัน ทั้งยังสูญเสียไปไม่น้อย แต่แน่นอนว่า ‘ไม่น้อย’ ในที่นี้เปรียบเทียบตามความสามารถในการเข้าร่วมสงครามของแคนาดา ถ้าเทียบกับจีนแล้ว ความสูญเสียของพวกเขามันเทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
กิจกรรมรำลึกของนครเซนต์จอห์นในปีนี้ตั้งใจเพิ่มประเด็นหลักในการจัดกิจกรรมขึ้นมาอีกสองอย่าง ประเด็นแรกคือ ‘การอุทิศตนของสตรี’ ส่วนอีกหนึ่งหัวข้อก็คือ ‘การอุทิศตนของชาวจีน’ แฮมเล็ตเป็นผู้เสนอให้เพิ่มสองประเด็นนี้อย่างแข็งขัน โดยมีจุดประสงค์คือการเพื่อเพิ่มสิทธิ์และเสียงของชาวจีนในนครเซนต์จอห์นและยกสถานะของชาวจีนในนครเซนต์จอห์น
แท้ที่จริงแล้ว พูดกันตามจริงเขาต้องการจะใช้วิธีนี้เพื่อเอาใจฉินสือโอวมากกว่า ถึงอย่างไรฉินสือโอวก็เป็นผู้สนับสนุนเงินทุนอันดับหนึ่งในการเลือกตั้งของเขา
จากกลับมาที่ฟาร์มปลาได้ไม่ถึงสองวัน เช้าของวันที่สอง ฉินสือโอวกับวินนี่ก็ต้องรีบเดินทางไปที่นครเซนต์จอห์นแล้ว เนื่องจากกิจกรรมจะจัดต่อเนื่องกันทั้งวัน
ตอนที่ขึ้นมาบนเรือ ชาร์คก็เข้ามารายงานกับเขาว่า “บอส พยายามกลับมาภายในวันนี้ให้เร็วที่สุดนะครับ เมื่อสักครู่เพิ่งจะได้รับข้อความจากกรมอุตุนิยมวิทยา ศูนย์กลางหย่อมความกดอากาศต่ำโคโลราโดจากฝั่งตะวันตกของอเมริกาเริ่มเคลื่อนตัวไปยังทางตอนเหนือของรัฐออนแทรีโอแล้ว นครเซนต์จอห์นจะได้รับอิทธิพลจากขอบของหย่อมความกดอากาศต่ำด้วย อาจจะทำให้มีพายุฝนตกหนัก”
ฉินสือโอวลองถามเขาถึงความเร็วลม ชาร์คจึงบอกว่าความเร็วลมสูงที่สุดอาจจะสูงถึง 90 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถ้าโดยเฉลี่ยก็ 50 กิโลเมตร
ฉินสือโอวแสยะปาก ความเร็วลมเท่านี้นับว่าไม่น้อยเลย ตามมาตรฐานการจำแนกระดับพลังงานลม 12 ระดับ ความเร็ว 90 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็เท่ากับลมแรงระดับ 10 พบได้น้อยบนบกซึ่งจะสามารถถอนต้นไม้ขึ้นมาได้เลย คลื่นทะเลจะร้องคำรามซัดสาดอย่างรุนแรง จนอาจจะถึงขั้นสร้างความเสียหายให้กับอาคารและสิ่งก่อสร้าง
ขณะที่กำลังขับเรือเขาลองแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ตอนนี้ท้องฟ้าของนครเซนต์จอห์นยังไร้เมฆปกคลุม พระอาทิตย์ลอยสูงส่องแสงสว่างลงมา ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าหลังจากนี้จะมีพายุลูกใหญ่พัดเข้ามาโจมตี
เรือยอชต์ออกเดินทางด้วยความรวดเร็ว ฉินสือโอวที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือสัมผัสได้ถึงกระแสลมเย็นสายหนึ่ง ลมทะเลพัดเข้ามาอย่างเอื่อยๆ ในตอนนี้เริ่มมีกระแสลมอากาศหนาวติดมาด้วยแล้ว
ทางเทศบาลเมืองส่งรถที่จัดขึ้นพิเศษเพื่อมารับพวกเขาทั้งสองคนโดยเฉพาะ แล้วพาพวกเขาตรงไปที่มหาวิหารเซนต์จอห์นเดอะแบ๊พติสท์ทันที ส่วนใหญ่กิจกรรมงานรำลึกแบบนี้มักจะถูกจัดขึ้นในโบสถ์เป็นประจำอยู่แล้ว
แฮมเล็ตพาบรรดาบุคคลสำคัญของในส่วนการปกครองของเมืองไปต้อนรับแขกที่มาร่วมงาน เมื่อฉินสือโอวกับวินนี่เดินทางมาถึง คนแรกที่เข้ามาต้อนรับพวกเขาก็คือซิมมอนส์ผู้ช่วยของแฮมเล็ต พร้อมกับพาพวกเขาไปเดินชมรอบๆ งาน
ห้องหนึ่งของโบสถ์ถูกตกแต่งจนกลายเป็นห้องจัดนิทรรศการ ภายในมีการจัดแสดงนิทรรศการในหัวข้อ โลก สงคราม สตรี เพื่อบอกเล่าถึงการอุทิศตนของผู้หญิงแคนาดาในช่วงสงคราม
ซิมมอนส์กล่าวว่า “พวกเราต้องระลึกถึงทหารที่เสียชีวิตระหว่างการสู้รบในการทำสงคราม แต่จะมองข้ามอาการบาดเจ็บทางความรู้สึกของเหล่าสตรีผู้ยิ่งใหญ่ในช่วงสงครามไม่ได้ กิจกรรมรำลึกที่พวกเราจัดขึ้นในครั้งนี้ จึงมุ่งความสนใจมาที่ด้านนี้ ซึ่งถือเป็นครั้งแรกในนิวฟันด์แลนด์”
วินนี่แอบไหวไหล่ใส่เขาพร้อมกับพูดว่า “ครั้งแรกเหรอ? พวกคุณเอาแต่พูดถึงความเป็นอิสระของสิทธิสตรี คุณดูสิว่าพวกเรามีอิสระแล้วหรือยัง?”
หลังจากที่ซิมมอนส์นำเสนอข้อมูลต่างๆ ให้เขาฟัง ฉินสือโอวถึงได้จะรู้ว่า ถึงแคนาดาจะอยู่ห่างไกลจากสงคราม ทว่าในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ยังมีผู้หญิงชาวแคนาดากว่าหมื่นคนที่ต้องสูญเสียสามี ลูกชายหรือไม่ว่าจะเป็นน้องชาย ให้กับสงคราม สงครามในครั้งนั้นไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับประเทศแคนาดาเพียงเล็กน้อยอย่างที่เขาเคยคิดไว้
………………………………………….