ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1490 พี่ใหญ่ที่ดุดัน

คนนั้นจึงต้องเดินขึ้นไป เหลือบมองฉินสือโอว บอกว่า “ท่านประธาน ธอร์ออกไปเข้าห้องน้ำ ท่านล็อกประตูคงไม่เหมาะสมมั้ง?”
ฉินสือโอวบอกด้วยสีหน้านิ่งไร้อารมณ์ว่า “ธอร์เป็นใคร? คนที่เพิ่งออกไปเมื่อครู่หรือ? งั้นไม่เป็นไร เขาได้ถูกไล่ออกแล้ว ไม่ใช่สมาชิกของพันธมิตรของเรา ไม่อนุญาตให้เข้าร่วมประชุม!”
ทิญาก้าวเดินไปล็อกประตูอย่างสง่างาม จากนั้น เธอยังหยิบมือถือออกมาโทรหาฝ่ายบริการ ให้พวกเขาจัดหายามมายังประตูห้องประชุม อีกเดี๋ยวมีคนก่อเรื่องให้ไล่ออกไปได้โดยตรง
ได้ยินที่เธอสั่งการ ฉินสือโอวพยักหน้าชื่นชม เขายิ่งดูยิ่งเจริญตากับนักศึกษาอกอึ๋มคนนี้แล้ว ยังคงเป็นคำนั้น ถ้าหากไม่มีวินนี่ บางทีเขาอาจจะจีบทิญา
เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาสงบลง หากพวกเขายังไม่เข้าใจว่าฉินสือโอวกำลังตัดไม้ข่มนามอยู่ก็บอกได้เพียงว่าพวกเขาโง่แล้ว มีคนอยากจะพูด แต่พิจารณาแล้วก็อดเอาไว้
คนที่ลุกขึ้นมาขึ้นหลังม้าแล้วลงยาก เขาทำได้เพียงกัดฟันพูดว่า “ท่านประธาน ท่านไม่รู้สึกว่าท่านทำแบบนี้รีบร้อนเกินไปหรือ? ธอร์ไม่ได้ทำผิดอะไร อีกอย่างผมไม่คิดว่าคุณมีสิทธิ์ในการไล่…”
ฉินสือโอวขัดคำพูดของเขา บอกด้วยสีหน้านิ่งเฉยไร้อารมณ์ว่า “ดีมาก คุณเองก็ถูกไล่ออกแล้ว คุณคนที่มีความชอบธรรม เก็บข้าวของของคุณ แล้วไสหัวออกไป!”
คนนั้นสีหน้าเปลี่ยน บอกอย่างโมโหว่า “ระวังคำพูดของคุณ…”
ฉินสือโอวพุ่งเข้าไป จับคอเสื้อของคนนั้นเอาไว้ ทิญาให้สัญญาณเปิดประตู ลากเขาออกไปนอกประตูอย่างง่ายดาย ผลักเขาออกไปล้มลงพื้น จากนั้นปิดประตู พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมระวังคำพูดของผมแล้ว ไสหัวไป!”
‘ปัง!’ ประตูถูกปิดลง ฉินสือโอวเดินกลับมา เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาต่างก็กระเหี้ยนกระหือรือขึ้นมา ไม่ได้ตกใจจากข่มขู่ของเขา แต่กลับถูกเขาทำให้ไม่พอใจกัน
เหล่าชาวประมงกลุ่มโดนัลด์ที่มีความสัมพันธ์อันดีกับฉินสือโอวเอาแต่ส่งสายตาให้เขา ความหมายคือเขาทำเกินไปหน่อยแล้ว หลังจากนี้อาจจะคุมสถานการณ์ไว้ไม่อยู่
และก็เป็นตามนั้น มีหลายคนลุกขึ้นมา พูดอย่างโมโหว่า “คุณฉิน พวกเราต้องการโทรหารัฐมนตรีแมทธิว พันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ นี่เป็นงานร่วมกันของพวกเรา แต่ไม่ใช่ราชสำนักเผด็จการของคุณ!”
ฉินสือโอวใช้นิ้วชี้ยังตำแหน่งของคนพวกนั้น แล้วว่า “พวกคุณ คิดให้ดี! โทรศัพท์สายนี้โทรออกไป ถ้าไม่ใช่ผมที่ลงจากตำแหน่ง ไม่ก็พวกคุณก็ไสหัวไปด้วย!”
“อีกอย่างพวกคุณยังต้องคิดให้ดี ผมมีอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน ผมมีฟาร์มปลาที่ใหญ่ที่สุด! ผมยังเป็นหุ้นส่วนของบอมบาร์เดียร์ แม้ว่าผมจะไม่เป็นประธานที่นี่ ผมก็ยังคงทำเงินได้ทุกวัน สามารถเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่งได้! พวกคุณล่ะ? คิดถึงรายได้ของฟาร์มปลาพวกคุณและเงินที่ติดธนาคารไว้! คิดให้ดี!”
“จะให้ผมเตือนพวกคุณหน่อยไหม หลายปีนี้แนวโน้มเศรษฐกิจและสถานการณ์ตลาดมีสภาพย่ำแย่แค่ไหน? ผมกล้าพนันเลย พวกคุณในนี้มีไม่น้อย ครั้งนี้คืนเงินที่กู้ธนาคารมาแล้ว งั้นวันหลังก็คงจะกู้ไม่ได้อีกแล้ว!”
“ถ้าหากร่วมทำกับผมอย่างซื่อสัตย์จริงใจ ผมสามารถรับประกันพวกคุณ สองปีหลังจากนี้ รายได้จะเพิ่มอย่างน้อยหนึ่งเท่าจากพื้นฐาน!”
หลังจากที่คำพูดของเขาออกจากปาก อารมณ์ของเหล่าเจ้าของฟาร์มปลาที่ไม่พอใจต่อเขาก็เริ่มบรรเทาลง และหลังฟังคำสุดท้ายของเขาจบ คนพวกนี้ต่างก็เผยสีหน้ายากที่จะเชื่อออกมา ต่างก็ถามไถ่ว่า “จริงเหรอ? รายได้เพิ่มเท่าตัว?”
ฉินสือโอวชี้ยังกลุ่มโดนัลด์ “พวกคุณ ปีหน้ารายได้ก็สามารถเพิ่มเท่าตัวได้ ผมสามารถพูดอย่างเปิดเผยเลยว่า พวกคุณจะเป็นคนกลุ่มแรกที่ได้รับประโยชน์!”
โดนัลด์และเจ้าของฟาร์มปลารอบข้างต่างก็มาจากพื้นที่นิวฟันด์แลนด์ พวกเขาสนับสนุนฟาร์มปลามากที่สุด เพราะว่าในตอนนั้นเจ้าของฟาร์มปลาดั้งเดิมและพวกเจ้าของฟาร์มปลาอิสระเกิดการปะทะกัน ฟาร์มปลาจึงออกตัวแทนพวกเขา อีกอย่างอยู่ในฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์เดียวกัน พวกเขารู้ดีถึงความสามารถในการทำเงินของฟาร์มปลาต้าฉิน
คนทั้งกลุ่มดีใจอย่างมาก ปรบมือร้องบอก “ประธาน พวกเราสนับสนุนคุณ!”
ฉินสือโอวมองไปยังคนอื่น พวกคนที่ลุกยืนขึ้นรีบนั่งลงไป หลังจากนั้นปรบมือกันรัวๆ “ประธาน พวกเราสนับสนุนคุณ เชิญคุณประชุมต่อเลย”
ไม่มีมิตรแท้ที่ยั่งยืน มีเพียงแต่ผลประโยชน์ที่ยั่งยืน ท่านชายฉินเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงประโยคนี้
เขายืนขึ้นไปบนแท่นใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาอีก เห็นชัดว่าวิธีการไม้แข็งไม้อ่อนร่วมกันได้สยบคนพวกนี้ไว้ได้ชั่วคราวแล้ว
ตอนนี้เขาอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างอ่อนไหว ถ้าหากเขาสามารถบรรลุตามคำมั่นสัญญาได้ ทำให้พวกเขาทำเงิน คนพวกนี้คงจะกลายเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแรงของเขา แต่กลับกันคนพวกนี้ก็จะกลับลำไปร้องเรียนกับแมทธิว จิน ในทันที
การประชุมดำเนินต่อ ฉินสือโอวเอ่ยว่า “ผมขอย้ำถึงกฎการรับสมาชิกพันธมิตรข้อหนึ่ง ทุกคนสามารถพาสมาชิกเข้ามาใหม่โดยการแนะนำ แต่ว่าถ้าหากมีคนถูกไล่ออก งั้นหลังจากนี้ก็จะไม่สามารถเข้าร่วมพันธมิตรได้อีก!”
มีคนพูดจากจิตสำนึกว่า “งั้นธอร์และแซ็กที่อยู่ด้านนอก…”
พูดไปครึ่งเดียว คนนี้คิดถึงวิธีการสายฟ้าแลบของฉินสือโอว กลืนน้ำลายไปคำหนึ่งแล้วรีบปิดปากเงียบ
ฉินสือโอวพูดอย่างเยือกเย็นว่า “คนทั้งสองด้านนอก สูญเสียโอกาสในการเข้าร่วมพันธมิตรตลอดกาล พวกเขาไม่สามารถรับทรัพยากรและพลังงานของพันธมิตรตลอดกาล ผมสามารถทิ้งท้ายไว้ที่นี่คำหนึ่ง อย่างมากห้าปี ฟาร์มปลาของพวกเขาจะต้องล้มละลายแน่!”
ในเมื่อจะเป็นพี่ใหญ่ของพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์แล้ว เขาก็จะพัฒนาพันธมิตรนี้ให้ดี ตอนนี้เขาฟื้นคืนความทะเยอทะยานเริ่มแรกแล้ว นั่นก็คือยึดครองตลาดอาหารทะเลของแคนาดาทั้งหมด จากนั้นเข้าสู่สหรัฐอเมริกาและทั่วโลก
เมื่อก่อนเขาทำไม่ได้ถึงจุดนี้ เป็นเพราะว่าจำนวนอาหารทะเลที่ผลิตได้ของฟาร์มปลาต้าฉินไม่สามารถยึดครองตลาดเหล่านี้ได้ พอมีพันธมิตรการประมง งั้นเขาก็สามารถเดินเส้นทางระดับไฮเอนด์ แล้วตลาดระดับกลางและล่างก็สามารถมอบหมายให้ฟาร์มปลาเหล่านี้มาทำ
ฉินสือโอวเตรียมเพาะเลี้ยงสาหร่ายทะเลจำนวนมาก ใช้สาหร่ายทะเลที่มีพลังงานโพไซดอนมาทำอาหารปลา ปรับปรุงคุณภาพของอาหารทะเลในฟาร์มปลาในพันธมิตร เพื่อไปยึดครองตลาด
แบบนี้ ขอเพียงอาหารทะเลของฟาร์มปลาในพันธมิตรพวกนี้เข้าสู่ตลาด อาหารทะเลธรรมดาพวกนั้นจะต้องถูกบีบให้ถอยออกแน่ พอถึงเวลานั้นพวกเขาถึงขั้นไม่ต้องใช้กลยุทธ์ด้านราคาแล้ว เพราะว่าตลาดระดับล่างเองก็จะกลายเป็นที่ต้องห้ามของพันธมิตร แบบนี้พวกเขานอกจากล้มละลาย แล้วยังจะเป็นอย่างไรได้อีก?
แม้ว่าเจ้าของฟาร์มปลาด้านล่างนี้ยังคงมีท่าทีสงสัยในความทะเยอทะยานของฉินสือโอว แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คำพูดคล้ายแชร์ลูกโซ่อย่างนี้สามารถกระตุ้นจิตวิญญาณในการสู้ของคนออกมาได้ ดึงดูดความสนใจของคน ฟังเขาทำสิ่งนี้ทำสิ่งนั้น ปกครองที่นี่พิชิตที่นั่น เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาต่างตื่นเต้นกันหมด ร้องตะโกนจะครองตลาดไปกับท่านประธาน
ฉินสือโอวโบกมือ ทุกคนที่ร้องตะโกนอยู่เงียบลงในทันที เขาพอใจต่อความเป็นผู้นำของตัวเองในตอนนี้อย่างมาก บอกว่า “พอแล้ว ตอนนี้ประชุมเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ เรื่องแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับสถานการณ์การล่าวาฬล่าฉลาม”
“ผมรู้ว่าทุกท่านในที่นี้ มีไม่น้อยที่มีความเกี่ยวข้องกับเรือล่าวาฬล่าฉลามของคนญี่ปุ่น คนฮอลแลนด์ คนเบลเยียม พวกคุณพบแหล่งรวมตัวของวาฬและฉลาม จากนั้นขายข่าวสารให้กับพวกเขาแลกเงินใช่ไหม? น่าเสียดาย ทุกท่าน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปช่องทางทำเงินนี้ต้องตัดทิ้งแล้ว หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้ความร่วมมือกับเรือล่าวาฬมาทำการฆ่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ หากตรวจพบ ไล่ออกจากพันธมิตร จะไม่ปรานีเด็ดขาด…”
…………………………………………

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset