ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1558 ย้ายออกทั้งหมด

การซ่อมแซมหลังคาเป็นงานที่หนักมาก เวลาของช่วงเช้าทั้งหมดล้วนถูกใช้ไปกับงานนี้ ก็คือซ่อมกันตั้งแต่เจ็ดโมงจนถึงเที่ยงเลยทีเดียว
วิลพาลูกน้องมาเริ่มงาน หลังจากฉินสือโอวลงมาจากหลังคาแล้ว เขาเดินเข้ามาหาพลางหัวเราะแล้วพูดว่า “เฮ้ คุณเศรษฐีใหญ่ ทำไมคุณถึงมาลงมือทำงานด้วยตัวเองได้ครับเนี่ย? มาเพื่อลิ้มรสความทุกข์ยากของประชาชนเหรอครับ?”
ฉินสือโอวชกเขาไปทีหนึ่ง “หยุดพูดจากระแนะกระแหนได้แล้ว เพื่อน คุณก็รู้ว่าผมน่ะเป็นมือดีในการทำงานเลยนะ”
วิลพูดว่า “ความจริงคุณไม่ต้องทำงานก็ได้นะครับ ผมหาคนมาไม่กี่คนมาช่วยคุณจัดการก็ได้แล้ว ด้านนี้น่ะผมเป็นมืออาชีพเลยนะ แน่นอนว่าฟรีด้วย ใครให้พวกเราเป็นเพื่อนกันล่ะ?”
ฉินสือโอวส่ายหัวอย่างเสียดาย พูดว่า “ทำไมคุณไม่พูดให้เร็วกว่านี้ล่ะ? ตอนนี้ผมกับพวกพ้องลงมือทำไปแล้ว ผมไม่เป็นไร แต่พวกพ้องของผมนี่สิ ผมไม่รับปากนะว่าโอเคเหมือนกัน”
วิลเอียงคอไปดูพวกเด็กๆ ที่มือถือโคลนขาวแล้วโบกเล่นกันอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ถามว่า “นี่คุณไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหมเนี่ย? เจ้าเด็กพวกนี้กำลังทำงานกันอยู่เหรอครับ?”
ไวส์กับชาร์คน้อยกำลังหยอกเล่นกันอยู่ ผ้าปิดปากไม่รู้หายไปไหนแล้ว ใบหน้าและผมของทั้งสองคนเต็มไปด้วยโคลนขาวและฝุ่น กอร์ดอนและคราเคนน้อยกำลังตะโกนเชียร์อยู่ เชอร์ลี่ย์กำลังใช้โคลนขาวปั้นเป็นลูกม้า ส่วนมิเชลก็วิ่งไปที่บาร์เครื่องดื่มเพื่อทำเครื่องดื่ม มีแค่พาวลิสเท่านั้นที่ยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่
ฉินสือโอวเข้าไปดึงหูให้ทั้งสองคนแยกกัน ไวส์ชูนิ้วกลางใส่ ชาร์คน้อยก็ร้องเสียงแปลกๆ ออกมา แล้วก็อยากจะพุ่งตัวเข้าไปอีก เขาจึงจำเป็นต้องงัดเอาอาวุธใหญ่ออกมา “ใครยังจะทะเลาะกันอีก งั้นก็หักเงินห้าสิบเหรียญ!”
เด็กๆ ทั้งกลุ่มรีบสงบเสงี่ยมขึ้นมาทันที ทั้งช่วงเช้าได้เงินมาแค่ 75 เหรียญเองนี่นา
อาหารกลางวันเป็นอาหารง่ายๆ พ่อและแม่ของฉินสือโอวเตรียมข้าวอบ สเต๊กและปลาทอดไว้ให้ เพียงพอแน่นอน ทุกคนกินรองท้องไปก่อนแล้วกัน อาหารหลักคือตอนมื้อค่ำ
นี่คือนิสัยของคนแคนาดา พวกเขาไม่ให้ความสำคัญกับอาหารกลางวัน จะกินๆ ไปอย่างนั้น เพื่อรอไปกินมื้อใหญ่ตอนค่ำกัน
วิลก็ตามไปหยิบข้าวอบสเต๊กมาด้วยสองถ้วยใหญ่ เขากินเสต็กแล้วก็ชมว่า “ฉิน ผมรู้สึกว่าที่คุณนี่นะ ไม่ว่าอะไรก็อร่อย อย่างสเต๊กเนื้อแพะนี่รสชาติสุดยอดมากเลย แถมนี่ยังเป็นแบบตุ๋นด้วยนะ ผมคิดว่าถ้าเอามาย่างแล้วล่ะก็ รสชาติต้องดีกว่านี้แน่เลย”
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “เหตุผลหลักๆ ก็คือมากินข้าวที่นี่ไม่ต้องเสียเงินต่างหาก ถ้าหากว่าต้องจ่ายเงินแล้วล่ะก็ คุณต้องไม่รู้สึกว่ามันดีขนาดนี้แน่นอน”
เนื้อแพะพวกนี้รสชาติดีมากจริงๆ เพราะว่าวันนี้เหล่าชาวประมงมาช่วยซ่อมแซมหลังคา คู่สามีภรรยาจอร์จก็มาด้วย ฉินสือโอวอยากจะจัดมื้อค่ำชุดใหญ่ จึงได้ฆ่าแพะตัวหนึ่ง
ในร่างกายของแพะตัวนี้ก็มีพลังโพไซดอนด้วยเหมือนกัน คุณภาพของเนื้อได้รับการพัฒนามาอย่างดี รสชาติจึงอร่อยกว่าปกติ
ตอนบ่ายต้องทำการซ่อมหม้อไอน้ำ ท่อไออุ่นและเครื่องปรับอากาศร้อนเย็น ของพวกนี้ล้วนเป็นของที่ต้องทำการซ่อมบำรุงทุกปีอยู่แล้ว เมื่อก่อนฉินสือโอวจ่ายเงินให้คนอื่นมาทำ รวมๆ กันแล้วค่าใช้จ่ายอยู่ที่ประมาณห้าร้อยดอลลาร์แคนาดา วันนี้ตัวเองทำเองก็ได้แล้ว
หม้อไอน้ำของบ้านพักเป็นแบบสามารถใช้งานได้ทั้งน้ำมันและแก๊ส สามารถใช้กับแก๊สธรรมชาติและก็สามารถใช้กับน้ำมันได้ เนื่องจากก่อนหน้านี้ราคาของแก๊สต่ำกว่าราคาของน้ำมันมาก ดังนั้นบ้านพักจึงใช้แก๊สมาเผาแทน
หม้อไอน้ำเป็นเครื่องจักรที่ครอบครัวขนาดกลางในแคนาดาขาดไม่ได้ วัตถุประสงค์ของมันก็เพื่อเอาไว้สร้างความอบอุ่น เป็นการให้ความอบอุ่นในตัวมันเองเลย ความสามารถในด้านนี้ของมันดีกว่าเครื่องปรับอากาศเอามากๆ และราคาถูกกว่าเครื่องปรับอากาศด้วย แคนาดาหนาวมากในฤดูหนาว พึ่งแค่เครื่องปรับอากาศไม่สามารถสร้างความร้อนได้เพียงพอ จะต้องพึ่งทั้งเครื่องปรับอากาศ หม้อไอน้ำ และเตาผิงมาเปิดใช้งานพร้อมกัน
หม้อไอน้ำนี้ก็เป็นของที่ตกทอดมาด้วยเช่นกัน เป็นหม้อไอน้ำตั้งพื้นรุ่นเก่า ตอนนี้รุ่นที่นิยมใช้กันมากที่สุดคือรุ่นเผาแก๊สแบบแขวนผนัง เป็นการเติมน้ำร้อนเข้าไปในหม้อไอน้ำ จากนั้นรอให้ปั๊มน้ำเพิ่มแรงดันจนน้ำร้อนหมุนเวียนได้แล้วก็เท่ากับเสร็จสิ้นกระบวนการให้ความอบอุ่นแล้ว
ฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิสูงขึ้น จึงไม่จำเป็นต้องใช้หม้อไอน้ำ มีเพียงแค่เครื่องปรับอากาศก็พอแล้ว ชาร์คเปิดหม้อไอน้ำแล้วตรวจดูรอบหนึ่ง ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ไหวแล้ว เปลี่ยนเถอะครับบอส ปั๊มน้ำขึ้นสนิมแล้ว ถ้าใช้ต่อไปอาจจะระเบิดได้นะครับ”
ฉินสือโอวเข้าไปดูแล้ว ก็พบว่าหม้อไอน้ำเก่าจนดูไม่ได้แล้วจริงๆ ไม่เพียงแต่ปั๊มน้ำเท่านั้นที่มีปัญหา ตัวควบคุมอุณหภูมิ ตัวแบ่งน้ำก็เก่ามากจนน่ากลัว จึงหาคนไปติดต่อบริษัทที่ผลิตหม้อไอน้ำนี้ เพื่อเปลี่ยนใหม่ทั้งชุด
“เปลี่ยนหม้อไอน้ำทั้งชุดวุ่นวายมากเลยนะครับ” จอร์จมองดูแล้วก็พูดขึ้นมา “ท่อใต้ดิน แผ่นกระจายความร้อนก็ล้วนต้องเปลี่ยนด้วย ผมว่านะฉิน คุณนี่ใจกล้ามากจริงๆ ของแบบนี้จะต้องเปลี่ยนทุกๆ สิบปี ของคุณนี่ใช้มากี่ปีแล้วครับ?”
ฉินสือโอวจะไปรู้ได้อย่างไร? เขาถามเออร์บัก เออร์บักทำท่าคิดสักพัก จึงพูดว่า “นี่เป็นของที่คุณปู่เพิ่งเปลี่ยนไปก่อนเสียชีวิต ก็น่าจะ 15-16 ปีแล้วมั้ง?”
เมื่อได้ฟังคำนี้แล้ว ฉินสือโอวเองก็รู้สึกกลัวขึ้นมา แต่ว่าถ้าพูดแบบนี้แล้ว งั้นท่อใต้ดินนี้ไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ เพราะเจ้านี่สามารถใช้ได้ห้าสิบปี
เออร์บักพูดอย่างเสียดายว่า “ถ้าให้ดีที่สุดก็เปลี่ยนไปด้วยเถอะ มันนไม่ดีนะ เท่าที่ฉันรู้มา ตั้งแต่สร้างฟาร์มปลานี้มาท่อใต้ดินนี่ยังไม่เคยถูกเปลี่ยนมาก่อนเลยนะ เวลาการใช้งานของมันน่าจะมีหกสิบปีแล้วนะ? ตอนที่สร้างฟาร์มปลาฉันยังตัวกะเปี๊ยกอยู่เลย”
ฉินสือโอวหมดทางเลือก หัวเราะขืนๆ แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมสร้างฟาร์มปลาเสียใหม่เลยไม่ดีกว่าเหรอครับ”
ตอนนี้ถึงคราววุ่นวายจริงๆ เสียแล้ว หากต้องทำการเปลี่ยนท่อใต้ดินจริงๆ งั้นพื้นบ้านของบ้านพักก็ต้องถูกรื้อออกแล้วทำใหม่ทั้งหมดด้วย
แต่ทว่าก็ดีเหมือนกัน อย่างไรเสียพื้นนี่ก็ได้เวลาเปลี่ยนแล้ว
ระบบการติดตั้งเครื่องทำความร้อนของหม้อไอน้ำนั้นซับซ้อนมาก เสียทั้งแรงและเวลา บริษัทหม้อไอน้ำได้ส่งคนมาตรวจเช็กเครื่องให้วันนั้นเลย จากนั้นก็บอกกับฉินสือโอวว่า “อุปกรณ์ของคุณชุดนี้ต้องเปลี่ยนทั้งชุดนะครับ พวกผมจะต้องทำการติดตั้งท่อน้ำกับสายควบคุมก่อน จากนั้นค่อยติดตั้งเครื่องแยกน้ำกับหม้อไอน้ำให้ สุดท้ายค่อยติดตั้งเครื่องควบคุมอุณหภูมิ และระบบปรับอากาศให้นะครับ”
“นานแค่ไหนครับ?” ฉินสือโอวถามเหมือนจะปวดหัวเล็กน้อย
วิศวกรคนนั้นคำนวณสักพักแล้วพูดว่า “บ้านพักของคุณใหญ่มาก ใช้เวลาค่อนข้างมาก คิดว่าการติดตั้งท่อใช้เวลาประมาณสี่วัน ติดตั้งหม้อไอน้ำก็สี่วัน ทดลองใช้งาน 1 วัน เวลาที่ว่านี้ยังไม่รวมกับเวลาที่นำระบบมาเชื่อมกันของทั้งหน้าและหลังนะครับ สรุปก็คือ อย่างน้อยต้องสิบวันครับ”
ฉินสือโอวพูดอย่างหมดทางเลือกว่า “เอาเร็วที่สุด ไม่ต้องกังวลเรื่องราคา เร็วที่สุดคือกี่วัน?”
พอพื้นถูกเลาะออก บ้านพักก็จะไม่สามารถอยู่ได้ เขาจะต้องทำการย้ายคนออกไปทั้งหมด
วิศวกรลูบจมูกไปมา พูดว่า “หากว่าไม่เกี่ยงเรื่องเงิน งั้นก็เพิ่มคนงานเข้าไป อีกเท่าหนึ่ง เวลาก็จะลดลงไปครึ่งหนึ่ง ประมาณห้าวันครับ …”
“เร็วกว่านั้นอีก เพิ่มคนงานเป็นสี่เท่าเลย!” ฉินสือโอววางมาดมือเติบเงินไม่ขัดสนออกมา
วิศวกรคนนั้นหัวเราะแล้วมองไปที่เขาพูดว่า “คุณผู้ชายครับ นี่ไม่ได้ง่ายเหมือนกับหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสองนะครับ ถ้าจำนวนคนยิ่งเยอะ คุณภาพของงานกลับจะน้อยลงไปนะครับ ผมให้คนงานของบริษัทเร่งความเร็ว คิดว่าสี่วันน่าจะทำเสร็จได้ครับ”
ที่แคนาดา ขอแค่เกี่ยวข้องกับการซ่อมท่อ เปลี่ยนท่อก็จะค่อนข้างปวดหัว และขอแค่เกี่ยวข้องกับการซ่อมท่อราคาก็จะค่อนข้างสูง
อีกอย่าง คนตรวจเช็กและคนซ่อมล้วนคิดเงินเป็นรายชั่วโมงกันทั้งนั้น เวลาเริ่มคิดตั้งแต่พวกเขาออกจากบริษัท และยังรวมไปถึงเวลาที่พวกเขารถติดอยู่บนถนนด้วย แล้วก็งานเปลี่ยนท่อแบบนี้ก็ทำได้เฉพาะคนที่มีใบอนุญาตเท่านั้นด้วย ดังนั้นแม้ว่าเราจะเปลี่ยนเองได้ก็จริง แต่ในด้านกฎหมายก็ถือว่าผิดอยู่ดี
แน่นอน เพื่อเป็นการประหยัดเงิน ขอแค่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ คนแคนาดาก็จะทำการซ่อมเองทั้งนั้น ขอแค่ไม่ต้องเกิดเรื่องก็พอแล้ว แต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ งั้นก็ถือว่าซวยแล้ว เพราะว่าเป็นการทำผิดกฎหมาย บริษัทประกันจึงไม่รับผิดชอบ ตัวเองจะต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด
เมื่อหม้อไอน้ำต้องเปลี่ยน ฉินสือโอวจึงไปดูเครื่องปรับอากาศร้อนเย็น ถ้าใช้ไม่ได้จริงๆ งั้นอันนี้ก็ต้องเปลี่ยนด้วย
…………………………………

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset