ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1579 ปิศาจโลลิต้า

ใบอนุญาตตกปลาในแคนาดามีสองรูปแบบ ประเภทหนึ่งคือใบอนุญาตตกปลาธรรมดา ใบอนุญาตไม่ได้มีการจำกัดจำนวน แต่สายพันธุ์ของปลาบางชนิดถูกจำกัดจึงไม่สามารถจับได้ ประเภทที่สองคือใบอนุญาตทำการประมงพิเศษ ใบอนุญาตนี้ไม่จำกัดประเภทของปลา แต่จำกัดจำนวน
นอกจากนี้ใบอนุญาตตกปลายังสามารถแบ่งออกได้อีกสองประเภทคือ หนึ่งใบอนุญาตทำประมงชั่วคราว ซึ่งมีข้อจำกัดในเรื่องของวันและเวลาหรือไม่ก็มีระยะเวลาสั้นกว่าหนึ่งสัปดาห์ อีกประเภทหนึ่งก็คือใบอนุญาตรายปีที่เรียกกันทั่วไปว่าใบรายปี ฉินสือโอวมีใบอนุญาตทำประมงรายปี ราคาในการซื้อใบอนุญาตอยู่ที่ยี่สิบห้าดอลลาร์ในปีแรก และหลังจากปีที่สองจะลดลงเหลือสิบห้าดอลลาร์ต่อปี
แต่ว่า ในช่วงวันหยุด รัฐจะจัดกิจกรรมบางอย่าง เช่นการตกปลาโดยไม่ต้องใช้ใบอนุญาตสองสัปดาห์ในช่วงวันชาติ เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนได้ออกไปตกปลาและพักผ่อน นอกจากนี้ ประชาชนของประเทศที่อายุเกินหกสิบห้าปีไม่จำเป็นต้องมีใบอนุญาตในการตกปลา นี่เป็นสวัสดิการอย่างหนึ่งของประชาชน นั่นก็เพื่อเพิ่มกิจกรรมให้แก่ผู้สูงอายุ
เรือเด็คลอยอยู่กลางทะเลสาบ ฉินสือโอวส่งลูกสาวของตัวเองให้ฉงต้า ฉงต้าไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ช่วยของเขา เขาจึงให้มันนั่งดูแลเด็กหญิงที่ริมทะเลสาบ ที่หน้าอกของฉงต้ามีเป้อุ้มเด็กขนาดใหญ่ห้อยอยู่ เถียนกวากัดจุกนมพลางหันไปมองรอบๆ เธอเริ่มชินกับการที่เธอถูกดูแลแบบนี้แล้ว
นักท่องเที่ยวมองไปยังฉงต้าด้วยความสนใจ และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป ฉินสือโอวและวินนี่มักจะสอนฉงต้าอยู่เสมอว่าเวลาที่ดูแลเถียนกวาจะต้องทำตัวเป็นเด็กดี พยายามไม่เข้าไปในฝูงชน และอย่าให้ใครมาเข้าใกล้
ดังนั้น เมื่อเห็นว่ามีคนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง มันจึงทำได้เพียงนั่งอยู่เฉยๆ และโบกอุ้งเท้าหน้าพลางแยกเขี้ยวให้ผู้คนเหล่านั้นตกใจ หมีโลลิตามติดฉงต้าอยู่ที่ด้านหลัง นี่เป็นครั้งแรกที่มันมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีคนมากมายขนาดนี้ มันรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ก็ปฏิบัติตามพี่ฉงต้าอย่างเคร่งครัด
ฉินสือโอวพาหู่จือและเป้าจือ หลัวปอและลิงซ์ที่กลัวน้ำ พวกมันเลยติดตามฉงต้า เจ้าพวกนี้เลยช่วยกันดูแลเด็กหญิงเถียนกวา ซึ่งพวกมันทำหน้าที่อย่างเต็มที่
เหยื่อที่ใช้ในการตกปลาคือหนอนถั่วลิสงที่นำมาจากฟาร์มปลา ฉินสือโอวเตรียมคันเบ็ดมาสองคัน เชอร์ลี่ย์เกี่ยวเหยื่อตกปลาที่เบ็ดให้แล้วเรียบร้อย ตอนนั้นเองมิเชลก็เดินเข้ามา แล้วหยิบเบ็ดขึ้นมาหนึ่งคันพร้อมออกไปตกปลา
เชอร์ลี่ย์หยุดเขาไว้ แล้วถามออกมาด้วยสีหน้าตกใจว่า “มิเชล นายจะทำอะไรน่ะ?”
มิเชลทำหน้าไร้เดียงสาตอบกลับไปว่า “ไปตกปลาไง ไม่ตกปลาแล้วจะให้ทำอะไร? ฉันคงไม่สามารถมาจีบเธอได้หรอกใช่ไหมล่ะ?”
“นายอยากตายหรือยังไง? กล้าพูดจาลวนลามฉันน่ะฮะ?” เชอร์ลี่ย์มองไปยังมิเชลด้วยสายตาดุดัน หลังจากนั้นเธอก็กวักมือเรียกกอร์ดอนให้มาหา
กอร์ดอนพายเรือฟักทองประจัญบานของตัวเองมา จากนั้นเขาก็ถามออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เรียกฉันทำไม…โว้ว ชิท!”
เชอร์ลี่ย์รอจนเรือฟักทองของเขาเข้ามาใกล้เรือเด็ค จากนั้นก็ผลักมิเชลเข้าไปในเรือประจัญบาน กอร์ดอนเกือบจะถูกมิเชลพุ่งเข้าชน เรือฟักทองหมุนไปมา เขาจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ
“ไปไกลๆ เลย!” เชอร์ลี่ย์โบกมือพร้อมพูดเบาๆ
มิเชลร้องออกมาด้วยความไม่พอใจว่า “เธอหมายความว่ายังไง?”
โลลิต้าไม่ได้พูดอะไร เขาโยนเบ็ดไปเกี่ยวกับเรือฟักทอง จากนั้นก็ดันเรือออกไป
ฉินสือโอวมองไปยังเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน เมื่อทุกอย่างสงบลง เขาก็หยิบเบ็ดตกปลาและถามเชอร์ลี่ย์ว่า “เธออยากไปตกปลาไหม?”
โลลิต้ามองไปยังฉินสือโอวด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วพูดว่า “ไม่ค่ะ เดี๋ยวหนูจะใส่เหยื่อให้คุณเอง คุณจะได้ต้องที่หนึ่งแน่นอน ดังนั้นคุณจำเป็นที่จะต้องมีคนช่วยใส่เหยื่อให้คุณ”
ฉินสือโอวรู้สึกไม่สบายใจเพราะสายตาอันอ่อนโยนที่มองมายังเขา เขาหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า “ไม่จำเป็นหรอก ฉันไม่ได้ตกปลาอะไรจริงจังหรอก”
โลลิต้าตอบกลับด้วยความมั่นใจว่า “ไม่ค่ะ ฉิน คุณจะต้องได้ที่หนึ่ง คุณเป็นผู้ชายที่ประสบความสำเร็จที่สุดในเมืองนี้”
ฉินสือโอวพูดว่า “ไม่จำเป็นหรอก เหนือฟ้ายังมีฟ้า อาจจะมีคนที่ประสบความสำเร็จมากกว่าฉันก็เป็นได้ ความสำเร็จไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าหาเงินได้มากเท่าไร…”
“ใช่แล้ว หนูเข้าใจแล้ว แต่ว่าก็มีอีกคำพูดหนึ่งไม่ใช่เหรอคะ? ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จทุกคน มักจะมีสตรีผู้ยิ่งใหญ่คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง คุณคิดว่าที่นี่ยังจะมีผู้หญิงคนไหนที่ยิ่งใหญ่เท่าฉันอีกเหรอ?” โลลิต้าทำท่าอกผายไหล่ผึ่งด้วยความภาคภูมิใจ
เมื่อได้ยินคำตอบ ฉินสือโอวแทบจะพ่นหมากฝรั่งออกมาจากปาก ยังจะมีใครหลงตัวเองขนาดนี้อีก? แต่ว่าเมื่อเขาเหลือบไปเห็นหน้าอกของโลลิต้า มันค่อนข้างยอดเยี่ยมจริงๆ หากมองด้วยสายตา เชอร์ลี่ย์ที่อายุน้อยเท่านี้ เธอไม่ได้มีขนาดเล็กไปกว่าวินนี่เลย…เฮ้ย นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย
วันนี้โลลิต้าใส่เสื้อเชิ้ตลายทางตัวหลวม แม้ว่าเสื้อจะมีขนาดใหญ่ แต่เพราะว่าเนื้อผ้าเป็นแบบชีฟอง ทำให้รูปร่างดูผอมเพรียว ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่ทั้งหน้าอกและเอวได้อย่างชัดเจน เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นตัวหนา เผยให้เห็นขาขาวเนียนราวกับหยก ทำให้ดูมีเสน่ห์น่าดึงดูดเป็นอย่างมาก
พอเห็นแบบนี้ท่านชายฉินก็พบว่า เชอร์ลี่ย์ได้กลายเป็นสาวโลลิต้าวัยรุ่นแล้ว เธอไม่ได้เป็นเด็กหญิงอีกต่อไป!
เขาถอนหายใจยาวออกมา เชอร์ลี่ย์ทำท่าทางเขินอาย เธอดึงชายเสื้อลงเล็กน้อย พลางใช้หางตามองฉินสือโอวแล้วพูดว่า “คุณมองอะไรน่ะ ฉิน ทำไมดูท่าทางเพลิดเพลินขนาดนั้น?”
โลลิต้าเป็นเหมือนกับมะนาวที่แขวนอยู่บนยอดต้น เธอยังคงมีความอ่อนโยน และห่างไกลจากความเป็นผู้ใหญ่มากนัก แต่ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่เมื่อเธอโตเต็มวัยแล้ว เกรงว่าเธอจะยิ่งมีความน่าดึงดูดมากกว่านี้แน่
ท่านชายฉินส่ายหัวไปมาและไม่ได้พูดต่อ อย่างไรก็ตามเขาก็ยังเป็นผู้ชายน่ารังเกียจที่โดนสิ่งพวกนี้ยั่วยวนอยู่ดี ความคิดของโลลิต้าเขาจะมองไม่ออกเลยเหรอ?
เขาไม่เพียงแต่จะรู้ความคิดของเธอเท่านั้น แต่กอร์ดอนที่ไม่ได้ไปไหนไกลก็ยังเห็นท่าทีของโลลิต้าเช่นกัน เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงสั่นเครือว่า “เฮ้ เจ้าขาหมู เธอคิดจะอายบ้างไหม?”
ทันใดนั้นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ก็เปลี่ยนมาเป็นน่าเกลียดทันที ใบหน้าสวยเย็นชาเป็นอย่างมาก เธอหน้าบึ้งและเย็นชาราวกับลูกเห็บ เธอหาของในเรือเด็ค เพื่อที่จะหาธนูยิงปลาของฉินสือโอว เธอหยิบคันธนูขึ้นมา จากนั้นก็ดึงสายและยิงธนูออกไป
“ฟ้าว” ลูกศรอันแหลมคมพุ่งตรงเข้าไปที่เรือฟักทอง โชคดีที่เรือฟักทองนั้นมีผิวที่หนาพอสมควร เชอร์ลี่ย์แรงน้อยไปหน่อย ทำให้ลูกศรไม่ทะลุเข้าไปข้างใน เพียงแค่ปักเข้าไปเท่านั้น
แต่แบบนี้มันก็ทำให้กอร์ดอนและมิเชลกลัวขึ้นมาเหมือนกัน ทั้งสองคนร้องออกมาเสียงดังว่า “เชอร์ลี่ย์ ยัยผู้หญิงบ้า! เธออยากฆ่าพวกเราหรือยังไง?” “เธอเล็งดีๆ หน่อยได้ไหมล่ะ? ฉันไม่ได้ไปยั่วโมโหอะไรเลยนะ เมื่อกี้เกือบจะยิงโดนฉันแล้วไม่ใช่หรือไง? กอร์ดอน ฉันไม่นั่งเรือกับนายแล้ว นายจะทำให้ฉันตาย!”
พูดจบ มิเชลก็กระโดดลงน้ำไปอย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ว่ายน้ำไปยังเรือฟักทองของไวส์
เชอร์ลี่ย์ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เธอหยิบลูกธนูออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็เล็งไปที่กอร์ดอน
กอร์ดอนตกใจเป็นอย่างมาก เขาพายเรือเป็นบ้าเป็นหลัง พาตัวเองหนีไปกับเรือฟักทองอย่างรวดเร็ว
จากนั้นโลลิต้าก็ตะโกนออกมาด้วยความพอใจว่า “ถือว่านายยังฉลาดอยู่นะ!”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาอย่างขมขื่น ในอนาคตใครที่ได้แต่งงานกับโลลิต้าคงจะโชคดีน่าดู เด็กสาวคนนี้เหมือนเป็นปิศาจดีๆ นี่เอง
หู่จือและเป้าจือซ่อนตัวอยู่ในมุมดาดฟ้าของเรือ พวกมันขมวดคิ้วและพยายามไม่ยั่วโมโหเชอร์ลี่ย์ พวกมันไม่กล้าที่จะเข้ามายุ่งกับการตกปลาเลย สิ่งที่พวกมันกลัวที่สุดบนโลกใบนี้คือวินนี่และเชอร์ลี่ย์ แต่มะม๊าวินนี่น่ากลัวกว่า
ในตอนนั้นเองก็มีคนจับปลาขึ้นมาได้ ปลาบรีมขนาดใหญ่เนื้อแน่นถูกดึงขึ้นมาจากน้ำ คนคนนั้นตะโกนร้องออกมาด้วยความดีใจว่า “ปลาตัวใหญ่มากเลย สวยมาก รีบมาถ่ายรูปเร็ว!”
เชอร์ลี่ย์ยังคงแสดงท่าทีอ่อนโยนออกมา “ฉิน คุณรีบตกปลาเร็วเข้า”
…………………………..