ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1444 เข้าสู่อ่าวน้ำเย็น

อ่าวน้ำเย็นอิลูลิสแซทตั้งอยู่ที่ชายฝั่งตะวันตกของกรีนแลนด์ ซึ่งอยู่ทางเหนือของวงกลมอาร์กติกประมาณ 250 กิโลเมตร และอยู่ใกล้กับเขตที่พักอาศัยมาก เพราะแม้ว่าเมืองอิลูลิสแซทนี้จะเป็นเมืองเล็กๆ แต่กลับกระจายอยู่กว้างมาก บนชายฝั่งของอ่าวน้ำเย็นยังมีบ้านพักอาศัย ร้านอาหาร โรงแรมและอื่นๆ เปิดอยู่ด้วย
ฤดูนี้ที่ฉินสือโอวมา เหมาะกับการดูแสงออโรร่า แต่ไม่เหมาะกับการท่องเที่ยว
พนักงานเปิดประตูบอกพวกเขาว่า ถ้ามาที่นี่ตอนฤดูร้อน หิมะบนชายฝั่งอ่าวน้ำเย็นจะละลาย และเผยให้เห็นวัชพืชกับพุ่มไม้เล็กๆ ซึ่งจะมีร่มเงาอยู่เยอะมาก เทียบกับตอนนี้แล้วสวยงามกว่ามาก
ภายในอิลูลิสแซทตอนนี้ นอกจากสีดำก็คือสีขาว นี่คือโลกของน้ำแข็งกับหิมะ และก็เป็นโลกที่ไม่มีสีอื่นเลยอีกด้วย
แน่นอนว่า นี่หมายถึงพื้นดิน ความงดงามของท้องฟ้าคือสิ่งที่ฉินสือโอวเห็นมาตลอดทั้งชีวิต ถ้าจะแบ่งเสน่ห์ของท้องฟ้ายามค่ำคืนทั่วโลกเป็น 10 อันดับ ท้องฟ้ายามค่ำคืนในวงกลมอาร์กติกนั้นจะอยู่ที่อันดับ 8!
ยิ่งแน่นอนว่า ท่านชายฉินรู้สึกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เกาะแฟร์เวลนั้นก็อยู่ที่อันดับ 1 เหมือนกัน ส่วนอันดับที่เหลือก็แบ่งเรียบร้อยแล้ว
รถลากเลื่อนหิมะกำลังร่อน และอ่าวกลาเซียร์ที่งดงามก็ค่อยๆ ปรากฏวิสัยทัศน์ของมันออกมา
ทุกปี ที่กรีนแลนด์จะขนครอบน้ำแข็งจำนวนมากลงไปในมหาสมุทร อ่าวน้ำเย็นอิลูลิสแซทเป็นหนึ่งในปากอ่าวที่ไหลลงไปในทะเลกลาเซียร์ ซึ่งก็เป็นที่ตั้งของธารน้ำแข็งที่มีชีวิตชีวามากที่สุดในโลก
พนักงานเปิดประตูแนะนำพวกเขาต่อ “ฟยอร์ดแห่งนี้ยาวมาก พวกคุณผู้ชาย แต่ตอนนี้เป็นฤดูหนาว จึงมีธารน้ำแข็งที่ลอยอยู่บนผิวน้ำเยอะมาก พวกเราจะมองเห็นได้ไม่ไกลนัก ในความเป็นจริงมันมีความยาวถึง 40 กิโลเมตร!”
“ว้าว น่าอัศจรรย์ จริงๆ” วินนี่พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
พนักงานเปิดประตูสั่งน้ำมูก และเงยหน้าขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ “นั่นก็แน่นอน นี่คือมรดกของโลก ผมหมายถึง อ่าวน้ำเย็นแห่งนี้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมและวัตถุของโลก”
ฉินสือโอวเผลอปากแก้ไข “มันคือมรดกทางวัตถุเถอะ อ่าวแห่งนี้กับวัฒนธรรมไม่ควรจะเกี่ยวโยงกัน”
สิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้อง แต่พนักงานเปิดประตูแสดงสีหน้าไม่เชื่อออกมา และแนะนำเขาว่าบนชายฝั่งมีร้านศิลปะอยู่ ด้านในเป็นภาพวาดหรือประติมากรรมและอื่นๆ ที่พวกนักท่องเที่ยวทำขึ้นเพื่ออ่าวน้ำเย็นทั้งหมด เขายืนกรานความคิดที่ว่าอ่าวน้ำเย็นแห่งนี้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยลมหายใจของวัฒนธรรม
แหล่งที่มาของอ่าวน้ำเย็นคือธารน้ำแข็งจาคอป ฮาร์เบอร์ที่อยู่ทางภาคตะวันออก นั่นคือธารน้ำแข็งที่มีอัตราการไหลมากที่สุดในซีกโลกเหนือ ทุกวันสามารถไหลได้ 20 เมตรถึง 35 เมตร ทุกปีจะมีภูเขาน้ำแข็ง 2 หมื่นล้านตันแตกออกและปล่อยลงสู่ฟยอร์ด
ฉินสือโอวและคนอื่นๆ จอดรถลากเลื่อนหิมะกับสโนว์โมบิลไว้ที่ชายฝั่ง พวกเขายืนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำและมองลงไป ภูเขาน้ำแข็งที่งดงามกำลังลอยไปตามแม่น้ำ
อ่าวน้ำเย็นมีเสียง ‘แกร๊บๆ’ ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉินสือโอวรู้ว่านี่คือเสียงอันน่ากลัวของก้อนน้ำแข็งที่เริ่มแตกออกในน้ำ ซึ่งจะมีเสียงดัง ‘ตู้ม’ ขึ้นมาเป็นครั้งคราว นี่คือเสียงของก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ตกลงมาจากธารน้ำแข็ง หลังจากตกลงไปในน้ำก็จะสาดคลื่นลูกใหญ่ขึ้นมา
ถึงแม้ว่าฤดูหนาวของที่นี่อุณหภูมิจะต่ำกว่า 10 องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นเสมอ แต่ธารน้ำแข็งก็ยังไม่แข็งตัว เพราะมีภูเขาน้ำแข็งไหลตามกระแสน้ำมาอย่างต่อเนื่อง พวกมันทำลายพื้นผิวของแม่น้ำที่ถูกแช่แข็ง อย่าพูดว่าแค่พื้นผิวของแม่น้ำที่ถูกแช่แข็ง แม้ว่าจะเป็นแผ่นเหล็ก ภูเขาน้ำแข็งก็สามารถชนจนแตกเป็นชิ้นๆ ได้เหมือนกัน
เมื่อเห็นภูเขาน้ำแข็งลูกหนึ่งลอยมาตามกระแสน้ำอย่างช้าๆ วินนี่ก็อุทานด้วยความชื่นชม “ฉันไม่เคยเห็นภูเขาน้ำแข็งที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย น้ำแข็งลอยที่นครเซนต์จอห์นเล็กมาก ฉันคิดว่าถ้าฉันเดินเข้าไปดูภูเขาน้ำแข็งใกล้ๆ จะต้องรู้สึกว่างดงามยิ่งกว่านี้แน่นอน”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ พนักงานเปิดประตูจึงกลอกตาไปมา และวิ่งหนีไปในทันที
ช่วงฤดูใบไม้ผลิ น้ำแข็งลอยที่อยู่บนผิวน้ำทะเลในนครเซนต์จอห์นก็เป็นผลลัพธ์ของภูเขาน้ำแข็งพวกนี้หลังจากที่ละลายและแตกเป็นชิ้นเล็กๆ หลังจากที่ภูเขาน้ำแข็งแตกและไหลออกไปในมหาสมุทร ช่วงแรกมันจะไหลตามมหาสมุทรไปทางเหนือ และเปลี่ยนไปทางทิศใต้อีกครั้ง ดังนั้นมันจะไหลลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติก
ภูเขาน้ำแข็งบางลูกค่อนข้างใหญ่ ซึ่งมักจะลอยไปตามกระแสน้ำจนถึงบริเวณผิวน้ำทะเลที่เกือบถึงเส้นละติจูดเดียวกันกับนิวยอร์กจึงจะละลาย แต่นั่นคือเมื่อก่อน ตอนนี้อุณหภูมิทั่วโลกสูงขึ้น ผลกระทบของปรากฏการณ์เรือนกระจกแพร่กระจายไปถึงอาร์กติก ดังนั้นภูเขาน้ำแข็งจะละลายไปจนหมดก่อนจะออกจากน่านน้ำของแคนาดา
พนักงานเปิดประตูวิ่งกลับมาหลังจากออกไปได้สักพัก และพูดอย่างมีความสุข “พวกคุณต้องขอบคุณผม ผมไปหาเรือท่องเที่ยวมาได้ พวกคุณสามารถล่องไปดูภูเขาน้ำแข็งได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้นในแม่น้ำ นอกจากนั้นยังเล่นล่องแก่งได้อีกด้วย!”
คนที่ตามมาด้านหลังคือชายผิวขาววัยกลางคนคนหนึ่ง เขาเดินเข้ามาและถามว่า “พวกคุณอยากไปมองดูในแม่น้ำไหม? แต่ความเร็วจะต้องเร็วมาก เพราะห่างจากตอนกลางคืนแค่ 2 ชั่วโมง พวกเราจะต้องกลับมาก่อนที่ฟ้าจะมืด”
อิลูลิสแซทที่นี่เมื่อถึงเดือนเมษายนน้ำแข็งกับหิมะจะละลาย และจะมีเรือท่องเที่ยวออกสู่ทะเล ตอนนี้ฤดูกาลแบบนี้อันตรายมาก ซึ่งก็เหมือนอย่างที่ชายคนนี้พูด ต้องรีบกลับมาก่อนที่พระอาทิตย์จะหายลับไป ไม่อย่างนั้นก็รอถูกฝังไว้ใต้ภูเขาน้ำแข็งได้เลย
ฉินสือโอวจับมือกับเขา หลังจากนั้นก็มองไปที่วินนี่กับแบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ กลุ่มของแบล็คไนฟ์ส่ายหัวอย่างแรง อะไรกัน ในอ่าวนี้สามารถเห็นธารน้ำแข็งได้จากทุกที่ การออกทะเลในเวลานี้จึงถือว่าอันตรายถึงชีวิต! ซึ่งน่ากลัวกว่าการต่อสู้ในตะวันออกกลาง ที่ผู้ก่อการร้ายก็ยังอันตรายถึงชีวิตอีกด้วย!
วินนี่ไม่ได้แสดงจุดยืน แต่มีอาการอยู่บ้าง
เมื่อเห็นแบบนี้ ฉินสือโอวยังไม่ทันพูด กลุ่มของแบล็คไนฟ์ก็กลัวขึ้นมาทันที ใช่แล้ว เตรียมตัวอันตรายถึงชีวิต
ตรงตามที่คิดไว้ฉินสือโอวพูดกับเจ้าของเรือคนนั้นว่า “โอเค ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ พวกเราจะออกทะเลไปชมวิวบริเวณรอบๆ แค่ให้เห็นภูเขาน้ำแข็งก็พอ”
แอร์แบ็คร้องลั่น “บอส ผมขอดูสโนว์โมบิลอยู่ที่นี่ได้ไหมครับ?”
พนักงานเปิดประตูพูดอย่างไม่มีความสุข “ที่นี่พวกเราไม่มีขโมย! รู้ไหมว่า ความปลอดภัยที่เมืองของพวกเรานั้นดีที่สุดในโลก! ดีที่สุด!”
แอร์แบ็คชอบแกล้งเด็กมาก จึงพูดว่า “นายตัดสินอย่างไร? ฉันจะบอกว่าความปลอดภัยที่นครเซนต์จอห์นของพวกเราดีที่สุด”
พนักงานเปิดประตูถามว่า “นครเซนต์จอห์นของพวกคุณมีตำรวจกี่คน?”
แอร์แบ็คเขว และตอบอย่างยากแก่การเข้าใจ “เรื่องนี้จะไปรู้ได้อย่างไร? อาจจะ 200 คน? 300 คน?”
พนักงานเปิดประตูยิ้มอย่างมีความสุข “อิลูลิสแซทของพวกเรามีตำรวจแค่ 6 คน! นี่ยังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงปัญหาใช่ไหม?”
ฉินสือโอวโต้เถียงกับคนขี้ขลาดห้าคนนี้อย่างเกียจคร้าน เขาพูดว่า “นี่เป็นเรื่องของความสมัครใจ พวกนายไม่เต็มใจจะขึ้นเรือก็รออยู่ที่นี่เถอะ”
แอร์แบ็คร่าเริงขึ้นมาทันที แบล็คไนฟ์จ้องมาที่เขาและพูดอย่างโกรธๆ “แล้วจรรยาบรรณในอาชีพล่ะ? ตอนนี้พวกเราเป็นบอดี้การ์ด เข้าใจไหม?”
ฉินสือโอวแอบบอกว่าถ้าไปทะเลและเกิดอุบัติเหตุขึ้น ยังชี้ชัดไม่แน่นอนแล้วใครจะปกป้องใครล่ะ
การออกทะเลไม่ใช่แค่ไปดูภูเขาน้ำแข็ง แต่ยังมีอีกกิจกรรมหนึ่ง ซึ่งก็คือการลอยอยู่ในทะเลน้ำแข็ง
เรือที่พวกเขานั่งเป็นเรือไม้ มีความยาวแค่ 6 เมตร คนขึ้นเรือเยอะขนาดนี้ มันดูอันตรายไปหน่อย
สีหน้าของแบล็คไนฟ์ซีดลงทันที หลังจากขึ้นเรือพวกเขาก็นั่งลงด้วยความซื่อสัตย์ และวาดไม้กางเขนบนช่องท้องมาโดยตลอด
หลังจากที่ฉินสือโอวเห็นเรือลำนี้ดวงตาก็สว่างขึ้น และพูดว่า “ฉันเคยเห็นเรือแบบนี้ เรือลำนี้น่าจะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานใช่ไหม?”
สาเหตุที่พูดเช่นนี้ เป็นเพราะว่าสถานที่ที่เขาเห็นเรือแบบนี้คือก้นทะเล ซึ่งก็คือตำแหน่งของเรือโจรสลัดขวานดำที่ถูกค้นพบในทะเลเหนือ ตอนนั้นท้ายเรือของเรือโจรสลัดมีเรือลำเล็ก 4 ลำแบบนี้แขวนเอาไว้
เรือโจรสลัดจมลงสู่ก้นทะเลมา 300 กว่าปีแล้ว เรือลำนี้จะต้องมีประวัติศาสตร์อันยาวนานอย่างแน่นอน
เจ้าของเรือคนนั้นมองมาที่เขาอย่างประหลาดใจ และพูดว่า “คุณเคยเห็นเรือชาลูพัส? โอ้ นี่ก็คือชื่อของเรือแบบนี้ เมื่อก่อนเป็นเรือที่ใช้มาทำเป็นเรือล่าวาฬ บรรพบุรุษของพวกเราก็พายเรือไม้ที่เปราะบางแบบนี้ออกทะเลไปจับวาฬ”
……………………………………